Κακός καιρός

Κακός καιρός. Πολύ πολύ κακός καιρός. Και όταν λέω κακός καιρός, δεν εννοώ βροχές και καταιγίδες. Αλλά αυτό τον απαίσιο καιρό που έχουμε αυτή τη στιγμή στη Λευκωσία. 

Δηλαδή: ένας ουρανός απροσδιορίστου χρώματος, ασπρό-γκρι-καφέ, το οποίο πηγάζει φαντάζομαι από τη σκόνη στον αέρα. Φυσάει απίστευτα και τα δεντράκια στο μπαλκόνι μας είναι έτοιμα να φύγουν μαζί με τον αέρα (αν τους μείνει πρώτα κανένα φύλλο). 

Η άνοιξη πάντα μου προκαλούσε μια μελαγχολία. Και συγκεκριμένα η Μάρτιος ήταν πάντα ο χειρότερος μου μήνας (τι κρίμα μικρέ μου Π που γεννήθηκες στον χειρότερο μήνα της μαμάς σου...Δεν πειράζει όμως χάρη σε σένα αυτός ο μήνας πήρε μια άλλη διάσταση). 
Λοιπόν...η άνοιξη λοιπόν και συγκεκριμένα ο Μάρτιος είναι σαν ένα μεταβατικό στάδιο. Δεν είναι ούτε χειμώνας - ούτε καλοκαίρι. Και εκεί που βαρέθηκες το χειμώνα και η φύση πάει να σου δώσει ένα-δύο ψήγματα καλοκαιριού με τα λουλουδάκια που ανθίζουν εκεί κι εδώ και τον ήλιο που κάποιες μέρες σου χαμογελάει από ψηλά και σου κλείνει το μάτι υπόσχοντας σου ότι κάτι καλό έρχεται....ξυπνάς και έξω είναι...έτσι. Όπως είναι σήμερα. 

Μου θυμίζει πολύ τον περσινό Μάρτιο.Ο καιρός ήταν ακριβώς έτσι. Μου θυμίζει επίσης την επιλόχεια κατάθλιψη, κάτι που θέλω να σταματήσω να θυμάμαι! Ξουτ ξουτ. 

Ο αγαπημένος μου μήνας είναι ο Αύγουστος! Και μου αρέσει πολύ και ο Δεκέμβριος, ο χειμώνας γενικότερα, ακόμη και το φθινόπωρο μου αρέσει πολύ γιατί διώχνει τη ζέστη που βαρέθηκες και σου υπόσχεται τα Χριστούγεννα. O Αύγουστος όμως...μυρίζει θάλασσα και αλμύρα, και ταβερνάκια και βράδια με αστέρια. Βόλτες στην παραλία, όνειρα, έρωτα, ζωντάνια. 
Μέχρι τον Αύγουστο λοιπόν...θα χαρούμε με ότι έχουμε!