Φυσιολογικότητα

 

Παρατηρώ πως λειτουργεί η κάθε κοινωνία και βγάζω διάφορα συμπεράσματα, εξετάζοντας αποστασιοποιημένα. Το πτυχίο μου είναι στην κοινωνική πολιτική αλλά πάντα μου άρεσε να βλέπω τον κόσμο ως ένα σύμπλεγμα κανόνων της κάθε κοινωνιάς.  Όσο αποστασιοποιημένη και να είμαι όμως, δεν είχα συνειδητοποιήσει πως κάποια φυσιολογικά δεδομένα στο μυαλό μου δεν είναι τελικά καθόλου φυσιολογικά. Μου τα πέρασε η κοινωνία κάνοντας τα ένα με τη σκέψη μου κάνοντας με να νομίζω ότι είναι δικές μου απόψεις. Όπως για παράδειγμα το να κοιμόμαστε μαζί με το μωρό μας  στο ίδιο κρεβάτι.

Μέχρι πρόσφατα αυτοί που κοιμόντουσαν με τα παιδιά τους μου φαίνονταν κάπως περίεργοι και παράξενοι. Έστω κι αν η αδερφή μου κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι με τη μαμά μας όταν ήταν μικρή, ήξερα πάλι οτι αυτό δεν είναι κάτι φυσιολογικό. Μέχρι που γέννησα. Όχι μάλλον, 6 μήνες μετά. Όταν γέννησα είχαμε τον Π σε δικό του κρεβατάκι, αγοράσαμε ένα για νεογέννητο μέχρι 3 μηνών και ένα πιο μεγάλο. Πίστευα ότι όλα αυτά έχουν σημασία. Στο μικρό κρεβατάκι δεν κοιμήθηκε ποτέ. Κοιμόταν στο μεγάλο δίπλα μας. Όταν έγινε 6 μηνών τον μετέφερα στο δωμάτιο του. Ωραία ατμόσφαιρα, παιδική διακόσμηση, τέλειο...για μας! Ξυπνούσε μέσα στη μέση της νύχτας και μας ζητούσε. Προσπαθούσα να τον ηρεμήσω, χαλούσε ο ύπνος όλων μας. Κοιμόταν, ξανά τα ίδια. Μέχρι που διερωτήθηκα...τι κάνω;;;;;; Το μωρό μου αναζητά την ασφάλεια της αγκαλιάς. Θέλει τη μυρωδιά της μαμάς του, να ηρεμίσει κοντά της και να κοιμηθεί ήσυχο. Φυσιολογικό.

Και ξαφνικά κατάλαβα ότι τα κοινωνικά δεδομένα μας έχουν απομακρύνει απο τη φύση μας. Πόσο παράλογο μου φαίνεται τώρα, ένα μικροσκοπικό, εύθραυστο πλασματάκι να κοιμάται μόνο του σε ένα τεράστιο για το ίδιο δωμάτιο, και εμείς, οι γονείς του, που το φέραμε σε αυτό τον κόσμο, να απολαμβάνουμε ο ένας την αγκαλιά του άλλου στο διπλανό δωμάτιο.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται 100000 φίλους στο facebook. Σημαίνει ότι χρειάζεται την σωματική επαφή, το άγγιγμα, την αγκαλιά, την ανταλλαγή συναισθημάτων βρίσκοντας κοντά σε άλλους ανθρώπους. Έχει ανάγκη την αγάπη. Δεν ξέρω πως φτάσαμε στο σημείο να αλλάξουμε τη φύση και τα ένστικτα του ανθρώπου πιστεύοντας ότι είμαστε όντα προγραμματισμένα να ακολουθούν κανόνες και να εκπαιδεύονται για να χωρέσουν στην κανονικότητα της κάθε κοινωνίας. Δεν ξέρω πως φτάσαμε στο σημείο να φοβάμαι να πω στον κόσμο ότι κοιμάμαι με το μωράκι μου ξέροντας ότι θα με κατακρίνουν και θα με περάσουν για περίεργη και παράξενη. Είναι πολύ πιο εύκολο να πω ψέματα ότι ο Π κοιμάται μόνος του στο δωμάτιο του και να ακούσω πολλά μπράβο και συγχαρητήρια. Δεν θα το κάνω όμως. Όπως δεν θα το κάνω και με πολλά άλλα πράγματα που κάνω διαφορετικά απο το 'φυσιολογικό'.


free your mind!           

Μπάλα

 

 

Π

αυτή είναι η μπάλα σου και σήμερα έμαθες να μου την κυλάς πίσω. Μας είδες μία φόρα πριν μέρες να το κάνουμε με τον μπαμπά σου και σήμερα όταν την κύλησα προς το μέρος σου την πήρες και μου την γύρισες πίσω. Τις περισσότερες φορές έφευγε προς άλλες κατευθύνσεις αλλά το νόημα το έπιασες!  

 

feet crossed!

Το νόημα της ζωής

Όταν ήμουν πιο μικρή, γύρω στα 20, νόμιζα ότι τα ξέρω όλα, ότι κατάλαβα τη ζωή και την είχα ζήσει, και είχα καταλήξει ότι είχα βρεί και το νόημα της. Το νόημα της ζωής έλεγα είναι να περνάς καλά. Με το νόημα που του δίνει ο κάθε ένας. Να επιλέγεις στη ζωή σου τα πάντα με βάση το να περνάς καλά και να νιώθεις καλά μέσα σου.
Τα τελευταία χρόνια δεν με εκφράζει πια αυτό το νόημα. Το βρίσκω πολύ βαρετό. Αμφισβήτησα τον εαυτό μου και έχω καταλάβει από καιρό ότι οι απόψεις αλλάζουν και είμαι τώρα πιο ευέλικτη. Βρέθηκα ξανά στο σημείο να αναζητώ το νόημα της ζωής. Έψαξα μέσα μου για να βρω τι είναι αυτό που αισθάνομαι ως το πιο βασικό, το πιο απαραίτητο, το πιο ζωτικό.
Και ήταν προφανές. Η ελευθερία.

Χρειάζομαι ελευθερία για να αναπνέω, να δημιουργώ, να σκέφτομαι, να υπάρχω.

Με τα χρόνια εκτίμησα τόσο πολύ την ελευθερία που έφτασα σε κάποιου είδους απομόνωση από τον έξω κόσμο μόνο και μόνο για να νιώθω ελεύθερη.

Μπορεί να είναι ακραίο αλλά χρειάζομαι απόλυτη ελευθερία. Έτσι είναι η φύση μου, έτσι γεννήθηκα και μόλις το κατάλαβα το αποδέχτηκα και σταμάτησα να παλεύω με το συμβιβασμό.

Και τώρα ο στόχος της ζωής μου είναι να δημιουργήσω μια ελεύθερη ζωή. Να σταματήσω να δουλεύω σε ένα γραφείο με θυσία τη δημιουργικότητα μου. Να αρχίσω να ασχολούμαι με αυτό που βγαίνει από μέσα μου, να δημιουργώ, να έρθω σε επαφή με τη φύση μου. Δεν θέλω να βλέπω τηλεόραση και δεν θέλω να ακούω δογματικές, στεγνές, οπισθοδρομικές, συντηρητικές απόψεις από κανέναν, ούτε έχω διάθεση να διαφωνήσω. Θέλω να ζήσω σε ένα σπίτι από πέτρα και ξύλο, με τζάκι, με κήπο, να φυτεύω τα δικά μου λαχανικά και φρούτα και να τρώω υγιεινά μαζί με την οικογένεια μου. Θέλω να σταματήσω να αγοράζω πράγματα, να αδειάσει το σπίτι για έχουμε χώρο για αέρα. Θέλω να κάνω κάτι για πράγματα που πιστεύω. Όπως το να προσπαθήσω να σταματήσω τον κόσμο να έχει ζώα σε κλουβιά ή λουριά στερώντας τους την ελευθερία. Θέλω να ταξιδεύω. Θέλω ο γιος μου να είναι ελεύθερος από θρησκεία, πολιτικά και ποδόσφαιρο, όπως εγώ και ο μπαμπάς του.

Ίσως αυτή την περίοδο να ζω στέρηση της ελευθερίας μου και γιαυτό να την εξιδανικεύω και ίσως αν φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω, να αλλάξω πάλι το νόημα της ζωής μου.

 Αλλά η ελευθερία θα είναι πάντα ψηλά στα ιδανικά μου.

 

Μαζί

 

 

 

 

 

 

 

 

Σήμερα είχαμε όλη τη μέρα μαζί με τον Π! Ξύπνησε το πρωί στις 7, ήπιε το γάλα του και έπεξε στον παιχνιδότοπο του. Γίνεται τόσο ανεξάρτητος που δεν μπορώ να το πιστέψω...κάθεται μόνος του και παίζει και δεν με χρειάζεται. Κι εγώ που δεν έχω συνηθίσει, δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό τον ελεύθερο χρόνο μου καθώς παίζει. Και κάθομαι σαν χαζή σε μια καρέκλα και τον κοιτάζω απορημένη. Μετά ξανακοιμάται για μια ώρα. Μετά ξυπνάει και παίζουμε πάλι έξω στο μπαλκόνι. Ανακαλύπτει τη γλάστρα με την ελιά και παίζει με τα πετραδάκια που έχει μέσα. Θέλει να τα βάλει στο στόμα του. Του λέω όχι και καταλαβαίνει. Το ξαναπροσπαθεί μετά από λίγο. Κάπου διάβασα ότι τα μωρά μέχρι τα δύο δεν έχουν μνήμη. Δεν θυμούνται τι θέλεις και τι δεν θέλεις να κάνουν.

Ντυνόμαστε, ξυπνάμε τον μπαμπά και πάμε στη λήδρας για καφέ. Παραγγέλνουμε ψωμάκι για τον Π και πίνει και νερό από το ποτήρι, μόνος του το ζήτησε. Καθόμαστε καμια ώρα και φεύγουμε. Ο Π κοιμάται στο αυτοκίνητο.

Ερχόμαστε σπίτι, παίζουμε, κάνουμε μπάνιο, πίνει γάλα και κοιμάται στις 7. Καμιά φορά κοιμάται και στις 6.30 ή 6. Θα πάει μέχρι τις 7 το πρωί. Είμαι πολύ τυχερή.
Καμιά φορά νομίζω ότι η ζωή μου ανταποδίδει. Όταν γεννήθηκε, επι δύο μήνες κοιμόταν μόνο μισή ώρα κάθε φορά. Έπρεπε να είναι πάντα κάποιος ξύπνιος μαζί του και ήταν πάντα στο σαλόνι. Δεν είχα ξανακούσει για τέτοια περίπτωση, δεν μπορούσα να ζήσω έτσι, νόμιζα ότι θα πεθάνω. Ήμουνα πάντα άυπνη, κουρασμένη, αδύναμη, δυστυχισμένη μπορώ να πω.
Ξαφνικά αυτό άλλαξε και στους 6 μήνες άρχισε να κοιμάται 12ωρο! Εκεί που όλοι μου έλεγαν να κάνω υπομονή τώρα μου λένε πόσο τυχερή είμαι. Κι εγώ, μεθυσμένη από την ελευθερία μου το βράδυ, δεν ξέρω τι να κάνω για να περάσω την ώρα μου. Πολλές φορές κοιμάμαι κι εγώ στις 7. Άλλες φορές μένω μέχρι τις 12 και τριγυρίζω μέσα στο σπίτι.

Τίποτα δεν μένει ίδιο, όλα αλλάζουν και όλα κάποτε τελειώνουν.

Είσαι όμορφος

 

 

Π

 

Είσαι όμορφος... Εσσωτερικά. Είσαι τόσο καθαρός και αγνός. Κοιτάζεις τον κόσμο στα μάτια και περιμένεις χαμόγελα. Τις περισσότερες φορές χαμογελάς εσύ πρώτος. Όταν δεις κάποιον που δεν έχεις ξαναδεί κουνάς τα μικρά ποδαράκια σου και τα χεράκια σου απο χαρά. Παρατηρείς τον 'ξένο' και ρουφάς τις πληροφορίες στο μικρό σου μυαλουδάκι.

Είμαστε στο mall με τον μπαμπά σου. Παρατηρείς τον κόσμο που περνάει δίπλα σου και περιμένεις χαμόγελα. Όταν κάποιος περάσει από δίπλα σου και δεν σου χαμογελάσει τότε κοιτάζεις απορημένος. Σου δίνω ένα φιλάκι. Καθόμαστε για καφέ. Στηρίζεσαι στην πλάτη της καρέκλας και χαμογελάς σε ένα κύριο απέναντι. Σου χαμογελάει. Σε λίγο έρχεται η γυναίκα και τα παιδιά του. Παρατηρείς τις κοπέλες πίσω μας. Δεν σου δίνουν σημασία. Βλέπεις ένα κορίτσι που κάθεται έξω και μας χωρίζει το γυαλί. Σου χαμογελάει! Λάμπεις! Της χαμογελάς και κουνάς όλο σου το σωματάκι. Της χαμογελάς πολύ ώρα και αυτή σε χαιρετάει.

Είσαι κοινωνικός. Νόμιζα ότι τα μωρά κλαίνε όταν βλέπουν άγνωστους. Εσύ τους ψάχνεις. Είσαι σίγουρος για την καλοσύνη και την ανταπόκριση τους. Δεν έχεις καχυποψία. Πάμε για φαγητό και απλώνεις τα χεράκια σου στη σερβιτόρα να σε σηκώσει. Πάμε αλλού για φαγητό και γίνεσαι φίλος με τον σερβιτόρο που δεν μιλάει καλά ελληνικά. Δεν μου μοιάζεις. Ήμουν κοινωνική μικρή αλλά μετά κατάλαβα ότι ξόδευα τον εαυτό μου προσπαθώντας να χωρέσω στα μάτια του απέναντι. Σήμερα ειμαι ευγενική αλλά δεν κάνω φιλίες. Κρατάω μακριά από τον κόσμο μου όσους δεν ξέρω από παλιά. Προστατεύομαι.

Μου αρέσει που εμπιστεύεσαι τους άγνωστους. Σημαίνει ότι σου ενστάλαξα την εμπιστοσύνη. Νιώθεις ασφαλής. Δεν φαντάζεσαι το κακό, δεν έχεις γνωρίσει την απόρριψη. Περιμένεις αγάπη και την παίρνεις.

Μείνε όπως είσαι.



Σκόρπιες Σκέψεις

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Έβλεπα παλιές φωτογραφίες και βρήκα κάτι παλιές δικές μου με μαγιό και δεν με αναγνώρισα. 5 κιλά είναι αυτά αλλά μου βαραίνουν το σώμα και την ψυχή. Το τίμημα της εγκυμοσύνης? Δεν νομίζω ότι σχετίζεται... Σκέφτομαι τον Π και η προηγούμενη σκέψη μου φαίνεται πολύ ματαιόδοξη. Έχω αυτόν και ο εαυτός μου μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ή μήπως δεν πρέπει?

Μου αρέσει πολύ η νύχτα από το μπαλκόνι μας... Μου αρέσει το φεγγάρι, μου αρέσουν τα φώτα του δρόμου, μου αρέσει η αίσθηση της ησυχίας.

Μου αρέσει πολύ αυτός ο δρόμος προς τη δουλειά μου γιατί έχει δέντρα.

Μου αρέσουν μικρές λεπτομέριες στο πατρικό μου που δημιουργούν αίσθημα σπιτικού.

Βαρέθηκα τη δουλειά μου, βαρέθηκα τη ζωή εδώ, δεν προχωρά, δεν εξελίσσεται, με κουράζει με φθείρει, με βαραίνει, με γερνάει.

Θέλω να φύγω. Θέλω να ζήσω στο εξωτερικό. Έχω ξαναζήσει και προσαρμόζομαι μια χαρά. Δεν έχω ξαναζήσει στο εξωτερικό με βρέφος.

Ακούω το summer time sadness σε επανάληψη πολλές φορές. Δεν είναι καλοκαίρι αλλά νιώθω γλυκιά θλίψη. Μου αρέσει να νιώθω έτσι. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τον αληθινό μου εαυτό, όχι τον ψεύτικο που προσποιούμαι την ημέρα.

Μου αρέσει να είμαι μόνη μου.

Θέλω να αρχίσω να ζωγραφίζω πάλι, έχω να το κάνω 8 μήνες.

Θέλω να κάνω άλλο ένα μωρό, κοριτσάκι.

Μου αρέσει το τσάι πριν κοιμηθώ. Με χαλαρώνει.

Πάω να ξαπλώσω δίπλα στον Π για να ξεχάσω όλα τα πιο πάνω.

Καληνύχτα....

 

Τελευταία Ευκαιρία...

Πότε είναι η τελευταία ευκαιρία για μωρουδίστικη αγκαλιά?
Η νοοτροπία της χώρας μας και οι συμβουλές των διάφορων μαμάδων της χώρας μας είναι να μην κρατάς αγκαλιά το μωρό για 'να μη μάθει'. Ποτέ μου δεν ενστερνίστηκα αυτή την άποψη καθώς τη βρίσκω πολύ σκληρή και δεν την καταλαβαίνω, δεν την κατανοώ. Θυμώνω πολύ που οι περισσότερες νέες μαμάδες θεωρούν δεδομένη αυτή την θεωρία και την εφαρμόζουν στα μωρά τους. Ο Π είναι 8 μηνών και ήδη άρχισε να ανεξαρτοποιείται. Θέλει να είναι ελεύθερος και να επεξεργάζεται το περιβάλλον και τα αντικείμενα γύρω του. Τον παίρνω αγκαλιά και με σπρώχνει πίσω λες και θέλει να κατεβεί να περπατήσει!! Μεγάλωσε τόσο απότομα και ξαφνικά που μπερδεύτικα! Θεωρούσα δεδομένο το μώρο μου και τις αγκαλιές μαζί του και δεν περίμενα να τελειώσουν τόσο σύντομα. Σιγά σιγά θα λιγοστεύουν οι αγκαλιές μαζί του και θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από κοντά μου. Αν γύριζα το χρόνο πίσω στην ημέρα που γεννήθηκε, δεν θα τον άφηνα λεπτό από την αγκαλιά μου....γιατί είναι πολύτιμες οι στιγμές αυτές, είναι πολύ λίγες! Θυμάμαι το καλοκαίρι, να ξυπνάει μέσα στη μέση της νύχτας, να τον σηκώνω απο το κρεβατάκι του, να τον βάζω στο στήθος μου να θηλάσει, και να σκέφτομαι ..μακάρι να είχα αυτή τη στιγμή για πάντα! Άλλες φορές πάλι σκεφτόμουν πόσο ώραια θα ήταν να περνούσε γρήγορα γρήγορα ο καιρός και ο Π να μεγάλωνε και να είχα λίγη περισσότερη ελευθερία! Δεν ήξερα πόσο γρήγορα θα μεγαλώσει και δεν ήξερα πόσο πολύ θα μου έλειπαν εκείνες οι στιγμές, σε σημείο που να ... πονάει η ανάμνηση. Εύχομαι όλες οι μαμάδες του κόσμου να θηλάσουν τα μωρά τους, να τα κρατάνε αγκαλιά, να τους δίνουν φιλάκια και να τα κάνουν να νιώθουν ασφάλεια...

Αν είσαι ένα αστέρι

Άκουσα σήμερα τυχαία το τραγούδι του Βέρτη, αν είσαι ένα αστέρι και θυμήθηκα ότι το άκουσα πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2012 όταν ήμουν έγκυος τον Π. Μάλιστα ήταν τέλος Αυγούστου όταν είχα πάθει αποκόλληση πλακούντα και πέρασα ένα μήνα στο σπίτι ξαπλωμένη, με φαρμακευτική αγωγή, περνώντας το χρόνο μου προσπαθώντας να σκέφτομαι θετικά και να εύχομαι να πάνε όλα καλά και το μωράκι μου να παραμείνει εκεί που είναι. Όταν είχα ακούσει πρώτη φορά για την περίπτωση της αποκόλλησης, ήταν στην περίπτωση μιας γνωστής μου πριν 3 χρόνια περίπου. Είχα πανικοβληθεί και μόνο στην ιδέα να μου συνέβενε κάτι τέτοιο, δεν μπορούσα να φανταστώ σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρισκόμουν εάν ήμουν έγκυος και ζούσα με το φόβο της αποβολής. Όμως όταν μου συνέβη ήταν πολύ διαφορετικό απ'ότι το φαντάστηκα. Ένιωθα δυνατή. Είχα κάτι να αντιμετωπίσω και το αντιμετώπισα με δύναμη. Και το ξεπέρασα. Και αυτό το τραγουδάκι το αφιέρωσα στο μικρό μου μαχητή που δεν ήξερα τότε αν είναι αγόρι ή κορίτσι!
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μην σβήσεις ποτε να μη μ' αφησεις
ποτέ να μη χαθεί η αγαπη αυτή
μα όνειρο αν είσαι
τα φώτα σβήσε στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μην τελειώσει
μέσα μου μείνε να σ αγαπώ.....

Μικρές συνήθειες

Μικρό μου σκουλικάκι...όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο σε αγαπάμε. Δεν λες ακόμη τατα ή μαμα ή παπα αλλά χρησιμοποιείς πολύ το γάμα το χι και το κάπα. Λες γγγγγγ, χχχχχχ, κχχχχχ και φωνάζεις ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ  ΑΑΑΑ πολύ δυνατά και για πολύ ώρα! χεχε... Η γιαγιά σου λέει ότι είσαι καλοφωνάρης με σωστή και σταθερή φωνή. Το πρωί για να με ενημερώσεις οτι ξύπνησες αρχίζεις ή το βήξιμο στα ψέματα (κουχ κουχ !) ή τα γγγγγ,χχχχ. Μόλις ανοίξω τα μάτια μου μου χαμογελάς πονηρά και βλέπω το κατεργάρικο βλέμμα σου γεμάτο ενθουσιασμό! Ξέρεις ότι θα πάω να σου φέρω το γάλα σου και μετά όταν το πιείς θα σηκωθώ να ετοιμαστώ και εσύ θα μείνεις με τον μπαμπά στο κρεβάτι για έναν υπνάκο. Μετά πάμε στη γιαγιά και μένεις εκεί μέχρι το μεσημέρι. Δεν έχεις συνδέσει ακόμη τις λέξεις μαμά, γιαγιά, μπαμπάς, παππούς με τα πρόσωπα μας ΑΛΛΑ μόλις ακούσεις το όνομα cookie γυρνάς το βλέμμα σου στο πάτωμα και ψάχνεις τον σκύλο! Σου αρέσει πολύ να παρακολουθείς τα γατάκια και με κοιτάζεις με έκπληξη όταν σου λέω μιαουυυυυυ. Σου αρέσει πολύ να μας πιάνεις τα γυαλιά απο το πρόσωπο και όταν σου τα φορέσουμε δεν σε πειράζει!! Σου αρέσει να κάθεσαι και να παίζεις στον παιχνιδότοπο που σου έφτιαξα στο σπίτι και σου αρέσουν πολύ τα αντικείμενα που ΔΕΝ είναι παιχνίδια σου. Δηλαδή τα κινητά μας (λατρεμένα), το laptop, μέχρι και τα σακουλάκια απο κάτι που φάγαμε επειδή κάνουν θόρυβο! Δεν μπουσουλάς ακόμη αλλά στηρίζεσαι στα τέσσερα και πας μπρος πίσω. Σου αρέσει να σε στηρίζουμε απο τα χεράκια και να στέκεσαι. Τι άλλο; Σου αρέσει πολύ το μπάνιο και σε χαλαρώνει αλλά τα χαλάμε μετά στο ντύσιμο το οποίο δεν σου αρέσει καθόλου μα καθόλου! Πότε θα έρθει καλοκαίρι να σε έχουμε με την πάνα! Αργεί ακόμη......
Είσαι γενικώς ένας γλυκός στριφογυρίστρας! Απόψε θα σε αφήσω μόνο σου με τον μπαμπά σου μετά που θα κοιμηθείς να να πάω στο πάρτυ αφυπηρέτησης της γιαγιάς σου! Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μην ξυπνήσεις και να με ψάχνεις!
Σε φιλώ μικρούλη μου!

ΥΓ: Τα γράφω όλα αυτά γιατί ενώ τώρα μου φαίνονται δεδομένα και καθημερινά,ξέρω ότι σε ένα χρόνο απο σήμερα δεν θα θυμάμαι τίποτα απο όλα αυτά έτσι όπως δεν θυμάμαι και πολλά από τους πρώτους μήνες της γέννησης σου!
 

Γεννητούρια!!

Χτες γέννησε μια πολύ καλή μου φίλη ένα τέλειο κοριτσάκι!! Της εύχομαι να της ζήσει και να είναι υγιές και γερό!!! Σήμερα πήγα στην κλινική να τη δώ και τυχαίνει να είναι η ίδια κλινική στην οποία γέννησα κι εγώ. Μπήκα μέσα και είδα μπροστά μου μια μαία την οποία θυμάμαι να με φροντίζει λες και ήταν χτες. Όταν της μίλησα η ίδια δεν με θυμόταν! Πως τα πιο σημαντικά γεγονότα για εμάς είναι τα πιο ασήμαντα για κάποιους άλλους.... Θυμήθηκα εκείνες τις πρώτες μέρες μόλις γέννησα που πέρασα στην κλινική...πόσο φοβισμένη και ζαλισμένη ήμουν... Πήγα για ένα απλό τσεκάρισμα καθώς δεν ήταν ακόμη μέρα μου να γεννήσω και τελικά ο γιατρός ανακάλυψε ότι είχα συσπάσεις. Με έβαλε στον καρδιοτοκογράφο και αρχίσαμε να μετράμε συσπάσεις. Ο Θ έτρεξε σπίτι για να φέρει τις βαλίτσες με τα πράγματα και έγω ενημέρωσα τους γονείς μου ότι γεννώ!! Το μωράκι μας ερχόταν με προσωπική προβολή ΚΑΙ με περιτύλιξη του ομφάλιου λώρου γιαυτό την τελευταία στιγμή πήρα την  απόφαση να γεννήσω με καισσαρική. Ζήλεψα (με την καλή έννοια) τη φίλη μου που κατάφερε να γεννήσει φυσιολογικά....πόσο θα ήθελα να ζούσα κι εγώ αυτή την εμπειρία. Πάντως πεθύμησα ένα νεογέννητο...θέλω πολύ ένα ακόμη παιδάκι και αν δεν είχα ενδοιασμούς θα το έβαζα μπρος εδώ και τώρα. Όμως θέλω να περιμένω λιιιιίγο ακόμη για να μεγαλώσει λίγο ο Π έτσι ώστε να του αφοσιωθώ πλήρως και να του προσφέρω την απεριόριστη αγάπη και προσοχή μου τώρα που είναι ακόμη βρέφος! Πάντως ονειρεύομαι την επόμενη μου εγκυμοσύνη και το επόμενο μικρό μου νεογεννητάκι.
Θα έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά! Θα το έχω μαζί μου στο δωμάτιο της κλινικής και θα το βάζω να κοιμάται μαζί μου. Δεν θα είμαι τόσο ΄πρωτάρα' και ανυπομονώ να το ξαναζήσω όλο αυτό ως 'παλιά' και έμπειρη!! Προς το παρόν ας αφοσιωθώ στο μικρό μας θαυματάκι, τον Π. Είναι πολλά τα παρατσούκλια που βγάλαμε στον Π από τη μέρα που γεννήθηκε, αλλά το τελευταίο μας είναι 'το θαυματάκι'. Τον κοιτάζουμε και βλέπουμε ένα θαυματάκι!! Πρόπερσι αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι δεν υπήρχε καν, πέρσι ήταν ένα έμβρυο στην κοιλιά μου και πριν 8 μήνες ήταν ένα νεογεννητάκι με κλειστά μάτια και χεράκια. Σήμερα είναι ένα ζιζανιάκι γεμάτο ενέργεια και όρεξη για περιπέτειες. Αν αυτό δεν είναι θαύμα τότε τι είναι;

Τι χάλια που είναι αυτά τα πλαστικά κρεβατάκια που βάζουν μέσα τα μωράκια μόλις γεννηθούν...

 

Μωρό υψηλών αναγκών;;;;

Βρέθηκα τυχαία να διαβάζω τα 12 χαρακτηριστικά του High Need Baby. Δηλαδή μωρό με αυξημένες ανάγκες. Δεν πιστεύω στις ταμπέλες και στους χαρακτηρισμούς...αλλά έψαχνα κάτι που να περιγράφει τον χαρακτήρα του Π και κατέληξα σε αυτό το άρθρο. Επηρεασμένη απο διάφορα μαμαδοblogs και απογοητευμένη σκεφτόμουν να καταργήσω αυτό το blog. Οι περισσότερες μαμάδες που γράφουν στα blogs τους περιγράφουν μια ρόδινη μωρουδιακή ζωή και δεν αναφέρουν ούτε ένα κουραστικό στιγμιότυπο. Και σκέφτομαι ....πως γίνεται? Μόνο η δική μου ζωή είναι ένα (όμορφο) τρέξιμο; Κατέληξα στο οτι όχι δεν είμαι μόνη μου σε αυτό τον κόσμο απλώς ίσως οι μαμάδες των P- babies (μωρά όπως ο Π) δεν έχουν χρόνο να γράψουν στο blog τους. Λοιπόν η μαμά μου λέει ότι έτσι ήμουνα κι εγώ σαν μωρό. Το παρατσούκλι μου ήταν σβούρα γιατί δεν καθόμουνα λεπτό ήσυχη. Δεν καθόμουνα να φάω στην καρέκλα μου και ήμουν ο φόβος και ο τρόμος των συγγενών. Όταν περπάτησα, κοπάνησα τα δόντια μου σε μια παιδική καρέκλα και μπήκαν ξανά μέσα στα ούλη μου (δεν το θυμάμαι-ευτυχώς)! Μεγαλώνοντας ηρέμισα...κάπως...και η ανησυχία μου περιορίστηκε στο πνευματικό επίπεδο η οποία όσο μεγαλώνω αυξάνεται, αλλά τωρα που το σκέφτομαι πάντα ήθελα να έχω στη ζωή μου την σωματική άσκηση για εκτόνωση και πάντα τη επιδιώκω. Πήρε τα γονίδια μου ο Π? Δεν ξέρω... Αλλά σέβομαι την προσωπικότητα του και περιμένω να τη δω να εξελίσσεται. Βλέπουμε διάφορων ειδών παιδάκια...πάντα μας σπάνε τα νεύρα κάποια παιδάκια που τρέχουν πάνω κάτω, φωνάζουν και σπάνε πράγματα. Αμέσως σκεφτόμαστε οτι κάνουν κάποιο λάθος οι γονείς τους, ότι τα παραμελούν, δεν τους δίνουν σημασία, δεν τους βάζουν όρια κλπ κλπ... Πόσο λάθος κάνουμε! Τα παιδιά έχουν δικό τους χαρακτήρα...το βλέπω στον Π που ξεδιπλώνει τον δικό του μέρα με τη μέρα απο την ώρα που γεννήθηκε. Έχει πάθος, δυνατή φωνή, όταν παίζει τα δίνει όλα, εξαντλεί τον εαυτό του, όταν δεν θέλει να φάει απλά κλείνει σφιχτά και πεισματικά το στοματάκι του, ισιώνει το κορμάκι του και δεν μπορείς να τον κάνεις να κάτσει με ΤΙΠΟΤΑ! Και εγώ δεν κάνω τιποτά διαφορετικό απο αυτό που κάνουν όλες οι μανούλες με τα 8μηνα μωρά τους. Απλώς έχει το δικό του έντονο ταμπεραμέντο...

Τα χαρακτηριστικά του high needs baby και κατα πόσο ισχύουν στον Π:

1. Έντονος
Ναι είναι έντονος...
2. Υπερκινητικός
Χμ....και ναι και οχι. Όταν του τραβήξεις την προσοχή με κάτι π.χ. ένα βιβλίο ή ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, οχι απλά με κουδουνίστρες αλλά κάτι που να θέλει προσπάθεια τότε μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένος αρκετή ώρα. Όταν δεν τον απασχολείς με κάτι τότε βαριέται και γίνεται υπερκινητικός.
3. Εξαντλητικός (μετάφραση απο το draining)
Το εξηγεί έτσι: όταν το παιδί σου εξαντλεί τα καύσιμα σου. Ναι ναι ναι! Δεν μπορούσε να υπάρξει πιο ακριβής περιγραφή.
4. Τρώει συχνά
Οχι πια!!Όταν θήλαζε ναι , θήλαζε ανα 1-2 ώρες. Τώρα μπορώ να πω ότι μείωσε δραματικά το φαγητό του. Του αρέσουν πολύ τα φρούτα όμως και είμαι πολύ χαρούμενη γιαυτό!
5. Απαιτητικός
Δεν του αρέσει να περιμένει...αλλά δεν θα τον έλεγα απαιτητικό...όχι
6. Ξυπνά συχνά!
Οχι! Είμαι υπερβολικά τυχερή σε αυτό! Κοιμάται 12-14 ώρες non stop και τον αγαπώ γιαυτό!
7. Ανικανοποίητος
Όχι δεν θα το έλεγα.
8. Απρόβλεπτος
Πάλι δεν θα το έλεγα....είναι προβλέψιμος συνήθως.
9. Υπερεύαισθητος
Καμία σχέση. Μπορεί να γαβγίζουν 3 σκύλοι δίπλα του και αυτός μένει ατάραχος. Είναι σκληρό αγόρι! χεχε...
10. Δεν μπορείς να τον αφήσεις κάτω
Πάλι όχι. Του αρέσει να είναι στο πάτωμα και να εξερευνεί αλλά όταν βαρεθεί θα μου το δείξει απλώνοντας τα χεράκια του για να τον σηκώσω.
11. Δεν μπορεί να καταπραΰνει τον εαυτό του
Το εξηγεί ως να μην μπορεί να αποκοιμηθεί μόνο του. Δεν ξέρω...πάντα ξαπλώνω δίπλα του για να κοιμηθεί και το απολαμβάνουμε και οι δύο.
12.Ευασθησία αποχωρισμού
Το είχε πολύ στην αρχή...δεν μπορούσα να κάνω ούτε μπάνιο. Τώρα το ξεπέρασε εντελώς. Φεύγω, του κάνω γειά και δεν με ψάχνει.
Τελικά ίσως ο Π να μην είναι και τόσο high needs baby...χμ...ενδιαφέρον!

8 Μήνες Ευτυχίας!!!!

Με όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου ξέχασα ότι σήμερα ο Π κλέινει 8 μήνες πάνω σε αυτή τη γη! Πριν απο ακριβώς 8 μήνες (την ημέρα της Γυναίκας) μου ήρθε το πιο ωραίο δώρο με το πιο όμορφο φατσάκι. Ο ίδιος δεν νομίζω να συνειδητοποιεί πόσο πρόσφατος είναι σε αυτό τον κόσμο, μάλλον θα πιστεύει οτι βρίσκεται εδώ απο πάντα και ότι το σπίτι μας του άνηκε απο πάντα! Άσχετο αλλά κάπου διάβασα ότι τα βρέφη αντιλαμβάνονται τους γονείς τους σχεδόν σαν μυθικές φιγούρες!
Σε 4 μήνες θα έχουμε party! I can't wait!!

 

O Π προσπαθεί να ανακαλύψει σε ποιά χώρα έχουν τις καλύτερες παιδικές χαρές!

 

Μετανάστευση VS Οικειότητα

Τελευταία το σκεφτόμαστε πολύ...οτι ίσως η καλύτερη λύση για μας να είναι το εξωτερικό. Εγώ έχω ακόμη τη δουλειά μου η οποία θεωρητικά είναι καλή γιατί παρέχει σταθερό μισθό και διάφορα άλλα ωφελήματα. Δεν μπορώ να πω όμως οτι είναι μια δουλειά η οποία με γεμίζει και ονειρεύομαι να την κάνω για την υπόλοιπη ζωή μου. Κατ'ακρίβεια αυτή η σκέψη με κάνει και ανατριχιάζω. Ο Θ έχει δική του εταιρία η οποία μάλλον προς κλείσιμο πάει γιατί ανήκει σε ένα επάγγελμα το οποίο πλήγηκε το περισσότερο απο την οικονομική κρίση. Η χώρα μας πάει απο το κακό στο χειρότερο και δουλειές δεν υπάρχουν. Και αναρωτιέμαι....πως θα μεγαλώσω το παιδί μου (και το επόμενο); Πέρα απο τα υλικά αγαθά σκέφτομαι και το ευρύτερο περιβάλλον. Δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν μέσα στη νοοτροπία της μιζέριας, της καταπίεσης, του φιλοχρηματισμού και του συντηρητισμού αυτής της κοινωνίας και ίσως αν πάμε κάπου αλλού να είμαστε όλοι πιο ευτυχισμένοι. Αλλά...θα χάσουμε πολλά. Τις οικογένειες μας, το σπίτι μας, άτομα που μας αγαπούν, τις συνήθειες μας τα σαββατοκύριακα, μέρη που αγαπάμε, συνήθειες που λατρεύουμε, βασικά θα αφήσουμε πίσω όλη μας τη ζωή. Πόσο εύκολο είναι να πάρεις μια τέτοια απόφαση; Το μωρό είναι ακόμα πολύ μικρό και δεν θα καταλάβει και πολλά πράγματα και αυτό ίσως να είναι και το καλό μας χαρτί. Θα μεγαλώσει χωρίς ρίζες και οικογένεια, θα μεγαλώσει όμως ποιοτικά. Διαβάζουμε για διάφορες χώρες και αυτή που μας έκανε εντύπωση είναι η Νέα Ζηλανδία. Είναι η τρίτη παγκόσμια σε επίπεδο ποιότητας ζωής (μετά τη Βιέννη και τη Ζυρίχη). Απίστευτα τοπία, πολυπολιτισμική κοινωνία, κόσμος απο κάθε γωνιά του πλανήτη, άπειρες δουλειές, απίστευτος τρόπος ζωής....απίστευτα μακριά! Κάπου 18 ώρες με το αεροπλάνο. Εκεί όμως δεν είναι όπως εδώ. Παντού διαβάζεις οτι ο κόσμος εκεί καθώς και οι εργοδότες τους, δίνουν μεγάλη προτεραιότητα στην οικογένεια και στη ζωή μετά τη δουλειά! Έχει πολλά πράγματα να κάνεις τα οποία σε προτρέπουν να κάνεις. Δεν δουλεύεις 12ώρες την ημέρα με κομπλεξικά αφεντικά τα οποία έφτασαν εκεί που έφτασαν όχι με πτυχία και ικανότητες αλλά με μέσον και γλύψιμο. Εκεί δεν είναι κοινωνία του καφενέ. Εκεί είναι πολιτισμένα. Κάτι με σπρώχνει να φύγω και κάτι με τραβάει να μείνω. Πολιτισμός VS Οικογενειακές ρίζες, Νέες εμπειρίες Vs Ζεστασιά του γνώριμου, Περιπέτειες, εξερευνήσεις Vs Χριστούγεννα στο πατρικό μου, Όμορφα τοπία, παραλίες, πράσινα βουνά VS Καταγάλανα νερά και πανέμορφα ηλιοβασιλέματα της χώρας μας, Σχολεία με πολύπλευρη μάθηση VS Ελληνική γλώσσα. Είναι θετικά εναντίων θετικών. Φυσικά υπάρχουν και πολλά αρνητικά στη χώρα μας όπως υπάρχουν και αρνητικά στο να μεταναστεύσεις. Αλλά στέκομαι στα θετικά για να καταφέρω να πάρω τη σωστή απόφαση. Ζυγίζω ίσα και όμοια.

Έγραψα αυτό το κείμενο εχτές. Σήμερα μου έστειλε ένας φίλος μου ένα email με κάποια γεγονότα που εξελίχθηκαν αυτές τις ημέρες τα οποία αγνοώ γιατί δεν βλέπω τοπική τηλεόραση και δεν διαβάζω ειδήσεις. Για ένα ζευγάρι gay που πρωταγωνιστούσε σε μια σειρά και μετά απο απαίτηση τηλεθεατών αφαιρέθηκε και ο σκηνοθέτης ζήτησε συγγνώμη για την προσβολή προς το κοινό. Τυχαία πριν τα διαβάσω αυτά έβλεπα ένα βίντεο με παιδάκια απο την Αμερική (νομίζω) τα οποία παραθέτουν τις απόψεις τους για το θέμα των gay γάμων. Οι αντιδράσεις τους είναι αγνές και απαλλαγμένες απο συντηρητικές, δογματικές, οπισθοδρομικές, στενόμυαλες απόψεις. Και σκέφτομαι οτι θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει ΕΛΕΥΘΕΡΟ! Δεν μπορώ την καταπίεση του μυαλού και των ιδεών, ποτέ δεν την μπορούσα. Τι να κάνω; Να μεταναστεύσω;....

.

 

I wish...

I had a bad day at work today but just when i think that everything is falling apart P comes to brighten up my day! He has all the energy of the world! He was born this way and i always thought that he got frustrated because of all the inner energy levels. Now that he is getting bigger and stronger he can do things to release his energy! He can reach for objects and people, show me what he wants, turn from his back to his tummy and the other way around, sit, stand, shout, play. From the moment he opens his eyes in the morning he is loud! I don't know if all the babies are like that, i don't have friends with babies and i never payed attention to babies before i had my own but the truth is that the image i had in my head about babies is far away from reality. Its so much harder but so much better the same time. It takes over your life, you lose yourself and your free time as they used to tell me but i didnt listen! But...! It is M.A.G.I.C.A.L. The moment i lay next to him while he is sleeping i forget everything! All my worries fly away.... and i enter my mystical world...lying next to him, watch him breath so peacefully, amazed with how this little person gave meaning to my life in only 8 months, something i was looking for for 30 years. The only dark cloud over my head is that im not a stay at home mum and P spends most of his day away from me. I have to work for many reasons but my WISH is to stop working and stay at home to raise my baby. For the moment i enjoy the weekends!
This post came out in english:)
x x x

 

 

Γυμναστική

 

Χθές πήγαμε με τον Π περπάτημα σε αυτό τον υπέροχο πεζόδρομο ο οποίος είναι στο κέντρο της πόλης αλλά σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι κάπου στα βουνά. Πηγαίναμε συνέχεια το καλοκαίρι αλλά τώρα σταματήσαμε λίγο. Προσπαθώ ακόμη να χάσω τα κιλά της γέννας και είχα αρχίσει γυμναστήριο τον προηγούμενο μήνα. Μου φάνηκε όμως πολύ πολύ πολύ βαρετό να είμαι κλεισμένη μέσα σε ένα μικρό γυμναστήριο και να γυμνάζομαι σκληρά χωρίς καν μουσική. Τι νόημα έχει να αποκτήσεις γυμνασμένο σώμα αν δεν απολαμβάνεις αυτό που κάνεις. Στο κάτω κάτω είναι η διαδρομή που έχει αξία και όχι ο προορισμός. Έτσι αποφάσισα να σταματήσω και να αρχίσω πάλι το περπάτημα στη φύση κάτι που προσφέρει ευεξία, χαλάρωση και γυμνάζει ταυτόχρονα! Στον Π αρέσει πολύ αν και τώρα τελευταία άρχισε να ψιλοβαριέται στο καρότσι του και γκρινιάζει, ενώ όταν ήταν πιο μωρό έριχνε και κανένα ύπνο. Ευτυχώς στο σπίτι έχω στρωματάκι, λάστιχα, βαράκια και μπάλα και έτσι μπορώ να κάνω τις ασκήσεις που έμαθα στο γυμναστήριο. Αυτό έκανα σήμερα το πρωί και τώρα είμαι έτοιμη να αρχίσω την εξοντωτική μέρα μου με το μικρό μου ζιζανιάκι. Ο οποίος κοιμάται ακόμα παρεπιπτόντως.

x x x

Η μουσική στη ζωή του Π

 Δεν ξέρω αν είναι σε όλα τα μωράκια το ίδιο αλλά στον Π αρέσει πολύ η μουσική και η ζωγραφική. Είναι πολύ μικρός για να ζωγραφίζει μόνος του φυσικά αλλά από την ημέρα που άνοιξε τα μάτια του κάθεται και περιεργάζεται τους πίνακες που έχουμε στο σπίτι. Το ίδιο και με τη μουσική. Στο αυτοκίνητο ηρεμεί με τη μουσική γιατί γενικώς βαριέται πολύ να κάθεται στο κάθισμα του. Σπίτι όταν βάζω μουσική στο youtube σταματά οτιδήποτε άλλο κάνει και γυρίζει το κεφαλάκι του προς την οθόνη. Μετά προσπαθεί να πάει κοντά για να πιάσει τους τραγουδιστές που βλέπει και όταν καταλάβει ότι είναι απλώς μια επίπεδη οθόνη την κατεβάζει και ψάχνει να βρεί τους τραγουδιστές απο πίσω! Το καλύτερο όμως είναι όταν του παίζει κιθάρα  και του τραγουδά ο παππούς του! Τον κοιτάζει εκστασιασμένος. Τον θαυμάζει γενικώς πάρα πολύ τον παππού του. Πιάνει τις χορδές στην κιθάρα για να δει απο που βγαίνει ο ήχος και αγγίζει το πρόσωπο του παππού την ώρα που τραγουδάει. Λες να γίνει τραγουδιστής? χαχα.....

Ελληνικά

Αποφάσισα να γράφω στα ελληνικα! Δεν νομιζω να γραφτώ ποτέ στo top baby blogs, δεν πειράζει αν δεν μπορούν να με διαβάζουν άτομα απο άλλες χώρες, εκφράζομαι καλύτερα στα ελληνικά και εξάλλου το νόημα αυτού του blog είναι να το διαβάσει κάποια στιγμή ο γιός μου. Μπορεί να μην μάθει ποτέ του αγγλικά (ελπίζω να μάθει όμως) ή σίγουρα θα του είναι πιο εύκολο να το διαβάζει στη γλώσσα του. Εκτός και αν μετακομίσουμε στο εξωτερικό για δουλειά (υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο στα χαρτιά) και πάει σε αγγλικό σχολείο αλλα θα ασχοληθώ με αυτό οταν έρθει η ώρα.
x x x