H Al Khobar είναι μια μικρή, παραλιακή πόλη στη Σαουδική Αραβία. Είναι απέναντι από το Bahrain με το οποίο ενώνονται με μια γέφυρα. Οι θρησκευτικοί νόμοι είναι πιο χαλαροί από ότι σε όποιαδήποτε άλλη πόλη στης Σαουδικής. Δεν παύει να απέχει πολύ από μια ευρωπαϊκή πόλη αλλά είναι ότι πιο κοντινό για τα δεδομένα της Σαουδικής.
Τον Οκτώβριο του 2015 όταν πήγα στο Riyadh δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη αυτής της πόλης. Στη συνέχεια όμως ακούσαμε πως υπάρχει αυτή η πόλη και πως θα ήταν πολύ καλύτερα αν ο Θ έπερνε μετάθεση εκεί γιατί η ζωή μας θα ήταν πολύ πιο εύκολη. Εκεί θα μέναμε σε σπίτι μέσα στο campus και η πόλη είναι πιο όμορφη και η ζωή πιο χαλαρή.
Παλέψαμε για ένα σπίτι στο campus στο Riyadh αλλά δεν τα καταφέραμε και μόλις έκανα το βήμα να φύγω από εκείνη την καταραμένη πόλη, δεν υπήρχε περίπτωση να επιστρέψω. Περάσαμε από πολλές ιδέες, σκεφτήκαμε να ζητήσουμε να μας μεταφέρουν στο Qatar αλλά ήξερα πως εκεί θα μέναμε πάλι σε πολυκατοικία. Η Al khobar φαινόταν η καλύτερη επιλογή εφόσον επιλέξαμε να παραμείνει ο Θ στην εταιρία που εργάζεται. Οι μήνες περνούσαν και δεν βλέπαμε τον τρόπο να καταφέρουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μας. Δεν μας δινόταν η κατάλληλη ευκαιρία.
Τον περασμένο Οκτώβριο ο Θ ήρθε στην Κύπρο και είχαμε υποσχεθεί ο ένας στον άλλον πως θα ήταν οριστικό. Στην πορεία όμως μίλησε με τον ανώτερο του ο οποίος του υποσχέθηκε πως αν επιστρέψει στη δουλειά για να τελειώσουν αυτό που κάνουν, θα τον βοηθήσει να μεταφερθεί κάπου καλύτερα. Ήταν μια δύσκολη απόφαση αλλά καταλήξαμε στο να το δοκιμάσουμε μέχρι τον Γενάρη. Ο Γενάρης έφτασε και οι συζητήσεις πήραν φωτιά αλλά και πάλι δεν υπήρχε τίποτα το σίγουρο.
Μέχρι που αποφασίσαμε πως πρέπει να μπει ένα τέλος. Εφόσον δεν υπάρχουν περιθώρια για μετάθεση του τότε η μόνη λύση ήταν η παραίτηση. Μια μέρα στα μέσα του Γενάρη ήμουνα μαζί με τα παιδιά μου στο σπίτι της μαμάς του Θ και συζητούσαμε για το πότε θα επιστρέψει. Μιλήσαμε για το πόσο δύσκολη είναι η ζωή μου με τα παιδιά χωρίς τον άντρα μου και πόσο κακό είναι για τα παιδιά να μεγαλώνουν μακριά από τον πατέρα τους. Ειδικά με τον μικρό δεν γνωρίζονται καν. Πάνω στην παρόρμηση της στιγμής αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο τον Θ. Δεν ξέρω τι του είπε γιατί είχε βγει από το δωμάτιο αλλά όταν μου τον έδωσε στο τηλέφωνο μου είπε πως θα πάει εκείνη τη στιγμή να δώσει παραίτηση.
Η αλήθεια είναι πως όσο και να ήθελα να φύγω από την Κύπρο, δεν έβλεπα ούτε εγώ άλλη λύση. Πήγε στο γραφείο του ανώτερου του και του έδωσε την παραίτηση. Εκεί ήταν που τον πήραν πραγματικά στα σοβαρά και ενεργοποιήθηκαν άτομα από την εταιρία. Προσπάθησαν πρώτα να τον μεταπείσουν. Του έταξαν λαγούς και πετραχείλια για να παραμείνει στο Riyadh, να του δώσουν σπίτι και να πάμε εκεί όλοι μαζί. Ήταν ανένδωτος. Τους είπε πως τα συγκεκριμένα σπίτια που προσφέρει η εταιρία είναι άθλια και οι συνθήκες δεν είναι ανθρώπινες. Ήρθε σε σύγκρουση μαζί τους.
Αρχικά του είπαν πως έιναι αδύνατο να μεταφερθεί στην Al Khobar. Υπάρχει εκεί ένα έργο το οποίο είναι δίπλα στο campus της εταιρίας αλλά είναι πλήρως επανδρωμένο. Υπάρχουν κάποια άλλα έργα αλλά είναι δύο ώρες μακρία από την πόλη. Είπε όχι και πάλι όχι. Επέμενε πως θέλει να πάει στη δουλειά που είναι δίπλα στο campus γιατί όλο το νόημα του να μεταφερθούμε εκεί είναι να περνάει χρόνο με την οικογένεια του.
Είναι πολύ καλός στη δουλειά του. Μπορεί να είναι ο καλύτερος σε αυτό που κάνει. Κατάφερε μέσα σε 2 χρόνια να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανωτέρων του και να δημιουργήσει ένα καλό όνομα γύρω από τον εαυτό του. Τον έχουν για τις δύσκολες δουλειές. Έχει πάθος για αυτό που κάνει. Έχει πάθος για ότιδήποτε κάνει. Έχει πάθος γενικά.
Σε μερικές μέρες ήρθε η απάντηση. Ο υπεύθυνος του έργου στην Al Khobar θα μετατεθεί και τη θέση του θα πάρει ο Θ. Στις 12 Μαρτίου αναλαμβάνει καθήκοντα στο καινούριο του πόστο στην Al Khobar. Θα μένουμε σε ένα σπιτάκι μέσα στο campus της εταιρίας και θα έχουμε κήπο. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στις διαδικασίες για να βγουν οι μόνιμες βίζες παραμονής των παιδιών και εμένα.
Είμαι τόσο μουδιασμένη που δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα μου. Είμαι ανακουφισμένη, μουδιασμένη, χαρούμενη και αγχωμένη μαζί. Δεν ξέρω τι θα συναντήσω εκεί, ελπίζω πως αυτή τη φορά όλα θα είναι καλά και θα καταφέρουμε να παραμείνουμε. Εύχομαι να μην αναγκαστώ να ξαναγυρίσω στην Κύπρο, σύντομα τουλάχιστον. Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Προς το παρόν περιμένω τις 12 Μαρτίου για να έχω περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες από τον Θ.
