Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Καθαρά Δευτέρα





Είχα πολλά χρόνια να περάσω την καθαρά Δευτέρα έξω στη φύση. Ειδικά πέρσι που ήταν ο Π νεογέννητο, ούτε που κατάλαβα ότι περάσαμε Καθαρά Δευτέρα και ούτε που την θυμάμαι για να πω την αλήθεια. 

Το πρωί πήγαμε όλοι μαζί στο φούρνο και αγοράσαμε λαγάνες, ταραμοσαλάτα και διάφορα άλλα καθαροδευτεριάτικα. Ο Π πήρε δώρο ένα χαρταετό και ένα μπαλόνι! Καθίσαμε έξω από το φούρνο και εξαφανίσαμε  τη μια λαγάνα οι τρεις μας, η οποία ήταν ζεστή και πεντανόστιμη! Ξεκινώντας για το σπίτι, θυμηθήκαμε μια παιδική χαρά που λέγαμε από καιρό να επισκεφτούμε, κοντά στο σπίτι μας και αλλάξαμε πορεία. Ο Π κάθισε στην αγαπημένη του πια κούνια και από τη χαρά του τον έπιασε μια φλυαρία και μας είπε όλα όσα ξέρει (βάση του δικού του προσωπικού λεξιλογίου). 

Φεύγοντας από την παιδική χαρά περάσαμε από ένα άλλο πάρκο και κατεβήκαμε για να πετάξουμε το χαρταετό μας! Ο Π προσπαθούσε να τον αρπάξει από τον αέρα αλλά όταν του τον κατεβάσαμε κοντά του, έκανε τον προσεχτικό και δεν άγγιξε το παράξενο 'πουλί'. 

Μετά τον πρωινό-μεσημεριανό του ύπνο, βρεθήκαμε στο πάρκο της αθαλάσσας με τη γιαγιά, τον παππού, τους νονούς του Π και τα ξαδέρφια μου. Απλώσαμε κουβέρτες και καθίσαμε κάτω όπου τσακίσαμε και τις υπόλοιπες λαγάνες και το λαχταριστό χαλβά με γεύση κακάο (goodbye δίαιτα, c u later!). O Π ήταν πολύ ανήσυχος γιαυτό αναγκαστήκαμε να φύγουμε κάπως νωρίς, αλλά η δόση φύσης που πήραμε ήταν υπεραρκετή. Είναι πολύ θλιβερό όμως το ότι ανακαλύψαμε πως τα νερά της λίμνης που κάποτε ήταν γεμάτα με ψάρια και πάπιες...είναι πλέων μολυσμένα. Ναι..γύρω από τη λίμνη υπήρχε ταινία που σε απέτρεπε από το να πλησιάσεις και παντού προειδοποιητικές πινακίδες ότι το νερό είναι μολυσμένο. Υπήρχαν κάποιες πάπιες που κολυμπούσαν αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα επιβιώσουν από τα μολυσμένα και άδεια νερά. Τα δέντρα τα οποία στέκονταν μέσα και στις όχθες της λίμνης ήταν όλα ξεραμένα κλαδιά. Δεν ξέρω πως μολύνθηκαν τα νερά, αν κάποιος έριξε κάτι μέσα ή αν έγινε από φυσική διαδικασία αλλά ελπίζω σύντομα να γίνει η αποκατάσταση της. 

Καταλήξαμε σπίτι με ένα εξουθενωμένο μωρό που έπαθε κάτι σαν jet lag, μιας μορφής αποσυγχρονισμού της ρουτίνας του και έμεινε ξύπνιος μέχρι τις 10 το βράδυ. Εννοείται ότι έμεινε με τον μπαμπά του γιατί εγώ κοιμήθηκα από τις 8. 

ΥΓ: Ανυπομονώ να περπατήσει γιατί κουράστηκα να κουβαλάω στα χέρια μου ένα μωρό πέραν των 10 κιλών. Δεν βλέπω να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως γιατί έχει γίνει πια εξειδικευμένος στο μπουσούλημα. Τόσο πολύ που νομίζω ότι θα αρχίσουμε να παραδίδουμε σεμινάρια μπουσουλήματος και σε άλλα βρέφη. Περπάτα μωρό μου, περπάτα! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου