Ο ήχος της ησυχίας

Εγώ προέτρεψα τον Θ να πάει. Κάνει ένα μικρό πάρτυ ο αδερφός του και δεν μπορούμε να πάμε οικογενειακώς επειδή ο Π κοιμάται στις 7 και τα βραδυνά πάρτυ γίνονται συνήθως πιο αργά, εχτός και αν μιλάμε για παιδικο πάρτυ. Δεν μπορώ να σηκώσω το κοιμισμένο μωρό και να το βγάλω έξω. Δεν με πειράζει καθόλου που τους τελευταίους σχεδόν 10 μήνες περιορίστηκα στο σπίτι. Το αντίθετο μάλιστα, χαίρομαι γιατί έχω πια ένα άλλοθι για να μην παρευρίσκομαι σε τέτοια events. Πάντα προτιμώ τη ζεστασιά και την ησυχία του σπιτιού μου. Είπα στον Θ να πάει μόνος του. Τη στιγμή που βγήκε απο την πόρτα μου έλειψε. Ταυτόχρονα όμως λατρεύω τη μοναξιά μου. Νιώθω σαν ο φύλακας του πολύτιμου θυσαυρού. Ο θυσαυρός μου κοιμάται μέσα στο κρεβάτι μας κι εγώ είμαι εδώ γι αυτόν. Μήπως και ξυπνήσει και με χρειαστεί. Είναι τόση η ησυχία που μπορώ να ακούσω το βουητό της. Επίτηδες δεν βάζω μουσική. Σκέφτομαι να αρχίσω να ζωγραφίζω ή απλώς να καθήσω εδώ και να ηρεμίσω το μυαλό μου. Σήμερα αγόρασα ρούχα για τον Π καθώς τα παλιά άρχισαν να του μικραίνουν. Ξόδεψα πολλά λεφτά και νιώθω τύψεις αλλά δεν μπορούσα να τον αφήσω χωρίς ρούχα έστω και αν θα του μικρύνουν πάλι με ταχύτητα φωτός. Δεν αγοράζω τίποτα για μένα, βαριέμαι μέχρι και να ψάξω. Πρόσφατα μου ειπε μια πολύ καλή μου φίλη ότι άλλαξα μετά τον Π, έγινα πιο υπομονετική και ευαίσθητη. Ισχύει απόλυτα αν και δεν το ήξερα ότι η φίλη μου με έχει ψυχολογήσει τόσο καλά ώστε να κάνει μια τόσο εύστοχη παρατήρηση. Εχτός απο αυτά ήμουν καταναλωτική και ματαιόδοξη. Παρασυρμένη απο εικόνες και μυθοπλασίες. Τώρα δεν έχω καν χρόνο να σκεφτώ για τον εαυτό μου. Και ούτε θέλω, είναι τόσο βασανιστικό και εγκλωβιστικό. Ο Π ήρθε στη ζωή μου για ένα σκοπό και δεν είναι αυτός που πίστευα ότι θα ήταν. Πόσες φορές να ευχαριστήσω αυτό το μικρό πλασματάκι που ήρθε στη ζωή μου... Ακόμη και για τις δύσκολες στιγμές νιώθω ευγνωμοσύνη. Μου αρέσει που δοκιμάζομαι. Η ζωή μαζί του είναι μια κρύα νύχτα του χειμώνα δίπλα στη θάλασσα που με φόρα τρέχεις και πηδάς μέσα στο παγωμένο νερό της και νιώθεις το κρύο σαν καρφιά στο δέρμα σου που σε υπενθυμίζουν ότι είσαι ζωντανός, μουδιασμένος απο όποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.

 

 

 

Χριστούγεννα

 

 

 

Π

 

Τα πρώτα σου Χριστούγεννα! Δεν καταλαβαίνεις και πολλά πράγματα αγάπη μου ακόμη... αλλά θα γράψω για να θυμόμαστε πως τα περάσαμε!

 

Στόλισα αυτό το μικροσκοπικό δέντρο. Είναι αληθινό και το αγόρασα απο το ΙΚΕΑ. Δεν χωράνε στολίδια, φαίνονται τεράστια και δεν του πάνε. Έβαλα όμως φωτάκια και τύλιξα γύρω του ένα ύφασμα που ξέμεινε απο τη βάφτιση σου. Το πρόσεξες το δέντρο, σου έκαναν εντύπωση τα φωτάκια αλλά τίποτα το ιδιαίτερο...

 

Παραμονή Χριστουγέννων πήγαμε βόλτα στην παραλία απο το πρωί. Δεν είχε και πολύ κόσμο, σχεδόν καθόλου, πρέπει να ήταν όλοι σε συγγενικά σπίτια.

Περπατήσαμε στην παραλία, είχε πανέμορφο καιρό, ο ήλιος μας ζέστενε. Κάτσαμε κάπου για φαγητό και για καφέ. Προσέχω πάντα τη διαφορά με άλλα μωράκια που βρίσκονται δίπλα μας. Κάθονται ήσυχα στο καρότσι τους. Εσύ δεν κάθεσαι μωρό μου! Είσαι αεικίνητος! Δεν μπορείς να περιορίζεσαι. Θέλεις συνέχεια ερεθίσματα!

 

 

 

 

 

 



 

 

 

Σου κάνει εντύπωση η θάλασσα, το νερό γενικότερα. Σου αρέσει παρα πολύ το μπάνιο και να σου πλένω τα χεράκια σου ή το πρόσωπο σου. Ανυπομονώ να έρθει το καλοκαίρι για να πάμε στη θάλασσα για να δω πως θα αντιδράσεις.

 

 

Την ημέρα των Χριστουγέννων πήγαμε για φαγητό στην ξαδέρφη μου. Ήταν και ο παππούς και η γιαγιά εκεί και οι νονοί σου. Ήταν και ένα ξαδερφάκι σου 5 μήνες μεγαλύτερο.

Πάλι παρατηρώ τις διαφορές, δεν μπορώ να το ελέγξω. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι με βομβάρδισαν με διάφορες συμβουλές για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνω μαζί σου. Πως να παίζουμε, που να σε βάζω, πως να σου συμπεριφέρομαι, τι να σου λέω, τι να μην σε αφήνω να κάνεις. Πονοκέφαλος. Δεν μπορώ τόσες θεωρίες. Η θεωρία μας με τον μπαμπά σου είναι ότι δεν έχουμε θεωρίες. Η θεωρία μας είναι ότι κάνουμε ότι κρίνουμε σωστό τη δεδομένη στιγμή. Δεν περιοριζόμαστε απο κανονισμούς. Δεν ξέρω αν κάνουμε κάτι λάθος ή σωστό αλλά δεν το σκεφτόμαστε. Σου δίνουμε πολύ αγάπη. Δεν υπάρχουν φωνές στο σπίτι μας. Σίγουρα δεν θα σου φωνάξουμε. Είναι μεγάλη έκπληξη για μένα όταν ακούω να φωνάζουν σε ένα μικρό παιδί.



΄

 

Την επόμενη των Χριστουγέννων πήγαμε στη γιαγιά σου που μας έφτιαξε πάπια ψητή! Μμμμμμμμ ήταν μια υπέροχη χριστουγεννιάτικη συνταγή. Εσύ έφαγες μόνο τις πατάτες γιατί η πάπια είχε πολλά μπαχαρικά και δεν κάνει να φας. Μετά έπεξες με τους νονούς σου και με όλους. Έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στον παππού σου! Μεγάλη αγάπη!

 

 

Την επόμενη μέρα έπρεπε να πάω στη δουλειά. Παίξαμε λίγο μαζί το πρωί. Ανακάλυψες αυτή τη γλάστρα απο την οποία θέλεις να πετάς έξω το χώμα. Σου αρέσει πάρα πολύ να ανακατεύεις το χώμα. Και γίνεσαι πολύ δυστυχισμένος όταν σε πάρω απο κει. Πρέπει να εξαφανίσω τη γλάστρα όμως.

 

 

Περάσαμε 3 εξαντλητικές αλλά πανέμορφες μέρες! Ανυπομονώ για τα επόμενα Χριστούγεννα που θα καταλαβαίνεις περισσότερα πράγματα!

 

 

εεε...τι κάνεις εκει μικρούλη?

 

 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

αααα...τώρα κατάλαβα!

Χιόνισε

 

Πριν από λίγες μέρες χιόνισε ακριβώς έξω απο το σπίτι μας!
Βγήκαμε ενθουσιασμένοι στο μπαλκόνι και βγάλαμε φωτογραφίες ενώ ο Π κοιμόταν ήσυχος και ασφαλής στο κρεβάτι μας. Δεν κατάλαβε τίποτα!

Ο μπαμπάς σου

Π

Αποφάσισα να σου γράψω λίγα πράγματα για τον μπαμπά σου.
Για να ξέρεις πως ήταν τον καιρό που ήσουνα μικρούλης ή τελοσπάντων να σου δώσω τη δική μου ερμηνεία γι' αυτόν. Ελπίζω να ταιριάζει με την εικόνα που θα έχεις μεγαλώνοντας.

Ο μπαμπάς σου... σε αγαπάει πολύ. ok τι λέω τώρα όλοι οι μπαμπάδες αγαπάνε τα μωρά τους. Σε αγαπάει όμως με ένα βαθύ τρόπο..ιδιαίτερο. Σε αγαπούσε από πριν καν έρθεις στη ζωή. Πριν καν μπεις στην κοιλιά μου. Σε φανταζόταν και ήξερε ότι θα είσαι αγόρι.

Σκέφτεται για σένα, για το μέλλον σου. Σκέφτεται το όνομα της εταιρίας που θα κάνετε μαζί (εγώ πάλι λέω ότι θα διαλέξεις μόνος σου τι θα κάνεις όταν μεγαλώσεις). 
Σκέφτεται πως θα είναι απέναντι σου μεγαλώνοντας. Ασχολείται με την ανατροφή σου. Έχει θεωρείες μεγαλώματος. Έχει φιλελεύθερο μυαλό. Ταιριάζει πολύ μαζί μου. Πισεύει στην ελευθερία έκφρασης και στην ανεξαρτησία.

Μερικές φορές στεναχωριέται που προτιμάς εμένα αντί αυτόν αλλά δεν θυμώνει μαζί σου. Πάντα σε περιμένει. Όταν μείνετε μόνοι σας παίζετε πολύ. Θέλει να σου φτιάχνει πύργους απο τουβλάκια κι εσύ να τους χαλάς.

Σε αφήνει να διαλέξεις ποιό βιβλίο προτιμάς να σου διαβάσει. Σε αφήνει να στέκεσαι στο κρεβάτι μας και σε προσέχει μην πέσεις και χτυπήσεις.

Ο μπαμπάς σου είναι πολύ εργατικός. Βασικά ο ίδιος ΕΙΝΑΙ η δουλειά του, αν μπορείς να με καταλάβεις. Λατρεύει τη δουλειά του και είναι καλός σε αυτό που κάνει. Ο καλύτερος. Δίνει σώμα και ψυχή. Θέλει να αφήσει πίσω περιουσία για σένα. Δουλεύει για σένα. Και τώρα που είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα με τα οικονομικά λόγω οικονομικής κρίσης αγχώνεται πάρα πολύ κι εγώ στεναχωριέμαι. Ξέρει ότι είναι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα.
Το νιώθει και το έχει κάνει πραγματικότητα στο παρελθόν. Πιέζεται τώρα, θέλει να δημιουργήσει και δεν μπορεί. Αλλά εσύ του δίνεις κίνητρο.

Κάνει πολλά όνειρα για το μέλλον για όλους μας. Είμαστε τυχεροί που τον έχουμε!
 

Μία χαοτική, αεικίνητη μέρα

Ξυπνώ και δεν νιώθω καλά, έχει πολύ κρύο και νιώθω άρρωστη. Αποφασίζω να μείνω σπίτι, δεν έχω καμία διάθεση να πάω στη δουλειά. Ευκαιρία να περάσω χρόνο με το μικρό μου λουκουμάκι. Τέλεια!

Τελικά η μέρα δεν εξελίχθηκε έτσι όπως την είχα στο μυαλό μου. Γενικώς σπάνια τα πράγματα εξελίσσονται έτσι όπως τα έχω στο μυαλό μου όσον αφορά τον Π.

Ξυπνάμε, ωραία και καλά! Τρώει ψωμάκι με cottage cheese και του αρέσει πολύ!
Ο μπαμπάς μας ανάβει τη σόμπα περτρελαίου που αγοράσαμε, μας φιλάει και φεύγει για τη δουλειά!
Και κάπου εδώ ξεκινάει το πάρτυ!

Παίζουμε στο δωμάτιο σου που το διαμορφώσαμε σε στυλ παιδικής χαράς, μέχρι που βαριέσαι. οk λέω, να δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Πάμε στο σαλόνι και παίζουμε στον καναπέ.
Η γκρίνια αρχίζει και κορυφώνεται. Λέω μήπως θέλεις γάλα. Όχι. Το σπρώχνεις μακριά. Λιώνω μια μπανάνα. Μόνο που δεν μου την μετάς στα μούτρα.Κλάμα. Σε βάζω για ύπνο. Επανάσταση. Παραμυθάκια, τραγουδάκια, παιχνίδια. Όχι, όχι, όχι. Ok δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να βγούμε από το σπίτι. Ρίχνω πάνω μου ότι να ναι όπως να ναι και με σένα να κλαις στην αγκαλιά μου κατεβαίνουμε τα σκαλία. Πάνω στην ταραχή μου χτυπάω λίγο το κεφάλι σου στο αυτοκίνητο καθώς σε βάζω μέσα. Κλάμα. Συγγνώμη μωρό μου.
Ξεκινάμε. Χαλαρώνεις κάπως.

Φτάνουμε στο mall. Κάθεσαι στο καρότσι για λίγο και κοιτάζεις γύρω γύρω μέρχι που σταματάμε κάπου και φωνάζεις. ok....πάμε να αγοράσουμε βιβλία και παιχνίδια. Σε βάζω κάτω, έχει χαλί και παιχνίδια και παίζεις λίγο. Έρχεται ένα άλλο παιδάκι και ενθουσιάζεσαι. Απλώνεις το χεράκι σου να τον αγγίξεις αλλά αυτός φεύγει. Ψυχούλα μου...είσαι τόσο γλυκός. Λιώνω σαν παγωτό.
Βαριέσαι. Φωνάζεις και γκρινιάζεις. Δεν ξέρω τι έπαθες σήμερα. Παίρνουμε 2 βιβλία και 2 παιχνίδια. Το ένα είναι ένα πλαστικό κινητό μπας και αφήσεις τα δικά μας. Μήπως σε προωθώ στην κακή τεχνολογία? Όχι δεν μπορώ να σε θωρακίσω απο την πραγματικότητα. (εξαλλου η γιαγιά σου λέει ότι θα σου αγοράσει κινητό μόλις πας νηπιαγωγείο για να την παίρνεις τηλέφωνο όταν βαριέσαι να έρθει να σε πάρει!!!)
Στεκόμαστε ουρά στο ταμείο. Δεν θέλεις να κάθεσαι στο καρότσι, τελεία και παύλα.
Ευτυχώς έχω το σλίνγκ μαζί μου για κάθε ενδεχόμενο. Σε βάζω μέσα προσπαθώντας να έχω τον έλεγχο για τα ψώνια, το καρότσι και το πορτοφόλι μου.
Εξάντληση.
Βλέπεις μια κυρία γύρω στα 60 που περιμένει πίσω μας και πετάγεσαι απο χαρά! Σου θυμίζει τη γιαγιά σου ίσως...δεν ξέρω! Τόση χαρά...απλώνεις χεράκια, κουνάς ποδαράκια, χαμόγελα και κραυγούλες ευτυχίας. Ευτυχώς η κυρία ανταποκρίνεται και σου κάνει χαζές βρεφίστικες χαρούλες.
Πως γίνεται να με κουράζεις τόσο ενώ ταυτόχρονα να με κάνεις τόσο περήφανη που να θέλω να φωνάξω δυνατά ότι είμαι χαρούμενη που είμαι η μαμά σου?
Έχεις χαρακτήρα αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Πάμε προς το cafe. Χρειάζομαι ένα δυνατό καφέ για να βγάλω τη μέρα. Παίζεις με το καλαμάκι του καφέ μου. Σου παίρνω ένα άλλο, δικό σου. Το πετάς κάτω με θυμό.
Ok παίξε με το δικό μου. Πάμε προς το αυτοκίνητο. Σου βάζω ένα υπερχαλαρωτικό τραγούδι απο enya. Κοιμάσαι. Πάντα πιάνει! χεχε!
Το ακούμε ξανά και ξανά. Οδηγώ μέχρι το σπίτι μας. Κατεβαίνω και τρέχω πάνω μέχρι το ψυγείο. Ανεβαίνω δύο δύο τα σκαλία. Παρατηρώ ότι η τηλεόραση είναι αναμμένη. Δεν έχω χρόνο. Παίρνω το φαί σου απο το ψυγείο και τρέχω κάτω. Δεν ξύπνησες! φιουυυυυ.
Οδηγάμε μέχρι το σπίτι της γιαγιάς σου. Εκεί έχει πολύ κόσμο και θα σου αρέσει.
Βασικά οδηγώ άσκοπα για να χορτάσεις ύπνο. Ξέρω πολύ καλά ότι αν σε κατεβάσω απο το αυτοκίνητο θα ξυπνήσεις το επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου.

Παρκάρω έξω απο το σπίτι της γιαγιάς σου και περιμένω να ξυπνήσεις.
Εμφανίζεται η γειτόνισσα στο τζάμι μας και σου κάνει χαρούλες. φτου θα σε ξυπνήσει. Να τον πάρω λίγο μαζί μου στο σπίτι? ρωτάει... Τι λέει, σκέφτομαι!!! Άστον, λέω , κοιμάται. Φεύγει. Η γιαγιά βγάζει έξω τα σκυλιά, στην αυλή. Μας παίρνουν είδηση και τρέχουν στο κάγκελο δίπλα στο αυτοκίνητο και γαβγίζουν.
Βάζω μπρος και παρκάρω λίγο πιο κάτω μαζί με τους γονείς που περιμένουν τα παιδιά τους να σχολάσουν απο το σχολείο και γράφω αυτό το ποστ. Αλλά έχασα τη σύνδεση γιατί απομακρύνθηκα απο το σπίτι της γιαγιάς... και η ζωή συνεχίζεται.....

ΥΓ.Αγάπη μου, δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα! Απλώς σήμερα ήταν μια κακή μέρα. Ίσως να φταίνε τα δοντάκια που βγάζεις και σε πονάνε... Ίσως απλά να μην ήταν η μέρα σου. Στο τέλος της ημέρας με ανταμοίβεις με φιλάκια και αγκαλιές. Ίσως ο θεός σε έστειλε σε μένα επειδή έχω τη δύναμη να σε αντέχω. Ίσως απλά να γεννήθηκες τόσο δυναμικός και πεισματάρης επειδή εγώ και ο μπαμπάς σου είμαστε έτσι! Μείνε όπως είσαι.

Χέρια μου αδειανά

Χέρια μου αδειανά
Χριστέ
Άδεια μου αγκαλιά
Χριστέ μου
Χέρια μου αδειανά
Χριστέ
Άδεια μου αγκαλιά
Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
Μόλις σε δω
Κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
Με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν
Να σου φέγγουν να βαδίζεις
Εν χάριτι ομορφιας
Σαν χριστός πανω απ τη λίμνη και σε μένα να γυρνάς

Θα ήθελα να σε έχω όλες τις ώρες κοντά μου και όχι μόνο τις δύσκολες ώρες του πρωινού ξυπνήματος και του βραδυνού ύπνου.

...

 

Σ' αγαπώ. Σ' αγαπω. Απλά σ' αγαπώ. Βροχούλα μου.

Σκέψεις Ευγνωμοσύνης

 

Ισχύει το ότι μας σκοτώνει μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί;

Τους τελευταίους 3 μήνες που μπήκε η ζωή μου σε μια (βαρετή) ρουτίνα και το μωρό ηρέμησε μεγαλώνοντας, δεν καταλαβαίνω πως περνούν οι μέρες.

Άκουσα στο αυτοκίνητο το τραγούδι my head is a jungle που το άκουγα το καλοκαίρι και μου θύμισε πως περνούσαμε τότε. Το θυμάμαι γιατί στο μυαλό μου επικρατούσε όντως μια ζούγκλα! Τότε που η ζωή μας ήταν μια τρέλα και ένα τρέξιμο. Aναμνήσεις που δεν αλλάζω με τίποτα!

Ο Π ξυπνούσε συνέχεια μέσα στη νύχτα για να φάει κι εγώ βρισκόμουν σε κατάσταση μόνιμου χασμουρητού.

 Ήθελα επειγόντως να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης και πηγαίναμε κάθε μέρα μια ώρα περπάτημα στον πεζόδρομο με τα δέντρα μαζί με τον Π στο καρότσι, τον μπαμπά μου και ενίοτε την αδελφή μου. Ο Π συνήθως κοιμόταν ή κοιτούσε αποσβολωμένος τα δέντρα.

 Μπαίναμε στο αυτοκίνητο για βόλτα και εάν ήμουν τυχερή και κοιμόταν, οδηγούσα μέχρι τη Λάρνακα μέχρι να ξυπνήσει και αυτή ήταν η συναρπαστική στιγμή της ημέρας που έμενα μόνη μου με τις σκέψεις μου, οδηγώντας. Έπαιρνα τηλέφωνο τελευταία στιγμή μια φίλη από τη Λάρνακα για να βρεθούμε για βόλτα στις φοινικούδες.

Πηγαίναμε σχεδόν κάθε μέρα στο mall (λέγαμε για πλάκα ότι ο Π πρέπει να νόμιζε ότι έχουμε τίποτα συγγενείς εκεί και πηγαίναμε συνέχεια) μαζί με την αδερφή μου για να κάνουμε βόλτες τον Π που κοιτούσε γύρω γύρω ενθουσιασμένος, αν ήμασταν τυχερές κοιμόταν και λίγο κι εμείς πίναμε καφέ.

 Πήγαμε επεισοδιακές διακοπές στην Πάφο. Στον Π δεν άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ το διαμέρισμα που μείναμε και ήταν συνέχεια ανήσυχος, δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε, ίδρωνε και κολλούσε από την υγρασία, μια μέρα ανέβασε πυρετό από το air-condition. Πηγαίναμε κάθε μέρα στο Λατσί για μπάνιο  για να κοιμηθεί ο Π στο αυτοκίνητο αφού αλλιώς δεν κοιμόταν! Ήταν τότε που δεν ξεκολλούσε από πάνω μου και εάν τολμούσα να πάω για κολύμπι και ξυπνούσε και δεν με έβρισκε εκεί τότε ο καημένος ο Θ βρισκόταν με ένα μωρό που ούρλιαζε και τον κοιτούσε περίεργα όλη η παραλία νομίζοντας ότι κακοποιεί το παιδί του. Είχε πρόβλημα με το ρέψιμο και έτυχε να καθίσουμε να φάμε και για όση ώρα κράτησε το γεύμα να προσπαθούμε να τον κάνουμε να ρευτεί γιατί αλλιώς δεν ηρεμούσε.

Τον κράτησαν οι γονείς μου για 1 ώρα για να καταφέρουμε να πάμε στους "κυμμάταρους"! Μια παραλία στην Πάφο με τεράστια κύματα, γεμάτη ρεύματα, επικίνδυνη γιατί εκεί έχουν χάσει τη ζωή τους άνθρωποι. Αλλά είναι τέλεια!! Πήγαμε και σταθήκαμε στην ακτή με τα κύματα να μας παρασέρνουν και να μας τρίβουν στην άμμο, να μας καλύπτουν και να μας ξεβράζουν στην ακτή. Νιώσαμε ζωντανοί.

Σταματήσαμε στη Λεμεσό για burger και καθώς εγώ ήμουν στην τουαλέτα για 5 λεπτά ο Π σήκωσε όλο το εστιατόριο με τις φωνές του γιατί νόμισε ότι τον εγκατέλειψα μόνο με τον μπαμπά του (τι τραγικο!).

Και πολλά πολλά άλλα...

Ήταν ωραία όμως! Τώρα που τα θυμήθηκα...! Ήμουν συνέχεια σε έξαψη, ακροβατούσα στο λεπτό σχοινί τις παράνοιας και έπρεπε να επινοώ συνέχεια τρόπους να τα βγάζω πέρα.

Και τελικά… δεν ζηλεύω καθόλου τις μαμάδες που τα νεογέννητα τους κοιμούνται 4-5 και 6 ώρες συνεχόμενα και τα ξυπνάνε για να τα ταΐσουν! Δεν ζηλεύω καθόλου τα νεογέννητα που είναι ήσυχα όλη μέρα και οι μαμάδες τους έχουν ελεύθερο χρόνο και είναι ξεκούραστες και χαλαρές! Δεν ζηλεύω τα μωρά που κάθονται στο ριλάξ, στο πάρκο, στο καρότσι κλπ.

 

Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έζησα!

 

 

9 μήνες

Πριν 9 μήνες γεννήθηκες. Δεν μπορώ να πω ότι το θυμάμαι σαν να ήταν χτες γιατί μου φαίνεται σαν να ήταν σε μια άλλη ζωή. Ούτε μπορώ να πω ότι αυτοί οι 9 μήνες πέρασαν τόσο γρήγορα που δεν το κατάλαβα γιατί έγιναν τόσα πολλά πράγματα μέσα σε αυτό το διάστημα που μου φαίνεται λες και πέρασαν χρόνια. Ήμουν μια άλλη την ημέρα που σε γέννησα. Μπορεί τα τελευταία 5 χρόνια να μην κατάλαβα πως πέρασαν και οι αναμνήσεις να είναι μπερδεμένες χρονικά μέσα στο μυαλό μου γιατί όλα γύρω μου ήταν ίδια. 

Οι τελευταίοι 9 μήνες όμως... Μπήκες στη ζωή μου και την ταρακούνησες.

Τα γκρέμισες όλα και τώρα τα ξαναχτίζουμε μαζί από την αρχή.

Μου έβαλες τα θεμέλια της υπευθυνότητας, μου χάρισες την ηρεμία και μου κατάργησες τον εγωισμό. 

Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ, χίλια ευχαριστώ. 

ho ho ho!

 

Άρχισε η χριστουγεννιάτικη και πρωτοχρονιάτικη περίοδος. Boring.
Βαριέμαι κυρίως επειδή: όπου πάμε είναι γεμάτο κόσμο και δεν βρίσκεις να παρκάρεις,
ο κόσμος περπατά κολλημένος ο ένας δίπλα στον άλλο και έχει παντού ενοχλητικά πολύχρωμα πράγματα και δυνατή μουσκή.
Κυρίως όμως επειδή φέτος βλέπω τον κόσμο μέσα από τα παιδικά μάτια του Π ο οποίος ακόμα δεν κατανοεί την έννοια των Χριστουγέννων και τα βλέπει όλα αυτά με απλανές ύφος. Οπότε νιώθω πως δεν έχει νόημα να ενθουσιάζομαι μέχρι να αρχίσει να καταλαβαίνει και ο ίδιος για να χαιρόμαστε όλοι μαζί.
Ούτε δεντράκι σκέφτομαι να στολίσω. Πρώτον βαριέμαι να πάω να το φέρω από την αποθήκη και ο Θ αναρρώνει ακόμη από εγχείρηση ποδιού. Δεύτερον σκέφτομαι ότι σίγουρα θα κινήσει το ενδιαφέρον του Π αλλά με λάθος τρόπο. Δηλαδή θα θέλει να πάει να το τραβήξει μαζί με όλα του τα στολίδια με κίνδυνο να βρεθεί στο κεφάλι του. Το δεντράκι που έχουμε είναι μικρό, και θυμάμαι πέρσι ότι σκέφτηκα για την επόμενη χρονιά (δηλαδή φέτος )να αγοράζαμε ένα πολύ μεγάλο για να  το χαίρεται το μωράκι μας. Αμ δε! Δεν έχει κανένα νόημα για τον Π ένα τεράστιο δέντρο στη μέση του σπιτιού μας και αν δεν έχει νόημα για τον ίδιο τότε δεν έχει ούτε για μένα. 

Φυσικά μπορεί να αλλάξω γνώμη την τελευταία στιγμή και να το στολίσω...
 Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας! 

 

 

 

To χριστουγεννιάτικο μας δέντρο πέρσι!

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο πατρικό μου το οποίο στολίζω εγώ πάντα εννοείται, έστω κι αν έφυγα εδώ και χρόνια!

 

 

Φιλάκια: Stop

Γενικά δεν γίνονται και πολλά αυτό τον καιρό.

Πας στη γιαγιά σου το πρωί, σε παίρνω το μεσημέρι, πάμε σπίτι, παίζουμε, κάνεις μπάνιο, πίνεις γάλα και κοιμάσαι. Ξύπνας και ξανά τα ίδια.

Ηρέμησες πολύ...πάρα πολύ. Θυμάμαι μέχρι πριν από ένα μήνα που γκρίνιαζες πολύ γιατί βαριόσουν. Τώρα όμως που δυνάμωσες και μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα δεν βαριέσαι.

 Εξακολουθείς να έχεις για αγαπημένα σου παιχνίδια τα βιβλία. Σου αρέσει πολύ να σου διαβάζουμε, να γυρίζεις τις σελίδες και να περνάς τις εικόνες με τα δαχτυλάκια σου.

Μια αλλαγή πρόσεξα! Δεν σου αρέσουν πια τα φιλάκια! Ειδικά από τους άλλους, από μένα, άντε τα δέχεσαι κάπως..ειδικά το πρωί που είσαι αγουροξυπνημένος. Την ώρα που πάει κάποιος να σε φιλήσει στραβώνεις τη φατσούλα σου, τραβιέσαι πίσω και κάνεις ενα γκρινιάρικο θόρυβο... εεεε.... Ούτε σου αρέσει την ώρα που κάθεσαι και παίζεις στα παιχνίδια σου να έρθει κάποιος να σε σηκώσει. Θυμώνεις!! Θέλεις μόνος σου να αποφασίσεις πότε βαρέθηκες και να έρθεις προς το μέρος μου και να υψώσεις τα χεράκια σου!

Με λίγα λόγια άρχισα να βλέπω κάποια ψύγματα ανεξαρτησίας μικρούλη μου!
Μ' αρέσουν οι αλλαγές, μ' αρέσουν οι εξελίξεις!!!! Αναμένω με ενθουσιασμό τις επόμενες!

Ορόσημο: Μπουσούλησες

Π

 

Σήμερα (πριν από λίγες ώρες κατ ακρίβεια) μπουσούλησες! Έχει αρκετό καιρό που μπορείς να μετακινείσαι από το ένα σημείο στο άλλο με ένα συνδυασμό από μπουσουλητό, σύρσιμο και στριφογύρισμα. Σήμερα όμως καθώς ήμουν στην κουζίνα και έφτιαχνα καφέ και σε παρατηρούσα στον παιχνιδότοπο σου να παίζεις, ξαφνικά σε βλέπω να ξεκινάς και να έρχεσαι προς το μέρος μου μπουσουλώντας! Αφού έγινε η αρχή φυσικά μετά δεν σταματούσες με τίποτα. Έφευγε η μπάλα σου και εσύ ξεκινούσες να την κυνηγάς μέχρι να την φτάσεις. Συγχαρητήρια μωράκι. 

 

 

Φυσιολογικότητα

 

Παρατηρώ πως λειτουργεί η κάθε κοινωνία και βγάζω διάφορα συμπεράσματα, εξετάζοντας αποστασιοποιημένα. Το πτυχίο μου είναι στην κοινωνική πολιτική αλλά πάντα μου άρεσε να βλέπω τον κόσμο ως ένα σύμπλεγμα κανόνων της κάθε κοινωνιάς.  Όσο αποστασιοποιημένη και να είμαι όμως, δεν είχα συνειδητοποιήσει πως κάποια φυσιολογικά δεδομένα στο μυαλό μου δεν είναι τελικά καθόλου φυσιολογικά. Μου τα πέρασε η κοινωνία κάνοντας τα ένα με τη σκέψη μου κάνοντας με να νομίζω ότι είναι δικές μου απόψεις. Όπως για παράδειγμα το να κοιμόμαστε μαζί με το μωρό μας  στο ίδιο κρεβάτι.

Μέχρι πρόσφατα αυτοί που κοιμόντουσαν με τα παιδιά τους μου φαίνονταν κάπως περίεργοι και παράξενοι. Έστω κι αν η αδερφή μου κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι με τη μαμά μας όταν ήταν μικρή, ήξερα πάλι οτι αυτό δεν είναι κάτι φυσιολογικό. Μέχρι που γέννησα. Όχι μάλλον, 6 μήνες μετά. Όταν γέννησα είχαμε τον Π σε δικό του κρεβατάκι, αγοράσαμε ένα για νεογέννητο μέχρι 3 μηνών και ένα πιο μεγάλο. Πίστευα ότι όλα αυτά έχουν σημασία. Στο μικρό κρεβατάκι δεν κοιμήθηκε ποτέ. Κοιμόταν στο μεγάλο δίπλα μας. Όταν έγινε 6 μηνών τον μετέφερα στο δωμάτιο του. Ωραία ατμόσφαιρα, παιδική διακόσμηση, τέλειο...για μας! Ξυπνούσε μέσα στη μέση της νύχτας και μας ζητούσε. Προσπαθούσα να τον ηρεμήσω, χαλούσε ο ύπνος όλων μας. Κοιμόταν, ξανά τα ίδια. Μέχρι που διερωτήθηκα...τι κάνω;;;;;; Το μωρό μου αναζητά την ασφάλεια της αγκαλιάς. Θέλει τη μυρωδιά της μαμάς του, να ηρεμίσει κοντά της και να κοιμηθεί ήσυχο. Φυσιολογικό.

Και ξαφνικά κατάλαβα ότι τα κοινωνικά δεδομένα μας έχουν απομακρύνει απο τη φύση μας. Πόσο παράλογο μου φαίνεται τώρα, ένα μικροσκοπικό, εύθραυστο πλασματάκι να κοιμάται μόνο του σε ένα τεράστιο για το ίδιο δωμάτιο, και εμείς, οι γονείς του, που το φέραμε σε αυτό τον κόσμο, να απολαμβάνουμε ο ένας την αγκαλιά του άλλου στο διπλανό δωμάτιο.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται 100000 φίλους στο facebook. Σημαίνει ότι χρειάζεται την σωματική επαφή, το άγγιγμα, την αγκαλιά, την ανταλλαγή συναισθημάτων βρίσκοντας κοντά σε άλλους ανθρώπους. Έχει ανάγκη την αγάπη. Δεν ξέρω πως φτάσαμε στο σημείο να αλλάξουμε τη φύση και τα ένστικτα του ανθρώπου πιστεύοντας ότι είμαστε όντα προγραμματισμένα να ακολουθούν κανόνες και να εκπαιδεύονται για να χωρέσουν στην κανονικότητα της κάθε κοινωνίας. Δεν ξέρω πως φτάσαμε στο σημείο να φοβάμαι να πω στον κόσμο ότι κοιμάμαι με το μωράκι μου ξέροντας ότι θα με κατακρίνουν και θα με περάσουν για περίεργη και παράξενη. Είναι πολύ πιο εύκολο να πω ψέματα ότι ο Π κοιμάται μόνος του στο δωμάτιο του και να ακούσω πολλά μπράβο και συγχαρητήρια. Δεν θα το κάνω όμως. Όπως δεν θα το κάνω και με πολλά άλλα πράγματα που κάνω διαφορετικά απο το 'φυσιολογικό'.


free your mind!           

Μπάλα

 

 

Π

αυτή είναι η μπάλα σου και σήμερα έμαθες να μου την κυλάς πίσω. Μας είδες μία φόρα πριν μέρες να το κάνουμε με τον μπαμπά σου και σήμερα όταν την κύλησα προς το μέρος σου την πήρες και μου την γύρισες πίσω. Τις περισσότερες φορές έφευγε προς άλλες κατευθύνσεις αλλά το νόημα το έπιασες!  

 

feet crossed!

Το νόημα της ζωής

Όταν ήμουν πιο μικρή, γύρω στα 20, νόμιζα ότι τα ξέρω όλα, ότι κατάλαβα τη ζωή και την είχα ζήσει, και είχα καταλήξει ότι είχα βρεί και το νόημα της. Το νόημα της ζωής έλεγα είναι να περνάς καλά. Με το νόημα που του δίνει ο κάθε ένας. Να επιλέγεις στη ζωή σου τα πάντα με βάση το να περνάς καλά και να νιώθεις καλά μέσα σου.
Τα τελευταία χρόνια δεν με εκφράζει πια αυτό το νόημα. Το βρίσκω πολύ βαρετό. Αμφισβήτησα τον εαυτό μου και έχω καταλάβει από καιρό ότι οι απόψεις αλλάζουν και είμαι τώρα πιο ευέλικτη. Βρέθηκα ξανά στο σημείο να αναζητώ το νόημα της ζωής. Έψαξα μέσα μου για να βρω τι είναι αυτό που αισθάνομαι ως το πιο βασικό, το πιο απαραίτητο, το πιο ζωτικό.
Και ήταν προφανές. Η ελευθερία.

Χρειάζομαι ελευθερία για να αναπνέω, να δημιουργώ, να σκέφτομαι, να υπάρχω.

Με τα χρόνια εκτίμησα τόσο πολύ την ελευθερία που έφτασα σε κάποιου είδους απομόνωση από τον έξω κόσμο μόνο και μόνο για να νιώθω ελεύθερη.

Μπορεί να είναι ακραίο αλλά χρειάζομαι απόλυτη ελευθερία. Έτσι είναι η φύση μου, έτσι γεννήθηκα και μόλις το κατάλαβα το αποδέχτηκα και σταμάτησα να παλεύω με το συμβιβασμό.

Και τώρα ο στόχος της ζωής μου είναι να δημιουργήσω μια ελεύθερη ζωή. Να σταματήσω να δουλεύω σε ένα γραφείο με θυσία τη δημιουργικότητα μου. Να αρχίσω να ασχολούμαι με αυτό που βγαίνει από μέσα μου, να δημιουργώ, να έρθω σε επαφή με τη φύση μου. Δεν θέλω να βλέπω τηλεόραση και δεν θέλω να ακούω δογματικές, στεγνές, οπισθοδρομικές, συντηρητικές απόψεις από κανέναν, ούτε έχω διάθεση να διαφωνήσω. Θέλω να ζήσω σε ένα σπίτι από πέτρα και ξύλο, με τζάκι, με κήπο, να φυτεύω τα δικά μου λαχανικά και φρούτα και να τρώω υγιεινά μαζί με την οικογένεια μου. Θέλω να σταματήσω να αγοράζω πράγματα, να αδειάσει το σπίτι για έχουμε χώρο για αέρα. Θέλω να κάνω κάτι για πράγματα που πιστεύω. Όπως το να προσπαθήσω να σταματήσω τον κόσμο να έχει ζώα σε κλουβιά ή λουριά στερώντας τους την ελευθερία. Θέλω να ταξιδεύω. Θέλω ο γιος μου να είναι ελεύθερος από θρησκεία, πολιτικά και ποδόσφαιρο, όπως εγώ και ο μπαμπάς του.

Ίσως αυτή την περίοδο να ζω στέρηση της ελευθερίας μου και γιαυτό να την εξιδανικεύω και ίσως αν φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω, να αλλάξω πάλι το νόημα της ζωής μου.

 Αλλά η ελευθερία θα είναι πάντα ψηλά στα ιδανικά μου.

 

Μαζί

 

 

 

 

 

 

 

 

Σήμερα είχαμε όλη τη μέρα μαζί με τον Π! Ξύπνησε το πρωί στις 7, ήπιε το γάλα του και έπεξε στον παιχνιδότοπο του. Γίνεται τόσο ανεξάρτητος που δεν μπορώ να το πιστέψω...κάθεται μόνος του και παίζει και δεν με χρειάζεται. Κι εγώ που δεν έχω συνηθίσει, δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό τον ελεύθερο χρόνο μου καθώς παίζει. Και κάθομαι σαν χαζή σε μια καρέκλα και τον κοιτάζω απορημένη. Μετά ξανακοιμάται για μια ώρα. Μετά ξυπνάει και παίζουμε πάλι έξω στο μπαλκόνι. Ανακαλύπτει τη γλάστρα με την ελιά και παίζει με τα πετραδάκια που έχει μέσα. Θέλει να τα βάλει στο στόμα του. Του λέω όχι και καταλαβαίνει. Το ξαναπροσπαθεί μετά από λίγο. Κάπου διάβασα ότι τα μωρά μέχρι τα δύο δεν έχουν μνήμη. Δεν θυμούνται τι θέλεις και τι δεν θέλεις να κάνουν.

Ντυνόμαστε, ξυπνάμε τον μπαμπά και πάμε στη λήδρας για καφέ. Παραγγέλνουμε ψωμάκι για τον Π και πίνει και νερό από το ποτήρι, μόνος του το ζήτησε. Καθόμαστε καμια ώρα και φεύγουμε. Ο Π κοιμάται στο αυτοκίνητο.

Ερχόμαστε σπίτι, παίζουμε, κάνουμε μπάνιο, πίνει γάλα και κοιμάται στις 7. Καμιά φορά κοιμάται και στις 6.30 ή 6. Θα πάει μέχρι τις 7 το πρωί. Είμαι πολύ τυχερή.
Καμιά φορά νομίζω ότι η ζωή μου ανταποδίδει. Όταν γεννήθηκε, επι δύο μήνες κοιμόταν μόνο μισή ώρα κάθε φορά. Έπρεπε να είναι πάντα κάποιος ξύπνιος μαζί του και ήταν πάντα στο σαλόνι. Δεν είχα ξανακούσει για τέτοια περίπτωση, δεν μπορούσα να ζήσω έτσι, νόμιζα ότι θα πεθάνω. Ήμουνα πάντα άυπνη, κουρασμένη, αδύναμη, δυστυχισμένη μπορώ να πω.
Ξαφνικά αυτό άλλαξε και στους 6 μήνες άρχισε να κοιμάται 12ωρο! Εκεί που όλοι μου έλεγαν να κάνω υπομονή τώρα μου λένε πόσο τυχερή είμαι. Κι εγώ, μεθυσμένη από την ελευθερία μου το βράδυ, δεν ξέρω τι να κάνω για να περάσω την ώρα μου. Πολλές φορές κοιμάμαι κι εγώ στις 7. Άλλες φορές μένω μέχρι τις 12 και τριγυρίζω μέσα στο σπίτι.

Τίποτα δεν μένει ίδιο, όλα αλλάζουν και όλα κάποτε τελειώνουν.

Είσαι όμορφος

 

 

Π

 

Είσαι όμορφος... Εσσωτερικά. Είσαι τόσο καθαρός και αγνός. Κοιτάζεις τον κόσμο στα μάτια και περιμένεις χαμόγελα. Τις περισσότερες φορές χαμογελάς εσύ πρώτος. Όταν δεις κάποιον που δεν έχεις ξαναδεί κουνάς τα μικρά ποδαράκια σου και τα χεράκια σου απο χαρά. Παρατηρείς τον 'ξένο' και ρουφάς τις πληροφορίες στο μικρό σου μυαλουδάκι.

Είμαστε στο mall με τον μπαμπά σου. Παρατηρείς τον κόσμο που περνάει δίπλα σου και περιμένεις χαμόγελα. Όταν κάποιος περάσει από δίπλα σου και δεν σου χαμογελάσει τότε κοιτάζεις απορημένος. Σου δίνω ένα φιλάκι. Καθόμαστε για καφέ. Στηρίζεσαι στην πλάτη της καρέκλας και χαμογελάς σε ένα κύριο απέναντι. Σου χαμογελάει. Σε λίγο έρχεται η γυναίκα και τα παιδιά του. Παρατηρείς τις κοπέλες πίσω μας. Δεν σου δίνουν σημασία. Βλέπεις ένα κορίτσι που κάθεται έξω και μας χωρίζει το γυαλί. Σου χαμογελάει! Λάμπεις! Της χαμογελάς και κουνάς όλο σου το σωματάκι. Της χαμογελάς πολύ ώρα και αυτή σε χαιρετάει.

Είσαι κοινωνικός. Νόμιζα ότι τα μωρά κλαίνε όταν βλέπουν άγνωστους. Εσύ τους ψάχνεις. Είσαι σίγουρος για την καλοσύνη και την ανταπόκριση τους. Δεν έχεις καχυποψία. Πάμε για φαγητό και απλώνεις τα χεράκια σου στη σερβιτόρα να σε σηκώσει. Πάμε αλλού για φαγητό και γίνεσαι φίλος με τον σερβιτόρο που δεν μιλάει καλά ελληνικά. Δεν μου μοιάζεις. Ήμουν κοινωνική μικρή αλλά μετά κατάλαβα ότι ξόδευα τον εαυτό μου προσπαθώντας να χωρέσω στα μάτια του απέναντι. Σήμερα ειμαι ευγενική αλλά δεν κάνω φιλίες. Κρατάω μακριά από τον κόσμο μου όσους δεν ξέρω από παλιά. Προστατεύομαι.

Μου αρέσει που εμπιστεύεσαι τους άγνωστους. Σημαίνει ότι σου ενστάλαξα την εμπιστοσύνη. Νιώθεις ασφαλής. Δεν φαντάζεσαι το κακό, δεν έχεις γνωρίσει την απόρριψη. Περιμένεις αγάπη και την παίρνεις.

Μείνε όπως είσαι.



Σκόρπιες Σκέψεις

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Έβλεπα παλιές φωτογραφίες και βρήκα κάτι παλιές δικές μου με μαγιό και δεν με αναγνώρισα. 5 κιλά είναι αυτά αλλά μου βαραίνουν το σώμα και την ψυχή. Το τίμημα της εγκυμοσύνης? Δεν νομίζω ότι σχετίζεται... Σκέφτομαι τον Π και η προηγούμενη σκέψη μου φαίνεται πολύ ματαιόδοξη. Έχω αυτόν και ο εαυτός μου μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ή μήπως δεν πρέπει?

Μου αρέσει πολύ η νύχτα από το μπαλκόνι μας... Μου αρέσει το φεγγάρι, μου αρέσουν τα φώτα του δρόμου, μου αρέσει η αίσθηση της ησυχίας.

Μου αρέσει πολύ αυτός ο δρόμος προς τη δουλειά μου γιατί έχει δέντρα.

Μου αρέσουν μικρές λεπτομέριες στο πατρικό μου που δημιουργούν αίσθημα σπιτικού.

Βαρέθηκα τη δουλειά μου, βαρέθηκα τη ζωή εδώ, δεν προχωρά, δεν εξελίσσεται, με κουράζει με φθείρει, με βαραίνει, με γερνάει.

Θέλω να φύγω. Θέλω να ζήσω στο εξωτερικό. Έχω ξαναζήσει και προσαρμόζομαι μια χαρά. Δεν έχω ξαναζήσει στο εξωτερικό με βρέφος.

Ακούω το summer time sadness σε επανάληψη πολλές φορές. Δεν είναι καλοκαίρι αλλά νιώθω γλυκιά θλίψη. Μου αρέσει να νιώθω έτσι. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τον αληθινό μου εαυτό, όχι τον ψεύτικο που προσποιούμαι την ημέρα.

Μου αρέσει να είμαι μόνη μου.

Θέλω να αρχίσω να ζωγραφίζω πάλι, έχω να το κάνω 8 μήνες.

Θέλω να κάνω άλλο ένα μωρό, κοριτσάκι.

Μου αρέσει το τσάι πριν κοιμηθώ. Με χαλαρώνει.

Πάω να ξαπλώσω δίπλα στον Π για να ξεχάσω όλα τα πιο πάνω.

Καληνύχτα....

 

Τελευταία Ευκαιρία...

Πότε είναι η τελευταία ευκαιρία για μωρουδίστικη αγκαλιά?
Η νοοτροπία της χώρας μας και οι συμβουλές των διάφορων μαμάδων της χώρας μας είναι να μην κρατάς αγκαλιά το μωρό για 'να μη μάθει'. Ποτέ μου δεν ενστερνίστηκα αυτή την άποψη καθώς τη βρίσκω πολύ σκληρή και δεν την καταλαβαίνω, δεν την κατανοώ. Θυμώνω πολύ που οι περισσότερες νέες μαμάδες θεωρούν δεδομένη αυτή την θεωρία και την εφαρμόζουν στα μωρά τους. Ο Π είναι 8 μηνών και ήδη άρχισε να ανεξαρτοποιείται. Θέλει να είναι ελεύθερος και να επεξεργάζεται το περιβάλλον και τα αντικείμενα γύρω του. Τον παίρνω αγκαλιά και με σπρώχνει πίσω λες και θέλει να κατεβεί να περπατήσει!! Μεγάλωσε τόσο απότομα και ξαφνικά που μπερδεύτικα! Θεωρούσα δεδομένο το μώρο μου και τις αγκαλιές μαζί του και δεν περίμενα να τελειώσουν τόσο σύντομα. Σιγά σιγά θα λιγοστεύουν οι αγκαλιές μαζί του και θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από κοντά μου. Αν γύριζα το χρόνο πίσω στην ημέρα που γεννήθηκε, δεν θα τον άφηνα λεπτό από την αγκαλιά μου....γιατί είναι πολύτιμες οι στιγμές αυτές, είναι πολύ λίγες! Θυμάμαι το καλοκαίρι, να ξυπνάει μέσα στη μέση της νύχτας, να τον σηκώνω απο το κρεβατάκι του, να τον βάζω στο στήθος μου να θηλάσει, και να σκέφτομαι ..μακάρι να είχα αυτή τη στιγμή για πάντα! Άλλες φορές πάλι σκεφτόμουν πόσο ώραια θα ήταν να περνούσε γρήγορα γρήγορα ο καιρός και ο Π να μεγάλωνε και να είχα λίγη περισσότερη ελευθερία! Δεν ήξερα πόσο γρήγορα θα μεγαλώσει και δεν ήξερα πόσο πολύ θα μου έλειπαν εκείνες οι στιγμές, σε σημείο που να ... πονάει η ανάμνηση. Εύχομαι όλες οι μαμάδες του κόσμου να θηλάσουν τα μωρά τους, να τα κρατάνε αγκαλιά, να τους δίνουν φιλάκια και να τα κάνουν να νιώθουν ασφάλεια...

Αν είσαι ένα αστέρι

Άκουσα σήμερα τυχαία το τραγούδι του Βέρτη, αν είσαι ένα αστέρι και θυμήθηκα ότι το άκουσα πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2012 όταν ήμουν έγκυος τον Π. Μάλιστα ήταν τέλος Αυγούστου όταν είχα πάθει αποκόλληση πλακούντα και πέρασα ένα μήνα στο σπίτι ξαπλωμένη, με φαρμακευτική αγωγή, περνώντας το χρόνο μου προσπαθώντας να σκέφτομαι θετικά και να εύχομαι να πάνε όλα καλά και το μωράκι μου να παραμείνει εκεί που είναι. Όταν είχα ακούσει πρώτη φορά για την περίπτωση της αποκόλλησης, ήταν στην περίπτωση μιας γνωστής μου πριν 3 χρόνια περίπου. Είχα πανικοβληθεί και μόνο στην ιδέα να μου συνέβενε κάτι τέτοιο, δεν μπορούσα να φανταστώ σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρισκόμουν εάν ήμουν έγκυος και ζούσα με το φόβο της αποβολής. Όμως όταν μου συνέβη ήταν πολύ διαφορετικό απ'ότι το φαντάστηκα. Ένιωθα δυνατή. Είχα κάτι να αντιμετωπίσω και το αντιμετώπισα με δύναμη. Και το ξεπέρασα. Και αυτό το τραγουδάκι το αφιέρωσα στο μικρό μου μαχητή που δεν ήξερα τότε αν είναι αγόρι ή κορίτσι!
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μην σβήσεις ποτε να μη μ' αφησεις
ποτέ να μη χαθεί η αγαπη αυτή
μα όνειρο αν είσαι
τα φώτα σβήσε στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μην τελειώσει
μέσα μου μείνε να σ αγαπώ.....

Μικρές συνήθειες

Μικρό μου σκουλικάκι...όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο σε αγαπάμε. Δεν λες ακόμη τατα ή μαμα ή παπα αλλά χρησιμοποιείς πολύ το γάμα το χι και το κάπα. Λες γγγγγγ, χχχχχχ, κχχχχχ και φωνάζεις ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ  ΑΑΑΑ πολύ δυνατά και για πολύ ώρα! χεχε... Η γιαγιά σου λέει ότι είσαι καλοφωνάρης με σωστή και σταθερή φωνή. Το πρωί για να με ενημερώσεις οτι ξύπνησες αρχίζεις ή το βήξιμο στα ψέματα (κουχ κουχ !) ή τα γγγγγ,χχχχ. Μόλις ανοίξω τα μάτια μου μου χαμογελάς πονηρά και βλέπω το κατεργάρικο βλέμμα σου γεμάτο ενθουσιασμό! Ξέρεις ότι θα πάω να σου φέρω το γάλα σου και μετά όταν το πιείς θα σηκωθώ να ετοιμαστώ και εσύ θα μείνεις με τον μπαμπά στο κρεβάτι για έναν υπνάκο. Μετά πάμε στη γιαγιά και μένεις εκεί μέχρι το μεσημέρι. Δεν έχεις συνδέσει ακόμη τις λέξεις μαμά, γιαγιά, μπαμπάς, παππούς με τα πρόσωπα μας ΑΛΛΑ μόλις ακούσεις το όνομα cookie γυρνάς το βλέμμα σου στο πάτωμα και ψάχνεις τον σκύλο! Σου αρέσει πολύ να παρακολουθείς τα γατάκια και με κοιτάζεις με έκπληξη όταν σου λέω μιαουυυυυυ. Σου αρέσει πολύ να μας πιάνεις τα γυαλιά απο το πρόσωπο και όταν σου τα φορέσουμε δεν σε πειράζει!! Σου αρέσει να κάθεσαι και να παίζεις στον παιχνιδότοπο που σου έφτιαξα στο σπίτι και σου αρέσουν πολύ τα αντικείμενα που ΔΕΝ είναι παιχνίδια σου. Δηλαδή τα κινητά μας (λατρεμένα), το laptop, μέχρι και τα σακουλάκια απο κάτι που φάγαμε επειδή κάνουν θόρυβο! Δεν μπουσουλάς ακόμη αλλά στηρίζεσαι στα τέσσερα και πας μπρος πίσω. Σου αρέσει να σε στηρίζουμε απο τα χεράκια και να στέκεσαι. Τι άλλο; Σου αρέσει πολύ το μπάνιο και σε χαλαρώνει αλλά τα χαλάμε μετά στο ντύσιμο το οποίο δεν σου αρέσει καθόλου μα καθόλου! Πότε θα έρθει καλοκαίρι να σε έχουμε με την πάνα! Αργεί ακόμη......
Είσαι γενικώς ένας γλυκός στριφογυρίστρας! Απόψε θα σε αφήσω μόνο σου με τον μπαμπά σου μετά που θα κοιμηθείς να να πάω στο πάρτυ αφυπηρέτησης της γιαγιάς σου! Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μην ξυπνήσεις και να με ψάχνεις!
Σε φιλώ μικρούλη μου!

ΥΓ: Τα γράφω όλα αυτά γιατί ενώ τώρα μου φαίνονται δεδομένα και καθημερινά,ξέρω ότι σε ένα χρόνο απο σήμερα δεν θα θυμάμαι τίποτα απο όλα αυτά έτσι όπως δεν θυμάμαι και πολλά από τους πρώτους μήνες της γέννησης σου!
 

Γεννητούρια!!

Χτες γέννησε μια πολύ καλή μου φίλη ένα τέλειο κοριτσάκι!! Της εύχομαι να της ζήσει και να είναι υγιές και γερό!!! Σήμερα πήγα στην κλινική να τη δώ και τυχαίνει να είναι η ίδια κλινική στην οποία γέννησα κι εγώ. Μπήκα μέσα και είδα μπροστά μου μια μαία την οποία θυμάμαι να με φροντίζει λες και ήταν χτες. Όταν της μίλησα η ίδια δεν με θυμόταν! Πως τα πιο σημαντικά γεγονότα για εμάς είναι τα πιο ασήμαντα για κάποιους άλλους.... Θυμήθηκα εκείνες τις πρώτες μέρες μόλις γέννησα που πέρασα στην κλινική...πόσο φοβισμένη και ζαλισμένη ήμουν... Πήγα για ένα απλό τσεκάρισμα καθώς δεν ήταν ακόμη μέρα μου να γεννήσω και τελικά ο γιατρός ανακάλυψε ότι είχα συσπάσεις. Με έβαλε στον καρδιοτοκογράφο και αρχίσαμε να μετράμε συσπάσεις. Ο Θ έτρεξε σπίτι για να φέρει τις βαλίτσες με τα πράγματα και έγω ενημέρωσα τους γονείς μου ότι γεννώ!! Το μωράκι μας ερχόταν με προσωπική προβολή ΚΑΙ με περιτύλιξη του ομφάλιου λώρου γιαυτό την τελευταία στιγμή πήρα την  απόφαση να γεννήσω με καισσαρική. Ζήλεψα (με την καλή έννοια) τη φίλη μου που κατάφερε να γεννήσει φυσιολογικά....πόσο θα ήθελα να ζούσα κι εγώ αυτή την εμπειρία. Πάντως πεθύμησα ένα νεογέννητο...θέλω πολύ ένα ακόμη παιδάκι και αν δεν είχα ενδοιασμούς θα το έβαζα μπρος εδώ και τώρα. Όμως θέλω να περιμένω λιιιιίγο ακόμη για να μεγαλώσει λίγο ο Π έτσι ώστε να του αφοσιωθώ πλήρως και να του προσφέρω την απεριόριστη αγάπη και προσοχή μου τώρα που είναι ακόμη βρέφος! Πάντως ονειρεύομαι την επόμενη μου εγκυμοσύνη και το επόμενο μικρό μου νεογεννητάκι.
Θα έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά! Θα το έχω μαζί μου στο δωμάτιο της κλινικής και θα το βάζω να κοιμάται μαζί μου. Δεν θα είμαι τόσο ΄πρωτάρα' και ανυπομονώ να το ξαναζήσω όλο αυτό ως 'παλιά' και έμπειρη!! Προς το παρόν ας αφοσιωθώ στο μικρό μας θαυματάκι, τον Π. Είναι πολλά τα παρατσούκλια που βγάλαμε στον Π από τη μέρα που γεννήθηκε, αλλά το τελευταίο μας είναι 'το θαυματάκι'. Τον κοιτάζουμε και βλέπουμε ένα θαυματάκι!! Πρόπερσι αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι δεν υπήρχε καν, πέρσι ήταν ένα έμβρυο στην κοιλιά μου και πριν 8 μήνες ήταν ένα νεογεννητάκι με κλειστά μάτια και χεράκια. Σήμερα είναι ένα ζιζανιάκι γεμάτο ενέργεια και όρεξη για περιπέτειες. Αν αυτό δεν είναι θαύμα τότε τι είναι;

Τι χάλια που είναι αυτά τα πλαστικά κρεβατάκια που βάζουν μέσα τα μωράκια μόλις γεννηθούν...

 

Μωρό υψηλών αναγκών;;;;

Βρέθηκα τυχαία να διαβάζω τα 12 χαρακτηριστικά του High Need Baby. Δηλαδή μωρό με αυξημένες ανάγκες. Δεν πιστεύω στις ταμπέλες και στους χαρακτηρισμούς...αλλά έψαχνα κάτι που να περιγράφει τον χαρακτήρα του Π και κατέληξα σε αυτό το άρθρο. Επηρεασμένη απο διάφορα μαμαδοblogs και απογοητευμένη σκεφτόμουν να καταργήσω αυτό το blog. Οι περισσότερες μαμάδες που γράφουν στα blogs τους περιγράφουν μια ρόδινη μωρουδιακή ζωή και δεν αναφέρουν ούτε ένα κουραστικό στιγμιότυπο. Και σκέφτομαι ....πως γίνεται? Μόνο η δική μου ζωή είναι ένα (όμορφο) τρέξιμο; Κατέληξα στο οτι όχι δεν είμαι μόνη μου σε αυτό τον κόσμο απλώς ίσως οι μαμάδες των P- babies (μωρά όπως ο Π) δεν έχουν χρόνο να γράψουν στο blog τους. Λοιπόν η μαμά μου λέει ότι έτσι ήμουνα κι εγώ σαν μωρό. Το παρατσούκλι μου ήταν σβούρα γιατί δεν καθόμουνα λεπτό ήσυχη. Δεν καθόμουνα να φάω στην καρέκλα μου και ήμουν ο φόβος και ο τρόμος των συγγενών. Όταν περπάτησα, κοπάνησα τα δόντια μου σε μια παιδική καρέκλα και μπήκαν ξανά μέσα στα ούλη μου (δεν το θυμάμαι-ευτυχώς)! Μεγαλώνοντας ηρέμισα...κάπως...και η ανησυχία μου περιορίστηκε στο πνευματικό επίπεδο η οποία όσο μεγαλώνω αυξάνεται, αλλά τωρα που το σκέφτομαι πάντα ήθελα να έχω στη ζωή μου την σωματική άσκηση για εκτόνωση και πάντα τη επιδιώκω. Πήρε τα γονίδια μου ο Π? Δεν ξέρω... Αλλά σέβομαι την προσωπικότητα του και περιμένω να τη δω να εξελίσσεται. Βλέπουμε διάφορων ειδών παιδάκια...πάντα μας σπάνε τα νεύρα κάποια παιδάκια που τρέχουν πάνω κάτω, φωνάζουν και σπάνε πράγματα. Αμέσως σκεφτόμαστε οτι κάνουν κάποιο λάθος οι γονείς τους, ότι τα παραμελούν, δεν τους δίνουν σημασία, δεν τους βάζουν όρια κλπ κλπ... Πόσο λάθος κάνουμε! Τα παιδιά έχουν δικό τους χαρακτήρα...το βλέπω στον Π που ξεδιπλώνει τον δικό του μέρα με τη μέρα απο την ώρα που γεννήθηκε. Έχει πάθος, δυνατή φωνή, όταν παίζει τα δίνει όλα, εξαντλεί τον εαυτό του, όταν δεν θέλει να φάει απλά κλείνει σφιχτά και πεισματικά το στοματάκι του, ισιώνει το κορμάκι του και δεν μπορείς να τον κάνεις να κάτσει με ΤΙΠΟΤΑ! Και εγώ δεν κάνω τιποτά διαφορετικό απο αυτό που κάνουν όλες οι μανούλες με τα 8μηνα μωρά τους. Απλώς έχει το δικό του έντονο ταμπεραμέντο...

Τα χαρακτηριστικά του high needs baby και κατα πόσο ισχύουν στον Π:

1. Έντονος
Ναι είναι έντονος...
2. Υπερκινητικός
Χμ....και ναι και οχι. Όταν του τραβήξεις την προσοχή με κάτι π.χ. ένα βιβλίο ή ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, οχι απλά με κουδουνίστρες αλλά κάτι που να θέλει προσπάθεια τότε μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένος αρκετή ώρα. Όταν δεν τον απασχολείς με κάτι τότε βαριέται και γίνεται υπερκινητικός.
3. Εξαντλητικός (μετάφραση απο το draining)
Το εξηγεί έτσι: όταν το παιδί σου εξαντλεί τα καύσιμα σου. Ναι ναι ναι! Δεν μπορούσε να υπάρξει πιο ακριβής περιγραφή.
4. Τρώει συχνά
Οχι πια!!Όταν θήλαζε ναι , θήλαζε ανα 1-2 ώρες. Τώρα μπορώ να πω ότι μείωσε δραματικά το φαγητό του. Του αρέσουν πολύ τα φρούτα όμως και είμαι πολύ χαρούμενη γιαυτό!
5. Απαιτητικός
Δεν του αρέσει να περιμένει...αλλά δεν θα τον έλεγα απαιτητικό...όχι
6. Ξυπνά συχνά!
Οχι! Είμαι υπερβολικά τυχερή σε αυτό! Κοιμάται 12-14 ώρες non stop και τον αγαπώ γιαυτό!
7. Ανικανοποίητος
Όχι δεν θα το έλεγα.
8. Απρόβλεπτος
Πάλι δεν θα το έλεγα....είναι προβλέψιμος συνήθως.
9. Υπερεύαισθητος
Καμία σχέση. Μπορεί να γαβγίζουν 3 σκύλοι δίπλα του και αυτός μένει ατάραχος. Είναι σκληρό αγόρι! χεχε...
10. Δεν μπορείς να τον αφήσεις κάτω
Πάλι όχι. Του αρέσει να είναι στο πάτωμα και να εξερευνεί αλλά όταν βαρεθεί θα μου το δείξει απλώνοντας τα χεράκια του για να τον σηκώσω.
11. Δεν μπορεί να καταπραΰνει τον εαυτό του
Το εξηγεί ως να μην μπορεί να αποκοιμηθεί μόνο του. Δεν ξέρω...πάντα ξαπλώνω δίπλα του για να κοιμηθεί και το απολαμβάνουμε και οι δύο.
12.Ευασθησία αποχωρισμού
Το είχε πολύ στην αρχή...δεν μπορούσα να κάνω ούτε μπάνιο. Τώρα το ξεπέρασε εντελώς. Φεύγω, του κάνω γειά και δεν με ψάχνει.
Τελικά ίσως ο Π να μην είναι και τόσο high needs baby...χμ...ενδιαφέρον!