Σαουδική Αραβία: Ώρα μηδέν

 

Η ιστορία μας ξεκίνησε κάπως έτσι.....

Πριν, δεν θυμάμαι ακριβώς, 3 ή και περισσότερα χρόνια αρχίσαμε μαζί με τον Θ να συζητάμε για το ενδεχόμενο να μετακομίσουμε στο εξωτερικό για δουλειά. Να μεταναστεύσουμε δηλαδή. Στην αρχή ήταν κάτι που απλώς συζητούσαμε χωρίς να πιστεύουμε αλήθεια ότι θα γίνει κάποτε πραγματικότητα. Τα πάντα όμως στη ζωή ξεκινάνε από μια και μοναδική σκέψη. Είχαμε επισκεφτεί το dubai το 2011 και ξέραμε πως η ζωή εκεί είναι καλή από οικονομικής πλευράς, ότι υπάρχουν δουλειές και ο κόσμος ζει καλά. Ξέραμε ότι πολλοί πολιτικοί μηχανικοί σαν τον Θ δουλεύουν στα αραβικά εμιράτα με πολύ καλούς μισθούς. Στην Κύπρο ο τομέας του Θ είναι εντελώς πεθαμένος και εγώ δουλεύω σε μια δουλειά όπου ο μισθός πάει όλο και πιο κάτω. Αδιέξοδο. Μετά έμεινα έγκυος, γέννησα, ξαναέμεινα έγκυος αλλά το θέμα του εξωτερικού υπήρχε πάντα κάπου εκεί γύρω μας έτοιμο για συζήτηση. Τελικά ο Θ αποφάσισε να κάνει αίτηση στην J&P, ούτε θυμάμαι πότε...μπορεί να έγινε και πέρσι γιατί θυμάμαι να σκέφτομαι ότι αν τον πάρουν δεν θα προλάβει τα γενέθλια του Π, τον Μάρτιο. Η θετική απάντηση ήρθε τον Ιούνιο 2014, η αίτηση για βίζα έγινε και ο προορισμός που μας γνωστοποιήθηκε: Σαουδική Αραβία. Στην αρχή εκπλαγήκαμε γιατί εμείς είχαμε κάνει σχέδια για Qatar αλλά μας τα άλλαξαν. Μάθαμε όμως τελικά ότι στη Σαουδική Αραβία είναι πολύ καλύτερη η ζωή για οικογένειες γιατί υπάρχουν τα compounds τα οποία είναι ολόκληρες πόλεις στην ουσία, κλειστές για τους Σαουδάραβες. Εκεί υπάρχουν σπίτια, σχολεία, εστιατόρια, πάρκα, τα πάντα! 7 Αυγούστου 2014 χτύπησε το τηλέφωνο και μάθαμε ότι η βίζα εγκρίθηκε και ο Θ έπρεπε να πάει στην αστυνομία να πάρει αντίτυπο του λευκού ποινικού του μητρώου για να το υποβάλει στην εταιρία.
15 Σεπτεμβρίου χτυπάει το τηλέφωνο και μια φωνή τον ρωτάει πότε θέλει να αναχωρήσει, το Σάββατο, τη Δευτέρα ή την Τετάρτη στις 24 Σεπτεμβρίου. Επέλεξε το τελευταίο. Άρχισαν οι ετοιμασίες, ψωνίσαμε κάποια ρούχα, κάποια πράγματα που θα χρειαζόταν και αρχίσαμε να κλείνουμε εκκρεμότητες όπως πληρωμή λογαριασμών, στήσιμο της βρεφικής κούνιας του Π για το μωρό, κλπ.
Δύο μέρες πριν την αναχώρηση, έπιασα άδεια από τη δουλειά, πήγα το μωρό στη μητέρα μου και πέρασα λίγο χρόνο μαζί του. Ψωνίσαμε, πήγαμε για φαγητό και μιλήσαμε...μιλήσαμε πολύ. Κάναμε σχέδια, όνειρα, αναλύσαμε τα πάντα. Η Τετάρτη έφτασε. Πήγαμε μαζί, μόνοι μας στο αεροδρόμιο και δεν μπορούσα να τον αφήσω να περάσει μέσα. Τον κρατούσα και τον φιλούσα και δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου μακριά του. Το ίδιο κι αυτός. Έφυγε, κι εγώ σαν χαμένη οδήγησα μέχρι το σπίτι της μαμάς μου για να δω το μωρό μας. Σαν χαμένη οδηγώ ακόμη και σήμερα, σχεδόν μια εβδομάδα μετά. Σαν μικρό ποντικάκι που δεν έχει που να πάει και τρέχει αποκεί κι αποδώ χωρίς λόγο ύπαρξης.

Τα πράγματα δεν τα βρήκε όπως τα φαντάστηκε. Εργάζεται σε ένα τεράστιο εργοτάξιο και ο χώρος διαμονής του είναι κάποια δωμάτια μέσα στο εργοτάξιο. Ζει και εργάζεται στον ίδιο χώρο. Είναι η πιο δύσκολη δουλειά που έχει αναλάβει μέχρι τώρα η εταιρεία και τον έστειλαν εκεί επείδη έχει πείρα. Πολλές ώρες εργασίας συνεχόμενες χωρίς διαλείμματα, ήλιος, ζέστη, αφυδάτωση. Internet πιάνει μόνο στην καφετέρια και όχι στο δωμάτιο του. Την τρίτη νύχτα ανέβασε πυρετό. Του λείπουμε πολύ λέει και δεν ξέρει αν θα αντέξει. Του είπα ότι μπορεί να έρθει πίσω ανά πάσα στιγμή, όποτε το αποφασίσει. Θα προσπαθήσει λίγο ακόμη είπε. Πιστεύω ότι έχει πάθει πολιτισμικό σοκ. Είναι τόσο μεγάλη η αλλαγή που δεν μπορεί να το διαχειριστεί, είναι μπερδεμένος, σε φάση προσαρμογής. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να αντέξει, ούτε ο ίδιος δεν ξέρει, απλά αφήνουμε τις μέρες να περάσουν και μόνο ο χρόνος θα δείξει. Εξάλλου πιστεύω - όπως πάντα - ότι η πορεία μας στη ζωή είναι προδιαγεγραμμένη, ότι είναι να γίνει θα γίνει, είναι κάπου γραμμένο και εμείς δεν έχουμε και πολύ έλεγχο. Κύλα σαν νερό... άσε τα πράγματα να έρθουν από μόνα τους.

Εγώ...είμαι πιο δυνατή απ' ότι περίμενα. Είμαι πολύ συγκρατημένη και διατηρώ τη λογική μου. Πολλοί δικοί μας θέλουν να βοηθήσουν και παίρνουν τηλέφωνα, προσφέρονται να μας φέρουν πράγματα, να έρθουν στο σπίτι μας για βοήθεια, να πάμε εμείς για φαγητό. Αλλά...όλα αυτά με κουράζουν και το μόνο που θέλω είναι να βρω μια καινούρια ρουτίνα στη ζωή μας, χρειάζομαι χρόνο με τον εαυτό μου να σκεφτώ, να καταλάβω πως νιώθω. Δεν έχω καταλάβει πως νιώθω ακόμα γιατί δεν έμεινα λεπτό μόνη μου. Προσέλαβα μια κοπέλα για να με βοηθάει τα απογεύματα στο σπίτι με τον Π. Είναι νηπιαγωγός και αρχίζει την Πέμπτη. Δεν φοβάμαι τα βράδια να κοιμάμαι μόνη μου αν και η μαμά μου μένει μαζί μας προς το παρόν. Δεν είναι ότι τη χρειάζομαι στ' αλήθεια, ήρθε από μόνη της.

Ο Π...δεν τον ζητάει τόσο έντοντα όσο τον ζητούσε όταν ήταν μαζί μας, πιστεύω είναι επειδή δεν έχουμε μείνει μόνοι μας ακόμη. Μια μέρα τον φώναξε και έτρεξε στο δωμάτιο μας να τον βρει να κοιμάται στο κρεβάτι. Όταν είδε ότι το κρεβάτι ήταν άδειο, η φωνούλα του χαμήλωσε σταδιακά και έμεινε να κοιτάζει μπερδεμένος. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να πεθάνω, ανακατεύτηκε το στομάχι μου και μου ήρθε εμετός. Το ξέχασε γρήγορα, είναι μόνο 18 μηνών, θα συνηθίσει. Αλλά δεν θέλω να συνηθίσει μια ζωή χωρίς τον μπαμπά του.
Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάμε να ζήσουμε μαζί του σε ένα χρόνο, όταν θα δικαιούμαστε βίζα από τη χώρα και όταν θα έχω γεννήσει και μεγαλώσει λίγο το μωρό. Δεν ξέρω αν θα γίνει πραγματικότητα αλλά αυτό που ξέρω είναι πως δεν μπορώ να ζήσω μακριά του. Δεν θα ζήσω μακριά του. Ή θα πάμε εμείς ή θα έρθει ο ίδιος. Δεν χωρίζουμε εμείς....

 

Days go by like the wind

Εκδρομές..

 

Ο Π κάνει φίλους παντού. Είναι από τη ρωσσία και δεν μιλάει ελληνικά, αλλά δεν έχει σημασία, μια χαρά συνεννοήθηκαν στη νηπιο - γλώσσα τους.

 

 

Νιάου. Αγαπάει τα γατάκια.


Του αρέσουν οι δουλειές / ειδικά όταν έχουν να κάνουν με νερό!

Αρχίσαμε τα tours μας ως οικογένεια!
Πριν γεννηθεί ο Π, κάθε Σάββατο και Κυριακή ή με την πρώτη ευκαιρία, ο Θ κι εγώ ξεκινούσαμε τις εκδρομές μας! Όπου μας βγάλει. Να είμαστε στο αυτοκίνητο, να βλέπουμε τοπία, να σταματάμε όπου μας αρέσει, να τρώμε όπου μας βγάλει και να γυρνάμε πίσω κουρασμένοι και ικανοποιημένοι. Αυτά σταμάτησαν με τον ερχωμό του Π, για προφανείς λόγους. Υπέφερα σιωπηλά στην έλλειψη αυτών των εκδρομών και γέμιζα το κενό με άλλες χαρές που μου πρόσφερε ο Π. Δειλά δειλά όμως, αρχίσαμε να το επιχειρούμε και πάλι. Κανείς δεν μπορεί να καταστείλει δύο ταξιδιάρες ψυχές. Με ένα μωρό μαζί μας και με ένα άλλο στην κοιλιά. Ο Π έχει αρχίσει να αλλάζει... Εξακολουθεί να είναι υπερβολικά κοινωνικός και φευγάτος τύπος αλλά τώρα έχει αρχίσει να κοιτάζει πίσω του για να δει αν τον ακολουθούμε ή αν βρίσκεται σε απόσταση ασφαλείας από μας και να μπορεί να μας βλέπει (αλληλούια!!!!!) Καθόμαστε για φαγητό και τριγυρίζει κάπου ΚΟΝΤΑ μας, αυτό κι αν είναι αλλαγή! Εννοείται πως δεν κάθεται να φάει για πάνω από....2 λεπτά αλλά τουλάχιστον είναι κάπου εκεί γύρω! Στο αυτοκίνητο είναι πολύ πιο ανεκτικός στις μεγάλες διαδρομές σε σχέση με πιο παλιά που έκανε ολόκληρη επανάσταση μόλις βαριόταν.

Διάβαζα στο blog μιας από τις αγαπημένες μου μαμάδες που ζει στη Νέα Υόρκη... Έχει ένα κοριτσάκι 3-4 χρονών και ένα νεογέννητο αγοράκι 3 μηνών. Έγραψε πρόσφατα ένα άρθρο για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με τη γέννηση του γιού της, τη νέα της ζωή ως μαμά δύο παιδιών και περίγραψε ένα περιστατικό όπου μια νύχτα το μωρό της έκλεγε διαρκώς, η ίδια δεν είχε κοιμηθεί για πάνω από 24 ώρες και κοίταξε το νεογέννητο μωρό της κάνοντας τη σκέψη 'μήπως ήταν λάθος?'. Αυτό φοβάμαι. Αυτό ακριβώς φοβάμαι. Αυτό ένιωσα όταν γέννησα τον Π. Έστω κι αν τώρα ο Π είναι όλη μου η ζωή και δεν τολμώ να τη φανταστώ χωρίς αυτόν, έστω κι αν τον λατρεύω, έστω κι αν δεν με πειράζει πια που διακόπτω 2 ή 3 φορές κάθε νύχτα τον ύπνο μου για να του δώσω την πιπίλα του ή το γάλα του, έστω κι αν κάνω τα πάντα γιαυτόν, δεν παύει να ισχύει ότι κάποτε έκανα τη σκέψη ότι ίσως να μην έπρεπε να τον κάνω. Δεν είναι προσωπικό, δεν τον ήξερα καν τότε, ήταν ένας άγνωστος για μένα, μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε πλάσμα. Η σκέψη ήταν καθαρά εγωιστική. Να μην κάνω γενικά παιδιά για να μη χάσω την ελευθερία μου. Και αυτό ήταν που οδήγησε αργά και σταθερά στην κατάθλιψη. Τώρα είναι ο γιός μου, το ανθρωπάκι μου, η παρεούλα μου, η αφορμή για πολλά γέλια, αγκαλιές, φιλιά, αγάπη, αγάπη, αγάπη. Αλλά τότε ήταν απλώς ένα μωρό που έκλεγε. Μήπως περάσω το ίδιο και με το μωρό που έχω στην κοιλιά μου? Τώρα ξέρω... Δεν το φοβάμαι γιατί ξέρω πως θα το αντιμετωπίσω. Αλλά...δεν θέλω να νιώσω αυτά τα συναισθήματα ξανά, είναι πολύ βασανιστικά για μια μαμά. Μόνο ο χρόνος θα δείξει τι έχει η μοίρα γραμμένο για μένα στο βιβλίο της....

Αστείο περιστατικό:
Πήγαμε με τον Π στο early learning center. Ο Π τώρα έχει εμπλουτίσει κατά πολύ το λεξιλόγιο του αλλά και πάλι παραμένει πολύ φτωχό σε σχέση με αυτό κάποιου ενήλικα. Ξέρει να ονοματίσει κάποια ζώα, αυτά που έχουμε σπίτι σε παιχνίδια και αυτά που βλέπει σε βιβλία. Ήμαστε λοιπόν στο κατάστημα και τον βλέπω που άρχισε να παίζει με κάτι δεινόσαυρους. Μεγάλους και τρομακτικούς. Σκέφτομαι τι να καταλαβαίνει τώρα ο Π, τι να νομίζει ότι είναι αυτό το πράγμα με το τεράστιο κεφάλι και δόντια. Λέω να πάω να τον πειράξω. Τον ρωτάω 'Π τι είναι αυτό?'. Με κοιτάει με σταθερό βλέμμα και μου απαντάει με σιγουριά 'άογο'! Πέθανα!

20 εβδομάδων - φωτογραφία

Hello baby boy! Hello messy house!

20 εβδομάδων έγκυος / πίσω στη ρουτίνα & άλλα...

Πρώτη μέρα για τη δουλειά, η ανατολή του ήλιου....

Αποκλείεται να κάτσει για φαγητό χωρίς να έχει κάτι να απασχολεί τα χέρια του!

 

Πίσω στο μικρό μου ημερολογιάκι....!!!

Δεν έχω φωτογραφία της κοιλιάς μου, σχεδιάζω να βγάλω απόψε αν δεν ξεχάσω!
Μπήκαμε πίσω στη ρουτίνα μας λοιπόν... Επέστρεψα πίσω στη δουλειά και ο Π στη γιαγιά του για όσες ώρες δουλεύω. Μπορώ να πω ότι...λατρεύω τη ρουτίνα μας. Μου έλειψε πάρα πολύ...
Από την πρώτη μέρα ο Π έφτιαξε το ωράριο του στον ύπνο. Κοιμάται στις 8 το βράδυ περίπου και ξυπνάει μεταξύ 6 και 7 το πρωί. Σηκώνεται μόνος του από το κρεβάτι το πρωί, ανοίγει μόνος του την πόρτα του δωματίου του και πάει στο χώρο με τα παιχνίδια του. Κάθεται και αρχίζει να παίζει. Το νέο του αγαπημένο παιχνίδι είναι τα τράκτορ! Μια μέρα τον πήρε ο Θ στο σπίτι του μπαμπά του και τον ανέβασε πάνω σε ένα πραγματικό τράκτορ. Αυτό ήταν. Από τότε βλέπει παντού τράκτορ και έχουμε ήδη αγοράσει 5-6 μικρά τράκτορ - παιχνίδια. Τα λέει 'ττάττο'. Μετά θα διαβάσουμε βιβλίο αν έχουμε ώρα (όπως σήμερα) και εγώ θα εκπλαγώ για ακόμη μια φορά από τις λέξεις που έχει μάθει το παιδί μου. Αρχίζω το διάβασμα και αφήνω ατέλειωτη την πρόταση και ο Π μου λέει την τελευταία λέξη! Έχουμε διαβάσει πολλές φορές το κάθε βιβλίο αλλά δεν είχα καταλάβει ότι ο Π είναι τόσο συγκεντρωμένος που έμαθε το κείμενο απέξω. Διαβάζαμε ένα βιβλίο για ένα σκυλάκι το οποίο στην εικόνα κρατούσε μια μπάλα στο στόμα του. Ρωτάω τον Π τι κρατάει το σκυλάκι στο στόμα του και μου απαντάει 'μπάα, κακό!', επειδή ξέρει ότι είναι κακό να βάζουμε πράγματα στο στόμα μας! Του διαβάζω για δύο παιδάκια που τους δίνει ένα φιλάκι η θεία τους και πάντα μα πάντα γυρίζει το μουτράκι του για να τον φιλήσω.
Εχτές το βράδυ που τον έβαλα για ύπνο, έκανε το πιο γλυκό πράγμα στον κόσμο. Θέλω να το γράψω εδώ και να μην το ξεχάσω ποτέ. Όποτε πάει για νάνι έχει μαζί του 2 αρκουδάκια, την cookie το σκυλάκι και το νιάου το γατάκι. Κρατάει στο χεράκι του την ουρά ενός από τα δύο, συνήθως του νιάου και την τρίβει στη μυτούλα του μέχρι να κοιμηθεί. Έχτες το βράδυ που ξάπλωσα δίπλα του, έπιασε την ουρά του νιάου και την έτριβε μια στη δική του μύτη και μία στη δική μου. Το έκανε αυτό μέχρι που τον πήρε ο ύπνος! Ήθελε να μοιραστεί μαζί μου το νανούρισμα του....

Η επιστροφή στη δουλειά ήταν ομαλή. Άλλαξα γραφείο, είμαι τώρα μόνη μου στο γραφείο και πολύ πιο ήσυχη. Χρειάζομαι αυτό τον χρόνο μακριά από την καθημερινότητα του σπιτιού και των υποχρεώσεων της οικογένειας γιατί μπορώ να επικεντρωθώ στον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν κάνει νόημα αυτό που λέω αλλά...πιστεύω ότι όλες οι μαμάδες χρειάζονται λίγο χρόνο μακριά από το παιδί τους. Είχα φτάσει σε ένα σημείο προς το τέλος των διακοπών που δεν μπορούσα να λειτουργήσω άλλο. Ένιωθα σαν παιδαγωγός / νοσοκόμα / μάγειρας / καθαρίστρια / οδηγός - όλα σε ένα νοικοκυρεμένα - επί 24 / 7. Είχα κουραστεί να παίζω στον Π και είχα σταματήσει να σκέφτομαι δημιουργικά. Από την πρώτη μέρα που επέστρψα στη δουλειά και ασχολήθηκα και λίγο με κάτι άλλο, ξαναβρήκα την όρεξη μου και με το που επιστρέφουμε σπίτι ξεθεωνόμαστε στο παιχνίδι και στο διάβασμα. Εύχομαι τουλάχιστον στο μέλλον να έχω μια πιο ενδιαφέρουσα και δημιουργική δουλειά.

Η εγκυμοσύνη πάει πολύ καλά....η κούραση των πρώτων μηνών έχει εξαφανιστεί εντελώς και έχω βρει την ενέργεια μου. Οι αναγούλες έχουν κοπάσει και μπορώ τώρα να τρώω απ' όλα. Προσπαθώ πολύ με τη διατροφή. Έχω πάρει ήδη 5 κιλά τα οποία είναι λίγο πιο πάνω από το μέσο όρο αλλά πιστεύω ότι δεν θα φτάσω στο σημείο των 20 κιλών όπως την προηγούμενη φορά. Είμαι ήδη ακριβώς στα μισά αυτής της εγκυμοσύνης. Έχω αρχίσει να νιώθω το μωράκι μου να κινείται μέσα στην κοιλιά μου και άρχισα να έχω περισσότερη επαφή μαζί του! Το φαντάζομαι και το περιμένω!

Είμαι ευτυχισμένη. Ευχαριστώ το θεό και τη ζωή που μου έδωσαν το μωρό μου, τον άντρα μου και τώρα ένα δεύτερο μωράκι...είμαι ευγνώμων για τη ζωή που έχω και πιστεύω ότι είμαι τυχερή!

19 Εβδομάδων - νομίζω!

Επιτέλους! Βρήκα καιρό για να βγάλω μια φωτογραφία και να κάτσω να γράψω! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα πόσων εβδομάδων έγκυος είμαι. Πράγμα πολύ παράξενο γιατί στην προηγούμενη εγκυμοσύνη ήξερα τα πάντα και ήταν για το μόνο πράγμα που διάβαζα στο google και στο βιβλίο ' Τι να περιμένεις όταν είσαι έγκυος'. Απ' ότι θυμάμαι την τελευταία φορά που πήγα στο γιατρό, πριν 3 εβδομάδες, μου είπε ότι είμαι 16 εβδομάδων. 

Ο χρόνος κυλάει και γρήγορα και αργά. Κυλάει γρήγορα από την άποψη ότι δεν νιώθω αυτή την εγκυμοσύνη, δεν κατάλαβα πότε πήγα 4 μηνών. Κυλάει αργά από την άποψη ότι έχουμε βγει εντελώς εκτός προγράμματος και ο Π κοιμάται κάθε βράδυ στις 11 ή 12! Απόψε ήμουν πολύ τυχερή γιατί έχασε τον μεσημεριανό του ύπνο με αποτέλεσμα να πέσει για ύπνο από τις 6:20!!! Έχω να ζήσω τέτοια εμπειρία πολύ καιρό. Είναι δύσκολο να πηγαίνεις για ύπνο και να ξυπνάς την ίδια ώρα με το μωρό σου γιατί αυτό σου δίνει στην κυριολεξία μηδέν χρόνο για τον εαυτό σου. Όσο και να λατρεύω τον Π, έχω ζωτική ανάγκη αυτές τις λίγες ώρες μακριά του, για να αποφορτιστώ, να σκεφτώ, να νιώσω ενήλικη, να ασχοληθώ με τον εαυτό μου, να σχεδιάσω και να προγραμματίσω. 

Ο Π κοιμάται τώρα πια στο δικό του δωμάτιο. Είχαμε αγοράσει ένα κρεβάτι για το δωμάτιο του το οποίο προοριζόταν για τη μαμά μου η οποία θα έρθει να μείνει μαζί μας για κάποιες μέρες όταν γεννήσω. Τελικά άρεσε στον Π και αποφάσισε να κοιμάται εκεί! Πάει καιρός που δεν του αρέσει το μικρό του κρεβατάκι επειδή στριφογυρίζει στον ύπνο του και χτυπάει στα κάγκελα. Του αρέσει να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι μαζί μας αλλά ίσως νιώθει περιορισμένος όπως νιώθουμε κι εμείς καθώς χτυπάμε ο ένας πάνω στον άλλον. Το κρεβάτι του είναι ότι πρέπει! Την πρώτη νύχτα που πήγα για ύπνο και είδα το άδειο του κρεβατάκι σχεδόν με πήραν τα κλάματα. Πότε μεγάλωσε το μικρό μου αρκουδάκι και αυτό το κρεβάτι θα δεχτεί τώρα ένα άλλο βρεφάκι? 

Κάποιες μέρες είναι πολύ κουραστικές. Ο Π βαριέται εύκολα. Θέλει να βρίσκεται συνεχώς έξω και το ζητάει. Μερικές φορές δεν μπορώ να του ικανοποιήσω την επιθυμία του γιατί έξω έχει 40 βαθμούς Κελσίου. Είναι έντονο μωρό, τα είπαμε αυτά. Θυμώνει πολύ, παθαίνει ξεσπάσματα θυμού. Αυτά είναι τα χειρότερα μου γιατί δυσκολεύομαι. Λατρεύω όμως τις στιγμές που 'μιλάμε'. Που μου ζητάει κάτι με τις λεξούλες που έμαθε, που με φωνάζει μαμά, που κολλάει (σπάνια) το φατσάκι του στο δικό μου για να τον φιλήσω. 

Σήμερα έκανα μια online παραγγελία για ρούχα maternity. Κάποια βασικά κομμάτια γιατί είναι χάσιμο λεφτών να αγοράσω κάτι άλλο. Κρατάει πολύ λίγο αυτή η περίοδος. Νομίζω ότι είναι καιρός να ψάξω για τα jeans εγκυμοσύνης που είχα πάρει πριν 2 χρόνια. 

Αύριο έχω ραντεβού με το γιατρό μου και ανυπομονώ να ακούσω την καρδούλα του μωρού μου και να το δω να κινείται στην οθόνη! Δεν του μιλάω και ούτε το σκέφτομαι πολύ συχνά γιατί δεν έχω χρόνο. Αλλά το περιμένω σαν τρελή και ανυπομονώ να δω την αντίδραση του Π όταν θα αποκτήσει αδερφάκι. Βασικά τους φαντάζομαι μαζί πιο μεγάλους, να παίζουν και να τρέχουν πάνω κάτω και να είναι κολλητά φιλαράκια. 

Σήμερα ο Π έκανε ένα φίλο στην παιδική χαρά. Τον λένε Χρίστο και μένει λίγο πιο κάτω. Είναι 6 χρονών αλλά εντυπωσιάστηκε από τον Π και αποφάσισε να τον κάνει φίλο. Είπε ότι είναι το πιο δυνατό μωρό σε τόσο μικρή ηλικία που γνώρισε ποτέ και είπε ότι όταν μεγαλώσει θα κάνουν παρέα. Ακολούθησε τον Θ και τον Π με το ποδήλατο του μέχρι το σπίτι μας για να δει που μένουμε! Ο Π...δεν νομίζω να κατάλαβε και πολλά πράγματα αλλά ενθουσιάστηκε με το ποδήλατο του Χρίστου. Λατρεύει τα μέσα μεταφοράς. Ποδήλατα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, μοτοσυκλέτες, μηχανήματα οικοδομής, φορτηγά, κλπ κλπ. Τα παρακολουθεί όλα με δέος. Μήπως είναι στο DNA του? Θα δείξει....

Το δωμάτιο του Π τη νύχτα! Λατρεύω...

ΥΓ: Είμαι 63 κιλά! Δεν τα πάω και τόσο καλά όσο ήθελα αλλά προσπαθώ.