Υπόσχεση στον εαυτό μου: Αποτοξίνωση

Αποτοξίνωση από το να αγοράζω πράγματα που δεν χρειάζομαι.

Είμαι σπάταλη. Ναι το αναγνωρίζω αυτό στον εαυτό μου, το να το παραδέχομαι μου ακούγεται τρομακτικό, σαν κάποιος που έχει εξάρτηση από το ποτό και αποφασίζει να το παραδεχτεί και να ξεστομίσει τη λέξη αλκοολικός.

Πάντα ήμουν σπάταλη, πάντα μου τέλειωναν τα λεφτά πολύ γρήγορα και πάντα τα ξόδευα αλόγιστα χωρίς κάποιο προγραμματισμό. Έχω κόκκινο πορτοφόλι γιατί βάση του feng shui το κόκκινο πορτοφόλι είναι πάντα γεμάτο με λεφτά. Δεν ξέρω αν τα 15 ευρώ που έχει αυτή τη στιγμή μέσα θεωρούνται ότι γεμίζουν το πορτοφόλι αλλά συνήθως αυτό το συγκεκριμένο πορτοφόλι είναι άδειο!

Δεν χρωστάω στην τράπεζα. Το αυτοκίνητο μου το έχω ξεχρεώσει και δεν έχουμε δάνειο για σπίτι. Ότι πάρω είναι για μένα.  Ξοδεύω αρκετά λεφτά (αναλογικά με το μισθό μου), στα ρούχα, αξερουάρ και πράγματα για το σπίτι. Ντύνω τον Π με τα καλύτερα ρούχα. Έχω ένα θέμα με την καλαισθησία, δεν μπορώ για παράδειγμα να του πάρω ρούχα από το jumbo. Θέλω τα καλύτερα, απαλά υφάσματα, όμορφα χρώματα. Θέλω τα καλύτερα σαμπουάν για το μωρό μου, κρέμες, πάνες, ξύλινα παιχνίδια που αντέχουν. Δεν  μπορώ να κάνω διαφορετικά.

Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν έχω μεγαλομανία σε καμία περίπτωση. Το σπίτι μας είναι μικρό, δεν αγοράζω πολυτελή αντικείμενα για εντυπωσιασμό. Απλώς μου αρέσει η ποιότητα. Να νιώθω εγώ καλά με αυτό που φοράω, με τα πράγματα που με περιβάλλουν. Έχω θέμα με την ομορφιά.

Όμως θέλω να κάνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Θέλω να σταματήσω να αγοράζω διάφορα πράγματα που δεν χρειάζομαι. Μου αρέσει το σπίτι μας να μην έχει μέσα πολλά έπιπλα και άχρηστα αντικείμενα. Δεν έχουμε ΚΑΘΟΛΟΥ διακοσμητικά αντικείμενα εκτός από γλάστρες με ζωντανά φυτά που είναι η αδυναμία μου. Είχαμε μόνο κάτι κηροπήγια τα οποία ήταν δώρο, αλλά τα πέταξα γιατί τα έριξε κάτω ο Π και έσπασαν. Δεν μου αρέσει το υπερφορτωμένο σπίτι. Αλλά κάπως τα καταφέραμε και το νιώθω λίγο περισσότερο γεμάτο απότι θα το ήθελα. Θέλω να πετάξω πράγματα από μέσα. Θέλω να δώσω τα ρούχα και παπούτσια που δεν φοράω σε οργανισμούς που τα δίνουν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη (το κάνω συνέχεια). Την τελευταία φορά γέμισα δύο σακούλες με παλιά (καινούρια - αφόρετα) παπούτσια και τα έδωσα στον Θ να τα πάει σε τέτοιο οργανισμό. Η κοπέλα που τα παρέλαβε έκανε το απαίσιο και επικριτικό σχόλιο ότι πρέπει να έχω κατάθλιψη για να έχω μαζέψει τόσα παπούτσια. Όχι απλώς τα μάζεψα με τα χρόνια, από τον καιρό των σπουδών μου.

Προσπάθησα να αρχίσω το project της αποτοξίνωσης από αυτό το μήνα αλλά δεν τα κατάφερα. Θέλει πάρα πολύ δουλειά. Είναι τα γενέθλια του Π και δεν μπορώ να αποφύγω κάποιες σπατάλες, έστω κι αν όλα τα φαγητά και γλυκά θα τα φτιάξουμε μόνοι μας με τη βοήθεια των αδερφών, μαμάδων, ξαδέρφων. Την τούρτα την παράγγειλα από μια κοπέλα γιατί ήθελα κάτι συγκεκριμένο και δεν το έχω με τη ζαχαροπλαστική. Πήγα να πάρω χάρτινα πιατάκια και τελικά κατέληξα να παίρνω τα πιο ακριβά από τα 'φτηνά' επειδή έβρισκα τα υπόλοιπα ακαλαίσθητα. Στο τέλος σκέφτηκα ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσω τα δικά μας πιάτα όπως αρχικά είχα σκεφτεί αλλά παρασύρθηκα από τις προτροπές των γύρω μου στο να αγοράσω κάτι που θα πετάξω για να μην εχω να πλένω.

Ότι έγινε, έγινε, ότι ξόδεψα μέχρι σήμερα ξόδεψα.
Από τον επόμενο μήνα υπόσχομαι να προσπαθήσω (είμαι ρεαλίστρια ότι μπορεί να μην τα καταφέρω αμέσως):

- να αγοράζω ποιοτικά, διαχρονικά πράγματα τα οποία δεν θα χαλάνε εύκολα και να χρειάζεται να αγοράζω καινούρια
- τον Απρίλιο να μην αγοράσω καθόλου ρούχα ή πράγματα για μένα (εκτός από ένα iphone που θέλω από καιρό)
- να αποταμειεύω περισσότερα λεφτά για περιπτώσεις που θα μου χρειαστούν
- να αξιοποιώ πράγματα που ήδη έχω
- θα έγραφα να σταματήσω να παραγγέλνω καφέ απ' έξω όταν είμαι στη δουλειά, αλλά αυτή είναι η μόνη απαραίτητη 'πολυτέλεια' που πραγματικά χρειάζομαι για να βγάλω τη μέρα

Είμαι περήφανη που:
- έφτιαξα μόνη μου τη διακόσμηση για το πάρτυ του Π
- δεν ξοδεύω σε κομμωτήριο, αισθητικό, νύχια
- δεν τρώμε έξω τόσο συχνά (σχεδόν ποτέ)
- μείωσα το λογαριασμό του τηλεφώνου μου

Όλες αυτές οι σκέψεις πηγάζουν από μια φήμη που ακούγεται στη δουλειά μου ότι λόγω οικονομικής κρίσης οι τελευταίοι προσληφθέντες μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους. ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ. Ακούγεται τρομακτικό. Συμβαίνει παντού και μπορεί να συμβεί και σε μένα.