Ένα πρωινό του Δεκέμβρη βρήκα το χρόνο και τη διάθεση να γράψω. Κάθομαι στην τραπεζαρία με το λαπτοπ μου, πίνω πράσινο τσάι (θα ήθελα να ήταν καφές αλλά είμαι άρρωστη και δεν τον αντέχει ο οργανισμός μου) και ακούω χριστουγεννιάτικη τζαζ μουσική. Τα παιδιά μου είναι άρρωστα από την Κυριακή και είμαστε κλεισμένοι μέσα τις τελευταίες μέρες. Δεν έχουμε πάει πουθενά. Το τηλέφωνο μου είναι κομμένο αλλά ευτυχώς λειτουργεί το ίντερνετ. Ο καλύτερος τρόπος να αποδώσω το τι έγινε τους τελευταίους μήνες, το πήγαινε έλα στη Σαουδική Αραβία και την τελική κατάληξη μας στην Κύπρο είναι να αντιγράψω κομμάτια από τα ημερολόγια μου όταν οι εξελίξεις γίνονταν σε πραγματικό χρόνο. Είναι τόσο επώδυνο να πηγαίνω πίσω σε αυτή την ιστορία των τελευταίων μηνών. Όσα γράφω πιο κάτω είναι αυτούσια κομμάτια από τα ημερολόγια μου, πότε γράφω στα ελληνικά και πότε στα αγγλικά, όπως μου βγει και έτσι τα αντιγράφω και εδώ. Τώρα που τα ξαναδιαβάζω μοιάζει μια ιστορία που πάει συνέχεια μπρος πίσω, είναι μια διαδικασία ξεκαθαρίσματος και οριστικοποίησης της τελικής απόφασης. Ένα roller coaster συναισθημάτων, σκέψεων και εμπειριών. Μια βασανιστική βόλτα στο τρενάκι του λούνα παρκ μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του, την Κύπρο.
Απρίλιος 2017 - Al Khobar
Sometimes depression puts me down. This is a new life for me. If i want a better life for our family i have to stand tall like a tree. Sometimes i cheer up, sometimes i am calm, sometimes i am happy and sometimes i cry. I'm happy that i get to raise my kids the way i want to. I'm happy i have my husband. I'm happy i don't have to work. I miss my car. I miss my family. I miss Cyprus.
Ήμουν σίγουρη μέχρι πριν από μερικές μέρες (πριν έρθω εδώ) πως δεν θέλω να ζήσω τη ζωή μου στην Κύπρο. Ήμουν σίγουρη για αυτό. Ήθελα να γυρίσω τον κόσμο. Να ζήσω σε μια εξωτική χώρα όπως είναι η Νέα Ζηλανδία. Δύο εβδομάδες στη Σαουδική Αραβία και ήδη άλλαξα γνώμη. Συνειδητοποιώ πως δεν είναι η χώρα που με κάνει ευτυχισμένη αλλά η οικογένειά μου. Ο άντρας μου και τα μωρά μου. Ξαφνικά ένα σπίτι στο χωριό ανάμεσα στα δέντρα δεν μου ακούγεται και τόσο άσχημη ιδέα. Ο Ιούνιος θα έρθει. Η μέρα που θα μπω στο αεροπλάνο θα έρθει. Όπως και τόσες άλλες μέρες της μελλοντικής μου ζωής. Πρέπει να το θυμάμαι αυτό.
Τα μωρά μου ξύπνησαν στις 6.00 π.μ. Κάθομαι έξω στο παγκάκι με τον Γ ο οποίος ρίχνει νερό μέσα από ένα τεράστιο νεροπίστολο. Βλέπω τη βεράντα και την αυλή μας. Χρειάζεται λίγη δουλειά ακόμα μέχρι να γίνει όπως τη φαντάζομαι. Μερικές γλάστρες ακόμα για να ομορφύνει η βεράντα μας. Γίνομαι ανυπόμονη. Επίσης δεν θέλω ακόμη να κάνουμε πολλά έξοδα αφού ακόμα δεν είμαστε σίγουροι πόσο θα μείνουμε. Δεν υπάρχει λόγος να στήσουμε το σπίτι μας εδώ και στο τέλος να συμβεί κάτι απρόοπτο και να φύγουμε. Διανύουμε το μεταβατικό στάδιο προσαρμογής και είναι δύσκολο, άχαρο και αγχωτικό όπως το περίμενα.
♥
Ιts Saturday! The day after Friday - the good day. Trying to have good vibes and positive energy. ''Good vibes'' sounds so HILARIOUS at this moment. It's more like dead vibes. Η ενέργεια αυτού του compound στο οποίο ζούμε μέσα και κατ' επέκταση η ενέργεια ολόκληρης της πόλης είναι κάπως νεκρή. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε ανεβάζει.
Later the same day... kids are sleeping and i feel like a teenager who hides in her room to write in her journal. I'm laying on the bed my husband sleeps on. Maybe i should start sleeping with him one of these days. I forgot how it feels to sleep next to an adult instead of a child. It sounds weird to me.
It's a warm afternoon. A lazy afternoon. I hear the leaves of the tree outside rustling in the wind. Ένα γλυκό μεσημεριάτικο - απογευματινό φως μπαίνει από το παράθυρο και μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία. Κάτι καλοκαιρινά απογεύματα στη γιαγιά Ελένη. Νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω μερικά χρόνια εδώ. Μακριά από τη φρενίτιδα της Κύπρου. Είναι Σάββατο αλλά αν ήταν καθημερινή τέτοια ώρα θα σχόλανα από τη δουλειά μου. Δεν θα πήγαινα ξανά εκεί με τίποτα. Σέβομαι αρκετά τον εαυτό μου ώστε να μην τον υποβάλω σε τέτοια διαδικασία.
On Sundays i'm happy to be here. I actually like this place better than my home on Sundays because Sundays hurt. Being alone back home with my kids on a Sunday without my man...it hurts.
Μου αρέσει να αισθάνομαι ότι όλα γύρω μου κινούνται και υπάρχει ζωή. Δεν αντέχω τη στασιμότητα της Κυριακής.
Μάιος 2017 - Al Khobar
Σηκωθήκαμε στις 6.00π.μ. και τα παιδιά έτρεξαν κατευθείαν στο τραμπολίνο. Είναι καλοκαίρι αλλά μου κάνει εντύπωση πόσο διαφορετική είναι η αίσθηση από το καλοκαίρι της Κύπρου. Τα καλοκαιρινά πρωινά στην Κύπρο υπάρχει μια υγρή κρύα αίσθηση στην ατμόσφαιρα. Η αίσθηση της καθαρότητας του αέρα. Μεσόγειος. Είναι σαν κάθε πρωί να εξαγνίζεται ο αέρας και η ζωή να ξεκινάει από την αρχή. Στη Σαουδική Αραβία ο αέρας του πρωινού είναι ζεστός και βαρύς. Πυκνός, πηχτός και παχύς. Έρημος.
Θέλω να ζήσω στην Κύπρο. Είμαι σίγουρη για αυτό. Θέλω τα παιδιά μου να έχουν τις αναμνήσεις που έχω εγώ από την Κύπρο. Ξέρω ότι ο χειμώνας είναι δύσκολος και άσχημος. Δεν έχω και πολύ ωραίες αναμνήσεις από τον χειμώνα στην Κύπρο. Αλλά αξίζει τον κόπο η αναμονή του καλοκαιριού. Ξέρω πως ο κόσμος της Κύπρου είναι λίγο πολύ συντηρητικός για τα γούστα μου. Όμως δεν είναι η χειρότερη κοινωνία που υπάρχει γιατί υπάρχουν χειρότερες. Ονειρεύομαι το σπιτάκι μας στο χωριό, ένα μικρό σπιτάκι σε σχήμα Π, χτισμένο γύρω από την αυλή. Την απέραντη αυλή μας όπου θα φυτεύουμε τα λαχανικά μας. Τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όταν είμαι με τον άντρα μου όλα είναι καλά. Δημιουργούμε καλά πράγματα μαζί. Έχουμε καλή ενέργεια μαζί.
♥
Babies are sleeping and i just woke up from my nap. I love this time of the day. Thinking about life here. What's god's plan for us, why did he sent us here. What do we have to learn from this experience.
Xθες πήγαμε θάλασσα και βρήκαμε εκεί την οικογένεια από την Ιταλία με το κοριτσάκι τους, την Άζια που είναι στην ηλικία του Π. Ο Π μοιράστηκε μαζί της το παγωτό του και στη συνέχεια αυτή έφερε το δικό της για να το μοιραστεί μαζί του. Μετά πέρασαν αρκετή ώρα μόνοι τους μέσα στη θάλασσα. First love i guess. Είδε ένα παιδάκι από την Αφρική και μας εξήγησε πως κάηκε από τον ήλιο επειδή δεν φορούσε αντηλιακό. Του εξήγησα πως κάποια παιδιά γεννιούνται καφέ ή μαύρα.
♥
Σήμερα είναι μια κακή μέρα. Ειδικά σήμερα ξύπνησα με κλάματα. Αισθάνομαι απόγνωση. I hate this place. This place is hell on earth. Τα μωρά θα ξυπνήσουν ανά πάσα στιγμή. Δεν φταίνε σε τίποτα τα μωρά μου. Πρέπει να φανώ δυνατή για αυτούς. Πρέπει να είμαι χαρούμενη για αυτούς. Ίσως φταίει και το ότι έχασα την παρέα μου, την κυρία Ευγενία από το διπλανό σπίτι. Ήρθε μια άλλη κυρία στην ηλικία της που μένει εδώ πιο δίπλα και κάνουν παρέα. Πρέπει να ψάξω να βρω τα θετικά. Σήμερα θα έρθει στο σπίτι μας η Chantal με την κόρη της, η φίλη μου από τη South Africa. Ο καιρός είναι πιο δροσερός, δεν έχει ήλιο. Μπορώ να παίξω με τα μωρά μου στο τραμπολίνο. Το εισητήριο της επιστροφής μου στην Κύπρο δεν έχει κανονιστεί ακόμα, κάτι που μου προκαλεί ανασφάλεια. Ένας μήνας.
♥
Μου αρέσει που ξέρω πως είναι Δευτέρα και μπορώ να κάνω εικόνα την Κύπρο. Φαντάζομαι την Τσερίου γεμάτη αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται και το αγαπημένο μας μέρος για καφέ να είναι γεμάτο με κόσμο που περιμένει τον καφέ του, το mall γεμάτο με κόσμο που ψωνίζει ή πίνει καφέ. Πράγματα δηλαδή που είχα βαρεθεί και ήθελα να αφήσω πίσω. Όμως έχω ένα θέμα με την αλλαγή σκηνικού για να αισθάνομαι καλά. Η καθήλωση με σκοτώνει. Και έτσι τώρα ανυπομονώ να γυρίσω πίσω στην busy ενέργεια της Κύπρου. Γενικά είμαι ανικανοποίητη. Υπερευαίσθητη. Ζω στον κόσμο του συναισθήματος και παλεύω να κρατήσω τα πόδια μου στη γη. Προσπαθώ να γίνω πιο πρακτική αλλά εξακολουθώ να αποτυγχάνω. Φανταζόμουν τόσο πολύ τη νέα μου ζωή εδώ αλλά τώρα ένα μήνα μετά, το μόνο που φαντάζομαι είναι να ζήσω για λίγο τη ζωή που άφησα πίσω. Σε λιγότερο από ένα μήνα. Θέλω να πιώ καφέ από το αγαπημένο μου καφέ, να γυμναστώ στο γυμναστήριο, να οδηγήσω ακούγοντας μουσική, να φτιάξω smoothies, να περπατήσω στη Λήδρας, να κολυμπήσω στον Πρωταρά. Days go by like the wind and i know i will be out of here before i know it...
♥
Είμαι σε καλό mood σήμερα για αυτό γράφω με κόκκινο χρώμα. Χθες δεν ήμουνα και τόσο στα καλά μου. Σήμερα κοιμηθήκαμε λίγο παραπάνω και έτσι ξύπνησα πιο ξεκούραστη. Χθες περάσαμε ένα όμορφο οικογενειακό απόγευμα όλοι μαζί και σήμερα μου έχει μείνει η ανάμνηση, η όμορφη ανάμνηση που γεμίζει την ψυχή μου. Δεν είναι ότι πεθαίνω να πάω Κύπρο. Εντάξει κάποιες φορές πεθαίνω. Όμως σήμερα που προσπαθούσα να βάλω ταινία στον Π, πέρασα από το ΡΙΚ για μια στιγμή καταλάθος και είδα διάφορους αργοκίνητους δημοσιογράφους μαζί με τον αρχιεπίσκοπο να μιλάνε και θυμήθηκα πόσο πίσω είναι η κοινωνία της Κύπρου. Όχι τόσο πίσω όσο η Σαουδική Αραβία φυσικά. Κάτι με κάνει να σκέφτομαι και πάλι τη Νέα Ζηλανδία. Μετά κάνω δεύτερες σκέψεις και σκέφτομαι ότι αν μπορούμε να ζήσουμε όμορφες στιγμές στη Σαουδική Αραβία, σκέψου τι μπορούμε να κάνουμε στην Κύπρο. Τα μωρά μου αξίζουν πολύ περισσότερα από την Κύπρο. ΄Ισως κι εγώ να ήμουν πολύ καλή για την Κύπρο όπως και πολλά άλλα παιδιά. But my parents - and especially my mother - struggled to make me fit into squares. But i will do everything that i can to get my kids out of the box. They are special and they must embrace it and make big things out of it. Or maybe not make big things out of it.
I sit here on the dining table and the kids play with their helium balloons they got at the mall yesterday. Y is frustrated with something i don't understand and like most of the times his frustration leads to crying. And then i get frustrated with him and struggle to keep my calm. I listen to Cyprus kiss fm because i want to keep that connection with my country. Y's crying becomes louder.
Life here is so much better than it was a month ago. House feels like home. I'm calmer. I got to know my babies. How they really are.
We went to Roberta's place yesterday. Her daughter is three months older than P but looks and acts much younger than him. It made me realize how small P actually is.
20 more days until we go back to Cyprus. Three more weekends here. Yesterday was a good day. We didn't go to the beach because T had a meeting but we did have a great time anyway. The coffee i made this morning is terribly bad but i still drink it. I miss the coffee in Cyprus. We probably won't be able to live in our apartment anymore. The realtor said it is dirty and that's why it didn't get sold by now. That's so embarrassing and i think he means the walls. I've been feeling homeless for my entire life. It doesn't matter now.
The taste of almond milk in my coffee reminds me of Riyadh. Riyadh was an intense period of my life. I think it is one of the worst places on earth. Pure desert. The apartment we were living in was like a prison but there are some memories that stay with me until today. That one bedroom. The only room of the house i could see the sky from the window. All the other window views were blocked by walls of other appartments. That was the bedroom that my husband and i spent some time alone. It was the room i went to when my babies were sleeping to drink my coffee. In that room i ironed my babies' clothes while listening to music from T's laptop. In my head that room was floating on air. It's like it was separate from the rest of the house. Standing alone. It was my happy place. And then i left and went back to Cyprus and things got even worse. In a few days i will be going back to Cyprus with my kids. What is 'home' anyway? Cyprus doesn't feel like home right now.
It's Friday today! Beach day! We had our Italian friends over for dinner last night. We have so many things in common. I never expected that one and a half month after i came to this place i would have made new friends from other countries and also have them over for dinner. This is a breath of fresh air.
Leave May! Please leave and give your place to the beautiful June. The sunny month that delivers summer. I haven't really experienced May this year. I haven't seen the earth transform from green to gold. I wasn't there the first evening everybody walked around in summer clothes. But it's ok. We are here for a reason right? Right.
Η τελευταία μέρα του Μάη. Είμαι σε πολύ καλή διάθεση σήμερα. Είχα date night με τον άντρα μου χθες βράδυ. Τις περισσότερες μέρες δεν μένουμε μόνοι μας ούτε και για ένα λεπτό. Είμαστε μαζί με τα μωρά μας μέχρι που μας εξωντόνουν και πάμε όλοι μαζί για ύπνο. Είναι πολύ αναζωογονητικό να περάσω έστω και μια ώρα μόνη μου μαζί του ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να μιλήσουμε για τον πόλεμο στην Υεμένη, τους μουσουλμάνους, την ISIS ή την mother of all bombs που έφτιαξαν οι αμερικάνοι. Για μένα είναι οι μόνες ενήλικες κουβέντες που θα ανταλλάξω όλη μέρα.
Κάθομαι στην πολυθρόνα και πίνω τον καφέ μου. Ο Π παίζει με ένα καινούριο τρανσφόρμερ που αγόρασε προχθές από το mall. Το μεταμορφώνει σε αυτοκίνητο και αμέσως πάλι σε ρομπότ και μετά ξανά σε αυτοκίνητο. Μπορεί να το κάνει αυτό από το πρωί μέχρι το βράδυ με μερικά διαλείμματα για παιχνίδι με τον αδερφό του.
Το φως που μπαίνει από τα παράθυρα μου θυμίζει το φως της Κύπρου. Είναι illusion ομως γιατί αν ανοίξω την κουρτίνα θα αντικρύσω έναν ουρανό που δεν μοιάζει σε τίποτα με τον ουρανό της Κύπρου. Έχει μια άτονη γαλάζια απόχρωση από την πλευρά της θάλασσας και ένα σκονισμένο καφέ από την πλευρά της ερήμου. Τουλάχιστον έχουμε φως εδώ και είμαι ευγνώμον για αυτό σε αντίθεση με το διαμέρισμα μας στο Riyadh όπου επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι. Έξω ο αέρας λυσσομανάει. Είναι η εποχή που αλλάζει η θερμοκρασία. Έρχεται απότομα πιο δυνατός καύσωνας λες και δεν έφταναν οι 45 βαθμοί Κελσίου. Έχω την αίσθηση ότι είναι χειμώνας λόγω του αέρα και επειδή είμαστε κλεισμένοι μέσα όλη τη μέρα. Ανοίγουμε την πόρτα να βγούμε έξω αλλά ο βραστός αέρας μας στέλνει και πάλι μέσα. Εχθρικό τοπίο.
I sit here on the dining table and the kids play with their helium balloons they got at the mall yesterday. Y is frustrated with something i don't understand and like most of the times his frustration leads to crying. And then i get frustrated with him and struggle to keep my calm. I listen to Cyprus kiss fm because i want to keep that connection with my country. Y's crying becomes louder.
Life here is so much better than it was a month ago. House feels like home. I'm calmer. I got to know my babies. How they really are.
We went to Roberta's place yesterday. Her daughter is three months older than P but looks and acts much younger than him. It made me realize how small P actually is.
20 more days until we go back to Cyprus. Three more weekends here. Yesterday was a good day. We didn't go to the beach because T had a meeting but we did have a great time anyway. The coffee i made this morning is terribly bad but i still drink it. I miss the coffee in Cyprus. We probably won't be able to live in our apartment anymore. The realtor said it is dirty and that's why it didn't get sold by now. That's so embarrassing and i think he means the walls. I've been feeling homeless for my entire life. It doesn't matter now.
The taste of almond milk in my coffee reminds me of Riyadh. Riyadh was an intense period of my life. I think it is one of the worst places on earth. Pure desert. The apartment we were living in was like a prison but there are some memories that stay with me until today. That one bedroom. The only room of the house i could see the sky from the window. All the other window views were blocked by walls of other appartments. That was the bedroom that my husband and i spent some time alone. It was the room i went to when my babies were sleeping to drink my coffee. In that room i ironed my babies' clothes while listening to music from T's laptop. In my head that room was floating on air. It's like it was separate from the rest of the house. Standing alone. It was my happy place. And then i left and went back to Cyprus and things got even worse. In a few days i will be going back to Cyprus with my kids. What is 'home' anyway? Cyprus doesn't feel like home right now.
♥
It's Friday today! Beach day! We had our Italian friends over for dinner last night. We have so many things in common. I never expected that one and a half month after i came to this place i would have made new friends from other countries and also have them over for dinner. This is a breath of fresh air.
Leave May! Please leave and give your place to the beautiful June. The sunny month that delivers summer. I haven't really experienced May this year. I haven't seen the earth transform from green to gold. I wasn't there the first evening everybody walked around in summer clothes. But it's ok. We are here for a reason right? Right.
♥
Κάθομαι στην πολυθρόνα και πίνω τον καφέ μου. Ο Π παίζει με ένα καινούριο τρανσφόρμερ που αγόρασε προχθές από το mall. Το μεταμορφώνει σε αυτοκίνητο και αμέσως πάλι σε ρομπότ και μετά ξανά σε αυτοκίνητο. Μπορεί να το κάνει αυτό από το πρωί μέχρι το βράδυ με μερικά διαλείμματα για παιχνίδι με τον αδερφό του.
Το φως που μπαίνει από τα παράθυρα μου θυμίζει το φως της Κύπρου. Είναι illusion ομως γιατί αν ανοίξω την κουρτίνα θα αντικρύσω έναν ουρανό που δεν μοιάζει σε τίποτα με τον ουρανό της Κύπρου. Έχει μια άτονη γαλάζια απόχρωση από την πλευρά της θάλασσας και ένα σκονισμένο καφέ από την πλευρά της ερήμου. Τουλάχιστον έχουμε φως εδώ και είμαι ευγνώμον για αυτό σε αντίθεση με το διαμέρισμα μας στο Riyadh όπου επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι. Έξω ο αέρας λυσσομανάει. Είναι η εποχή που αλλάζει η θερμοκρασία. Έρχεται απότομα πιο δυνατός καύσωνας λες και δεν έφταναν οι 45 βαθμοί Κελσίου. Έχω την αίσθηση ότι είναι χειμώνας λόγω του αέρα και επειδή είμαστε κλεισμένοι μέσα όλη τη μέρα. Ανοίγουμε την πόρτα να βγούμε έξω αλλά ο βραστός αέρας μας στέλνει και πάλι μέσα. Εχθρικό τοπίο.
Ιούνιος 2017 - Al Khobar
I see the week in front of me and get terrified. Seven more days until we get out of here. Yesterday was a good day. We went for dinner with Chantal, her husband and her daughter at a nice restaurant with really good food. After dinner we went to their house and the kids played. They live in an apartment like the one we had in Riyadh. With no balcony and windows looking at walls. It was dark outside but i'm pretty sure it's dark during the day. I understand why they are living there and i know where they are coming from but i believe that every human being on this earth deserves better than that. Every child deserves better than that.
♥
Sitting on the couch watching the world news. Donald Trump obviously decided to pull from some world agreement for saving the environment. What a freak. My husband went to the supermarket to buy some food for barbeque. Just vegetables and hallumi. Speaking of hallumi i have some thoughts about eating it. Or stop eating it. Babies are sleeping which is so refreshing. We went to the beach today and the babies are having so much fun there, they play hard and get very tired. That is why they went to bed early today. Actually they passed out in the car. I love them so much my little monkeys. They are my whole life. We are leaving in a week and i'm both excited and sad. I really want to leave because the weather here is so bad and we are stuck inside the house all day. The kids are driving me crazy sometimes but i also feel bad for them because i know they are just kids and they just want to be entertained. I'm not happy to be leaving without my husband but i will focus on the positive and i will just make it happen. I have a week here and even though it feels like a lot right now, it is not. I have to live every moment with my kids and husband and take it all in as another cycle is coming to it's end. At least we don't have a static life.
♥
Our last days in Saudi Arabia. My last five days with my husband. My magnet. I'm sitting outside where i can see our little garden and hear the birds singing and also the muslim prayer. It is the Ramadan. These people haven't eaten or drunk anything until late in the afternoon. Soon then they will start eating everything in huge dinner parties. It is funny how i want to leave but not really. What i really need is some time for myself and also some people around me if that makes sense. Not really go back and be alone again. Bathe the kids, feed them and put them to sleep all by my self.
People are having dinner right now in this country. I can almost hear the sound of their plates and forks and knives in my head. I can see how hungry they are, ready to shove large amounts of food into their mouths but also trying to look civilized under the sleepless eye of Allah.
♥
20 Ιουνίου 2017 - Κύπρος
Είμαστε σπίτι! Κάθομαι στον καναπέ στο διαμέρισμα μας με τις τόσες αναμνήσεις. Απέναντι μου η μπαλκονόπορτα ανοιχτή, το δροσερό αεράκι με χαιδεύει. Το φως ζωντανό, εκτυφλωτικό. Τα δέντρα, τα χρώματα της φύσης και του ουρανού. Το χωράφι είναι χρυσό, το αγαπημένο μου χρώμα του καλοκαιριού. Αγαπώ αυτό το διαμέρισμά. Έχω αναμνήσεις εδώ. Όλη μου η κοινή ζωή με τον άντρα μου είναι έδω, όλες μας οι αναμνήσεις καταλήγουν εδώ. Η ταμπέλα 'ΠΩΛΕΙΤΑΙ' είναι ακόμα κρεμασμένη στα κάγκελα του μπαλκονιού. Δεν θέλει αυτό το διαμέρισμα να μας αφήσει, δεν θέλει να αλλάξει χέρια. Οι αναμνήσει είναι επώδυνες. Κάποιες επώδυνα χαρούμενες και άλλες επώδυνα τραυματικές.
Ιούλιος 2017 - Κύπρος
Βρισκόμαστε στην Κύπρο τον τελευταίο ενάμιση μήνα και μπορώ να πω ότι we are having the time of our lives and it's even better than i expected. Στο διαμέρισμα μας μείναμε μόνο δύο ή τρεις νύχτες. Μένουμε στο πατρικό μου, έχουμε συνέχεια παρέα και η ζωή είναι όμορφη. Τις πρώτες μέρες μου στην Κύπρο δεν μπορούσα να χορτάσω το φως και τα χρώματα. Καθόμουν στη βεράντα και χάζευα τον μπλε ουρανό, τα πράσινα δέντρα και τα πολύχρωμα λουλούδια. Ο Ιούνιος είναι ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου. Το καλοκαίρι είναι φρέσκο και γεμάτο υποσχέσεις. Μέχρι το τέλος Ιουλίου που βρισκόμαστε σήμερα το καλοκαίρι έχει ήδη αρχίσει να ωριμάζει. Έχω άλλους δύο μήνες μπροστά μου μέχρι να ξαναφύγω και αυτό με καθυσηχάζει. Περνάμε τέλεια. Χαλαρά. Η ζωή είναι εύκολη για μας για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια. Πάρκα, θάλασσα, καφεδάκια. Κατάφερα να βγω για ποτό με την αδερφή μου και τη δασκάλα του Π. Ακούω τον ήχο από τα τζιτζίκια, ο ήχος του καλοκαιριού. Μόνο που νυστάζω λίγο γιατί ο Π με ξύπνησε από τα χαράματα...
Σεπτέμβριος 2017 - Κύπρος
Πάει πολύς καιρός να γράψω σε τετράδιο αλλά και στο blog μου. Ο χρόνος πετά. Βρίσκομαι στο διαμέρισμα στην Καλλίθέα με τα μωρά μου και τον άντρα μου. Κάθομαι στη μαύρη κουνιστή πολύθρόνα απέναντι από τη μπαλκονόπορτα που βλέπει έξω. Τα πεύκα του γείτονα μεγάλωσαν τόσο πολύ που κάλυψαν το σπίτι. Ο ήλιος είναι ακριβώς από πάνω τους και λούζει το σπίτι μας. Πάντα μου άρεσε να βλέπω την ανατολή από δω. Προσπαθώ να απολαύσω τον καφέ μου παρασυρόμενη από το γράψιμο αλλά οι μικροί απαιτούν την προσοχή μου. Όπως πάντα. Κάθε λεπτό της ημέρας. Έμαθα να μη δίνω την προσοχή μου κάπου αλλού. Γιατί δεν υπάρχει νόημα. Το μόνο που θα καταφέρω είναι να εκνευριστώ με τα παιδιά μου. Το φως που μπαίνει στο σπίτι είναι απίθανο. Το φως της Κύπρου δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο φως. Υπάρχει πιθανότητα να μην φύγουμε για Σαουδική Αραβία γιατί ο Θ βρήκε δουλειά εδώ με καλό μισθό. Δεν με νοιάζει πια. Στην Κύπρο έχω την ελευθερία μου. Το αυτοκίνητο μου και ότι αυτό συμβολίζει.The truth is i don't want to go to Saudi Arabia any more. Why would i want to go there?
27.09.2017 - Al Khobar
Βρισκόμαστε ήδη στη Σαουδική Αραβία. Στο σπιτάκι μας εδώ στην Αλ Κομπάρ. Είναι απογευματάκι και η θερμοκρασία έχει πέσει σε σχέση με τον Ιούνιο. Καθόμαστε έξω. Τα παιδιά παίζουν άγρια. Είναι αγόρια, ξέρω. Μου αρέσει αυτό το σπίτι. Νιώθω οικεία εδώ, ζεστασία, κάτι γνώριμο. Δεν αισθάνομαι να πνίγομαι πια. Σήμερα πήγαμε όλοι μαζί στο σχολείο του Π. Είναι υπέροχο και σπαράζει η καρδιά μου να ξέρω πως υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα να φύγουμε ξανά από τη Σαουδική Αραβία. Υπάρχουν φήμες ότι το compound στο οποίο μένουμε θα κλείσει. Φοβάμαι ότι αν αποφασίσουμε να μείνουμε εδώ, η εταιρία θα κλείσει και θα βρεθούμε χωρίς δουλειά, στο δρόμο. Ο Γ ξαπλώνει στον καναπέ τρώγοντας μήλο και βλέποντας τρανσφόρμερς. Είναι τόσο ήσυχο το καλό μου. Τα παιδιά μου με κάνουν τόσο χαρούμενη. Τα μωρά μου, είναι τα αστέρια και ο ήλιος μου μαζί. Η θάλασσά μου. Όλη μου η γη. Τους λατρεύω. Ίσως στην Κύπρο να περνάμε καλύτερα. Ο Π θα έχει τις ασχολίες τους και ο καιρός είναι καλύτερος. Έχω δύο δυνάμεις μέσα μου, η μια με τραβάει προς το εξωτερικό και η άλλη με τραβάει προς τα πίσω. Όχι λόγω αγάπης για την Κύπρο αλλά περισσότερο λόγω φόβου. Μήπως δεν μας βγει σε καλό. Ο καιρός είναι ανέλπιστα καλός εδώ, ο ουρανός είναι γαλάζιος και ο ήλιος λάμπει. Όλα μου φαίνοντια λαμπερά. Το σπίτι είναι φωτεινό, πιο φωτεινό από το σπίτι της μαμάς μου στην Κύπρο. Η μέρα είναι μικρή, νυχτώνει γύρω στις 6.00μ.μ. αλλά δεν με πειράζει γιατί αυτό βοηθά τα παιδιά να πηγαίνουν πιο νωρίς για ύπνο. Το σπίτι είναι ζεστό και τα παιδιά είναι ήρεμα εδώ. Δεν έχουμε ανάγκη να τρέχουμε εδώ κι εκεί. Μόλις μας έφεραν φαγητό από την κουζίνα του compound. Φακές. Μόλις φάμε θα πάμε να φέρουμε τον Π από το σχολείο.
Η Παρασκευή είναι για τη Σαουδική Αραβία ότι είναι η Κυριακή για τον υπόλοιπο κόσμο. Λεπτομέρειες. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια μέρα της εβδομάδας που κανείς δεν πάει δουλειά. Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας και πίνω πράσινο τσάι με μερικές σταγόνες λεμόνι. Το τέλειο υποκατάστατο του καφέ. Από τότε που σταμάτησα τον καφέ το πρωί αισθάνομαι υπέροχα. Φτιάχνω αυγά στον Γ, μου τα ζήτησε. Ο Π έφαγε μπανάνα.
27.09.2017 - Al Khobar
Βρισκόμαστε ήδη στη Σαουδική Αραβία. Στο σπιτάκι μας εδώ στην Αλ Κομπάρ. Είναι απογευματάκι και η θερμοκρασία έχει πέσει σε σχέση με τον Ιούνιο. Καθόμαστε έξω. Τα παιδιά παίζουν άγρια. Είναι αγόρια, ξέρω. Μου αρέσει αυτό το σπίτι. Νιώθω οικεία εδώ, ζεστασία, κάτι γνώριμο. Δεν αισθάνομαι να πνίγομαι πια. Σήμερα πήγαμε όλοι μαζί στο σχολείο του Π. Είναι υπέροχο και σπαράζει η καρδιά μου να ξέρω πως υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα να φύγουμε ξανά από τη Σαουδική Αραβία. Υπάρχουν φήμες ότι το compound στο οποίο μένουμε θα κλείσει. Φοβάμαι ότι αν αποφασίσουμε να μείνουμε εδώ, η εταιρία θα κλείσει και θα βρεθούμε χωρίς δουλειά, στο δρόμο. Ο Γ ξαπλώνει στον καναπέ τρώγοντας μήλο και βλέποντας τρανσφόρμερς. Είναι τόσο ήσυχο το καλό μου. Τα παιδιά μου με κάνουν τόσο χαρούμενη. Τα μωρά μου, είναι τα αστέρια και ο ήλιος μου μαζί. Η θάλασσά μου. Όλη μου η γη. Τους λατρεύω. Ίσως στην Κύπρο να περνάμε καλύτερα. Ο Π θα έχει τις ασχολίες τους και ο καιρός είναι καλύτερος. Έχω δύο δυνάμεις μέσα μου, η μια με τραβάει προς το εξωτερικό και η άλλη με τραβάει προς τα πίσω. Όχι λόγω αγάπης για την Κύπρο αλλά περισσότερο λόγω φόβου. Μήπως δεν μας βγει σε καλό. Ο καιρός είναι ανέλπιστα καλός εδώ, ο ουρανός είναι γαλάζιος και ο ήλιος λάμπει. Όλα μου φαίνοντια λαμπερά. Το σπίτι είναι φωτεινό, πιο φωτεινό από το σπίτι της μαμάς μου στην Κύπρο. Η μέρα είναι μικρή, νυχτώνει γύρω στις 6.00μ.μ. αλλά δεν με πειράζει γιατί αυτό βοηθά τα παιδιά να πηγαίνουν πιο νωρίς για ύπνο. Το σπίτι είναι ζεστό και τα παιδιά είναι ήρεμα εδώ. Δεν έχουμε ανάγκη να τρέχουμε εδώ κι εκεί. Μόλις μας έφεραν φαγητό από την κουζίνα του compound. Φακές. Μόλις φάμε θα πάμε να φέρουμε τον Π από το σχολείο.
♥
Η Παρασκευή είναι για τη Σαουδική Αραβία ότι είναι η Κυριακή για τον υπόλοιπο κόσμο. Λεπτομέρειες. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια μέρα της εβδομάδας που κανείς δεν πάει δουλειά. Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας και πίνω πράσινο τσάι με μερικές σταγόνες λεμόνι. Το τέλειο υποκατάστατο του καφέ. Από τότε που σταμάτησα τον καφέ το πρωί αισθάνομαι υπέροχα. Φτιάχνω αυγά στον Γ, μου τα ζήτησε. Ο Π έφαγε μπανάνα.
♥
Τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη σήμερα. Είναι Σάββατο και ο Π δεν έχει σχολείο, ο Θ είναι στη δουλειά και είμαι μόνη μου στο σπίτι με τα μωρά μου. Δεν νιώθω πνίξιμο, ούτε ανυπομονησία και ούτε θέλω να φύγω. Ο Γ μου φωνάζει να πάω να παίξουμε μπάλα. Παίξαμε λίγο μπάλα και τώρα καθίσαμε να ζωγραφίσουμε. Ο Π ζωγραφίζει στο βιβλίο με τα λουλούδια και ο Γ freestyle. Δεν θα κρατήσει για πολύ, το ξέρω. Ακούμε Adele και η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη. Εκπλήσσομαι που είμαι τόσο ήρεμη. Χθες πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο ιταλικό εστιατόριο, το Piato. Φάγαμε πίτσα και μακαρόνια τα οποία ήταν όλα υπέροχα. Όλα τα βλέπω καλύτερα εδώ από ότι την προηγούμενη φορά αλλά ξέρω πως είναι illusion. Είναι μια φούσκα μέσα στην οποία ζούμε. Η Σαουδική Αραβία σε κάνει να ξεχνάς ότι βρίσκεσαι σε μια βαθιά ισλαμιστική χώρα όταν επιλέγεις προσεχτικά τους χώρους στους οποίους κινείσαι. Ναι ίσως είναι καλύτερα στην Κύπρο, ειδικά αν καταφέρουμε να αποκτήσουμε το δικό μας σπίτι, την όασή μας. Ένα από τα πράγματα τα οποία λατρεύω στο ότι δεν είμαι στην Κύπρο είναι ότι εδώ είμαι εγώ, τα μωρά μου και ο άντρας μου. Δεν 'πρέπει' να πάω κάπου, δεν 'πρέπει' να πάρω κάποιον τηλέφωνο και δεν 'πρέπει' να δω κάποιον. Είμαι ελεύθερη μέσα στη φυλακή μου.
Οκτώβριος 2017 - Al khobar
Πήγαμε τον Π στο σχολείο και επιστρέψαμε. Φάγαμε από 2 μπισκότα με τον Γ και καθόμαστε στους καναπέδες. Πρέπει να καθαρίσω λίγο αλλά προς το παρόν θέλω απλώς να χαλαρώσω καθώς πίνω το πράσινο τσάι μου. Το σχολείο είναι υπέροχο. Πολυπολιστισμικό. Παιδιά από όλο τον κόσμο. Πάντα με τραβούσε η πολυπολυτισμικότητα και με χαλούσε ο εθνικισμός. Αξίζει όμως να ζούμε εδώ έστω και για το σχολείο; Τώρα που τα παιδιά είναι μικρά ίσως να μην είναι άσχημα. Ο άντρας μου είναι έτοιμος να φύγουμε. Το ένα του πόδι βρίσκεται ήδη στην Κύπρο. Η εταιρία που δουλεύει ο Θ δεν πηγαίνει και πολύ καλά. Όλοι οι Ινδοί εργάτες βρίσκονται σε απεργία και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει. Κανένας γενικώς δεν ξέρει που πάει η εταιρία.
Κάθομαι στο σαλόνι με τον Γ και βλέπου με το The Good Dinosaur. Στον Π δεν αρέσει αυτή η ταινία γιατί πεθαίνει ο μπαμπάς του μικρού δεινόσαυρου σε μια τραγική σκηνή. Η Σαντάλ με παρακάλεσε να έρθουν και σήμερα με την κόρη της. Τους αρέσει εδώ λέει. Πίνω το τσάι μου αλλά σύντομα πρέπει να σηκωθώ για να καθαρίσω το σπίτι. I feel drained. Ο Θ ήταν σε περίεργο mood σήμερα το πρωί. Είναι εκνευρισμένος που κάθε πρωί παίρνουμε τον Π στο σχολείο και καθυστερεί για τη δουλειά. Αισθάνομαι πως απορρόφησα όλο το frustration του και με κάποιο τρόπο προσπαθώ να το αποβάλω. Ο Γ μου λέει 'κατέβα' εννοώντας πως θέλει να του φέρω κι άλλα chips. Είναι τόσο χαριτωμένος και μικρούλης με τα καστανά του μαλλάκια, τα παχουλά του χεράκια και το πονηρό του χαμόγελο. Τους αγαπώ τόσο πολύ και θέλω το καλύτερο για αυτούς. Αισθάνομαι την ανάγκη να τους προστατέψω. Δεν ξέρω σε ποιόν μοιάζει ο Γ αλλά είναι τόσο όμροφος. Έχει κάτι από μένα αλλά είναι τόσο πιο όμορφος από μένα.
♥
Η παραίτηση του Θ έχει ήδη υπογραφεί από τους υπεύθυνους. Φεύγουμε. Εξάλλου τι ιστορίες έχω να γράψω εδώ που βρίσκομαι; Τι έχω να ζήσω σε αυτή τη χώρα; Έχω δύο αντίρροπες δυνάμεις μέσα μου. Η μια θέλει να κατασταλάξει κάπου, ένα σταθερό σπίτι, μια ήρεμη σταθερή ζωή, φυσιολογική ζωή, μαμά, μπαμπάς, δύο παιδιά. Η άλλη δύναμη με τραβάει προς το να ζήσω εμπειρίες, να δούμε μέρη. Στο τέλος δεν κάνω τίποτα από τα δύο γιατί βρίσκομαι στο ενδιάμεσο κενό. Είμαι δειλή.
It is better to leave this country. There is no point staying here. At first i saw this as an adventure but this is not an adventure. Saudi Arabia is not an adventure. It's restrictions and limitations. There are so many beautiful countries in the world to visit. New Zealand, Canada. Why live here? Why throw away our lives here? The best years of our kids.
Χθες πήγαμε στην παραλία. Με τη Ρομπέρτα και τον Πάολο και διάφορους άλλους Ιταλούς. Περάσαμε πολύ ωραία. Ταιριάζουμε πολύ σαν νοοτροπία, κουλτούρα, είναι κάτι που το αισθάνεσαι αμέσως χωρίς να ξέρεις το γιατί. Ο τρόπος που ψήνουν κρέατα και τρώνε, ο τρόπος που μιλάνε, λίγο δυνατά, λίγο με νεύρο, ο υπερπροστατευτικός τρόπος που τρέχουν πίσω από τα παιδιά τους. Το γεγονός ότι μια γιαγιά ήρθε μέχρι τη Σαουδική Αραβία για να βοηθήσει την κόρη της και την εγγονή της. Το ότι είναι τόσο πρόθυμοι να μας ταίσουν και να μας βάλουν στην παρέα τους. Το ότι μας προσκάλεσαν στην Ιταλία και αυτοπροσκαλέστηκαν και αυτοί στην Κύπρο. You know, stuff like that.
Δεν έχουμε τα εισητήρια μας ακόμα αλλά η παραίτηση του Θ ισχύει για τις 19 του μήνα. Σε δώδεκα μέρες από σήμερα. Τι μπορεί να αλλάξει μέσα σε δώδεκα μέρες; Καθόμαστε έξω, τα παιδιά είναι στο τραμπολίνο κι εγώ στο παγκάκι. Είναι τόσο αφόρητη η ζέστη. Είναι 8 ή 9 το πρωί και είναι καύσωνας.
Π: Παπά είμαι από σίδερο; Είμαι σιδερένιος; Ο Γ είναι απο ψωμί και σπάζει. Γι' αυτό όταν τον αγκάλιασα του κόλλησα από τη δύναμη μου για να μη σπάζει!
Π: Πρώτα είμαστε μικρούληδες, μετά μεγαλώνουμε, γινόμαστε παπάς, μετά παππούς, μετά γέρος και μετά πεθαίνουμε. Και μετά ξαναγεννιόμαστε.
Σκέφτομαι πως αυτό το παιδί πρέπει να έζησε ξανά, δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση με αυτά που λέει. Είναι σαν να φέρνει μνήμες από άλλες ζωής.
Δεν αισθάνομαι ασφαλής εδώ. Το compound δεν έχει φρουρό.
If we just go back to our country i will be eating better, exercise and drive my car. Why stay here then? What is keeping me here? I'm tired. Y is so young. He is a baby. He is so gorgeous. I could have never asked for a more beautiful baby. And P. I could have never asked for a more gifted child. And T, he is the best.
Χθες πήγαμε στο playground. Ο Π είπε ότι είναι γυμναστήριο για παιδιά. Και είναι. Ο Γ μου κάνει ερωτήσεις για την ταινία που βλέπουμε αλλά δεν την παρακολουθώ και έτσι του απαντώ γενικά και αόριστα. Το ψωμί. Έτσι τον φωνάζει ο Θ, επειδή είναι μαλακός.
Π: Α ξέρω τι έπαθε ο εντομούλης! Τυλίχτηκε μέσα σε κούκκουλο! (=κουκούλι)
Sometimes i feel that you know so much there is nothing left to teach you. I just have to fight all the bad guys for you.
♥
Y is sleeping and P is playing with the two girls from Philippines who live in the compound with us. They are 6 and 8. The younger one is crazier and louder than P. I'm grateful to have met them. Grateful for all the people i have met here. We' ll be gone soon. On Thursday!
These girls are so cute. Their faces. So puffy. And their eyes, so beautiful. I wish i had a little girl. Maybe we should adopt. But what if her biological parents were drug addicts? Random thoughts.
Sunday. The first day of the week. P goes back to school for his last week of attendance. I'm sitting on the kitchen table drinking my green tea. I think i will miss this kitchen. Μαγειρέψαμε τόσα πολλά εδώ. Έχτος από φαγητά μαγειρέψαμε και ιδέες. Συζητήσαμε τόσα πολλά εδώ μέσα σε αυτή την μικρή κουζινούλα της Αλ Κομπάρ. Διάφορα πιθανά σενάρια για τη ζωή μας. Ήπιαμε μπύρες και καπνίσαμε τσιγάρα. Κατά κάποιο τρόπο μου αρέσει αυτό. Είναι ωραίες οι δύσκολες στιγμές. Αισθάνεσαι ζωντανός στις δύσκολες στιγμές. Βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Από τις δύσκολες, βρώμικες στιγμές μπορούν να βγουν διαμάντια.
Π: Όχι βρε μαμά! (δεν θέλω λουβιά). Θέλω να είμαι ελεύθερος!
♥
Tomorrow its the last day for us. Today was probably the last day of school for P. So, i'm upset for leaving the school behind. Today the teacher told me the best comments for P. He is kind and polite, proud and hard working. She said he wants to learn and you cal tell he's got a good background at home. Also she said that we are such a nice family, that she is sad to see us go and then she hugged me. This means so much for me. A lot! Because in a classroom full of children from all over the world my little P stands out.
23 Οκτωβρίου 2017 - Κύπρος
Βρισκόμαστε στην Κύπρο και δεν το περίμενα να είμαστε τόσο χαρούμενοι. Ο καιρός άρχισε να κρυώνει για τα καλά. Κάνουμε σκέψεις για το μέλλον. Αν θα αγοράσουμε αυτό το διαμέρισμα ή αν θα χτίσουμε σπίτι.
Ο Π κι εγώ ξυπνήσαμε στις 6.00πμ.μ. Ήταν ακόμα σκοτάδι έξω αλλά τώρα, μισή ώρα μετά, ο ουρανός άρχισε να παίρνει ροζ - γαλάζιο - γκρι χρώμα. Η ανατολή του Φθινοπώρου δεν έχει καμία σχέσι με αυτή του καλοκαιριού ή της άνοιξης αλλά ο χειμωνιάτικος ουρανός έχει και αυτός τη χάρη του. Τη μαγεία του.
I think we all are going through a healing process right now. All the changes in our lives, the constant moving around and lack of stability made everyone insecure. Περισσότερο από όλους ο Π.
Και κάπως έτσι έληξε η περιπέτεια που ονομάστηκε Σαουδική Αραβία. Μια ιστορία που άρχισε κάπου στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2014 τέλειωσε 3 χρόνια και κάτι μετά, τον Οκτώβριο του 2017. Πολλές πληγές αλλά και πολλές εμπειρίες μετά, φτάσαμε στο σήμερα. Και αυτό που μένει είναι πως η ζωή προχωράει, γράφουμε ιστορίες στο βιβλίο της ζωής μας και πάμε μπροστά. Και όλα αυτά για δύο μικρά ανθρωπάκια που ήρθαν για να συμβαδίσουν δίπλα μας μέχρι το τέλος.
23 Οκτωβρίου 2017 - Κύπρος
Βρισκόμαστε στην Κύπρο και δεν το περίμενα να είμαστε τόσο χαρούμενοι. Ο καιρός άρχισε να κρυώνει για τα καλά. Κάνουμε σκέψεις για το μέλλον. Αν θα αγοράσουμε αυτό το διαμέρισμα ή αν θα χτίσουμε σπίτι.
Ο Π κι εγώ ξυπνήσαμε στις 6.00πμ.μ. Ήταν ακόμα σκοτάδι έξω αλλά τώρα, μισή ώρα μετά, ο ουρανός άρχισε να παίρνει ροζ - γαλάζιο - γκρι χρώμα. Η ανατολή του Φθινοπώρου δεν έχει καμία σχέσι με αυτή του καλοκαιριού ή της άνοιξης αλλά ο χειμωνιάτικος ουρανός έχει και αυτός τη χάρη του. Τη μαγεία του.
I think we all are going through a healing process right now. All the changes in our lives, the constant moving around and lack of stability made everyone insecure. Περισσότερο από όλους ο Π.
Δεκέμβριος 2017 - Κύπρος
Τα καταφέραμε να επιβιώσουμε τον πρώτο μας μήνα μαζί ως οικογένεια στην Κύπρο. Δεν ήταν εύκολη μετάβαση και ακόμα δεν είναι. Είναι καινούρια ζωή για όλους μας. Για τον Θ είναι η καινούρια δουλειά και η αλλαγή από το να ζει μόνος του για 3 χρόνια στο να είναι μέρος μιας τετραμελής οικογένειας. Είναι για όλους μας το ίδιο. Άλλα είναι και όμορφο, τόσο όμορφο. Για μένα το να είμαι μέρος μιας οικογένειας και πάλι είναι αναζωογονητικό. Αισθάνομαι ότι μπορώ να αναπνεύσω. Το δύσκολο μέρος για μένα ήταν ότι έπρεπε να εγκαταλείψω το όνειρο μου για μια καλύτερη ζωή σε μια καλύτερη χώρα. Αλλά είναι εντάξει γιατί η Κύπρος είναι οικεία. Ειδικά για τα παιδιά μου.
Και κάπως έτσι έληξε η περιπέτεια που ονομάστηκε Σαουδική Αραβία. Μια ιστορία που άρχισε κάπου στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2014 τέλειωσε 3 χρόνια και κάτι μετά, τον Οκτώβριο του 2017. Πολλές πληγές αλλά και πολλές εμπειρίες μετά, φτάσαμε στο σήμερα. Και αυτό που μένει είναι πως η ζωή προχωράει, γράφουμε ιστορίες στο βιβλίο της ζωής μας και πάμε μπροστά. Και όλα αυτά για δύο μικρά ανθρωπάκια που ήρθαν για να συμβαδίσουν δίπλα μας μέχρι το τέλος.
