Παγωμένο καλοκαίρι

 

 

 Έχω μια αίσθηση παγωμένου καλοκαιριού. Εχτός της θερμοκρασίας που δεν λέει να ανέβει πάνω από 30 βαθμούς, εχτός από κάποια σύννεφα στον ουρανό και κάποιες βροχές, νιώθω ένα παγωμένο αίσθημα πάνω και μέσα στο σώμα μου. Νιώθω ακόμα ότι μόλις ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου και βγω έξω, ο καιρός θα είναι κρύος όπως το χειμώνα. Όταν βγαίνω έξω από το σπίτι έχω την αίσθηση ότι θα με χτυπήσει κρύος αέρας. Είναι ένα πολύ περίεργο συναίσθημα το οποίο νιώθω για πρώτη φορά. Βλέπω στο ημερολόγιο ότι είναι η τελευταία μέρα του Ιουνίου αλλά μέσα μου δεν νιώθω καλοκαίρι. Παγωμάρα. Σήμερα είπαμε να πάμε θάλασσα και νομίζω ότι μόλις φτάσουμε εκεί θα δω φουρτούνες. Δεν συμβαδίζω με τον καιρό, δεν νιώθω καλοκαίρι. Είναι το πρώτο καλοκαίρι στη ζωή μου που δεν το ζω πραγματικά, προγραμματίζω απλά διάφορες δραστηριότητες και να είμαστε απασχολημένοι και να περνάει λίγο πιο ανεκτικά ο καιρός. Πάρκο, θάλασσα, φίλοι, Λήδρας, mall. Όλα γίνονται όπως μου αρέσουν και πάντα απολάμβανα αλλά τώρα δεν τα ζω όσο τα ζω. Τα παρατηρώ από μακριά. Μετράω τις μέρες για τις 20 του Αυγούστου που έρχεται ο Θ και νιώθω ότι θα αρχίσω να ζω εκείνη τη συγκεκριμένη ημερομηνία γιατί μέχρι τότε έχω μπει στον πάγο. Τότε θα αρχίσει το καλοκαίρι μου ενώ στην ουσία το καλοκαίρι μέχρι τότε θα έχει φτάσει σχεδόν στο τέλος του. My heart skips skips skips skips skips a summer.

Παρόλα αυτά, δεν συνειδητοποιώ τις αλλαγές που έρχονται στη ζωή μας. Δεν τις χωράει το μυαλό μου, δεν μπορεί να τις επεξεργαστεί. Για κάποιο λόγο ακόμα δεν πιστεύω ότι θα καταλήξουμε στη Σαουδική Αραβία. Ο Θ όμως με πιέζει να του στείλω τα χαρτιά μας για να κάνει αίτηση για visitor visa. Όπως δείχνουν τα πράγματα, το family status παίρνει καιρό να εγκριθεί. Εμείς όμως αποφασίσαμε να φύγουμε μαζί με τον Θ τον Σεπτέμβρη. 'Αρα πρέπει να κάνουμε τις διαδικασίες ώστε να βγει η προσωρινή βίζα για 3 μήνες τουλάχιστον. Ίσως να πρέπει να μείνουμε σε διαμέρισμα προσωρινά μέχρι να μας βρουν σπίτι γιατί αν δεν μας βρουν σπίτι εγώ θα σηκωθώ και θα φύγω. Ο Θ μου υποσχέθηκε ότι κάθε μέρα μετά τη δουλειά θα μας βγάζει έξω για βόλτα, ελπίζω να τηρήσει την υπόσχεση του. Έτσι όπως το γράφω είναι λες και θα βγάζει τον σκύλο του για βόλτα αλλά κάπως έτσι φαντάζομαι θα βλέπουν οι Σαουδάραβες τις γυναίκες τους για να μην τις αφήνουν να κυκλοφορούν μόνες τους. Σαν κατοικίδια. Pets. Leashed. Να πω την αλήθεια δεν θέλω να ξεβολευτώ. Ο Π έχει κάνει μια ζωή εδώ, έχει τα ξαδέρφια του, τις γιαγιάδες παππούδες, τη νούνη του, τον τατά του, το πάρκο της γειτονιάς του, κλπ κλπ. Δεν έχει όμως τον μπαμπά του. Δεν πρέπει να ξεχνάω τον σκοπό μας. Ξενιτευόμαστε για ένα σκοπό και ο σκοπός αυτός είναι να μαζέψουμε λεφτά για να χτίσουμε ένα σπίτι με αυλή για να παίζουν τα μωρά μας. Να μην είναι εγκλωβισμένα σε ένα διαμέρισμα για μια ζωή και να μεγαλώνουν όπως τα ποντίκια. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάω πόσο πολύ μισώ αυτή τη δουλειά και πόσο επηρεάζει την υπόλοιπη καθημερινότητα μου. Συγκεντρώσου.

God show me the road...

 

59 κιλά και διατροφή

Έφτασα αισίως στα 59 κιλά! Όταν πρωτοπήγα στο διατροφολόγο τον Μάρτιο ήμουν 68,5 κιλά, δηλαδή σχεδόν 10 κιλά πάνω από ότι είμαι τώρα. Μπορώ να πω ότι τα έχασα χωρίς να το καταλάβω και δεν πιέστηκα καθόλου, ενώ την προηγούμενη φορά που έκανα τη δίαιτα πριν μείνω έγκυος, αν και είχα λιγότερα να χάσω, ένιωσα να στερούμαι. Ίσως τώρα με τόσο τρέξιμο με τα μωρά να μην είχα χρόνο να σκεφτώ το φαγητό. Όμως μου αρέσει πάρα πολύ αυτός ο τρόπος διατροφής και θα τον έχω για πάντα στη ζωή μου. Δηλαδή τον χρυσό κανόνα των 3 ωρών. Τρώω το πρωί τα δημητριακά μου, μετά το φρούτο μου, μετά το μεσημεριανό μου, μετά πάλι φρούτο (ή παγωτό γιαούρτι ή κουλουράκια ολικής άλεσης) και το βράδυ πάλι φαγητό. Δεν στερούμαι τίποτα, υπάρχουν τα πάντα μέσα στη διατροφή, από όσπρια μέχρι μπριζόλες, μακαρόνια, πουργούρι, κριθαράκι, ρύζι, κοτόπουλο, σουβλάκια, σαλάτες, φρούτα, τα πάντα, ακόμα και παγωτό και σοκολάτα! Νιώθω ανάλαφρη και υγιής. Αν καμιά φορά κάνω παρανομία και φάω κάτι πολύ λιπαρό μετά έχω ένα άσχημο αίσθημα στο στομάχι μου και στη διάθεση μου, γιατί η διατροφή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην ενέργεια μας. Με τα φρούτα και τα λαχανικά η ενέργεια μας εκτοξεύεται ενώ με ένα λιπαρό τηγανητό γεύμα η ενέργεια μας πέφτει και θέλουμε χρόνο να επανέλθουμε.

Στα 59 κιλά δεν νιώθω το σώμα μου το ίδιο με πέρσι (πέρσι πριν μείνω έγκυος είχα φτάσει πάλι στα 59 κιλά). Παρόλο που τα κιλά είναι τα ίδια, η κοιλιά μου είναι ακόμα φουσκωμένη λες και είμαι λίγο έγκυος ενώ πέρσι ήταν τελείως φλατ. Φαντάζομαι είναι επειδή 5 μήνες έχουν περάσει από τη γέννα, χρειάζεται λίγος χρόνος για να επανέλθει το σώμα.

Από τη στιγμή που νιώθω καλά θα συνεχίσω τη διατροφή και όπου με βγάλει.

Back to Work

Tη Δευτέρα επέστρεψα πίσω στη δουλειά αφου εξάντλησα όλα τα περιθώρια της άδειας μητρότητας, της απλήρωτης γονικής άδειας και μιας εβδομάδας άδειας από την ετήσια μου. Δεν θα πω ψέματα, το χρειαζόμουν αυτό το διάλειμμα, να βγω ξανά έξω στον κόσμο, να κάνω και κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνω τους τελευταίους 7 μήνες στη ζωή μου με τα καλά του και τα κακά του. Η πρώτη μέρα ήταν λες και δεν έλειψα ποτέ από τη δουλειά με όλα να μοιάζουν ίδια όπως τα άφησα και όλοι να βρίσκονται εδώ στις θέσεις τους. Η μέρα πέρασε αρκετά εύκολα και γρήγορα και όλα ήταν χαλαρά στη δουλειά γιατί η προιστάμενη μου λείπει και δεν ενημερώθηκα καλά ακόμα για το συμβαίνει εδώ τόσο καιρό που λείπω και ποιές δουλειές τρέχουν. Κάθε μέρα στις 11:30 βγάζω γάλα, το βάζω σε σακουλάκι και το παίρνω σπίτι για να το πίει την επόμενη μέρα ο Γ. Χάνει συνολικά 2 γεύματα, το ένα αναπληρώνεται με ρυζάλευρο και φρούτο και το επόμενο με το γάλα μου. Εκεί που ο Γ δεν μπορούσε να πιάσει το μπιμπερό που του αγόρασα, δεν κατάφερνε δηλαδή να ρουφήξει και με είχε πιάσει ένα άγχος, ανακάλυψα ένα μικρό μπιμπερό που μου είχαν δώσει δώρο στην κλινική, μάρκας MAM, το οποίο σκεφτόμουν να πετάξω επειδή δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά αυτή τη μάρκα και πίστευα ότι είναι κάτι φτηνιάρικο και κακής ποιότητας για να το δώσουν και δωρεάν. Τελικά κάτι με σταματούσε κάθε φορά από το να το πετάξω και την Κυριακή πριν επιστρέψω στη δουλειά έβαλα μέσα νερό και το έδωσα στον Γ ο οποίος αμέσως το έπιασε καλά και άρχισε να πίνει! Ψάχνοντας έμαθα ότι αυτή η μάρκα είναι πολύ παλιά, αυτά τα μπιμπερό είναι πολύ μελετημένα και είναι ειδικά για την αποφυγή των κολικών γιατί με τον τρόπο που είναι φτιαγμένα το μωρό δεν καταπίνει αέρα και επίσης οι πιπίλες τους είναι ειδικές για να μην στραβώνουν τα δοντάκια των μωρών. Τηλεφώνησα σε διάφορα καταστήματα βρεφικών ειδών αλλά κανένα δεν είχε αυτά τα μπιμπερό στην Κύπρο. Βρήκα την ιστοσελίδα και ήμουν έτοιμη να παραγγείλω από εκεί αλλά τελικά σκέφτηκα να ψάξω σε ένα μεγάλο φαρμακείο και τα βρήκα εκεί. Οπότε στο θέμα σίτισης του Γ είμαστε εντάξει. Ούτε είχαμε ιδιαίτερο θέμα με το να με ψάχνει γιατί ήταν συνηθισμένος να μένει με τη μαμά μου κάποιες ώρες και δεν άλλαξε ούτε περιβάλλον αφού βρίσκεται και πάλι στο σπίτι μας.

Αυτός που επηρεάστηκε λίγο περισσότερο είναι ο Π, ο οποίος κατάλαβε την απουσία μου από την πρώτη μέρα. Όταν έφτασα στο σπίτι το πρώτο μεσημέρι, με αγκάλιασε, με έπιασε από το πρόσωπο με τα χεράκια του και μου είπε μάμα είσαι όμορφη! Τις επόμενες μέρες άκουσα είσαι η καλύτερη στον κόσμο και μάμα χάρηκα που ήρθες σπίτι. Εκεί που κάθε απόγευμα ήθελε να πηγαίνει μαζί με τη μαμά μου στο σπίτι της για βόλτα, από τη Δευτέρα που πάω δουλειά θέλει να μένει στο σπίτι μαζί μου. Εννοείται ότι τον αφήνω και εννοείται ότι κι εγώ τον θέλω αλλά κουράζομαι διπλά και με τα δύο μωρά. Ο Π εχτές μου είπε ότι θέλει να γίνει πιλότος, να πετάει το αεροπλάνο του ψηλά στον ουρανό. Εγώ λέει θα γίνω πυροσβέστης στον πυροσβεστικό σταθμό και ο Γ θα γίνει.... κτηνίατρος!! Με αυτό πέθανα στα γέλια! Αυτά τα επαγγέλματα τα βλέπει στα βιβλία του φυσικά αλλά τη σύνδεση για το ποιός θα γίνει τι την έκανε μόνος του. Κάθε μεσημέρι που φτάνω σπίτι με ρωτάει τι του έφερα. Εχτές του έδωσα μια σοκολάτα  kinder. Τη Δευτέρα το απόγευμα πήγαμε μαζί για ψώνια στο supermarket και κάθισε μέσα στο αυτοκινητάκι που είναι συνδεδεμένο με το καλάθι. Την Τρίτη τους πήρα και τους δύο μια βόλτα στο mall και κάθισε όμορφα και ωραία με τον αδερφό του μέσα στο διπλό καρότσι για δίδυμα που αγόρασα όταν ήμουν έγκυος. Την Τετάρτη ήρθε η γιαγιά Π και πήγαμε στο πάρκο της γειτονιάς. Για πρώτη φορά έδειξε τεράστια ανεξαρτησία. Δηλαδή δεν ήθελε να είμαι δίπλα του στα παιχνίδια και να κάνουμε μαζί τσουλήθρα και τραμπάλα αλλά έτρεχε μόνος του μαζί με άλλα παιδάκια! Ήταν μια παρέα με παιδάκια που έτρεχαν και μπήκε στην παρέα και άρχισε να τρέχει μαζί τους χωρίς να τους ξέρει. Μέτα έτρεχε πίσω από ένα παιδάκι που οδηγούσε το ποδήλατο του (έχει κόλλημα με τα μέσα μεταφοράς ακόμα και τώρα ιδιαίτερα με τα ποδήλατα, αλλά είναι λίγο μικρός ακόμα νομίζω για να του πάρω ποδήλατο). Το παιδάκι αυτό ήταν με τον μπαμπά του και όταν τον πρόσεξα καλύτερα είδα ότι ήταν ένας γνωστός μου που σπούδαζε μαζί μου στην Κομοτηνή. Έπαθα σοκ με το πόσο άλλαξε και πόσο μεγάλος μου φάνηκε, με περισσότερα κιλά και ρυτίδες στο πρόσωπο. Ίσως και αυτός να με είδε έτσι, εγώ φυσικά δεν καταλαβαίνω ότι μεγαλώνω, όπως και όλοι μας επειδή βλέπουμε καθημερινά τον εαυτό μας. Αλλά δεν είναι και λίγα τα χρόνια, όταν πήγα να σπουδάσω ήταν το 2000, πριν 15 ολόκληρα χρόνια (whaaaat??? πότε έγινε αυτό). Μιλήσαμε λίγο και ήταν περίεργο να τον βλέπω εκεί με τον γιο του ενώ στο μυαλό μου είναι ένα παιδί 18 χρονών. Μετά ο Π άρχισε να τρέχει πίσω από ένα άλλο παιδάκι που έκανε ποδήλατο με τον μπαμπά του, ο οποίος μου είπε να πάω να κάτσω και θα τον προσέχει ο ίδιος. Φτάνοντας σπίτι μου είπε ότι το παιδάκι με το ποδήλατο το λέγανε ΓιώρΚο. Του λέω Γιώργο; Όχι! ΓιώρΚο! επειμένει αυτός! Μου φάνηκε πολύ αστείο και δεν καταλαβαίνω, ίσως ο Π άκουσε λάθος επειδή μου φαίνεται περίεργο να φωνάζουν το παιδάκι Γιώρκο. Έτσι όπως το λέει ο Π όμως είναι ξεκαρδιστικό. Πάντως ο Π με εκπλήσσει με το πόσο ανεξάρτητος είναι, πάντα ήταν αλλά τώρα εξελίσσεται σε άλλο επίπεδο και αυτό που είδα χτες με κάνει να πιστεύω ότι είναι έτοιμος για νηπιαγωγείο. Βαριέται πολύ σπίτι και δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεται περιορισμένος, γιατί πόσο να παίξει μόνος του με τα ίδια παιχνίδια και πόση τηλεόραση να δει πια. Πρέπει να ανοίξει τα μικρά φτερά του και να πετάξει με μικρά φτερουγίσματα λίγο πιο μακριά από την ασφάλεια του σπιτιού του, έτσι το νιώθω.

Με σκοτώνει που δεν έχουμε ακόμα μια απάντηση από την εταιρία του Θ γιατί δεν μπορώ να προγραμματιστώ. Τώρα θα μπορούσα για παράδειγμα να αρχίσω να ψάχνω σχολείο για τον Π για τον Σεπτέμβρη ή θα μπορούσα να αρχίσω να πακετάρω κάποια πράγματα αν τελικά φύγουμε. Είμαι σε μια κατάσταση αναμονής, βρίσκομαι στον αναπνευστήρα και περιμένω αιρούμενη στο κενό. Κάνω υπομονή. Με κρατάει η αγάπη μου για τα μωρά μου, τα χαμόγελα τους, οι αγκαλιές τους, οι κουβεντούλες του Π, ο Γ που θηλάζει κουρνιάζοντας στην αγκαλιά μου, τα μικρά τους πατουσάκια και τα παχουλά τους χεράκια, η αθωότητα τους, όλα αυτά με γεμίζουν και δίνουν νόημα στην ύπαρξη μου. Αυτή τη στιγμή ο ρόλος που παίζω στη σκηνή του θεάτρου της ζωής είναι αυτός της μαμάς. Αυτή είμαι αυτή τη στιγμή, δεν είμαι η Ε, δεν είμαι υπάλληλος στη δουλειά μου, δεν είμαι η κόρη των γονιών μου, είμαι μαμά στα μωρά μου!

Σήμερα το πρωί δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου από τη νύστα, πονούσα όλο μου το κορμί, οι μυς μου έκαιγαν και γενικώς σερνόμουνα. Με βλέπει η μαμά μου και με ρωτάει τι έχω. Τίποτα της λέω θέλω απλά ένα καφέ για να συνέλθω. Με ρωτάει αν είμαι κουρασμένη. Της λέω να μην με σκέφτεται εμένα, Γιατί κι αν χιονίζει και αν βρέχει το αγριολούλουδο αντέχει.

5 μηνών!

Δεν-το-πιστεύω-ότι-είσαι-5-μηνών!
Τι να πω για σένα. Κατ' αρχήν είσαι κούκλος. Είσαι γόης, έχεις απίστευτο προσωπάκι. Είσαι πολύ χοντρούλης, μαλακός και απαλός. Έχεις τα πιο τέλεια φουσκωτά μαλακά μάγουλα και μου αρέσει να χώνω μέσα τη μούρη μου και να τα φιλάω μέχρι το λαιμό και κάτω από το πηγούνι. Ξέρω ότι αν διαβάσεις ποτέ αυτό που μόλις έγραψα όταν θα είσαι μεγάλος θα θέλεις να με δείρεις. Αλλά δεν μπορώ είσαι απλά ένα λουκούμι. 

Από τη μια βλέπω ότι μεγάλωσες πολύ και από την άλλη μου θυμίζεις ακόμα νεογέννητο. Ο ύπνος σου είναι πολύ πολύ πολύ κακός. Δεν υπάρχει ρουτίνα μαζί σου και δυσκολεύομαι πολύ να σε κοιμήσω. Το βράδυ πας για ύπνο γύρω στις 11 και μετά από πολλές προσπάθειες. Μετά θα ξυπνήσεις σίγουρα 2 φορές για γάλα, γύρω στις 2 με 3 και μετά στις 6 με 7. Ενδιάμεσα θα ξυπνήσεις σίγουρα αρκετές φορές για να ρευτείς ή έτσι απλά χωρίς λόγο και θα πρέπει να σε νανουρίσω πάλι. Περνώ ακόμα πολλές ώρες περπατώντας πάνω κάτω στο δωμάτιο για να σε κοιμήσω. Και επειδή έχεις συνέχεια παγιδευμένο αέρα στο στομαχάκι σου, δεν μπορείς να κάνεις συνεχόμενο ύπνο πάνω από 2 ώρες ή στην καλύτερη περίπτωση 3 ώρες. Σε αυτό το θέμα είσαι πολύ πίσω σε σχέση με τον αδερφό σου ο οποίος μέχρι  αυτή την ηλικία είχε ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα ύπνου. 

Είσαι πολύ πιο ήρεμος όμως από τον αδερφό σου. Είσαι ήρεμο μωράκι, ήρεμη προσωπικότητα. Είσαι από αυτά τα μωράκια που έβλεπα να κάθονται ήσυχα στο καρότσι τους ή να τα κρατάει η μαμά τους και αυτά απλά να κάθονται, ενώ ο αδερφός σου ήταν συνέχεια σε κίνηση, σαν ένα χέλι (έτσι λέγαμε τότε). Θυμάμαι ότι με τον αδερφό σου ήμουν εξαντλημένη πνευματικά, θυμάμαι ότι άκουγα το τραγούδι my head is a jungle και ένιωθα ακριβώς έτσι. Με σένα είμαι περισσότερο κουρασμένη σωματικά από την αϋπνία και από το πήγαινε - έλα. Έχω φουσκωμένους μυς στα χέρια μου, δικέφαλο - τρικέφαλο και νομίζω ότι έχουν ανοίξει οι ώμοι μου. Είχα περισσότερη υπομονή όμως τότε με τον Π γιατί ήταν η πρώτη φορά και γιατί είχα και τον Θ μαζί μου. Τώρα νιώθω απλά να βουλιάζω μέσα σε μια μαύρη τρύπα, κουρασμένη και ανήμπορη να αντεπεξέλθω στις ταυτόχρονες ανάγκες δύο μωρών. 

Η μεγάλη εξέλιξη του μήνα είναι ότι τώρα μπορείς να πιάνεις αντικείμενα με τα χεράκια σου. Πιάνεις τα πάντα και πάντα ψάχνεις κάτι να πιάσεις. Ακόμα και τα ρούχα σου. Σου αρέσει να γρατσουνάς το δέρμα μου και να το τραβάς όταν σε κρατάω. Και τα νυχάκια σου είναι πολύ κοφτερά γιατί είναι λεπτά σαν λεπίδες. Άρχισες να φέρνεις αντικείμενα στο στόμα σου. Κούνας τις κουδουνίστρες σου. 

Είσαι πολύ πιο συμμετοχικός τώρα πια. Χαμογελάς, γελάς και κάποτε κάνεις χάχανα. Έχεις χιούμορ και είσαι πιο χαλαρός τυπάκος σαν βρέφος απότι ήταν ο αδερφός σου. Σε παίρνω στο δωμάτιο να σε κοιμήσω, σε απόλυτη ησυχία, με χαμηλά φώτα και εκεί που νομίζω ότι σε πήρε ο ύνος ακούω κχχχχχχχχ, κχχχχχ, και γελάκια. Είσαι κι εσύ τρέλας σαν τον αδερφό σου. 

Έχεις αποκτήσει φοβία σε άγνωστα πρόσωπα. Εκεί που δεν είχες ιδέα ποιός σε κρατάει, τώρα αν δεις ένα άνγωστο πρόσωπο αρχίζεις να κλαις σπαραχτικά. Το κάνεις με όλους εχτός με τη μαμά μου και τον αδερφό σου. Και εμένα φυσικά που είμαι το αγαπημένο σου πρόσωπο στον κόσμο. Λογικό. 

Έχεις αρχίσει να τρως στερεή τροφή. Σου δίνω ρυζάλευρο και βάζω μέσα μπανάνα με κεράσι ή μπανάνα με αβοκάτο. Τρως λαχανικά, πατάτα, καρότο, κολοκυθάκι, μπρόκολο, κουνουπίδι. Ακόμα δεν έχεις δοκιμάσει κοτόπουλο. Ψάχνω να βρω ελευθέρας βοσκής. Θηλάζεις ακόμα αποκλειστικά και δεν έχεις δοκιμάσει formula. Λατρεύεις να θηλάζεις, το προτιμάς από όποιαδήποτε άλλη τροφή έχεις δοκιμάσει. Λογικό. Σου αρέσει η ζεστασιά της μανούλας σου. 

Το θέμα με το ρέψιμο και τους εμετούς έχει καλυτερέψει στο ελάχιστο, τώρα που άρχισες να τρως τροφές. Νομίζω ότι αργά και σταθερά θα γίνεις καλά.

Τι άλλο να πω για σένα; Φοράς ρούχα νούμερο 9-12. Τα 6-9 (τα καλοκαιρινά του Π από πρόπερσι ο οποίος τα φορούσε σε πιο μεγάλη ηλικία από σένα) δεν σου κάνουν πια! Είσαι σχεδόν 9 κιλά. Έχεις πολύ μεγάλη και χοντρή πατούσα την οποία λατρεύω να ζουλάω. Δεν χωράει στο στόμα μου ενώ θυμάμαι ότι έβαζα στο στόμα μου το πόδι του Π μέχρι αρκετά μεγάλη ηλικία. Πιστεύω ότι θα γίνεις τεράστιος. Μπορεί και 1.90. 

Το μεγάλο μου άγχος είναι ότι αύριο αρχίζω δουλειά. Από τη μια θέλω να βγω έξω στην κοινωνία, να δω κόσμο γιατί έχω ανάγκη να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή συνεχίζεται εκεί έξω, ότι υπάρχει ζωή για μένα εκεί έξω. Από την άλλη η δουλειά μου είναι απαίσια με απαίσιους ανθρώπους. Αλλά δεν είναι αυτό που με αγχώνει, αυτό είναι το ελάχιστο. Με αγχώνει το γεγονός ότι είσαι εξαρτημένος από το θηλασμό. Δεν σου έχω δώσει ξένο γάλα και δεν ξέρεις τι είναι το μπιμπερό. Δοκίμασα τις τελευταίες μέρες να σου δώσω νερό με το μπιμπερό αλλά δεν μπορείς να το πιάσεις και πνίγεσαι. Δεν καταλαβαίνεις ότι πρέπει να ρουφίξεις από μέσα και αντί να το πιάσεις σαν θηλή, το μασάς με τα ούλη σου. Ξέρω ότι θα κλαις, ξέρω ότι θα με ψάχνεις και αυτό δεν το αντέχω. Ξέρω ότι θα συνηθίσεις όμως σιγά σιγά όπως συνήθισε και ο αδερφός σου όταν πήγα δουλειά. 

Σ' αγαπώ μωράκι. Περνάμε δύσκολα αλλά σ' αγαπώ πολύ.

3η διάγνωση

H 3η διάγνωση αφορά τον Γ και όχι τον Π αλλά ο μικρός μου Π μεγαλώνει και κάνει υπέροχα πράγματα. Όπως τα παιχνίδια με την αμμοδόχο που επανέφερα φέτος και την οποία δεν θυμάται από πέρσι αλλά μπορεί τώρα που μεγάλωσε να παίζει πολύ πιο καλά και να το χαίρεται περισσότερο. Η όπως όταν πήγαμε στην τράπεζα και έβαλε το αγαπημένο του panda να καθίσει τόσο ωραία στην καρέκλα δίπλα του. Είναι τόσο σημαντικό το panda για τον Π που του αξίζει μια ολόδικη του καρέκλα!

O Γ συνεχίζει με τα ίδια προβλήματα, δηλαδή να μην μπορεί να ρευτεί και αυτό να τον ενοχλεί και να τον κρατάει ξύπνιο ακόμα και τη νύχτα. Πήγαμε και σε τρίτο γιατρό για να μας πει τη γνώμη του, τον δικό μου παιδίατρο όταν ήμουνα μικρή. Μας είπε τα ίδια πράγματα, ότι είναι υγιέστατος και πρέπει απλά να περιμένουμε να περάσει από μόνο του το πρόβλημα. 

Κατάλαβα ότι ο κάθε γιατρός λέει τα δικά του. Αλλά σε γενικές γραμμές οι πιο παλιοί γιατροί είναι της πιο συντηρητικής άποψης ότι το μωρό πρέπει να έχει ένα πρόγραμμα στο φαγητό του και τώρα που ο Γ είναι 4,5 μηνών πρέπει να τρώει κάθε 4 ώρες. Ο Γ όμως πεινάει κάθε 3 ώρες και δεν υπάρχει περίπτωση να του στερήσω το φαγητό. Εγώ βάση της διατροφής μου τρώω κάθε 3 ώρες, θα το στερήσω από το μωρό μου; Οι πιο νέοι γιατροί υποστηρίζουν ότι το μωρό πρέπει να τρώει όποτε θέλει. Επίσης οι παλιοί γιατροί είναι πολύ υπέρ των τροφών του εμπορίου, δηλαδή φρουτόκρεμες farin lacte, ρυζάλευρα με γεύση, κλπ κλπ, και υποστηρίζουν ότι αυτά αποτελούν ελεγμένες τροφές ενώ τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά έχουν φάρμακα. Οι νέοι γιατροί συστήνουν φρούτα και λαχανικά, βιολογικά αν είναι δυνατόν και να αποφεύγουμε τις κρέμες. Η γιατρός που παίρνω τον Π και τον Γ είναι νέα γιατρός και έχω αποφασίσει ότι θα πηγαίνω βάση των δικών της συστάσεων. Έτσι ο Γ τρώει λαχανικά αλλά και το ρυζάλευρο της hipp που είναι βιολογικό, χωρίς ζάχαρη, χρώματα και συντηρητικά. Και φρούτα φυσικά. 

Ένα βρέφος θέλει πολλή φροντίδα ενώ η ευχαρίστηση που παίρνεις από αυτό είναι σχετικά μικρή. Στα πιο μεγάλα παιδάκια όπως είναι ο Π τα πράγματα είναι πολύ πιο ευχάριστα. Τελικά δεν μετανιώνω που έκανα τα παιδάκια μου τόσο κοντά το ένα με το άλλο αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο απότι το περίμενα. Ήμουνα ήδη πολύ κουρασμένη από τον Π και εκεί που πήγα να χαλαρώσω λίγο, μπήκα πίσω στα ίδια. Και είναι τόσο κοντινές οι μνήμες, δεν πρόλαβα να πάρω ανάσα. 

Σήμερα πήγαμε περίπατο στη Λήδρας με τη μαμά μου και τα μωρά. Είδα έναν μπαμπά να κρατάει ένα πολύ μικρό μωρό, νεογέννητο, πρέπει να ήτανε γύρω στα 2 μηνών. Και χάρηκα τόσο πολύ που έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο και χαίρομαι τόσο πολύ που δεν πρόκειται να το ξαναπεράσω ποτέ μα ποτέ. 

Τα θετικά των 4 μηνών είναι ότι το μωρό σε αναγνωρίζει πλέον και υπάρχει αλληλεπίδραση. Κάνουμε χαμογελάκια, λέμε τραγουδάκια, υπάρχει δηλαδή μια επικοινωνία η οποία μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Είμαι σίγουρη ότι σε ένα χρόνο από σήμερα θα είμαι πολύ πολύ πιο ευτυχισμένη. 

Πρέπει να κάνω λίγο ακόμα υπομονή. Ξέρω ότι ο καιρός περνάει γρήγορα και σύντομα ο Γ θα περπατάει και θα μιλάει. Πάντως έχω πάθει φοβία με τα μωρά. Βλέπω μωρά στην τηλεόραση, ή στο δρόμο ή ακούω για εγκύους και δεν θέλω καν να τα βλέπω. Η απόφαση μου είναι αυτή. Θα παραμείνω στα 2 παιδιά. Μετά υπάρχω κι εγώ που θέλω να ζήσω.

Welcome June: Its been a while since i've seen you last

Δεν το πιστεύω ότι έχει μπει ο Ιούνιος! Ένας από τους αγαπημένους μου μήνες! Ο Ιούνιος είναι ένας υπέροχος μήνας μέσα στον οποίο ο Θ θα γίνει 37 χρονών (σοκ) και εγώ 33 (διπλό σοκ) και επίσης ο Γ θα γίνει 5 μηνών! Δεν θα περάσουμε μαζί τα γενέθλια μας φέτος με τον Θ αλλά πιστεύω ότι είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα συμβεί αυτό. 

Είναι τόσο θολό το μυαλό μου που δεν μπορώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα για τα οποία θέλω να μιλήσω και τόσο μπερδεμένα που δεν ξέρω από που να αρχίσω. Ο Γ έχει ακόμα πολύ πρόβλημα με το ρέψιμο. Κοιμάται και σηκώνεται μέχρι και 5 ή και περισσότερες φορές στον ύπνο του ανάμεσα στα γεύματα για να ρευτεί. Είναι σαν άρρωστος. Δεν μου αρέσει να το λέω αυτό γιατί δεν είναι στην πραγματικότητα, είναι ένα πολύ υγιές και χαρούμενο μωρό αλλά αυτό το θέμα με το ρέψιμο του έχει διαλύσει τη ζωή. Κι εμένα μαζί. 

Επέζησα μισό χειμώνα και ολόκληρη την άνοιξή μόνη μου, χωρίς τον άντρα μου, με το νεογέννητο μου. Τώρα δεν είναι πια νεογέννητο και πιστεύω ότι απο δώ και πέρα μόνο ωραία πράγματα έχουμε να περιμένουμε. Ελπίζω. Πιστεύω. Σήμερα έκλεισα ένα σπίτι για τον Αύγουστο, στο Λατσί, πάνω στη θάλασσα, για να περάσουμε εκεί 6 μέρες όλοι μαζί σαν οικογένεια. Δίσταζα να το κλείσω γιατί ο Αύγουστος μου φαίνεται τόσο μα τόσο μακριά αυτή τη στιγμή που δεν ξέρω αν θα ζω μέχρι τότε που λέει ο λόγος. Αλλά το έκλεισα για να έχω κάτι να περιμένω. Αυτός ο Αύγουστος θα έρθει όπως και ο επόμενος και ο μεθεπόμενος. 

Αυτός είναι ο μήνας που θα επιστρέψω στη δουλειά. Δεν θέλω καθόλου αλλά έχω αποφασίσει να μην αφήσω κανένα να με ελέγχει με αυτό τον τρόπο. Γιατί όταν αγχώνεσαι τόσο πολύ εξαιτίας κάποιων ανθρώπων σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι σε ελέγχουν. Είναι απλά μια δουλειά και ας ελπίσουμε ότι δεν θα παραμείνω για πολύ ακόμα εκεί. 

Περιμένουμε να εγκριθεί η αίτηση μας για το family status. Μέχρι τότε όλα είναι ακόμα αβέβαια. Είναι παράξενο να μην ξέρεις το μέλλον και να μην μπορείς να σχεδιάσεις την επόμενη σου κίνηση. Θα είναι μια έκπληξη για όλους μας. Όπως και να έχει, αυτό το ταξίδι της μοναξιάς φτάνει στο τέλος του. Δεν θα περπατάω για πολύ ακόμα μόνη μου στη ζωή γιατί σε λιγότερο από 3 μήνες θα έχω ξανά μαζί μου τον άντρα μου. Τον υπέροχο άντρα μου, αυτό τον δυνατό άνθρωπο με τη δύναμη ενός υπερ-ήρωα και την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Τον άνθρωπο με το μεγαλύτερο κουράγιο που έχω συναντήσει ποτέ σε άνθρωπο. Τον θαυμάζω που έχει καταφέρει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να ανελιχθεί στην καινούρια του δουλειά και να γίνει ένα αστέρι. Να πάρει προαγωγή και να αναλάβει τόσες ευθύνες. Έκανε τους ανώτερους του να τον εμπιστευτούν και να τους γίνει απαραίτητος. Όχι πως είχα καμία αμφιβολία γιαυτό. Πριν καν ακόμα πάει του είχα πει ότι σε χρόνο ρεκόρ θα έχει γίνει αφεντικό. Το έχω δει να συμβαίνει παντού στη ζωή του. Είναι leader ο άνθρωπος, έχει γεννηθεί με αυτό το άστρο. Ο ίδιος δεν πιστεύει τόσο πολύ στον εαυτό του όσο εγώ παρόλο που και ο ίδιος το βλέπει να συμβαίνει συνέχεια. Τον θαυμάζω. Είναι πρότυπο για μένα και είμαι σίγουρη ότι θα γίνει και για τα παιδιά του. 

Ας έρθει ότι είναι να έρθει...