Γ: 14 μηνών και άλλα

Ο Γ έγινε 14 μηνών πριν από 4 μέρες αλλά έχω αρχίσει να βαριέμαι αυτά τα μηνιαία updates. Μου αρέσει φυσικά να πηγαίνω πίσω και να διαβάζω τι είχα γράψει για τον Π αλλά για κάποιο λόγο αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή μου φαίνεται απίστευτα βαρετό να κάτσω να γράψω τι κάνει ο Γ στους 14 μήνες του, όταν έχω τόσα άλλα πράγματα στο μυαλό μου που προτιμώ να σκέφτομαι.


Αλλά αφού το άρχισα, θα γράψω μερικές γραμμές. Λοιπόν ο Γ είναι μια έκπληξη. Μετά που πέρασε σχεδόν ολόκληρο τον πρώτο χρόνο της ζωής του με κλάματα και αϋπνίες, άρχισε ξαφνικά να ξεδιπλώνει τον υπέροχο του χαρακτήρα. Και έχει πολύ πλάκα αυτός ο μικρός τυπάκος. Είναι η μικρογραφία του Π αλλά στο πολύ πιο ήπιο. Κάνει διάφορα πράγματα που έκανε και ο Π σε αυτή την ηλικία λες και είναι στο dna τους. Δηλαδή κάνει πως πνίγεται στα ψέματα για να τραβήξει την προσοχή μας. Ή θα βρει πάντα να κολλήσει με κάτι το οποίο είναι το μόνο πράγμα στον χώρο με το οποίο δεν γίνεται να παίξει. Ή το ότι πάει και στέκεται μπροστα στην εξώπορτα, σηκώνεται στα δάχτυλα των ποδιών του και τραβάει το χερούλι να ανοίξει για να πάει έξω. Και μιλάει μόνος του, κάνει ολόκληρες προτάσεις και με κοιτάει με το πιο σοβαρό ύφος του κόσμου αλλά αυτό που βγαίνει από το στόμα του είναι 'εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε' το οποίο αλλάζει τόνο και ύφος ανάλογα με το τι θέλει να πει. Όταν τον ρωτήσεις τι κάνει το σκυλάκι θα πει 'γουφ γουφ' αλλά το κάνει με μίμηση ακριβείας, σε σημείο που νομίζεις ότι ή φωνή βγαίνει όντως από σκυλάκι. Να μη ξεχάσω να αναφέρω πως έχει απίστευτα χοντρή φωνή. Το πρόσεξα από όταν ήταν πολύ μικρός πως έχει αυτή την χοντρή φωνή σε αντίθεση με τον Π που έχει μια λεπτή γλυκιά φωνούλα. Όταν τον ρωτήσεις 'τι έκανες Γ'? Θα σου πει 'κακά'. Αυτές είναι οι μοναδικές λέξεις στο λεξιλόγιο του. Γουφ, κακά, μαζί με το μαμά. Φωνάζει μαμά τη δική μου μαμά επειδή ακούει εμένα να το λέω. Κάποιες νύχτες εξακολουθεί να ξυπνάει για ώρες, όπως για παράδειγμα εχτές τη νύχτα. Ήταν ξύπνιος μέσα στο κρεβάτι μπορεί για 3 ώρες. Τρώει καλά και του αρέσει το φαγητό. Είναι πολύ ψηλός και γεροδεμένος για την ηλικία του. Έχει λεπτά, ίσια μαλάκια που κάνουν μπούκλα στο τέλος και αποφάσισα πως θα του τα αφήσω μακριά. Έχει όμορφη και παράξενη φατσούλα. Είναι ιδιαίτερος τυπάκος, με κάνει και γελάω. Ενώ ο Π με κρατούσε συνέχεια στην τσίτα, ο Γ με κάνει να γελάω με τις παράλογες απαιτήσεις του. Επίσης έχει την πιο μεγάλη και χοντρή πατούσα που έχω δει ποτέ μου σε μωρό! Του βγάζω τις κάλτσες πολλές φορές την ημέρα για να φιλήσω τα πατουσάκια του. Αυτά για το λουκουμάκι.


Ο Θ δεν έχει ακόμα απάντηση από τη δουλειά στην οποία έκανε interview. Θα δούμε τι θα γίνει. Για να πω την αλήθεια, μέσα μου εύχομαι να βρεθεί μια άλλη λύση. Δεν θέλω να έρθει πίσω, να πιάσει μια δουλειά στην Κύπρο, να επιστρέψω κι εγώ στη δουλειά μου και να συνεχίσουμε να ζούμε τη βαρετή ζωή από την οποία θέλαμε να ξεφύγουμε εξ αρχής. Εξακολουθώ να πιστεύω στο όνειρο του εξωτερικού.


Θέλω να αλλάξω πολλά. Έχω πολλά στο μυαλό μου αλλά δεν μπορώ να τα υλοποιήσω γιατί δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μας από το καλοκαίρι και μετά. Ο χειρότερος μου φόβος είναι να επιστρέψω πίσω στη δουλειά και να καταναλώνω τη μισή μου ζωή σε ένα περιβάλλον που μισώ. Από την άλλη, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας, εμείς παίρνουμε τις αποφάσεις αλλά δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αφήσω τη δουλειά αν τελικά μείνουμε στην Κύπρο. Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει που είμαι σπίτι με τα μωρά μου και δεν θέλω να τα αφήσω να μεγαλώνουν με άλλους ή μέσα σε διάφορα σχολεία. Νιώθω την αλλαγή να έρχεται αλλά δεν ξέρω ακριβώς πως θα είναι αυτή και αυτό με κάνει να νιώθω ανυπόμονη.


Ακολουθώ μια οικογένεια στο instagram, στην Αμερική, που ζουν στο δρόμο. Έχουν ένα λεοφωρίο σαν τροχόσπιτο και με αυτό γυρίζουν στο δρόμο και ταξιδεύουν σε όλα τα μέρη που θέλουν να δουν. Έχουν δύο παιδάκια, 3 και 5 χρονών τα οποία έχουν μαζί τους. Δουλεύουν μέσω internet και έτσι βγάζουν τα λεφτά που χρειάζονται. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν για λογαριασμούς, καθαριότητα, ρούχα, πράγματα, δουλειές, κοινωνικές υποχρεώσεις. Δεν έχουν άγχος και στρες, ζουν απλά στη φύση. Θα ήθελα πολύ να μπορώ να το κάνω αυτό. Ίσως θα ήθελα να έχω το σπιτάκι μου, τη βάση μου, αλλά σίγουρα θέλω να ταξιδέψω πολύ στη ζωή μου και σίγουρα δεν θέλω να περνάω 8 ώρες την ημέρα μέσα σε ένα ανούσιο γραφείο κάνοντας μια ανούσια δουλειά. Είμαι 8 χρόνια στη δουλειά μου και ακόμα δεν το έχω δεχτεί. Ακόμα ονειρεύομαι τη στιγμή που θα την παρατήσω. Αν καταλήξω να πάω πίσω θα μου στοιχήσει πολύ. Πιο πολύ από ποτέ...

Μάρτιος, ο μήνας της αλλαγής

Ήθελα να γράψω - ο χειρότερος μου μήνας - αλλά ας κρατήσω τον τίτλο θετικό. Ποτέ όμως στη ζωή μου δεν μου άρεσε ο Μάρτιος. Είμαι γενικώς παιδί του καλοκαιριού, προφανώς, αλλά απολαμβάνω και το χειμώνα και το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο είναι εκεί που σε κουράζει η ζέστη του καλοκαιριού και έρχεται να σε δροσίσει και να σου υποσχεθεί τα χριστούγεννα ενώ ο χειμώνας φέρνει τα χριστούγεννα και μαζί ζεστές βραδιές στον καναπέ με κουβέρτα και ζεστή σοκολάτα. Η άνοιξη όμως και ειδικά ο Μάρτιος, δεν ξέρει τι θέλει. Μια μέρα η θερμοκρασία σκαρφαλώνει στους 25 βαθμούς με άρωμα καλοκαιριού και ηλιόλουστη διάθεση αλλά ξυπνάς την επόμενη και ο ουρανός έχει σύνεφφα, βρέχει και ο αέρας φυσάει με 100 μποφόρ. Και σου τη σπάει γιατί χτες ήταν καλοκαίρι. Αυτό το διπολικό, το πήγαινε - έλα, το καλοκαίρι που προσπαθεί να μπει αλλά ο Μάρτιος δεν το αφήνει είναι που μου κάνει τη διάθεση μου άνω κάτω. Όλος ο κόσμος λέει πως λατρεύει την άνοιξη, πως είναι η πιο χαρούμενη εποχή αλλά για μένα είναι το χειρότερο σκοτσέζικο ντους που μπορεί να υπάρξει. Τον Απρίλιο νομίζω φτιάχνουν λίγο τα πράγματα, είναι λίγο πιο σταθερός μήνας ενώ ο Μάιος πια είναι όλο ήλιος. Ο Ιούνιος είναι ο αγαπημένος μου φυσικά με τα γενέθλια μου στις 27 μέσα στη ντάλα καλοκαίρι.

Δεν ξέρω τι έπαθα και μιλάω για καιρό, βγήκε η εγγλέζα από μέσα μου. Κι εδώ στην Κύπρο όμως δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Έχω προσέξει πως ο κόσμος γκρινιάζει όπως και να είναι ο καιρός. Το χειμώνα γκρινιάζουν γιατί είναι κρύο και το καλοκαίρι γιατί είναι ζέστη. Καλύτερα να πάμε να ζήσουμε στις Maldives που ο καιρός είναι πάντα σταθερός στους 30 βαθμούς.

Φτάνει με τον καιρό γιατί εχτός από τον καιρό, φαίνεται να αλλάζει και κάτι άλλο. Έχτες επικοινώνησαν με τον Θ από μια εταιρία εδώ στην Κύπρο. Είχαν ζητήσει το βιογραφικό του από τα Χριστούγεννα, κάποιοι τον ξέρουν εκεί και τον πρότειναν. Του έστειλαν ένα email για να διευθετήσουν μια συνέντευξη μέσω skype για τις 10 Μαρτίου αλλά ο Θ δεν το είδε καν. Έτσι επικοινώνησαν τηλεφωνικώς μαζί του εχτές για να διευθετήσουν άλλη συνέντευξη η οποία θα γίνει σήμερα στις 5:15. Αυτή η εταιρία έχει δουλειές και στην Κύπρο αλλά και στο εξωτερικό. Αν τον προσλάβουν εδώ θα φύγει το συντομότερο από τη Σαουδική και θα συνεχίσουμε τη ζωή μας κανονικά στην Κύπρο. Αν τον προσλάβουν για το εξωτερικό, φύγαμε την επόμενη μέρα. Αν δεν τον προσλάβουν μένουμε στο αρχικό μας σχέδιο. Παίζουν πολλά ενδεχόμενα.

Συνεχίζεται... 

Life lately

Δεν συμβαίνουν και πολλά... Στις 8 του Μάρτη ήταν τα γενέθλια του μικρού μου Π. Έγινε 3 χρόνων! Για κάποιο λόγο όταν τον ρωτήσεις πότε είναι τα γενέθλια του θα σου απαντήσει στις 8 του λιονταριού. Δεν ξέρω γιατί το λέει αλλά είναι πάρα πολύ γλυκό και γιαυτό δεν τον διορθώνω. Κάναμε ένα μικρό πάρτι με πολύ λίγους συγγενείς και φίλους. Δεν τον νοιάζει και πολύ σε αυτό το στάδιο, η μοναδική του έννοια ήταν να φάει τούρτα και να σβήσει τα κεράκια του. Τα δώρα δεν τον ενδιαφέρουν και ιδιαίτερα, αν τον ρωτήσεις τι δώρο θέλεις θα σου απαντήσει, kinder. Εξακολουθεί να είναι λάτρης των σοκολάτων. Έχω προσπαθήσει να το περιορίσω στα kinder όμως γιατί αν δοκιμάσει όλες τις υπόλοιπες σοκολάτες, καήκαμε. Δεν μπορεί καν να αναγνωρίσει τι έχουν μέσα τα σακουλάκια από τις υπόλοιπες σοκολάτες. Αποφεύγω το διάδρομο με τις σοκολάτες στα supermarkets. Επίσης όταν τον ρωτήσεις πως τον λένε, απαντά, Miles. Από τον Miles του αύριο. Είναι ο αγαπημένος του ήρωας. Κάποτε είναι ο Miles κι εγώ ο Μερκ, κάποτε είναι ο Jake κι εγώ η Izzy και κάποτε είναι ο Ζακ κι εγώ η Κίρα. Ο Γ είναι ο Κουάκ και η μαμά μου είναι η Λορέτα. Χτες πήγαμε για καφέ και όταν τον ρώτησε ένας κύριος πως τον λένε, απάντησε Miles. Εγώ τον άφησα για λίγο με την απορία να διερωτάται πως γίνεται να λένε αυτό το παιδάκι Miles πριν του πω την πραγματικότητα. Έχει συνδέσει τον καφέ με τα μπισκότα. Δηλαδή όποτε πάμε για καφέ πρέπει να φάει μπισκότο. Μου αρέσει να πηγαίνουμε για καφέ γιατί έχει μικρούς παιδότοπους για να παίζουν τα παιδάκια όσο εγώ πίνω τον καφέ μου και παίζω μαζί τους. Αλλά δεν μου αρέσει που ο Π θέλει πάντα να τρώει μπισκότο γιαυτό αποφάσισα να μην ξαναπάμε για καφέ για λίγο καιρό για να απεξαρτητοποιηθεί ο Π. Έχτες μόλις έφαγε το μπισκότο έπαθε υπερένταση από τη ζάχαρη και χτύπησε ένα παιδάκι πολύ μεγαλύτερο του, το οποίο εξαγριώθηκε και προσπάθησε να τον χτυπήσει πίσω. Μετά ο Π άρχισε να κλαίει και να φωνάζει ότι τα παιδάκια είναι κακά. Και επειδή η διατροφή του είναι πολύ φτωχική, δεν του αρέσει τίποτα εχτός από σοκολάτες, αποφάσισα να κάνουμε απεξάρτηση μέχρι να μάθει να τρώει πιο υγιεινά. Φυσικά υπάρχουν οι γύρω μου που τον εφοδιάζουν με γλυκά αλλά θα προσπαθήσω να το περιορίσω και αυτό. Κατά τα άλλα είναι πολύ ευγενικός και γλυκός. Λέει συνέχεια ευχαριστώ και παρακαλώ και είναι κοινωνικός. Προχθές παραγγείλαμε σουβλάκια και άνοιξε μόνος του την πόρτα στον κύριο που τα έφερε. Του είπε ευχαριστούμε κύριε και του έδωσε τα λεφτά. Του σύστησε τον Γ και του είπε 'αυτός είναι ο Γ μου, είναι ο αδερφός μου'. Ναι αγαπάει τον Γ μόνο μπορστά σε τρίτους, αλλιώς χτυπιούνται ανελέητα. Είναι τόσο μικροί όμως παλεύουν από τώρα. Ο Γ έχει μετατρέψει την πιπίλα του σε φονικό όπλο και χτυπάει με αυτήν τον Π στο κεφάλι. Είναι και οι δύο λίγο πιο επιθετικοί από το κανονικό, δεν ξέρω πως προκύπτει αυτό. Είναι υπερβολικά ζωηροί και οι δύο και αεικίνιτοι κι εγώ είμαι συνέχεια πτώμα καθώς τρέχω από πίσω τους όλη μέρα. Πότε παίζω μαζί τους, πότε μπαίνω στη μέση για να μην σκοτωθούν, πότε προσπαθώ να τους ταΐσω, να βάλω τον Π να κάνει πιπι, να αλλάξω τον Γ. Και μιλώντας για αλλαγή, να αναφέρω πως άρχισα πάλι να χρησιμοποιώ τις πάνες charlie banana, τις ρούχινες που πλένονται. Όλα άρχισαν από ένα έκζεμα που έβγαλε ο Γ στην περιοχή του πανιού που μου θύμισε πως τα πανιά είναι γεμάτα με χημικά. Έτσι επανέφερα τις πάνες μου οι οποίες λειτουργούν μια χαρά. Πρέπει να παραγγείλω λίγες ακόμα όμως για να μην χρειάζεται να τις πλένω κάθε μέρα. Επίσης χρησιμοποιώ μόνο φυσικά προϊόντα στα μωρά μου, ροδόσταμα για το πρόσωπο, νισιαστό για το κολί τους και ελαιόλαδο αντί για ενυδατική. Χρησιμοποιώ κι εγώ ελαιόλαδο στο πρόσωπο αντί για ενυδατική και είναι θαυματουργό. Επίσης χρησιμοποιώ τα φυσικά προϊόντα της vitamelia και πίνω το κολλαγόνο τους το οποίο είναι επίσης θαυματουργό και το δέρμα μου λάμπει. Φυσικά προϊόντα all the way. Διάβασα το άρθρο για αυτή τη γυναίκα που χρησιμοποιούσε την πούδρα για μωρά της Johnson and Johnson και έπαθε καρκίνο και πέθανε. Ναι όλα αυτά τα προϊόντα είναι γεμάτα χημικά και δεν υπάρχει λόγος να τα χρησιμοποιούμε αφού η φύση μας δείχνει τον τρόπο να είμαστε υγειής χωρίς τη βοήθεια της φαρμακευτικής βιομηχανίας.

Έχω αρχίσει yoga και pilates δύο φορές την εβδόμαδα. Θα πήγαινα κάθε μέρα αν μπορούσα αλλά δεν έχω κάποιον να κάνει baby sitting και οι γονείς μου και η μαμά του Θ που προσέχουν τα μωρά αυτές τις δύο φορές μου λένε πόσο δύσκολα είναι τα μωρά μου και πως δεν μπορεί κανένας να μείνει μόνος του μαζί τους. Το ξέρω! Γιαυτό θέλω να κάνω yoga! Χεχε. Λατρεύω τη γυμναστική όπως τη λάτρευα από πάντα και εύχομαι ότι καθώς μεγαλώνουν τα μωρά θα τη βάλω πιο εντατικά στο πρόγραμμα μου. Ο Θ λέει πως όταν έρθει πίσω θα πηγαίνουμε ποδηλασία. Έχουμε ποδήλατα, ο Θ πάντα έκανε ποδηλασία, μπορεί να πηγαίνει επί ώρες στα βουνά χωρίς να καταλαβαίνει θεό. Βασικά προτιμά την off road ποδηλασία και μάλιστα νύχτα. Έκανε ποδηλασία πολύ καιρό πριν γίνει της μόδας. Εγώ αγόρασα ποδήλατο λίγο πριν μείνω έγκυος και το χρησιμοποίησα μόνο γύρω στις 5 φορές. Είναι μέσα στην αποθήκη με ξεφούσκωτα λάστιχα.

Ο Θ ετοιμάζεται να έρθει πίσω. Θα τους το ανακοινώσει τον Μάϊο λέει και θα έρθει πίσω τέλος Ιουνίου. Θέλει να χτίσουμε το σπιτάκι μας. Με όσα λεφτά έχουμε, θα φτιάξουμε ένα μικρό σπιτάκι, θα το χτίσει ο ίδιος. Έχουμε μια τεράστια έκταση, θα έχουμε μεγάλη αυλή και μικρό σπιτάκι, ακριβώς ότι χρειάζονται τα τρελά μας μωρά. Ανυπομονώ, όλα αυτά μου φαίνονται σαν παραμύθι. Το έχουμε σίγουρο πλέον πως ο Θ θα έρθει πίσω. Έχουμε αρχίσει να κάνουμε σχέδια για το μέλλον μας εδώ. Δεν ξέρω φυσικά πως θα το πάρει η εταιρία, αν τελικά του προτείνουν να τον μεταφέρουν κάπου αλλού, αλλά ακούγεται πως η Σαουδική Αραβία θα πτωχεύσει. Δεν με νοιάζει που θα είμαι σε αυτή τη φάση, φτάνει να είμαι με τον άντρα μου και τα μωρά μας.

Τον Ιούνιο θα είμαι κουμπάρα στο γάμο της δικής μου κουμπάρας. Πρέπει να βρω φόρεμα. Exciting.

Και τώρα πάω να παίξω με το μεγάλο μου σκιουράκι. Το μικρό κοιμάται ακόμα΄.



Άνοιξη με νέο τρόπο σκέψης

Μπήκε ο πρώτος μήνας της άνοιξης με ήλιο και ζέστη. Είχα περάσει τις τέλευταιες νύχτες μου ξάγρυπνη αφού ο Γ δεν έλεγε να κοιμηθεί. Πριν δύο μέρες βρισκόμουν σε μια περίεργη κατάσταση απογοήτευσης και έλεγα πως είχα χάσει όλες μου τις ελπίδες. Ακούω γύρω μου ιστορίες για παιδάκια στην ηλικία του Γ που πάνε για ύπνο στις 8 το βράδυ και ξυπνάνε πια το πρωί. Σκεφτόμουν πως είμαι άτυχη και η ζωή δεν μου αφήνει περιθώριο να ξεκουραστώ και να ανακτήσω τις δυνάμεις μου για την επόμενη μέρα. Θύμωσα με την κούραση μου και με το μωρό μου. Αναπόλησα τις μέρες μου με τον Π. Και ξαφνικά αποφάσισα να πάω μια βόλτα τον Γ με το καρότσι. Περπατούσα δίπλα από ανθισμένα χωράφια με τον ήλιο να ζεσταίνει το δέρμα μου και να με ηρεμεί. Και ξαφνικά μου ήρθε. Είμαι τυχερή. Είμαι πραγματικά τυχερή αλλά δεν το εκτιμώ. Δεν είμαι ευγνώμων και γιαυτό σταμάτησαν τα ωραία πράγματα να έρχονται προς το μέρος μου. Η μιζέρια μου προσκαλεί περισσότερη μιζέρια. Φτάνει πια. Πέρσι τέτοιο καιρό ήμουν κλεισμένη σπίτι με ένα νεογέννητο που έκλαιγε ασταμάτητα και δεν κοιμόταν ποτέ. Ονειρευόμουν τη μέρα που θα μεγαλώσει και θα περπατήσει για να ελευθερω λίγο. Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου όλη μέρα και όλη νύχτα. Σήμερα ο Γ περπατά, καταλαβαίνει, επικοινωνεί και είναι πραγματικά μια γλύκα. Άρχισε να λέει λεξούλες. Μάμα, γιαγιά, όταν τον ρωτήσεις τι έκανε σου λέει κακά, όταν τον ρωτήσεις τι κάνει το σκυλάκι λέει γαβ γαβ. Αυτό δηλαδή που περίμενα να έρθει, ήρθε! Αλλά δεν το έβλεπα. Ήμουν τόσο συνεπαρμένη από την κούραση μου που εξακολουθούσα να γκρινιάζω για το παραμικρό χωρίς να μπορώ να επικεντρωθώ στις θετικές εξελίξεις. Υπάρχουν γυναίκες που προσπαθούν για χρόνια να κάνουν μωρό και δεν μπορούν, υπάρχουν γονείς που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες. Και παραπονιέμαι εγώ; Που έχω δύο υπέροχα παιδάκια. Εντάξει είναι λίγο ζωήρα αλλά αυτό είναι καλό! Είναι γεμάτοι ζωή, είναι χαρούμενοι, είναι πανέμορφοι και οι δύο. Έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Με αυτές τις σκέψεις γέμισα ξανά με ενέργεια και είδα το όλο θέμα με άλλο μάτι. Αν επιλέξεις να βλέπεις το πρόβλημα, τότε θα το μεγαλοποιήσεις και θα βλέπεις παντού προβλήματα. Αν επιλέξεις να βλέπεις την όμορφη πλευρά της ζωής τότε θα είσαι χαρούμενος και η ζωή σου θα είναι εύκολη. Τι κι αν ο Γ ξυπνάει κάθε νύχτα; Τουλάχιστον δεν ξυπνάει τόσο συχνά όσο ξυπνούσε πριν 3-4 μήνες που ξυπνούσε μέχρι και 5 φορές κάθε νύχτα. Τουλάχιστον μεγαλώνει, δεν υπάρχει επιστροφή. Μόνο πιο μεγάλος θα γίνεται. Και θα βλέπω τις μωρουδίστικες φωτογραφίες του και θα θέλω να τον έχω μωρό για μια ακόμα στιγμή, να φιλήσω τα παχουλά του μαγουλάκια και τα χοντρά του χεράκια. Θα έρθει η στιγμή που κανένας από τους δύο δεν θα θέλει πια να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι. Και θα μου λείψει πολύ να κοιμάμαι δίπλα τους. Θα έρθει η στιγμή που θα μου πουν μαμά εγώ πάω έξω να παίξω κι εγώ θα τους παρακαλάω για να μείνουν μαζί μου να παίξουμε στο σπίτι αλλά αυτοί θα προτιμούν τους φίλους τους. Και τότε θα καταλάβω πως δεν απόλαυσα αυτό το διάστημα όσο θα ήθελα. Επειδή επέλεξα να είμαι μίζερη. Θα το αντιμετωπίσω. Θα ξυπνάω κάθε βράδυ με το μωρό μου, ήρεμη και θα προσπαθώ να το ξανακοιμήσω. Θα του προσφέρω την ασφάλεια και την αγάπη που τόσο λαχταράει. Και κάποτε θα σταματήσει να ξυπνάει και όλα θα είναι μια χαρά.

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις άλλαξα σκεπτικό. Το ίδιο βράδυ ο Γ κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο στις 8 το βράδυ καθώς επιστρέφαμε σπίτι, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Κι εγώ πάντα τον ξυπνούσα και τον κρατούσα μέχρι τις 11 για να κουραστεί πολύ και να μην ξυπνήσει τη νύχτα. Αλλά εκείνο το βράδυ είπα πως θα τον βάλω κατευθείαν στο κρεβάτι του και θα ξαπλώσω κι εγώ νωρίς για να κοιμηθώ λίγο μέχρι τις 3 το πρωί που θα ξυπνήσει. Και εκείνο το βράδυ δεν ξύπνησε καθόλου! Κοιμήθηκε μέχρι το πρωί. Για πρώτη φορά στη ζωή του πήγε για ύπνο στης 8 το βράδυ και κοιμήθηκε μέχρι το πρωί. Το επόμενο βράδυ, δηλαδή εχτές, κοιμήθηκε πάλι στο αυτοκίνητο στις 7.30 το βράδυ καθώς επιστρέφαμε σπίτι από τη μαμά του Θ. Έκανα το ίδιο, τον έβαλα κατευθείαν για ύπνο. Και πάλι δεν ξυπνησε καθόλου! Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, είμαι σίγουρη πως κάποιο βράδυ θα ξαναξυπνήσει πάλι. Δεν ξέρω αν είναι αποτέλεσμα της δικής μου στάσης, αν τα θετικά κύμματα που έστειλα στον σύμπαν ήρθαν να μου ανταποδώσουν. Αν όλο αυτό ήταν ένα μάθημα για να μάθω να αποδέχομαι τη ζωή μου και το μωρό μου. Όπως και να είναι εγώ γέμισα δύναμη και το κυριότερο, ξεκουράστηκα. Ευχαριστώ τα μωρά μου που ήρθαν στη ζωή μου και μου μαθαίνουν πως να είμαι δυνατή.