Γράμμα στη μάνα

Ξέρεις πως ήταν όταν ήμασταν μικροί και ο χρόνος φαινόταν να κυλάει πολύ αργα... Ένας χρόνος στο σχολείο μας φαινόταν τεράστιο διάστημα και οι τρεις μήνες των καλοκαιρινών διακοπών ήταν μια ολόκληρη ζωή και όταν επιστρέφαμε πίσω στο σχολείο οι συμμαθητές μας μας φαίνονταν σαν να μεγάλωσαν και να άλλαξαν. Έλεγες 'μαμά είμαι 16 χρόνων, μεγάλωσα πια, μπορώ να βγω έξω μέχρι αργά με τους φίλους μου, δεν είναι σαν πέρσι που ήμουν μόνο 15!'

 

Καθώς μεγαλώνουμε ο χρόνος φαίνεται να κυλάει πολύ πιο γρήγορα, με ρυθμούς ταχύτητας φωτός. Δεν θυμάσαι πότε ήταν που έκανες εκείνο το πάρτυ γενεθλίων με την παρέα σου και διασκέδασες με την ψυχή σου..ήταν πέρσι; πρόπερσι, πριν δύο ή τρία χρόνια; Μερικές φορές ξεχνάω πόσο χρονών είμαι. 31. 31. 31. Πότε θα το εμπεδώσω; Όταν γίνω 32; Ξεχνάω πόσο χρονών είναι ο Θ. Βρίσκω την ηλικία μου (=31), προσθέτω 4 και βρίσκω την ηλικία του. 35!! Wow... ήταν μόλις 29 όταν τον γνώρισα. Πότε έγινε αυτό;

 

Λοιπόν έχω καλά νέα! Όταν κάνεις μωρό....ο χρόνος αρχίζει να κυλάει και πάλι αργά....πολύ....α..ρ...γ...ά...! Δεν θυμάσαι τη μέρα που γέννησες σαν να ήταν χτες! Όυτε σκέφτεσαι ότι θυμάσαι όλα τα στάδια από τα οποία πέρασε το μωρό σου σαν να έγιναν πριν δύο μέρες. Όχι! Η μέρα που γέννησες (όταν έχεις ένα μωρό περίπου 12 μηνών όπως εγώ), ήταν πέρσι. Ακριβώς πέρσι. Όλα όσα έγιναν τον τελευταίο χρόνο, ήταν πάρα πολλά! Δεν κύλησε όπως κυλάει το νερό στο ποτάμι. Προχώρησε αργά σαν μια φραγμένη λεοφώρος. Μα έγιναν όλα αυτά μέσα σε μόνο ένα χρόνο; Το μωρό μου γεννήθηκε και από ένα ακίνητο νεογέννητο κουταβάκι εξελίχθηκε σε ένα αεικίνητο τερατάκι με φτερά στα πανιά του σε μόνο 12 μήνες;

 

Περάσαμε από πολλά στάδια. Αϋπνία, θηλασμός, το πρώτο χαμόγελο, η πρώτη φορά που κάθησε, η πρώτη φορά που δοκίμασε στερεά τροφή, που στάθηκε, που μπουσούλησε, που έφαγε κάτι μόνος του με τα δαχτυλάκια του, που έβγαλε το πρώτο του δοντάκι, που έκανε το πρώτο του βήμα, και πάει λέγοντας! Α υπάρχουν και πολλά κενά μνήμης. Μπορεί να μη θυμάσαι κάτι που έγινε, ή να έχει σβηστεί από τη μνήμη σου μια ολόκληρη εβδομάδα, να μη θυμάσαι πράγματα που οι άλλοι σου λένε ότι έγιναν χτες.

 

Ναι ο χρόνος περνάει αργά γιατί γίνονται πολλά μέσα σε ένα χρόνο. Και τα ζεις, ζεις την κάθε μέρα η οποία είναι ξεχωριστή γιατί όλο και κάτι καινούριο θα συμβεί. Σίγουρα δεν υπάρχει ρουτίνα. Δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς. Δεν προλαβαίνεις να καθίσεις.

 

Ξέρεις πως ήταν παλία. Είχες μια φορά το μήνα ραντεβού στο κωμμοτήριο για βάψιμο, κόψιμο, χτένισμα, στην αισθητικό για καθαρισμό, αποτρίχωση, laser, φρύδια - μουστάκι, στη κοπέλα που σου φτίαχνει τα νύχια σου. Μια φορά το μήνα για ψώνια (πρέπει να είμαστε μέσα στη μόδα έτσι;) Έπρεπε κάθε Σάββατο να πας για καφέ με τους φίλους σου, κάθε Κυριακή cinema, να μιλήσεις στο τηλέφωνο με την κολλητή σου για να πείτε τα νέα σας, να λιώσεις το μυαλό σου στον καναπέ βλέπωντας trash tv μέχρι να πεθάνεις από πλήξη!

Well, guess what? Όταν κάνεις μωρό απελευθερώνεσαι από όλα τα πιο πάνω!!!

 

Φοράς ότι να ναι, όπως να ναι! Βγάζεις τα φρύδια σου στα πεταχτά μέσα σε εκείνα τα δύο λεπτά που μπορεί να μείνεις μόνη σου στην τουαλέτα. Βάφεις μόνη σου τα μαλιά σου και τα νύχια σου όοοοοποτε βρεις χρόνο (εγώ βάφω τα νύχια μου στο αυτοκίνητο πριν ξεκινήσω για τη δουλεία, είναι η μόνη μισή ώρα της ημέρας που μπορώ να καθίσω ακίνητη για να στεγνώσουν). Δεν έχεις διάφορα reminders για ραντεβού στο κινητό σου και έχεις χαθεί από τους φίλους σου.

 

Και είναι τέλεια γιατί τώρα έχεις χάσει τον εαυτό σου σε κάτι που λέγεται μητρότητα. Περνάς όλο σου το χρόνο με ένα μικρό πλασματάκι που σου κάνει τη ζωή άνω κάτω αλλά παίρνεις τη μεγαλύτερη πληρότητα, ζεστασιά, αγάπη, ικανοποίηση, χαρά, πεταλούδες στο στομάχι, κλπ κλπ...που είχες ποτέ στη ζωή σου!!!

 

Και είναι τέλεια, είναι τέλεια, είναι τέλεια! Τίποτα δεν σε ρίχνει, ούτε το αφεντικό στη δουλεία, ούτε η κίνηση, ούτε που ξέχασες το κινητό σου κάπου που δεν θυμάσαι, ούτε που έχασες τη βέρα σου (ναι το έχω πάθει και αυτό - καλά να πάθω όμως αφού λέω όλα αυτά τα κακά πράγματα για το γάμο, χεχε!)

 

Ναι ο χρόνος κυλάει αργά και μ'αρέσει!!!

Μας περιμένουν τόσα πολλά...

Είσαι έτοιμος να ανοίξεις τα φτερά σου και να ανακαλύψεις το περπάτημα. Σήμερα έκανες βήματα ξανά. Εγώ και ο μπαμπάς σου πανηγυρίσαμε με πολλά μπράβο και χειροκροτήματα και εσύ μας κοιτούσες χαμογελαστός, χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί το κάνουμε αυτό. Πρέπει να φαντάστηκες ότι το κάνουμε τυχαία γιατί έμεινες να μας κοιτάζεις και να περιμένεις να το ξανακάνουμε, συμμετέχοντας κι εσύ με μικρούς πανηγυρισμούς. Προσπαθούμε να περιορίζουμε τις εξόδους μας όσο μπορούμε αλλά αυτό δεν με σταματά από το να ονειρεύομαι τα μέρη που θα πάμε μόλις περπατήσεις! Ειδικά το καλοκαίρι...ανυπομονώ να πας για πρώτη φορά (στη μνήμη σου τουλάχιστον) στην παραλία! Πως θα αντιδράσεις άραγε όταν μπεις μέσα στο νερό? Είσαι πάντως ατρόμητος. Σε ρίχνω ψηλά στον αέρα και σε αφήνω να πέσεις στα χέρια μου κι εσύ πεθαίνεις στα γέλια. Σε αφήνουμε να κατέβεις μόνος σου από τον καναπέ, έχοντας τα χέρια μας κοντά σου κι εσύ απλά κάνεις βουτιά στο κενό (έστω και ελεγχόμενη). Όταν φοβάσαι κάτι (όπως το βιβλίο με τα τρισδιάστατα σχέδια που τώρα έχει γίνει από τα αγαπημένα σου), πεισμώνεις να το γνωρίσεις ώστε να σταματήσεις πια να το φοβάσαι. Αισθάνομαι μια δύναμη να βγαίνει από σένα. Μια δύναμη αλλά και μια ονειρική φύση. Κάποτε χάνεσαι μέσα σε κάτι που θα σου αρέσει (π.χ. ένα τραγούδι) και φαίνεσαι να ταξιδεύεις. Είσαι χαρούμενος τις περισσότερες ώρες της ημέρας, έχεις χιούμορ και είσαι σκανδαλιάρης. Σου αρέσουν τα απαγορευμένα αλλά δέχεσαι εύκολα τις απαγορεύσεις. 

Θυμάμαι όταν ήσουν ακόμα στην κοιλιά μου και αναρωτιόμουνα τι χαρακτήρας θα είσαι, ανυπομονούσα να σε γνωρίσω, να μάθω ποιος είσαι, πως θα λειτουργεί η οικογένεια μας με ένα καινούριο μικρό ανθρωπάκι. Τελικά ο χαρακτήρας σου άρχισε να διαφαίνεται! Μας γνωρίζεις και σε γνωρίζουμε και επιδρά ο ένας στον άλλον. Αυτό που λέμε συνέχεια με τον Θ είναι πως δεν θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί καλύτερο 'παπάκι' από σένα. Μπορώ να γράφω για ώρες για σένα και για το πόσο με άλλαξες, για το κόλλημα που έχω πάθει μαζί σου και δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς εσένα. Το αρχικό πνίξιμο που ένιωθα μόλις γεννήθηκες και η λαχτάρα για την ελευθερία μου έχουν αντικατασταθεί από την  ανάγκη να είμαι συνέχεια μαζί σου. Οι ώρες περνάνε πια πολύ γρήγορα όταν είμαστε μαζί και το δέσιμο μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Αν και δεν είμαι υπομονετικός άνθρωπος, μαζί σου έχω όλη την υπομονή του κόσμου και μου βγάζεις τον πιο ήρεμο και γλυκό μου εαυτό. Είσαι η μωρόμπαλα μου. Μαλακός και στρογγυλός. 

Σ' αγαπώ. 

man of steel

 



Π...

Μικρέ μου Π...superbaby

Μικρέ μου Π

Το πιο σημαντικό πράγμα που έγινε αυτή την εβδομάδα είναι ότι...έκανες κάποια βήματα! Μαζί μου έκανες ένα βήμα προς το μέρος μου και χώθηκες στην αγκαλιά μου και όταν δεν ήμουν μαζί σου έκανες άλλα τρία βήματα στα οποία μάρτυρες ήταν ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου και η νονά σου. Μπράβο μικρέ μου!!! Τώρα στέκεσαι όλο και πιο πολύ στα πόδια σου χωρίς να κρατάς κάπου και μάλιστα νιώθεις τόσο άνετα στα πόδια σου που χορεύεις κιόλας!! Στέκεσαι και χοροπηδάς πάνω κάτω. Είσα έτοιμος τώρα για να περπατήσεις κανονικά, έχεις τη δύναμη, απλώς δεν το έχεις συνηθήσει ακόμη, κι έτσι βολεύεσαι με το μπουσουλητό. Πιστεύω ότι έτσι όπως μπουσούλησες μια μέρα στα ξαφνικά, έτσι θα γίνει και με το περπάτημα. Εύχομαι μόνο να είμαι μπροστά για να πανηγυρίσω!!! 

Σήμερα είπες....γάλα!!! Ήμασταν στο κρεβάτι το πρωί, εγώ κρατούσα το γάλα σου και σε ρώτησα αν θέλεις γάλα. Έφτυσες την πιπίλα και είπες με την γλυκιά και απαλή σου φωνούλα 'γάλα'! Το άκουσε και ο μπαμπάς σου! Ήταν τόσο τέλειο να ακούω μια λεξούλα να βγαίνει από σένα και τόσο...πρωτόγνωρο! Ναι κάποτε/σύντομα θα μιλήσεις, δεν θα είσαι για πάντα μωρό. Απίστευτο! 

Εχτές παίξαμε 'ποδόσφαιρο' μέσα στο σπίτι. Άρχισα εγώ να κλωτσάω την μπάλα σου από δω κι από κεί και εσύ κάθε φορά που την έβλεπες να εκτοξεύεται με φόρα, έσκαγες στα γέλια! Σε σήκωσα στα χέρια μου και τρέχαμε πίσω από την μπάλα κι εσένα σου φαινόταν τόσο μα ΤΟΣΟ αστείο! 

Λέξεις που σε κάνουν να γελάς: κοντορεβυθούλης, remote control και ένα τραγουδάκι που έβγαλα εγώ από το μυαλό μου στη μελωδία του 'are you sleeping, are you sleeping, brother john, brother john, morning bells are ringing ding ding dong'. Το δικό μου πάει κάπως έτσι: είμαι ένα αγοράκι που αγαπώ, αγαπώ, αγαπάω τη μαμά μου, αγαπάω τη μαμά μου, ντινγ, ντινγ, ντονγ. Στο 'αγαπάω τη μαμά μου' σε γαργαλάω και πεθαίνεις στα γέλια! Συγγνώμη αν όταν μεγαλώσεις αυτό θα σου φαίνεται σαχλό και μαμαδίστικο αλλά....είσαι το μωρό μου και με αυτό διασκεδάζεις! 

Προσπαθούσα να σκεφτώ πως θα είναι η τούρτα σου στα πρώτα σου γενέθλια, σε δύο εβδομάδες και ξαφνικά μου ήρθε...είναι τόσο προφανές...γιατί είσαι το πιο superbaby που έχω δει στη ζωή μου. Superman!!! Yeah!! 

Σ' αγαπάμε πολύ. Όλοι. 

Αλλάζω...

 

Ο παλιός μου εαυτός, δεν είχε ιδέα από βρέφη, μωρά και παιδιά. Εννοώ ότι δεν είχα ιδέα για την ιδιοσυγκρασία τους, πως περνάνε τα διάφορα στάδια της ζωής τους, πότε μιλάνε, σε ποιό στάδιο βρίσκεται το iq τους ανάλογα με την ηλικία τους, κλπ κλπ. Μπορεί να έβλεπα ένα μωρό 18 μηνών και να πίστευα ότι μπορεί να καταλάβει άνετα τι του λέω. Ή μου έτυχε να δω ένα μωρό πάνω από 2 χρονών και να μην καταλάβω ότι δεν είναι 'φυσιολογικό' το ότι δεν λέει ούτε μια λέξη ακόμα. 

Στη δουλειά μου, έτυχε πολλές φορές να δουλέψω σε παιδικές εκδηλώσεις. Πάντα αντιμετώπιζα τα παιδιά με αγάπη και τρυφερότητα έχοντας άγνοια της άγνοιας μου γι' αυτά. Έτυχε να δουλέψω και σε αποκριάτικες εκδηλώσεις. Έβαζα κι εγώ τη στολή μου και κυκλοφορούσα ανάμεσα στα παιδάκια, βλέποντας τα να διασκεδάζουν με τη μουσική και τις στολές τους. 

Στο παρόν: Χρειάστηκε να δουλέψω για πρώτη φορά μέτα τη γέννηση του Π σε παιδική αποκριάτικη εκδήλωση και την είδα με άλλο μάτι. Μέσα από τα μάτια του Π (παρόλο που δεν ήταν εκεί). Σ.Ο.Κ. Μου φάνηκε τόσο περίεργο το σκηνικό. Δυνατή μουσική με απαίσια τραγούδια, μικρά μωρά να περιφέρονται ντυμένα με περιέργες στολές και πολύ μικρά βρέφη που τα έφεραν οι μαμάδες τους (τι σκέφτονταν?). Πιο πολύ μεγάλη εντύπωση μου έκαναν τα βρέφη. Ξέρω πόσο εύθραυστα είναι και πόση ηρεμία χρειάζονται. Τα έβλεπα εκεί, μέσα στο βουητό, την εκκωφαντική μουσική και τις δεκάδες παιδάκια να τρέχουν πάνω κάτω, να κοιτάνε μπερδεμένα, φοβισμένα, κάποια να κλαίνε. Δεν θα πήγενα ποτέ τον Π σε τέτοια εκδήλωση. Και δεν μπορώ καν να φανταστώ να τον πάω σε τέτοια εκδήλωση όταν θα είναι αρκετά μεγάλος και θα μου το ζητήσει. Είναι τραγικό το θέαμα, προωθεί μια περίεργη κουλτούρα. Οκ ξέρω είναι απλώς καρναβάλι και πολλές φορές συμμετείχα κι εγώ σε τέτοια πανηγύρια, ιδιαίτερα στις σπουδές, του έδωσα και κατάλαβε. Πως άλλαξα έτσι μυαλά δεν μπορώ να καταλάβω. Απο που έρχονται όλα αυτά. Με ρωτούσαν διάφορες γνωστές μου γιατί δεν έφερα τον Π και όταν τους είπα πως δεν πιστεύω πως έχει κάτι να του προσφέρει, το αντίθετο μάλιστα, μπορεί να τον τρομάξει, με κοιτούσαν λες και είμαι εξωγήινη. 

Σαν εξωγήινη με είδαν και κάτι άλλα παιδιά από τη δουλεία μου, φρεσκοπαντρεμένα/ ανύπαντρα, όταν τους είπα πως δεν πιστεύω στο γάμο (την ημέρα του γάμου εννοώ) και πως αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, με την εμπειρία που έχω σήμερα, δεν θα ξαναπαντρευόμουν. Τους είπα και την άποψη μου για τη βάφτιση. Και την άποψη μου ότι το επόμενο μου μωρό θέλω να το θηλάσω μέχρι που να ζητήσει από μόνο του να σταματήσει. Είδα την απορία/δυσπιστία/έκπληξη/απόρριψη στο βλέμμα τους. 

Πότε έγινα τόσο περίεργη και πότε άρχισε να με ενδιαφέρει τόσο πολύ η φύση και πότε άρχισα να φιλοσοφώ τόσο πολύ τη ζωή και να αποτραβιέμαι τόσο πολύ από την κοινωνία μας; Τι μου συμβαίνει, ποιά έχω γίνει; Κι εγώ απορώ πως άλλαξα τόσο πολύ και πως έγινε αυτό... Ίσως τελικά αυτό το μωρό ήρθε στον κόσμο για να μου φέρει τη σοφία του. Ήρθε για να με διδάξει την απλότητα και την εσσωστρέφια. Είναι ένα αστέρι, το δικό μου αστέρι, ήταν πάντα εκεί, ψηλά στον ουρανό, με κοιτούσε και προσπαθούσε να με καθοδηγήσει και τελικά κατάφερε να κατέβει κάτω εδώ στη γη, να μπει στα χέρια μου και μου μάθει της ζωής τα μυστικά. 

Έχω γίνει ευαίσθητή. Πολύ ευαίσθητη. Όχι εγωκεντρικά ευαίσθητη αλλά κοινωνικά. Δεν μπορώ να ακούω για παιδιά που δεν έχουν να πιουν γάλα. Πριν λίγες μέρες άκουσα για μια πολύ φτωχία κοπέλα που δεν έχει γάλα να δώσει στα παιδιά της, το αναμυγνύει με νερό για να κρατήσει πιο πολύ. Πήγα και της αγόρασα γάλατα. Πολλά γάλατα και φαγητό για τα μωρά της. Της είπα όποτε θέλει να μου πει να της φέρω κι άλλα. Έκλεγα την ώρα που της τα έδωσα. Είχα στο μυαλό μου τον Π και την εικόνα να μην έχω γάλα να του δώσω. Ποιά καρναβάλια και πανηγύρια και γάμοι και βαφτίσια. Τα μωρά θέλουν αγάπη. Αγάπη και τροφή. Είμαι ακραία; Δεν ξέρω... Τα παίρνω όλα πολύ σοβαρά; Ίσως... Θα αλλάξω απόψεις και μυαλά; Πιθανών... Αυτή είναι η πραγματικότητα μου τώρα όμως και με αυτή ζω. 

 

Ολονυχτία με ποδήλατο

Καμία σχέση, 25 λεπτά έκανα. Τα οποία είναι πολύ καλά αν λάβουμε υπ' όψη μας ότι τον τελευταίο καιρό η μόνη μου γυμναστική είναι να κάθομαι στον καναπέ κάνοντας...τίποτα! Όχι, ψέματα, πλέκω μια κουβέρτα για τον Π. Πίσω στο θέμα μας. Έκανα 15 λεπτά στην αρχή, κατέβηκα, μετά πείσμωσα και αποφάσισα να ξανανέβω για άλλα 10 λεπτά. Ήταν τόοοοοσο μα τόσο βαρετά! Η θέα της κουζίνας με τα άπλυτα πιάτα και ποτήρια δεν ήταν και ότι πιο εμπνευστικό. Έβαλα διάφορα τραγούδια στο youtube, έστειλα 2-3 μηνύματα και έβγαλα αποδεικτικές φωτογραφίες για να στείλω στην αδερφή μου. Η ώρα πέρασε και επέστρεψα στον καναπέ νιώθοντας μυρμηγκιάσματα στα πόδια μου. Το σπίτι είναι ένα χάος αλλά αρνούμαι να βάλω μια τάξη. Θέλω ένα μαγικό ραβδί που θα το τινάξω στον αέρα και το σπίτι θα γίνει λαμπίκος. No can dosville baby doll, που λέει και ο ted mosby στο how i met your mother. Κάπου εδώ τελειώνω γιατί έχω ξεφύγει. 

Μάρτιος 2013

Μάρτιος 2014.

 Δεν τη λες και τελείως φλατ με κοιλιακούς αλλά τουλάχιστον είμαι σε καλό δρόμο. Βλέπω στο background την αλλαγή από ένα σπίτι μπουτίκ σε ένα σπίτι μπάχαλο. χιχιχι. 

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κατεύθασε σπίτι ο Θ από το φούρνο και έφερε μαζί του ένα τέλειο σοκολατό-μπισκοτό-κρεμό γλυκό το οποίο τρώει άνετος και χαλαρός δίπλα μου στον καναπέ. γκρρρρρ... 

Πρώτο Ραντεβού

Φεβρουάριο γίνονται σημαδιακά γεγονότα για μένα και τον Θ. Φεβρουάριο του 2008 γνωριστήκαμε, Φεβρουάριο του 2010 μου έκανε πρόταση γάμου και Φεβρουάριο του 2014 ξαναβγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού. Ήταν η πρώτη φορά που βγήκαμε μόνοι μας από τη μέρα που γεννήθηκε ο Π. Μου άρεσε, το φανταζόμουν πιο καλό από'τι τελικά ήταν γιατί το είχα εξιδανικεύσει  στο μυαλό μου, ήταν λες και δεν πέρασε μια μέρα από τότε που βγαίναμε μόνοι μας, το απόλαυσα, θέλω να το ξανακάνω, ανυπομονούσα να γυρίσω πίσω και να τρυπώσω στο κρεβάτι δίπλα στον Π. 
Και η ζωή συνεχίζεται...

Μια συνηθισμένη μέρα

Π

Σήμερα πήγαμε για καφέ! Εσύ κάθισες σε ολόδικη σου πολυθρόνα και έφαγες το βρεφο - μπισκότο σου και ήπιες τον καφέ σου (= νερό σε πλαστικό ποτήρι με κάλυμμα και καλαμάκι για να είναι το ίδιο με το δικό μας). Είσαι σκουλήκι λέει η νονά σου! Δεν κάθεσαι δευτερόλεπτο. Σηκώνεσαι στην καρέκλα, γυρίζεις πίσω, πλάι, μπροστά, κάθεσαι, σηκώνεσαι, απλώνεις τα χεράκια, πιάνεις οτιδήποτε υπάρχει στο τραπέζι, ζουλάς το ποτήρι σου με το νερό, γελάς δυνατά για να σε προσέξουν οι άνθρωποι στα διπλανά τραπέζια και να 'πιάσετε κουβέντα'. Τόση κοινωνικότητα δεν μπορώ να την καταλάβω! Που την βρήκες τόση αυτοπεποίθηση και τόση όρεξη για κοινωνικοποίηση, είναι απίστευτο! Σήμερα για πρώτη φορά μου έδειξες τη μύτη σου! Μαθαίνεις συνεχώς καινούρια πράγματα και πολύ γρήγορα. Έκατσες και για πρώτη φορά σε αυτοκινητάκι - παιχνίδι που κινείται μπρος πίσω όταν του βάλεις κέρματα. Πατούσες διάφορα κουμπάκια που υπήρχαν πάνω του. Δίπλα μας κάθισε μια μαμά με το παιδάκι της. Ήταν ένα ακίνητο μωράκι μέσα στο καρότσι του, φαινόταν τόσο μικρό και ήσυχο. Δίπλα του εσύ ήσουν ο στριφογυρίστρας! Άρχισες να απλώνεις τα χεράκια σου να το αγγίξεις και να του κάνεις χαρούλες αλλά αυτό σε κοιτούσε παραξενεμένος χωρίς να αντιδρά. Η μαμά του μας είπε ότι είναι 12 μηνών (ένα μήνα μεγαλύτερος από σένα) και ότι δεν είναι κοινωνικός! Ήσασταν η μέρα με τη νύχτα. Μετά πήγαμε στο public και σε αφήσαμε σε ένα μίνι παιχνιδότοπο που έχει εκεί και αρχίσατε να παίζετε κυνηγητό με τη νονά σου στους διαδρόμους! Φεύγοντας έκανες επανάσταση μέχρι να μπεις στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου, αλλά όταν τελικά σε κατάφερα, κοιμήθηκες στα 5 λεπτά! Είμαι χαρούμενη που είσαι αυτός που είσαι. Σε χαίρομαι, είμαι περήφανη! Είσαι ξεχωριστός, λάμπεις μέσα στο πλήθος, είσαι το αστεράκι μου. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ο θεός μου έδωσε εσένα για μωρό! Με εξαντλείς ναι, αλλά το αξίζεις! 

Πάμε το βράδυ να ξαπλώσουμε. Ξαπλώνουμε μαζί στο κρεβάτι, πίνεις το γάλα σου και σε παίρνει ο ύπνος. Κλασσική διαδικασία. Όμως όπως το συνηθίζεις, που επιφύλαξες μια έκπληξη, έτσι για να μη βαριόμαστε. Την ώρα που σε μετέφερα στο κρεβάτι σου, ξύπνησες! Οοοοο τι χαρά! Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου δίπλα σου και έκανα πως κοιμάμαι. Εσύ στριφογύριζες μέσα στο κρεβατάκι σου, ξάπλωνες και σηκωνόσουν, μέχρι που σηκώθηκες εντελώς και κρεμάστηκες από τα κάγκελα και άπλωσες τα χεράκια σου προς το μέρος μου. Εγώ έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα όταν τα ανοίξω να έχεις ξαπλώσει και αποκοιμηθεί! Όμως εσύ στεκόσουν ακόμη εκεί, επίμονος. Μέσα μου είχα εκνευριστεί απίστευτα αλλά κάτι με έκανε να θέλω να ξεσπάσω σε γέλια. Σηκώθηκα και σε πήρα δίπλα μου. Άρχισες να οργώνεις το κρεβάτι μέχρι που ανακάλυψες το φωτιστικό! Σύρθηκες προς το μέρος του και άρχισες να το σκαλίζεις. Μετά ανακάλυψες ένα φακό που έχει εκεί ο Θ και τον πήρες στα χέρια σου και στο στόμα σου (εννοείται). Σου έπεσε κάτω και τον ξέχασες. Για αποκορύφωμα, κάθισες στο κρεβάτι και άρχισες να μου δείχνεις τη λάμπα και να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια! Οι εκπλήξεις δεν έχουν τελειωμό. Στο τέλος σου έφτιαξα ένα ακόμη γάλα και κατάφερα να σε βάλω για ύπνο. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! 

Παρόν, παρελθόν και μέλλον

Αυτές είναι κάποιες παλιές φωτογραφίες από μια εκδρομή που πήγαμε με τον Θ, το 2009... Δεν πηγαίνουμε πια τέτοιες εκδρομές. Ή δεν πηγαίνουμε τέτοιες εκδρομές ΑΚΟΜΑ. 

Έβλεπα παλιές φωτογραφίες μου και είδα ένα πρόσωπο άλλο, ένα άγουρο πρόσωπο, ανέμελο, βαριεστημένο. Δεν είχα ιδέα τι θα πει ευθύνη και θυσία. ΙΔΕΑ. Πως μπορούσα να είμαι τόσο αφελής; Είδα το προσωπάκι του Θ να μοιάζει πολύ πολύ πολύ μικρότερο. Δεν του έδειξα τις φωτογραφίες γιατί δεν θέλω να τον στεναχωρήσω.. Τον τσάκισαν τα προβλήματα στη δουλειά του, η έλλειψη δημιουργικής δουλειάς και η έλλειψη χρημάτων. Παλεύει κάθε μέρα με όλους και με τον εαυτό του, το ξέρω αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τον βοηθήσω.

5 χρόνια μπροστά από αυτές τις φωτογραφίες και έχουμε το μωράκι μας. wow...τι αλλαγή! Και τι μωρό! Αν κάποιος μου έλεγε ότι θα ξεβολευόμουν τόσο πολύ θα ήθελα να πεθάνω. Όμως είμαι τόσο πολύ πιο ήρεμη και οργανωμένη και χαρούμενη και...ασταμάτητη! Το μωρό μας είναι ιδιαίτερο μωρό. Δεν είναι το μωρό που θα κάτσει στο καρότσι ή στο καρεκλάκι για φαγητό. Πάμε για φαγητό και όλοι μας κοιτάζουν περίεργα με βλέμμα που υποδηλώνει κριτική του στυλ 'γιατί δεν ελέγχετε το μωρό σας και το αφήνετε να σας κάνει ότι θέλει'. Ίσως κι εγώ το ίδιο να σκεφτόμουν αν με έβλεπα 1 χρόνο πριν. Αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτό το μωρό απλά δεν μπορείς να το κάνεις ότι θέλεις. Θέλει συνέχεια κίνηση, πνευματική και σωματική διέγερση, ενδιαφέροντες δραστηριότητες οι οποίες πρέπει να εναλλάσσονται ανά μερικά λεπτά. Αλλά είναι έξυπνος, και ενδιαφέρον τυπάκι, αστείο, αγαπησιάρικο, κοινωνικό! Ναι κοινωνικό! Παντού παίρνουμε τα εύσημα για την κοινωνικότητα του. Κάνει γνωριμίες παντού και σκορπίζει παντού την αγάπη του. Είναι σκανδαλιάρης και έχει χιούμορ. Έχει κατεργάρικο βλέμμα. Και δεν με πειράζει που δεν κάθεται ποτέ στο καρότσι ή που φωνάζει ανάμεσα στον κόσμο. Γελάω πια με όλα αυτά. Γελάω με το πόσο έντονος είναι! Η αδερφή μου μου είπε σήμερα ότι φοβάται να κάνει μωρό γιατί....αν βγει όπως τον Π, πως θα το κουμαντάρει; Της λέω αποκλείεται να βγει έτσι μην φοβάσαι, είναι ένας στο εκατομμύριο. Πως εγώ το πιο τεμπέλικο πλάσμα στον κόσμο έφτασα σήμερα να τρέχω όλη μέρα πίσω από ένα μωρό και να το απολαμβάνω κιόλας, δεν μπορώ να το καταλάβω! 

Στο μέλλον...δεν ξέρω τι θα γίνει! Η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή όμως κι εγώ έπεσα με τα μούτρα και θέλω να τη ζήσω. Άλλο ένα μωρό, καινούριες περιπέτειες, οτιδήποτε φτάνει να με ξεβολεύει από τη ρουτίνα και την πλήξη. Λατρεύω το νέο μου ρόλο, τα νέα μου καθήκοντα, τις νέες δυσκολίες. Δεν θα άντεχα χωρίς αυτά, ανυπομονώ για νέες εκπλήξεις. 

11 μηνών

Μωράκι μου

Εχτές έγινες 11 μηνών.  Μπαίνεις στον τελευταίο μήνα της βρεφικής σου ηλικίας. Αν και δεν σε βλέπουμε σαν βρέφος εδώ και πολύ καιρό. Είμαστε πολύ κοντά στα πρώτα σου γενέθλια! Πάρα πολύ κοντά! Έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι τι θα κάνουμε στα γενέθλια σου και νομίζω ότι θέλω ένα πολύ μικρό πάρτυ με πολύ λίγους καλεσμένους γιατί δεν θέλω να κουραστείς, αφού δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει γενέθλια ακόμη. 
Μεγαλώνεις... γίνεσαι πιο δυνατός. Έχεις έντονη προσωπικότητα, ξέρεις τι θέλεις και πως να το πάρεις. Όταν δεν θέλεις να φας κάτι δεν το τρως. Και κάνω ιδιαίτερη αναφορά στο φαγητό γιατί τώρα τελευταία...μας τα χάλασες. Κάπου διάβασα ότι γύρω στον 1 χρόνο τα μωρά λιγοστεύουν το φαγητό τους επειδή σταματούν να αναπτύσσονται τόσο γρήγορα όσο τον πρώτο τους χρόνο και μπαίνουν σε φάση συντήρησης. 
Κοιμάσαι πολύ. Και το βράδυ και το πρωί και το μεσημέρι ή απόγευμα. Βγάζεις δοντάκια και χαλάει η διάθεση σου που και που. Δεν θέλεις να κάθεσαι πια μέσα στο καρότσι αλλά θέλεις να κατεβαίνεις κάτω όπου και να βρισκόμαστε. Αυτό μας δυσκολεύει πολύ από το να πάμε οπουδήποτε γιατί δεν γίνεται να σε αφήσουμε κάτω στο πάτωμα, στο δρόμο για παράδειγμα! Ανυπομονούμε να κάνεις τα πρώτα σου βήματα για να αφεθείς επιτέλους ελεύθερος όπως το επιθυμείς. Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να σκέφτομαι για να σου χαρίσω ένα αδερφάκι... το θέλω πολύ αλλά δεν ξέρω αν το σώμα μου είναι έτοιμο για κάτι τέτοιο. Ή αν θα τα βγάζω εύκολα πέρα με δύο μωρά. Ίσως να περιμένουμε λίγο ακόμη. 
Happy 11 months of living! 

Τα νέα από τη δίαιτα

Σαλάτα με τόνο, πατάτα, μαρούλι, φρέσκο κρεμμυδάκι και ένα κουταλάκι ελαιόλαδο + μια φέτα μαύρο ψωμί

Πίτα με χαλούμι, γαλοπούλα, ντομάτα και μαγιονέζα

Αυτή η δίαιτα είναι περίεργη. Πολύ περίεργη. Διαφορετική από όλες τις δίαιτες που έκανα στη ζωή μου. Εκεί που αγγίζω το όριο της πείνας μου, τρώω κάτι. Εκεί που το φαγητό μου φαίνεται σωτηρία ζωής, αρχίζω να τρώω και δυσκολεύομαι να το φάω όλο. Νιώθω ότι παράφαγα αλλά μετά από πολύ λίγο το έχω ήδη χωνέψει και νιώθω το στομάχι μου άδειο. Το μυστικό είναι ....ταραμταραμ.....το ωράριο!! Αν τρως κάθε 3 ώρες κρατάς τον μεταβολισμό σου στα ύψη. 

1982

Ο Π έχει μια φόρμα που γράφει 1982. Τη χρονιά που γεννήθηκα! Είναι η αγαπημένη μου φόρμα και είναι πολύ μοιραίο το ότι από όλες τις χρονολογίες του κόσμου, το next αποφάσισε φέτος που είναι ο Π μωρό, να βγάλει φόρμες με το 1982! Μόλις έβαλα τον Π για ύπνο. Κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου και εγώ κλείνω τα μάτια μου και απολαμβάνω αυτές τις στιγμές, τις εισπνέω, επειδή ξέρω ότι θα είναι πολύ λίγες και θα περάσουν πολύ γρήγορα όπως τις στιγμές του θηλασμού. Είμαι πιο σοφή τώρα και δεν ανυπομονώ να μεγαλώσει ο Π, επειδή κατάλαβα ότι όχι μόνο τίποτα δεν κρατάει για πάντα αλλά όταν μιλάμε για ένα μωρό, τα πάντα κρατάνε πάρα πολύ λίγο. 

Πράγματα στο μυαλό μου

Είναι πρωί και κανονικά τέτοια ώρα έπρεπε να είμαστε ήδη στο αυτοκίνητο ο Π κι εγώ. Όμως επειδή είναι μωρό και δεν ξέρει από υποχρεώσεις, αποφάσισε μόλις ήπιε το γάλα του, να ξανακοιμηθεί! Κανονικά πρέπει να τον ξυπνήσω, να τον ντύσω και να τον βάλω στο αυτοκίνητο. Όμως...αποφάσισα να τον σεβαστώ και να τον αφήσω να κοιμάται όσο θέλει. Και ας αργήσω στη δουλειά όσο πάει. Είναι η τρίτη μείωση μισθού που μας έγινε και επίκεινται και επόμενες. Είναι το άθλιο περιβάλλον εργασίας και η έλλειψη βασικού σεβασμού και μορφωτικού επιπέδου. Έχω το περιθώριο να γράψω άδεια, μια ή δύο ώρες την ημέρα μέχρι να συμπληρώσω ημέρα. Γιατί να προσπαθήσω να είμαι τυπική όταν κανένας άλλος δεν νοιάζεται; Ότι δίνεις παίρνεις σε αυτή τη ζωή και ότι δίνουν σε μένα αυτό θα πάρουν. Καλύτερα στον καναπέ μου με ένα φλιτζάνι καφέ, μέχρι να ξυπνήσει ο μικρός μου Π. 

Χτες πήγα στον διατροφολόγο! Έχασα 3 κιλά και 2% λίπος! Γιούπι!!!! Πριν προλάβω να ενθουσιαστώ όμως ο Α μου έκοψε τον ενθουσιασμό λέγοντας μου ότι πολύ πιθανόν να μην έκανα σωστά τη δίαιτα. Ότι κανονικά δεν έπρεπε να χάσω τόσα πολλά κιλά σε δύο εβδομάδες με τις θερμίδες που μου έγραψε. Άρα πιθανών να έτρωγα πιο λίγες θερμίδες και αυτό δεν είναι σωστό μακροπρόθεσμα γιατί δεν μπορεί να ξέρει πόσες θερμίδες καίω και να με βάλει στο τέλος σε μια σωστή διατροφή...κάτι τέτοιο... Δεν πειράζει όμως του υποσχέθηκα ότι από σήμερα θα την κάνω πολύ πιστά! Πιο πιστά πεθαίνεις! (θα δούμε....)

Διαβάζω ένα βιβλίο για τον πρώτο χρόνο του μωρού. Μιλάει για την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων από βρεφική/παιδική ηλικία. Υπάρχουν έρευνες στις οποίες γονείς έδιναν στα αγόρια τους να παίζουν με κούκλες αλλά αυτά τις απέρριπταν. Και το αντίστοιχο με τα κορίτσια και τα αυτοκινητάκια. Στα κορίτσια λέει, τα δύο μέρη του εγκεφάλου (δεξί και αριστερό) αναπτύσσονται ίσα, ενώ στα αγόρια, το δεξί μέρος είναι πιο μεγάλο από το αριστερό. Αυτό κάνει τα κορίτσια να θέλουν να είναι πιο κοντά σε πρόσωπα ενώ τα αγόρια σε πράγματα. Γιαυτό στα κορίτσια αρέσουν οι κούκλες επειδή έχουν ανθρώπινη μορφή. Όπως και να έχει αυτός δεν είναι ο τρόπος να προωθήσεις την ισότητα των δύο φύλων. Εκεί που χαλάει το παιχνίδι είναι όταν για παράδειγμα κλαίει το αγόρι και του λες 'μην κλαις, είσαι άντρας', ενώ όταν κλαίει ο κοριτσάκι το παίρνεις αγκαλιά και το παρηγορείς. 

Και έρχομαι να το συνδέσω με ένα ντοκυμαντέρ που είδε ο Θ για μια σκανδιναβική χώρα, δεν θυμάμαι πια. Εκεί λέει έχουν πάρα πολύ ψηλά ποσοστά διαζυγίων (8/10) και απο τις 8 φορές, τις 7 είναι η γυναίκα που ζητά διαζύγιο. Αποφάσισαν να το ερευνήσουν λοιπόν και κατέληξαν στα εξής ευρήματα:

Οι άντρες σε αυτή τη χώρα, έμοιαζαν πολύ με τις γυναίκες. Τους είχαν ενσταλάξει από πολύ νωρίς την ισότητα μέχρι το σημείο που εξομοιώθηκαν με τις γυναίκες. Σε σημείο που οι γυναίκες να τους απορρίπτουν και να ψάχνουν κάτι πιο....αντρικό. Κάποιος εκμεταλλεύτηκε αυτό το γεγονός και δημιούργησε ένα χώρο σκληραγώγησης των αντρών. Τους βάζει να παλεύουν μεταξύ τους, να πίνουν μπίρες, να περπατάνε στο χιόνι και διάφορα άλλα. Τι μας λέει αυτό; Τι μας λέει; Ότι όποιος παίξει με τη φύση των ανθρώπων τίποτα πάει όπως έπρεπε να πάει. 

Οι γυναίκες πρέπει να είναι γυναίκες και οι άντρες άντρες. Και οι ομοφυλόφιλοι ομοφυλόφιλοι. Κανείς δεν πρέπει να παίζει με τη φύση των ανθρώπων, ούτε για να τους φέρει πιο κοντά και να τους κάνει ίδιους ούτε και να τους απομακρύνει επισημαίνοντας τις διαφορές τους. Ο καθένας πρέπει να ζει ελεύθερος, με ελεύθερο μυαλό. Αυτά! 

Άλλο σημαντικό που διάβασα είναι ότι...παρά το ότι πιστεύαμε... το μωρό είναι καλύτερα στα πρώτα του βήματα να μην φοράει παπούτσια αλλά να είναι ξυπόλυτο. Δυναμώνουν οι μυς λέει και δημιουργείται η καμάρα. Μόνο όταν βγαίνουμε έξω να τους φοράμε παπουτσάκια και πάλι κάτι μαλακό και χαμηλό για να είναι όσο πιο ελεύθερο γίνεται το πόδι. Όχι στον εγκλωβισμό των μικρών βρεφο-πατούσων! χιχι. 

Ο Π κοιμάται ακόμα...τι χαλαρό πρωινό! 

Τα νέα από τη δίαιτα

Ομολογώ πως εχτές χάλασα τη δίαιτα. Ήταν η πρώτη φορά και ελπίζω η τελευταία. Έφαγα 4 κομμάτια πίτσα (μικρά τετράγωνα) αντί για ρύζι με γιαούρτι που είχα στη δίαιτα. Σήμερα αποφάσισα να φάω κουνουπίδι αντί για φρούτο στο ενδιάμεσο μου που δεν νομίζω να πειράζει και ιδιαίτερα. Λατρεύω το ωμό κουνουπίδι όμως μόλις έφαγα 3-4 κομμάτια, κοίταξα τυχαία το επόμενο που κρατούσα στα χέρια μου και.......είδα διάφορα ζουζούνια στο εσωτερικό του!!! (το έπλυνα πριν εννοείται). Από τη μια χάρηκα γιατί ο Θ μου είπε ότι όταν βρίσκουμε ζουζούνια στα χόρτα σημαίνει ότι δεν έχουν φάρμακα, αλλά από την άλλη....ιουυυυυ έφαγα ζουζούνια!! 
Αύριο έχω ραντεβού στο διατροφολόγο! Δεν ξέρω από νούμερα τι γίνεται γιατί η ζυγαριά μας δεν έχει μπαταρία και δεν λειτουργεί οπότε αύριο θα μάθω!!! Ελπίζω να ....(ποιο είναι το αντίθετο του απογοητευτώ?) γοητευτώ? Ελπίζω να εκπλαγώ ευχάριστα τελοσπάντων! 

Λάμπα

Λάμπα! Ο Π ξέρει τη λάμπα. Όταν τον ρωτήσουμε που είναι η λάμπα, σηκώνει το δαχτυλάκι του και μας τη δείχνει. Ο Θ τον σηκώνει ψηλά για να την αγγίξει!