Merry Christmas!

Είναι παραμονή Χριστουγέννων! Κιόλας! 

Περνάω την καλύτερη παραμονή Χριστουγέννων που θα μπορούσα να περάσω αυτή τη δεδομένη στιγμή της ζωής μου, αυτή τη χρονιά του 2014, στα 32 μου χρόνια, με ένα παιδί στο κρεβάτι και ένα άλλο στην κοιλιά. 

Το σχέδιο ήταν να μείνω στο σπίτι της μαμάς μου απόψε για να περάσουμε οικογενειακά τη γιορτινή αυτή βραδιά. Πες το ψυχαναγκασμός των γιορτών. Τελικά έκανα την επανάσταση μου. Κάθομαι στον καναπέ μου, μόνη μου, με ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα, την κουβέρτα μου, τα τραγούδια μου και την τηλεόραση μου. 

Είναι απίστευτο το πόσο μοναχική είμαι καταβάθος. Πόση ανάγκη έχω αυτές τις μοναχικές στιγμές για να βάλω σε τάξεις τις σκέψεις μου και να αδειάσω το κεφάλι μου. 

Πως περνάμε τις γιορτές; Πως να τις περνάμε... Τελικά έχω γίνει πολύ κυνική και μη συναισθηματική. Δεν νιώθω τίποτα! Πάντα λάτρευα τις γιορτές, από μικρή μέχρι πρόσφατα. Ήταν για μένα κάτι μαγικό, το στόλισμα του σπιτιού ήταν ιεροτελεστία, οι ετοιμασίες των πάρτυ ήταν η ζωή μου, ένιωθα ενθουσιασμό σαν μικρό παιδάκι. Τώρα...τίποτα! Υπάρχει το δέντρο, υπάρχουν τα στολίδια και τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια καθώς και το usb στο αυτοκίνητο με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αλλά δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Νόημα έχουν τα παιδιά μου, το γεννημένο και το αγέννητο. Με τον Θ δεν έχουμε μιλήσει εδώ και λίγες μέρες γιατί έχουν πρόβλημα οι γραμμές, μιλάμε μόνο με μηνύματα. Αν μου λείπει απόψε; Όχι περισσότερο απότι όποιαδήποτε άλλη μέρα. 

Έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι λιγοστές μέρες πριν γεννήσω, είναι οι τελευταίες που θα περάσω μόνη μου με τον Π. Είναι μαγικές αυτές οι στιγμές, μοναδικές, πολύτιμες, είναι μια εμπειρία που θα ζήσω μόνο μια φορά στη ζωή μου. Ξέρω ότι θα μου λείψει ο άπλετος και απόλυτος χρόνος που διαθέτω για τον Π αυτή τη στιγμή. Ξέρω ότι θα λείψει και στον ίδιο. Αυτό μόνο με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή στη ζωή μου. Να ρουφήξω τις στιγμές που έχω με το μωρό μου. Έστω κι αν βαριέμαι αφόρητα να φτιάχνω ψηλούς πύργους και να διαβάζω το ίδιο βιβλίο για 100στή φορά. Όταν πάει για ύπνο και έρθω μόνη μου στο σαλόνι και αντικρύσω το ποδηλατάκι του με την καρότσα του, δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου. Πως γίνεται να τον αγαπάω τόσο πολύ που όλα τα άλλα να ακυρώνονται; Θα αγαπήσω το ίδιο και τον δεύτερο μου γιο; Φυσικά και ναι αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ καν να φανταστώ πως γίνεται αυτή η αγάπη να μοιραστεί στα δύο. Ή να μεγαλώσει κατά το διπλάσιο. 

Λες να με επισκεφτεί ο Άγιος Βασίλης απόψε και να μου αφήσει το δώρο μου κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο; χο! χο! χο! 

Κατά τ' άλλα... είμαι 35 εβδομάδων έγκυος! wow....! Πότε έφτασα μέχρι εδώ. Σε λιγότερο από 1 μήνα γεννάω, 21 Ιανουαρίου 2015, στις 8:30 το πρωί. Πήγα στο γυναικολόγο μου χτες και όλα μια χαρά. Το μωράκι είναι 2,5 κιλά και έχει πάρα πολλά μαλλιά. Ο Π είχε πολύ λίγα. Μου έκαναν εξετάσεις αίματος και όλα μια χαρά. Δεν καταφέραμε να δούμε το προσωπάκι του -πάλι- γιατί είχε τα χεράκια μπροστά στα ματάκια του. Θα μας κάνει έκπληξη αυτό το παιδί, θέλει να κάνει την εμφάνιση του την ημέρα που θα γεννήθει. Λες να μοιάζει στον Π; Λένε ότι ο Π μοιάζει σε μένα. Εγώ κάποτε βλέπω τον εαυτό μου σ'αυτόν και κάποτε βλέπω τον Θ. Νομίζω είναι ένα ομοιόμορφο ανακάτεμα και των δύο μας. Δεν θα πω ψέματα, εύχομαι το μωρό που έρχεται να μοιάζει περισσότερο στον Θ. Δεν μπορώ να βλέπω τη φάτσα μου σε έναν άλλο μικρό άνθρωπο. Μου φαίνεται πολύ creepy. 

Καλά Χριστούγεννα

33 εβδομάδων!

Η κοιλιά μου έχει χαμηλώσει εμφάνως. Το μωρό γύρισε με το κεφάλι προς τα κάτω. Δεν πιέζεται πια τόσο πολύ το διάφραγμα μου και μπορώ να αναπνέω λίγο καλύτερα. Όμως η κούραση είναι πολύ περισσότερη τώρα πια νιώθω βαριά. Το άδικο είναι ότι ενώ ο Π ερχόταν σε τέτοια θέση που δεν μπορούσα να τον γεννήσω φυσιολογικά όπως ήθελα, αυτός εδώ έρχεται σε τέλεια θέση αλλά ο γιατρός δεν παίρνει το ρίσκο να με γεννήσει φυσιολογικά μετά από καισσαρική τόσο σύντομα. 

Την Τετάρτη που μας πέρασε είχα ραντεβού στο γυναικολόγο. Δεν καταφέραμε να δούμε το προσωπάκι του μωρού γιατί είχε και τα χεράκια αλλά και τα ποδαράκια μπροστά του. Απογοήτευση. Επίσης....το βάρος του μωρού είναι λιγό πιο κάτω από τον μέσο όρο. Είναι 1.800κιλά ενώ έπρεπε να είναι λίγο πιο πάνω από 2 κιλά. Γι΄αυτό φταίει το ότι ούτε εγώ παίρνω βάρος τον τελευταίο καιρό λόγω του ότι δεν πεινάω αλλά και του ότι προσέχω πολύ τη διατροφή μου. Ναι, οι θερμίδες που παίρνω είναι πολύ λιγότερες από αυτές που θα έπρεπε. Έκανα το λάθος και πήρα περισσότερα κιλά στην αρχή της εγκυμοσύνης που δεν τα χρειαζόμουν, και αποφάσισα να προσέχω τώρα που είμαι στο τέλος και επιβάλλεται να παίρνω βάρος. Εννοείται ότι πανικοβλήθηκα και άρχισα από την ίδια κιόλας μέρα να τρώω περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι δεν πεινάω και τόσο πολύ και μου αρέσει να τρώω υγειινά και ελαφριά. Για παράδειγμα για πρωινό τρώω δύο φέτες μαύρο ψωμί με μοτσαρέλα και γαλοπούλα και 1 αυγό. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να τρώω άσπρο ψωμί και πιο παχυντικό τυρί μαζί με 2 αυγά. Είπε να τρώω λουκάνικα και πίτσες. Ναι, σκέφτομαι ματαιόδοξα πολλές φορές και δεν θέλω να παχύνω όσο πάχυνα στον Π. Είδα το σώμα μου όπως δεν το είχα δει ποτέ και δεν ντρέπομαι να το πω, ένωσα μια αηδία. Δεν μου αρέσει να παχαίνω και σίγουρα δεν μου αρέσει η διαδικασία του να χάσω τα κιλά μετά. Φυσικά, αυτό δίπλα στην υγεία του μωρού μου μου φαίνεται εντελώς παράλογο και προτιμώ να πάρω όσα κιλά πρέπει παρά να κινδυνέψει με όποιοδήποτε τρόπο το μωράκι μου. Από την περασμένη Τετάρτη έχω πεσμένη ψυχολογία και δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά νιώθω το μωράκι στην κοιλιά μου πολύ πιο ήσυχο σε σημείο που έχω ανησυχήσει. Μπορεί να είναι λόγω του ότι μεγαλώνει και δεν έχει τόσο πολύ χώρο πια για να κινείται. Σκέφτομαι ότι μπορεί να πάθει κάτι και τρελαίνομαι. 

Εχτός από τα της εγκυμοσύνης... τα υπόλοιπα δεν είναι και τόσο χαρούμενα για μένα. Δεν πρόκειται να ωραιοποιήσω τίποτα, θέλω να λέω μόνο την αλήθεια. Ο Π με κάνει πολύ χαρούμενη και δίνει νόημα στη ζωή μου και λόγο ύπαρξης, αλλά...η μοναξιά ώρες ώρες με τρελαίνει. Μου λείπει απίστευτα ο Θ, το μωρό μου, η αγάπη μου, ο άντρας μου, το στήριγμα μου, ο άνθρωπος που με κάνει να γελάω, να χαλαρώνω, να νιώθω αγάπη. Κρατιέμαι δυνατή, ξεχνάω να έρθω σε επαφή με τα αισθήματα μου επειδή συνέχεια είμαστε με κόσμο και δεν καθίσαμε σπίτι ούτε ένα απόγευμα! Δεν αντέχω να είμαι στο σπίτι το απόγευμα, την ώρα που κανονικά θα σχόλανε ο Θ και θα ερχότανε να μας βρεί. Είναι οι πρώτες γιορτές της ζωής μου που ανυπομονώ να περάσουν και να τελειώσουν, για να φτάσει η μέρα που θα έρθει ο Θ. Ανυπομονώ για τη μέρα που θα ξεστολίσω το δέντρο. Ζω τις γιορτές από απόσταση, χωρίς να τις νιώθω. Κανονίζω χίλια δυό για τις γιορτές, χωρίς να το θέλω πραγματικά, μόνο και μόνο για να είμαι με κόσμο, ενώ το μόνο που θέλω είναι να κάτσω στον καναπέ μου, μόνη μου με την κουβέρτα μου και να βλέπω τηλεόραση από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να μιλώ σε κανέναν, μέχρι να περάσουν οι μέρες. Έχω όμως και ένα παιδί μαζί μου και δεν μπορώ να του το κάνω αυτό. Θέλω να είμαι χαρούμενη γιαυτόν και να του προσφέρω τα καλύτερα! Και μέχρι τώρα το καταφέρνω. Δεν είναι ότι προσποιούμαι...όταν είμαι μαζί του είμαι όντως χαρούμενη και ξεχνιέμαι. 

Πιστεύω ότι οι άλλοι με βλέπουν σαν ένα πολύ δυνατό πλάσμα. Ξέρω ότι δείχνω αυτή την εικόνα προς τα έξω. Γιαυτό και πολλές φορές κανένας δεν προσφέρεται να με βοηθήσει και όλοι υποθέτουν ότι τα καταφέρνω και μόνη μου, τονίζοντας μου πόσο δυνατή είμαι. Ναι είμαι. Και ναι δεν μου αρέσει να ζητάω βοήθεια, ποτέ δεν μου άρεσε. Ήμουν πάντα πολύ ανεξάρτητη και τα έβγαζα πέρα μόνη μου. Τώρα όμως χρειάζομαι πολλή βοήθεια γιατί δεν τα καταφέρνω μόνη μου έγκυος και με ένα νήπιο. Σωμάτικα μου είναι αδύνατον! Αλλά, δεν ξέρω πως να ζητήσω βοήθεια. Μέσα μου φωνάζω για βοήθεια αλλά έξω φαίνομαι ότι τα έχω όλα υπό έλεγχο. Εύχομαι μόνο κάποιος να μπορούσε να καταλάβει αυτή την ανάγκη μου και να έρθει μια μέρα από μόνος του στο σπίτι μου να μου πει να κρατήσει για λίγο τον Π να πάω να ψωνίσω τα αναγκαία μας τρόφιμα. Ή κάποιος να προσφερθεί να ανεβάσει τον Π και τις τσάντες μας από τις σκάλες. Και διάφορα άλλα τέτοια πρακτικά. 

Είναι δύσκολα...δεν θα πω ψέματα, είναι δύσκολα. Περνάω και ωραίες στιγμές αλλά πάντα κάτι λείπει. Όλα είναι μισά. Ξέρω όμως ότι όλα αυτά σύντομα θα αλλάξουν. Και ζω γιαυτές τις στιγμές που θα είμαστε όλοι μαζί, μια οικογένεια. Τα τρία αγόρια μου κι εγώ! Να τους προσέχω και να με προσέχουν. 

Έτσι ήμουν στις 33 εβδομάδες έγκυος τον Π!! Νόμζω ότι η κοιλιά ήταν μεγαλύτερη.

21 μηνών!

Οι αγαπημένες σου βόλτες στα χωράφια μαζί με τον παππού.

Εντάξει οι μήνες πετάνε δεν το συζητώ! Μόλις κλείσεις 2 χρονών θα σταματήσω να μετράω την ηλικία σου σε μήνες, εκτός από τα 6μηνα. Δύο, δυόμιση, κλπ. 

Η εξέλιξη σου ραγδαία! Δεν μπορώ να μην το συνδέσω με το ότι τον τελευταίο μήνα είμαι κι εγώ στο σπίτι μαζί σου και έχω αναλάβει full την διαπαιδαγώγηση σου. Σου κάνω home schooling κανονικότατα! Όπως και τον Αύγουστο που μας πέρασε που είχα άδεια και ήμασταν όλη μέρα μαζί, έτσι και τον τελευταίο μήνα, έκανες άλματα! Τι κάνω μαζί σου; Καταρχήν η τηλεόραση, το laptop και το κινητό είναι απαγορευμένα στο σπίτι μας. Η τηλεόραση είναι σβηστή από την πρίζα και ξέρεις ότι έχει 'σπάσει'. Το laptop είναι κρυμμένο στο ντουλάπι του διαδρόμου (μαζί με όλα τα καθαριστικά και στοκ σε χαρτικά και μωρομάντηλα), αλλά δεν έχω άλλη επιλογή γιατί όπου άλλου το βάλω το βρίσκεις. Κάποιοι ίσως με βρίσκουν υπερβολική και ότι λίγη τηλεόραση δεν κάνει κακό και μπλα μπλα μπλα, ΑΛΛΑ εγώ αυτό βρίσκω ότι είναι το καλύτερο για σένα. Έχεις κόλλημα με όλα αυτά τα ηλεκτρονικά και αν τολμήσω να σε αφήσω να τα χρησιμοποιείς ελεύθερα δεν πρόκειται να σταματήσεις ποτέ. Εξάλου όποτε πάμε στη γιαγιά σου βλέπεις τηλεόραση και youtube. Άρα δεν στερείσαι τίποτα! 

Από το πρωί που ξυπνάμε αρχίζουμε μάθημα! Διαβάζουμε πολλά, πολλά, πάρα πολλά βιβλία και μαθαίνουμε καινούριες λέξεις. Έχεις μάθει σχεδόν όλα τα χρώματα (πράγμα που πίστευα ότι το μαθαίνουν πολύ αργότερα τα παιδιά). Ξέρεις το κόκκινο, το μπλε, το πράσινο, το κίτρινο, το πορτοκαλί και το μοβ. Τώρα δουλεύουμε λίγο το άσπρο και το μαύρο. Ξέρεις να μετράς μέχρι το 12 και στα αγγλικά ξέρεις μέχρι το 4. Δεν έχω ίδεα που έμαθες το four αλλά όταν σου δείχνω τον αριθμό 4 μου λές four! Το one, two, three, τα έμαθες από ένα παιχνίδι που τα λέει στα αγγλικά αλλά το four, δεν έχω ιδέα! 

Μετά παίζουμε με διάφορα παιχνίδια (αν και τα βαριέσαι γρήγορα). Σου αρέσει να φτιάχνουμε ψηλούς πύργους με διάφορους κύβους και μετά να τους ρίχνεις κάτω με δύναμη. Αυτό σε διασκεδάζει πολύ. Το κόλλημα με τα τράκτορ και όλα τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς εξακολουθεί να υπάρχει. Επίσης τραγουδάμε και χορεύουμε!! 

Προσθέσαμε ακόμα μια δραστηριότητα στη λίστα μας, πάμε μουσικοκινητική μαζί με μια φίλη μας και το κοριτσάκι της. Σου αρέσει πάρα πολύ να πηγαίνεις εκεί αλλά έχεις ένα θέμα με το να μοιράζεσαι πράγματα με άλλα παιδάκια. Συγκεκριμένα τα πιο μικρά ή στην ίδια ηλικία περίπου μαζί σου. Δεν θέλεις τα μωράκια. Με τα πιο μεγάλα παιδάκια δεν έχεις πρόβλημα. Μου αρέσουν πολύ οι δραστηριότητες μας γιατί ακους μουσική που τη λατρεύεις και επίσης μαθαίνεις πολλά πράγματα. Όχι τόσο νέες λέξεις αλλά μαθαίνεις να συναναστρέφεσαι και να κοινωνικοποιείσαι. Να περιμένεις τη σειρά σου, να ακολουθείς κανόνες. Και συνεργάζεσαι πολύ πιο εύκολα και γρήγορα απότι το περίμενα. 

Το λεξιλόγιο σου έχει ξεφύγει. Κάνεις προτάσεις με 3 λέξεις και ξέρεις πάρα πάρα πάρα πολλές λέξεις. Τι να πρωτογράψω. Τώρα που είμαστε σε γιορταστική περίοδο μαθαίνουμε διάφορα πράγματα σε σχέση με τα Χριστούγεννα. Ξέρεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το αστέρι, τον Άγιο Βασίλη, τους τάρανδους, το δώρο. Σου αρέσει πολύ το τραγούδι let it snow και το ακούμε στο αυτοκίνητο. Μόλις τελειώσει μου λες ' ξανά let it snow'. Ξέρεις να ζητήσεις αυτό που θέλεις. Αν κάθομαι στον καναπέ και θέλεις να παίξουμε, μου λες 'σήκω μάμα'. Λες συνέχεια μα ΣΥΝΕΧΕΙΑ όχι. Στα πάντα. Δεν μπορώ να σε ρωτήσω κάτι και να απαντήσεις κάτι διαφορετικό. Το όχι είναι η αγαπημένη σου λέξη. Ακόμα κι αν δεν το εννοείς, θα το πεις. Έχεις μάθει πως με λένε και πως λένε τον μπαμπά σου. Επίσης πως λένε τις γιαγιάδες και τον ένα παππού. Τον δεύτερο τον αποκαλείς 'παππούλη'. Ξέρεις τα ξαδέρφια σου και κάποιες φίλες μου. Ξέρεις την έννοια του 'φοβάμαι'. Εξακολουθείς να φοβάσαι τους έντονους θορύβους. Αν κάποιο παιδάκι σου φωνάξει δυνάτα πολύ κοντά στο πρόσωπο (κάτι που συμβαίνει συχνά, παραδόξως! καλά, γιατί; τι συμβαίνει στην κοινωνία μας;), αρίζεις να κλαις. Ο θόρυβος είναι το μόνο πράγμα που σε κάνει να κλαις. Αν ακούσεις ένα δυνατό θόρυβο θα μου πεις 'φοβάται'. Μιλάς για τον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο. Φοβάται ο Π. Ο Π πλύνει πιάτα. Α ναι! Σου αρέσει πολύ να 'πλένεις΄πιάτα. Κάθε μέρα στέκεσαι στη βρύση και παίζεις με τα ποτήρια και το νερό. Όταν λερωθεί το πανί σου θέλεις να το 'αλλάξουμε'. Ή ξέρεις ότι όταν τελειώσουμε με τα παιχνίδια θα τα 'φυλάξουμε'.

Τα υπόλοιπα νέα του μήνα μέσω φωτογραφιών. 

Εχτός από το νιάου, τώρα κουβαλάς παντού μαζί σου και το πάντα. Και εννοείται ότι κοιμάσαι και με τα δύο αγκαλιά. 

Wowwwww!!!!!!!! Ένα αληθινό τράκτορ!!!! Δεν φαντάζεσαι τι έγινε, απλά δεν φαντάζεσαι!!!

Βόλτες στη Λάρνακα με τη γιαγιά και τα ξαδέρφια σου. Θαύμασες πολύ τα παιδιά με τα skate boards. 

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα στολίδι πάνω στο δέντρο εχτός από τα φωτάκια και το αστέρι. Δεν πρόκειται να το ξαναστολίσω! 

Τουλάχιστον φαίνεται ωραίο τη νύχτα με τα φωτάκια.

Ναι!!!!!!!!! Το πρώτο σου κούρεμα!!!! Yeiiii!!!!! Τα μαλλιά σου ήταν τόσο μακριά που όλοι σε παιρνούσαν για κοριτσάκι. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό γιατί εμένα μου άρεσαν. Τα μπροστινά όμως μεγάλωσαν τόσο πολύ που έβλεπα ότι δυσκολευόσουν με την όραση. Είχες τα ματάκια σου συνέχεια μισόκλειστα. Το ένα ματάκι έβγαλε ένα κόκκινο εξάνθημα και έτρεχε υγρό. Έτσι αποφάσισα να κόψω πρώτα τα μπροστινά. Χμ...ψιλοαποτυχία γιατί τα πίσω φαίνονταν ακόμα πιο μακριά και ήταν κάπως αστεία. Εχτός του ότι έμοιαζες ακόμα περισσότερο με κοριτσάκι, το κούρεμα θύμιζε κάπως δεκαετία του 70! Σκέφτηκα λοιπόν ότι...μια φορά ο άνθρωπος περνάει το δεύτερο χρόνο τη ζωής του και θα έχουμε να το θυμόμαστε μόνο μέσα από τις φωτογραφίες. Και σκέφτηκα ότι ίσως όταν μεγαλώσεις να μου πεις ότι δεν ήθελες να έχεις τόσο αστεία μαλλιά στα δύο σου και ότι έπρεπε να κάνω κάτι γιαυτό και όχι να σε αφήσω να κυκλοφορείς έτσι. Γιαυτό και εγώ λοιπόν, πήρα το ψαλίδι, έκοψα τις μπούκλες (κλαψ, κλαψ, την πρώτη μέρα είχα κατάθλιψη) και σε έκανα...αγόρι!

Και να το αποτέλεσμα!!! Ναι έχεις χάσει λίγο από το συλ και την προσωπικότητα σου. Θέλω να αφήσω ξανά τα μαλλιά σου να μακρύνουν φυσικά αλλά δεν ξέρω αν θα επιστρέψουν οι πρώτες παιδικές μπούκλες! Έχεις αλλάξει φατσούλα, μου θυμίζεις τώρα μεγάλο παιδάκι και ενώ κάποιοι λένε ότι μου μοιάζεις, εγώ βλέπω τον μπαμπά σου σε σένα. 

Σε λατρεύω μικρέ!

Να τους εκατοστήσεις (τους μήνες!).