Just another day and thoughts

Ξύπνησα σήμερα το πρωί από το μικρό παπάκι που ήθελε να φάει στις 6. Έφαγε, ξανακοιμήθηκε και τον έβαλα πίσω στο κρεβατάκι του. Αποφάσισα να σηκωθώ για να περάσω λίγο χρόνο με τον εαυτό μου τώρα που κοιμούνται όλοι και βρήκα ευκαιρία. Ανέβηκα πάνω στο ποδήλατο και έκανα μισή ώρα!! Έχει μέρες που θέλω να κάνω ποδήλατο αλλά δεν βρίσκω ευκαιρία. Σήμερα απλά με τράβηξε σαν μαγνήτης, έχω ανάγκη τη σωματική άσκηση, την εκτόνωση. Πάντα την είχα, πάντα πήγαινα γυμναστήριο αλλά τα τελευταία 3 χρόνια από τότε που έμεινα έγκυος τον Π, δεν κατάφερα ούτε απ' έξω να περάσω. Τελειώνοντας το ποδήλατο ένιωσα τέλεια! Αυτά τα τσιμπηματάκια στα πόδια, η καρδιά που χτυπάει γρήγορα, η έξαψη από τη ζέστη, η ευεξία από τις ορμόνες που παράγονται. Πάντα είχα συσσωρευμένη ενέργεια η οποία πρέπει κάπου να διοχετεύεται. 

Έμεινα πίσω στην ενημέρωση για τα κιλά μου. Ξεκίνησα 68 κιλά και έφτασα τώρα στα 63. Έχασα συνολικά 5 αλλά έχω άλλα 5. Νίωθω πολύ πιο ελαφρύ το σώμα μου αλλά μόλις δοκιμάσω ένα από τα παλιά μου ρούχα καταλαβαίνω ότι δεν έχω και το αντίστοιχο παλιό μου σώμα ακόμα. Σιχαίνομαι τα χοντρά σώματα και ειδικά πάνω μου. Θα φτάσω το στόχο μου πολύ σύντομα όμως επειδή μου αρέσει να τρώω υγιεινά και στεγνά. Έχω μια αγάπη στα junk food και στα γλυκά εννοείται αλλά τώρα δεν μπορώ καν να τα τρώω γιατί έχω κόψει όλα τα γαλακτοκομικά από τη διατροφή μου (δεν μπορώ να φάω πίτσα που έχει τυρί για παράδειγμα) και όλα τα γλυκά λόγω θηλασμού. Άρα είμαι ψιλοαναγκασμένη να τηρώ τη δίαιτα μου. 

22 Ιουνίου επιστρέφω στη δουλειά. Δεν μπορώ να το καθυστερήσω άλλο. 11 Μαίου τελειώνει η άδεια μητρότητας, πήρα τις 5 εβδομάδες απλήρωτης γονικής άδειας που δικαιούμαι και 1 εβδομάδα από την ετήσια άδεια μου. Τις άλλες 3 εβδομάδες ετήσιας άδειας τις κρατάω για όταν θα έρθει ο Θ το καλοκαίρι. Μου φαίνεται ο χρόνος να περνάει πιο γρήγορα σε σχέση με τότε που γέννησα τον Π. Τότε ένιωσα ότι πέρασε ένας αιώνας για να πάω πίσω στη δουλειά. Τώρα μου φαίνεται λες και χτες ήμουνα στο (άθλιο μου) γραφείο. oh well...

Το μικρό παπάκι μας τα χάλασε και πάλι. Έκανε λίγες μέρες ήσυχο αλλά τις τελευταίες 4 μέρες άρχισε πάλι ο πόνος του. Εχτές έκλαιγε για πολλές ώρες και ήταν πολύ εξαντλητικό. Ελπίζω να γίνει γρήγορα καλά γιατί τον λυπάμαι πάρα πολύ. Θέλω να πάρω τον πόνο του, να πονάω εγώ αντί για αυτό το μικρό αβοήθητο μωράκι. Νομίζω έχει να κάνει με τα φάρμακα. Εκεί που είδα ότι έγινε καλύτερα του μείωσα τις δόσεις. Από σήμερα αρχίζουμε πάλι εντατικά. Που θα πάει θα μεγαλώσει κι αυτός. Σε 9 μήνες θα περπατάει. Yeeeeeiiii. 270 και σήμερα. 
Σήμερα έχουμε ραντεβού για εμβόλιο στις 8.40, δηλαδή σε 40 λεπτά αλλά δεν το βλέπω να πηγαίνουμε γιατί κοιμάται ο μικρούλης. Θα πάρω τηλέφωνο να το αλλάξω. 

Το μεγάλο μου παπάκι είναι καλά. Μεγαλώνει. μεγαλώνει πολύ γρήγορα τώρα πια. Ταχύτητες φωτός. Ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα του καθημερινά. Έχει αστείρευτη φαντασία αυτό το παιδί. Είναι ευαίσθητο παιδί. Δεν είναι έτοιμος ακόμα για να πάει σχολείο. Μπορεί να είναι δυναμικός και να λέει αυτό που θέλει ακόμα και σε ξένους, να διεκδικεί και να επιμένει, δεν είναι υποχωρητικός ούτε ντροπαλός αλλά...έχει μια ευαισθησία σε κάποια πράγματα. Όταν κάποιος είναι πολύ έντονος μαζί του, αυτό τον φοβίζει. Εξακολουθούν να τον τρομάζουν οι έντονοι θορύβοι ή όταν κάποιος του φωνάξει δυνατά (άλλα παιδάκια για παράδειγμα).  Όταν του πάρουν κάτι από τα χέρια δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Είναι παράξενο να το εξηγήσω. Ενώ είναι αρχηγός και μπορεί να οδηγήσει το παιχνίδι και να κάνει τους άλλους να τον ακολουθήσουν, όταν κάποιος έρθει επιθετικός μπροστά του, τότε ο Π παγώνει και με ψάχνει. Δεν μπορεί ακόμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Δεν θα πάει σχολείο τον Σεπτέμβρη. 
Είναι πολύ αστείος, μαθαίνει απίστευτα γρήγορα τις λέξεις αλλά δεν καταλαβαίνει απόλυτα τις έννοιες τους ακόμα και τις χρησιμοποιεί όπως να ναι. Για παράδειγμα το εντάξει, δεν πειράζει. Όποτε θέλει κάτι που δεν μπορεί να έχει, θυμώνει και λέει εντάξει μάμα, δεν πειράζει! Δηλαδή δώσε μου το τώρα! Ένα πολύ αστείο που λέει είναι το βρεχτίκιω που σημαίνει βρεχτώ. Το έβγαλε από το βρέχτηκα. Δεν ξέρει να πει βραχώ και όταν του δώσω να πίει νερό λέει εν να βρεχτίκιω μάμα! Αυτό με πεθαίνει! Λέει σίγουρα και ποτέ ποτέ αλλά δεν ξέρει τι σημαίνουν και είναι πάλι πολύ αστείο. Πχ εν να πάω έξω μάμα, σίγουρα, ποτέ ποτέ να πάω έξω. Εννοώντας ότι θέλει να πάει έξω. Είναι πάρα πολλά αυτά που λέει αλλά τώρα έχει κολλήσει το μυαλό μου. Θα αρχίσω να τα γράφω γιατί πρέπει να μείνουν στην ιστορία! 

Όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτό το τραγούδι ήμουνα δευτέρα λυκείου. Δούλευα στο Bershka για να μαζέψω λίγα extra λεφτά για να πάρω μαζί μου στο ταξίδι του σχολείου στην Ελλάδα. Ήμουνα μπουχτισμένη από εκείνη τη δουλειά, ήταν πολύ μονότονη και δεν μας άφηναν να κάτσουμε ούτε δευτερόλεπτο, ήμουνα μπουχτησμένη από το σχολείο (ποτέ δεν το αγάπησα, ποτέ, ποτέ, ποτέ! και ποτέ δεν το πεθυμώ) και ζούσα για εκείνο το ταξίδι. Για την ώρα που θα έμπαινα στο αεροπλάνο για να πετάξουμε μακριά, για την ώρα που θα έφτανα σε μια άλλη χώρα, να δω νέα πράγματα, να ζήσω κάτι άλλο.Ήμουνα πάντα ταξιδιάρικη. Αυτό το τραγούδι ήρθε και έδεσε με τα συναισθήματα μου και από τότε δεν το έχω ξεχάσει ποτέ, είναι από τα αγαπημένα μου. Πρίν από λίγες μέρες το άκουσα στο ράδιο στο αυτοκίνητο καθώς πήγαινα για ψώνια στο supermarket. Μου δημιούργησε ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με τότε. Πριν από....15 χρόνια! Απίστευτο. Έχω αυτό το σκουλίκι μέσα μου που με κάνει να θέλω να δραπετεύω συνέχεια, να νιώθω να πνίγομαι όταν η ζωή μου καταντά μια βαρετή ρουτίνα, λες και κατάπια σκόνη. I wanna get away i wanna fly away. 

3 μηνών!

Στους 3 μήνες μπορείσ να κάνεις αυτό!!!!!

Σήμερα κλείνεις 3 μηνών μικρούλη! Χρόνια πολλά! Περίμενα πως και πως αυτό το ορόσημο. Στους 3 μήνες βγαίνεις από το στάδιο του νεογέννητου και μπαίνεις στο στάδιο του κανονικού μωρού. Οι αλλαγές είναι πολλές σε αυτό τον μήνα που πέρασε. 

Είσαι πολύ πιο alert. Μας βλέπεις στα μάτια, μας παρακολουθείς και κάνεις συνειδητά χαμόγελα και σκιρτήματα ευτυχίας. Κουνάς τα χεράκια και τα ποδαράκια σου και προσπαθείς να μιλήσεις. Βγάζεις κραυγούλες και έχεις την απαίτηση να είναι κάποιος συνέχεια από πάνω σου να σου μιλά! Νομίζω ότι έχεις αρχίσει να δείχνεις προτίμηση στο πρόσωπο μου. Είσαι πολύ πιο ήρεμος τις τελευταίες μέρες. Μέχρι πρόσφατα άντεχες περίπου 10 λεπτά ξύπνιος πριν αρχίσεις να κλαίς. Τώρα μένεις πολύ περισσότερο αλλά έχει μειωθεί πολύ και ο πόνος σου. Είσαι πολύ πιο χαρούμενο μωράκι τώρα. Νομίζω είσαι πιο ήρεμος από τον αδερφό σου. Θα καταλάβω καλύτερα καθώς θα μεγαλώνεις.


Ύπνος:
Εδώ έχουμε κάποιες σοβαρές εξελίξεις. Όλη την ημέρα κάνεις μικρούς υπνάκους στην αγκαλιά μου όταν κουραστείς. Αντέχεις περίπου 2 ώρες ξύπνιος συνεχόμενα πάνω κάτω.
Τη νύχτα όμως κοιμάσαι! Συνήθως λιποθυμάς από κούραση γύρω στις 8-9 και θα ξυπνήσεις 2 με 3 φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας για να φας και να ξανακοιμηθείς αμέσως, μέχρι το πρωί κατά τις 9 που θα ξυπνήσεις για τα καλά! Αυτό είναι παράδεισος για μένα. Αυτό είναι μια ανάσα ξεκούρασης που τόσο χρειάζομαι. Και κοιμάσαι στο κρεβάτι σου τώρα πια και όχι στην αγκαλιά μου.

Άλλες εξελίξεις:
Έχεις το πιο έξυπνο βλέμμα που έχω δει. Έχεις δύο ματάκια ορθάνοιχτα, σχιστά, που παρακολουθούν τα πάντα, ρουφούν τα πάντα. Θέλεις να είσαι συνέχεια σε όρθια στάση και να σε περπατάω μέσα στο σπίτι για να βλέπεις γύρω γύρω. Θυμώνεις όταν κάτσω. Σου αρέσει ιδιαίτερα να βλέπει προς το μέρος του παιδότοπου του Π. Καρφώνεις το βλέμμα σου στα παιχνίδια για πολλή ώρα. Ίσως επειδή είναι πολύχρωμα και πολλά. 

Πήγες για πρώτη φορά στη Λήδρας και στο mall την ίδια μέρα. Ήταν την ημέρα που έβγαλες διαβατήριο! Πήγαμε με τη Ρ στον έπαρχο να σου βγάλουμε διαβατήριο. Η ουρά ήταν τεράστια (δεν ήξερα ότι τόσος πολύς κόσμος θέλει να βγάλει διαβατήριο καθημερινά). Τους προσπεράσαμε και πήγαμε στο γραφείο του υπεύθυνου και του είπα ότι αποκλείεται να σταθώ στην ουρά γιατί έχω ένα βρέφος και θα αρχίσει να κλαίει! Και μας έβαλε πρώτους πρώτους στη σειρά! Σου βγάλανε φωτογραφία και κάναμε τις διαδικασίες. Μετά επειδή ήσουν ήσυχος, πήγαμε βόλτα στη Λήδρας και κάτσαμε για καφέ στο Starbucks. Κοιμήθηκες για κανένα μισάωρο, ξύπνησες για να φας και μετά φύγαμε. Το απόγευμα πήγαμε στο mall με την αδερφή μου, τον Π και τη φίλη μου την Ε. Εκεί δεν ήσουν τόσο ήσυχος. Έκλεγες μέσα στο αυτοκίνητο και στο mall ήσουν πολύ κουρασμένος. Σε κοίμησα στην αγκαλιά μου αλλά μόλις σε έβαλα στο καρότσι ξύπνησες. 

Το μέγεθος σου έχει ξεφύγει. Τα 3-6 σου είναι μικρά και φοράς τώρα 6-9. Την τελευταία φορά που πήγαμε στην παιδίατρο ήσουν 7.300 κιλά και 61 εκατοστά. Είσαι τεράστιος και μεγαλόσωμος. Νόμιζω θα γίνεις πολύ ψήλος και μυώδης. Και ο Π είναι πολύ ψηλός αλλά πήρε πρόσφατα ανάπτυξη. Όταν ήταν βρέφος ήταν κοντά στον μέσο όρο. Εσύ έχεις ξεφύγει, είσαι 3 καμπύλες πάνω από τον μέσο όρο. 

Είσαι λιχούδης. Όταν πεινάσεις αρχίζεις να γλίφεις το χεράκι σου. Όταν σε βάλω στο στήθος παίρνεις ένα ύφος που μου θυμίζει άγριο θηρίο που μόλις έπιασε το θήραμα του. χαχα. Αλήθεια είναι. Και τρως γρήγορα γρήγορα, καταπίνεις μεγάλες ποσότητες και στο τέλος πνίγεσαι. Καταπίνεις αέρα και εκνευρίζεσαι. Δεν είναι εύκολα τα γεύματα σου. Μόνο τη νύχτα τρως ήρεμα που είσαι μισοκοιμισμένος. Εξακολουθείς να κάνεις πολλούς εμετούς παρόλα τα φάρμακα που παίρνεις. Ελπίζω να σου περάσει γρήγορα μικρούλη. Η παιδίατρος μας πάει με τους κανονισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που λέει ότι τα μωράκια πρέπει να τρέφονται αποκλειστικά με θηλασμό μέχρι τους 6 μήνες αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένω μέχρι τότε. 4,5 μηνών θα σε ταίσω. Είσαι μωρό που πρέπει να φας γήργορα γιατί είσαι πολύ ανεπτυγμένος και επίσης πιστεύω ότι όταν μπει κάτι στερεό στο στομαχάκι σου θα σταματήσουν οι εμετοί. 

Αυτά τα συνταραχτικά. Περιμένω με αγωνία τον επόμενο σου μήνα και τις εξελίξεις σου! Σ'αγαπώ πάρα πολύ, πιο πολύ κάθε μέρα που ξημερώνει. 

Σκέψεις: Η ζωή τρέχει με έτη φωτός

Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις...
Τις τελευταίες μέρες έχω την ευκαιρία, όπως παλιά, να ξυπνήσω πιο νωρίς από τα παιδάκια μου και να κάτσω μόνη μου στον καναπέ, όπως μου αρέσει, απέναντι από την τεράστια μπαλκονόπορτα, να βλέπω το χωράφι να αλλάζει μέσα από τις εποχές και τον ήλιο να είναι μια εδώ και μια όχι. 

Σκέφτομαι ότι αγαπώ τα μωράκια μου. Μπορεί να είμαι γκρινιάρα ώρες ώρες, μπορεί να μην αντέχω την πίεση, μπορεί να φτάνω στα όρια μου, μπορεί να είμαι έντονη προσωπικότητα και να ξεσπώ και να μην μπορώ να κρατήσω μέσα μου τον εκνευρισμό μου. Αλλά η ουσία είναι ότι λατρεύω αυτά τα δύο μικρά πλασματάκια και είμαι τόσο μα τόσο ευγνώμων που τα έχω. Είμαι ευγνώμων και για τον άντρα μου και για την υπέροχη οικογένεια που φτιάξαμε μαζί. 

Περνάμε πολύ δύσκολα αυτό το διάστημα αλλά είναι ένα διάστημα που με δοκιμάζει, με μεγαλώνει, με ωριμάζει και μου δίνει την ευκαιρία να νιώσω πραγματικά ζωντανή. Είναι ένα διάστημα που είμαι συνέχεια στο πόδι και δεν έχω την ευκαιρία να κάτσω κάτω και να νιώσω ότι δεν έχω τίποτα να κάνω. Επειδή στο παρελθόν πέρασα κάποιες μικροκρίσεις ελαφριάς κατάθλιψης, έχω καταλάβει ότι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι τα παιδιά! Σε παρασέρνουν μαζί τους στον παιδικό χαρούμενο τους κόσμο, σε κάνουν να γελάς, σε κάνουν να τρέχεις και να μην σταματάς, σε κάνουν να μην έχεις χρόνο να κάνεις άσχημες σκέψεις. 1 ώρα στο πάρκο και τέλειωσε. 

Ξέρω ότι αυτό το διάστημα θα περάσει πολύ γρήγορα όπως περνούν όλα στη ζωή. Πότε τέλειωσα το σχολείο και πήγα για σπουδές, πότε πρόλαβα να ζήσω όλα αυτά που έζησα στα φοιτητικά μου χρόνια, ταξίδια, φιλίες, παρέες, περιπέτειες. Πότε τέλειωσα και πήγα για μεταπτυχιακό, πότε ήρθα πίσω, πότε γνώρισα τον Θ, πότε παντρευτήκαμε και πήγαμε ταξίδι στις Μαλδίβες (μπορώ να θυμηθώ την αίσθηση της μαλακής άμμου στα πόδια μου, μπορώ να θυμηθώ τα croissant στο πιάτο μας το πρωί και τις κουβέντες μας), πότε έμεινα έγκυος, πότε ο Π έγινε 2 χρονών, πότε γέννησα τον Γ. Wow...its mind blowing. 

Σύντομα τα παιδάκια μου θα μεγαλώσουν, θα πάνε σχολείο και δεν θα με χρειάζονται πια. Και η αλήθεια είναι πως όσο κι αν θέλω να αποκτήσω λίγη ανεξαρτησία, να πάω για καφέ, να βγω για φαγητό μόνη μου με τον άντρα μου, να πιω μπύρα, να καπνίσω ένα τσιγάρο, να κολυμπήσω με τις ώρες στα βαθιά το καλοκαίρι, δεν μπορώ με τίποτα να φανταστώ να μην μπορώ να σηκώνω στην αγκαλιά μου τον Π για να τον μεταφέρω από τον καναπέ στο κρεβάτι του και να τον ακούω να λέει στο αυτί μου 'μάμα', με την ανακούφιση της ασφάλειας που νιώθει ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά της μαμάς του. Δεν μπορώ να φανταστώ να μην τον κάνω μπάνιο και να παίζουμε με το νερό, να μην τρέχουμε στο πάρκο, να μην με κοιτάζει με θαυμασμό κάθε φορά που κάνω κάτι καινούριο για τον ίδιο, κάθε φορά που του μαθαίνω κάτι. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα έρθει μια μέρα που θα με βλέπει ως μια βαρετή μεγάλη μαμά και θα τρέχει έξω να παίξει με τους φίλους του λέγοντας μου να μην τον ενοχλήσω. Και ξέρω ότι αυτή η στιγμή είναι κοντά. Είναι πολύ κοντά. Δεν το αντέχω.

Γιαυτό μια συμβουλή στον εαυτό μου: Μην γκρινιάζεις Ε. Να χαίρεσαι την κάθε στιγμή, όσο δύσκολη και να είναι. Σύντομα θα περάσουν τα δύσκολα με τον Γ, θα μεγαλώσει σε πολύ πολύ μικρό διάστημα, θα περπατήσει σε μερικούς μήνες και τότε θα τρέχετε όλοι μαζί στο πάρκο. Θα δεις τα παιδάκια σου να παίζουν και να γίνονται οι καλύτεροι φίλοι και η διαφορά ηλικίας τους να μειώνεται σταδιακά μέχρι που τα 2 χρόνια θα υπάρχουν μόνο σαν έννοια χρόνου. Ξέρω ότι τώρα νιώθεις πως δεν μπορείς να απολαύσεις τον Π όσο θα ήθελες και βλέπεις άλλους να τον ψυχαγωγούν και αυτό σε πειράζει αλλά αυτό δεν θα γίνεται για πολύ ακόμα και ο Π ίσως να μην θυμάται καν αυτή την περίοδο που εσύ κρατούσες συνέχεια το μωρό. Γιαυτό απόλαυσε το. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την περνάς με άγχος και τύψεις. Όλα είναι όμορφα. 

Αναθεωρώ πολλές απόψεις μου τα τελευταία χρόνια και τις αλλάζω όσο ωριμάζω. Παλιά πίστευα και ήμουν σίγουρη ότι η ευτυχία έρχεται από μέσα μας. Ότι κανένας δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένη και δεν πρέπει να βασίζεσαι σε κανέναν για την ευτυχία σου. Αυτό τώρα το αναθεωρώ. Ναι σίγουρα πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου για να είσαι ευτυχισμένος αλλά χωρίς αγάπη, χωρίς ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπάνε και αγαπάς, είναι δύσκολο να είναι κάποιος ευτυχισμένος. Χωρίς την αγάπη και την στήριξη του άντρα μου, χωρίς τα γέλια των παιδιών μου, δεν θα ήμουν το ίδιο ευτυχισμένη που είμαι τώρα. 

Τώρα τελευταία σκέφτομαι με τραγούδια. Κάνω μια σκέψη και αυτόματα μου έρχεται ένα τραγούδι στο μυαλό που ταιριάζει με τη σκέψη μου. Έστω και αν το τραγούδι αυτό είναι τελείως άκυρο και ξεχασμένο αλλά για κάποιο λόγο έρχεται στο μυαλό μου να ταιριάξει με τις σκέψεις μου, όπως αυτό: 

Η ζωή ξεκινά δυνατά και πατά σ' άλλους γαλαξίες, συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες. Η ζωή τρέχει μ' έτη φωτός ο καιρός δεν την τρομάζει...

Δεν θέλω να ξαναβγώ από το σπίτι μου

Έκανα το λάθος σήμερα να πάω με τον Γ στο σπίτι της θείας μου που ήμασταν καλεσμένοι για φαγητό. Όταν έχεις ένα μωρό που κλαίει πολύ είναι καλύτερα να το κάνει στην άνεση του δικού σας σπιτιού γιατί είναι πολύ άβολο να κλαίει σε ένα άλλο σπίτι κι εσύ να μην έχεις ούτε την κουνιστή σου καρέκλα ούτε τις πιτζάμες σου για να κινείσαι άνετα στο χώρο.

Περάσαμε ένα δράμα. Είναι μωρά που μπορείς να τα βγάλεις έξω από 10 ημερών και να είναι όλα μέλι γάλα. Το δικό μου μωρό είναι 3 μηνών σχεδόν και δεν μπορεί να πάει πουθενά.

Ήρθαμε σπίτι, τον ηρέμισα, τον κοίμισα και τώρα κάθομαι στο κρεβάτι με τον Γ ακουμπισμένο στο στήθος μου λιπόθυμο από κούραση να ανασαίνει βαριά. Δεν το κάνει η καρδιά μου να τον βάλω στο κρεβάτι του ακόμα. Χαίρομαι όμως που είμαι σπίτι μου με τις πιτζάμες μου στο κρεβάτι μου. Όσο για το κλάμα τι να πω. Το συνήθισα πια, έχει γίνει μέρος της ζωής μου. Ξέρω ότι θα έρθει κάθε μέρα.

Θέλω να μεγαλώσεις Γ!! Μ' ακούς; Μεγάλωσε γρήγορα!!!!

Καλό Πάσχα!

Ο ουρανός άρχισε να παίρνει αυτά τα χρώματα και την αίσθηση του καλοκαιριού! 

Κάθομαι στον καναπέ μου, πίνω το τσάι μου και τρώω το τσουρέκι μου, μόνη μου! Τα μωράκια μου κοιμούνται ακόμα. Έχει πάρα πολύ καιρό να ξυπνήσω πρώτη και να περάσω λίγη ώρα μόνη μου το πρωί με τον καφέ μου, έτσι όπως μου αρέσει, και να γράψω. Δεν πίνω καφέ τώρα επειδή θηλάζω αλλά και το τσάι καλό είναι. 

Εχτές περάσαμε το πρώτο Πάσχα του Γ πολύ στενά, οικογενειακά. Ο μπαμπάς μου έφτιαξε το φαγητό και το έφερε εδώ στο σπίτι μου όπου φάγαμε όλοι μαζί με την αδερφή μου και τον Η. Ήταν ήσυχα και ζεστά. Έχει πολύ κρύο για την εποχή, είχε 16 βαθμούς και στο Τρόοδος χίονισε! Μέσα στο σπίτι είχαμε αναμμένη τη σόπα για να είμαστε ζεστά. Πέρσι το Πάσχα θυμάμαι ότι φορούσαμε κοντομάνικα. Που θα πάει θα ανέβει η θερμοκρασία, είμαστε στα μέσα του Απρίλη, δεν μπορεί να μείνει ο χειμώνας για πάντα, όσο και να το θέλει. 

Σήμερα θα πάμε στη θεία μου για σούβλα και θα πάρω μαζί μου και τον Γ. Φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να κλαίει ή να αναστατωθεί και δεν θα περάσουμε καλά αλλά θα το τολμήσω. Έγινε σχεδόν 3 μηνών και δεν έχει πάει πουθενά εχτός από την παιδίατρο! Δεν είναι ότι έχω και την τρελή όρεξη για γιορτές και πανηγύρια αλλά έτσι για αλλαγή θα βγω έξω.

Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι το ταξίδι στη Σαουδική. Άρχισα να κάνω δεύτερες σκέψεις. Ο Γ είναι ένα πολύ έντονο μωρό (έτσι τα κάνω εγώ, ένονα), που με κουράζει πολύ. Θέλει πολλή ενέργεια και υπομονή. Εδώ στο σπίτι μένει μαζί μου και η μαμά μου η οποία τον αναλαμβάνει κάποιες στιγμές που κουράζομαι πολύ, για να μπορέσω να ξεκουραστώ ή να φάω κάτι ή να κάνω ένα μπάνιο. Εκεί δεν θα έχω αυτή την πολυτέλεια γιατί ο Θ θα σχολάει αργά και θα είναι κουρασμένος, άρα θα είμαι όλη μέρα μόνη μου με το μωρό. Επίσης σκέφτομαι πολύ το ταξίδι στην επιστροφή που θα είμαι μόνη μου, με βαλίτσα, καρότσι και ένα μωρό! Μου ακούγεται κάπως σενάριο επιστημονικής φαντασίας το όλο θέμα. Θα κάνω όμως όλες τις διαδικασίες που χρειάζονται, θα βγάλω διαβατήριο στο μωρό, θα κάνουμε την αίτηση για βίζα αλλά θα αφήσω το εισητήριο για την τελευταία στιγμή. Θέλω να δω πως θα έχει εξελιχθεί ο Γ μέχρι τότε, σε ένα μήνα. Αν παραμένει το ίδιο με τώρα αποκλείεται να ταξιδέψω. Αν όμως μπει σε μια καλύτερη ρουτίνα ο ύπνος του, το φαί του, αν μειωθεί η γαστροϊσοφαγική παλλινδρόμηση και αυτό που κλαίει πολύ κάθε μέρα, τότε μπορεί και να το τολμήσω. Ανυπομονώ κι εγώ να μάθω. 

Επίσης κάνω πολλές σκέψει γενικώς. Για το αν θα επιστρέψω στη δουλειά, αν θέλω τελικά να μετακομίσω στη Σαουδική Αραβία ή αν θέλω να επιστρέψει πίσω ο Θ, να το δοκιμάσουμε για άλλη χώρα, πιο φιλική ή εάν θέλω τελικά να μείνω Κύπρο. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Ο Θ λέει ότι στη Σαουδική είναι άθλιες οι συνθήκες. Ο καιρός είναι πολύ ζεστός, ξηρός και με πολλή σκόνη στην ατμόσφαιρα. Δεν έχει καθόλου βλάστηση γιατί το έδαφος τους είναι από πέτρα (που σπάει και γίνεται άμμος). Δεν έχει πάρκα να παίξουν τα παιδιά, έχει μόνο εμπορικά κέντρα. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει ελληνικό νηπιαγωγείο γιατί δεν υπάρχουν μικρά παιδιά, υπάρχει μόνο δημοτικό. Σημαίνει ότι ο Π δεν θα πάει νηπιαγωγείο, ενώ εγώ υπολόγιζα να πάει τον Σεπτέμβριο γιατί έχει αρχίσει να ψάχνει παρέα για να παίξει και βαριέται στο σπίτι. Δεν θα μπορώ να οδηγώ και να κυκλοφορώ μόνη μου πουθενά γιατί δεν επιτρέπεται και όποτε βγω από το σπίτι θα πρέπει να φοράω την αμπάγια, εκείνο το μαύρο ρούχο που φοράνε οι μπουσουλμάνες. Τόσο καιρό ένιωθα τόσο πνιγμένη από τη δουλειά μου που η Σαουδική Αραβία μου φαινότανε μια διέξοδος. Τώρα όμως που έμεινα 4 μήνες μακριά από τη δουλειά μου, βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Και όλη αυτή η κούραση και η κλεισούρα με έχουν κάνει να έχω πεθυμήσει να πάω δουλειά όσο απίστευτο και αν ακούγεται. Ίσως όχι στη συγκεκριμένη δουλειά αλλά η ιδέα της δουλειάς. Να ξυπνάω το πρωί, να ετοιμάζομαι και να πηγαίνω κάπου όπου θα νιώθω παραγωγική (φυσικά εκεί που δουλεύω τώρα δεν νιώθω καθόλου παραγωγική). Να παίρνω τα μωράκια μου το μεσημέρι και να περνάμε μαζί την υπόλοιπη μέρα, γενικά μου έχει λείψει μια ρουτίνα, δεν αντέχω άλλο το χάος που ζω τώρα. 

Δεν έχω ιδέα πως θα εξελιχθεί το μέλλον μας. Ιδέα. 

Αυτό το αφιερώνω στο μωρό μου, στον άντρα μου, στο άλλο μου μισό. 

Σ' αγαπώ

Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί σου αυτή τη στιγμή. Άκουσα σήμερα κάτι φριχτά πράγματα που έκαναν κάποιοι φριχτοί άνθρωποι στα βρεφάκια τους επειδή έκλαιγαν και στο τέλος τα σκότωσαν. Πως μπορεί κάποιος να είναι τόσο βίαιος και να φτάνει στο σημείο να κάνει κακό σε ένα ανυπεράσπιστο εύθραυστο μωράκι. Στο ίδιο του το σπλάχνο. Ξέρω από πρώτο χέρι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχεις ένα μωρό που κλαίει με τις ώρες. Μπορεί να σε τρελάνει και να σε κάνει να μην σκέφτεσαι λογικά έστω κι αν είσαι ο πιο λογικός έξυπνος μορφωμένος και υπομονετικός άνθρωπος στον κόσμο. Γιαυτό είναι πολύ επικίνδυνο να κάνουν μωρά άνθρωποι διαταραγμένοι. Το να φέρεις ένα μωρό στον κόσμο δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά και πρέπει να το κάνουν μόνο αυτοί που το θέλουν πραγματικά και που δεν έχουν ψυχολογικά ή νοητικά προβλήματα. 

Σε κρατάω σφιχτά στην αγκαλιά μου για να νιώθεις ασφάλεια. Για να νιώθεις πόσο πολύ σε αγαπάω. Για να μη φοβάσαι. Εγώ σε έφερα στον κόσμο και τώρα είναι ευθύνη μου να σε μεγαλώσω με αγάπη. Μωράκι μου...

Ραντεβού στην παιδίατρο

Για κάποιο λόγο του αρέσει αυτή η θέση όταν είναι ξύπνιος. Τελείως φλατ στην πλάτη του. Μένει έτσι για κανένα μισάωρο και μετά αρχίζει την γκρίνια. Είναι καλό όμως, δεν παραπονιέμαι! Ο Π δεν έμενε ποτέ έτσι εχτός αν ήμουν συνέχεια από πάνω του να του μιλάω. 

Χθες πήγαμε στην παιδίατρο για να εξετάσει τον Γ και να μας δώσει το οκ για να κάνει το δεύτερο του εμβόλιο αύριο στο κέντρο υγείας. Ο Γ ζυγίζει 7.300!!! Είναι τεράστιος και στην καμπύλη πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο. Ο Π ήταν πολύ λίγο πάνω από τον μέσο όρο και φορούσε πάντα ρούχα για την ηλικία του εχτός από τώρα που πήρε ανάπτυξη και φοράει 3-4. Ο Γ φοράει 3-6 μηνών τα οποία είναι λίγο μικρά και θα αρχίσω να του φοράω 6-9 εσσωτερικά γιατί βλέπω ότι αυτά που φοράει είναι πολύ πολύ στενά και τα τραβάω για να κλείσουν. 

Δεν βρήκε και πολλά αέρια στην κοιλίτσα του άρα μάλλον αυτό που τον ενοχλεί πρέπει να είναι οι παλλινδρομήσεις γάλακτος. Επίσης λέει δεν πρέπει να χωνεύει καλά την λακτόζη που παίρνει και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Μας έδωσε 3 φάρμακα τα οποία πρέπει να παίρνει κάθε φορά μετά από κάθε γεύμα κάτι που είναι πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να τα δίνω με το κουταλάκι. Όμως ο Γ είναι πολύ μικρός και βγάζει όλο το φάρμακο έξω με τη γλώσσα του. Θα δοκιμάσω με σύριγγα. 

Την ρώτησα για το ταξίδι και είναι πολύ θετική στο να τον πάρω μαζί μου. Σκέφτομαι να του δώσω λίγο calpol πριν από την πτήση για να κοιμηθεί (δεν της το είπα αυτό φυσικά!). Ελπίζω να πετύχει. 

Η παιδίατρος μας είπε πως ο γιος της έκλαιγε σπαραχτικά μέχρι 6 μηνών! Ο μπαμπάς της μια μέρα που τον πρόσεχε αγανάκτησε τόσο πολύ που τρύπησε τους τοίχους και του έκανε μια κούνια μέσα στο σαλόνι! Ελπίζω να μην πάει και εμάς μέχρι 6 μηνών.

Εχτές έκλαψε μόνο για 1 ώρα συνεχόμενα αργά το απόγευμα. Από τις 8 περίπου κοιμήθηκε μέχρι τις 1.30 που ξύπνησε να φάει (είχε να φάει από τις 5.30). Μετά δεν κοιμόταν με τίποτα γιατί τον έπιασε λόξιγκας. Κοιμήθηκε στις 3.30 και ξύπνησε μετά από λίγο για ρέψιμο. Τον ξανακοίμησα στην αγκαλιά μου, δεν το ρίσκαρα να τον αφήσω στο κρεβάτι του και να ξυπνήσει πάλι. Ήταν ανήσυχος την υπόλοιπη νύχτα και έκανε συνέχεια αέρια. Ξύπνησε για τα καλά στις 7.20 για να φάει. Not good, not bad. Just the usual. 

Η αδερφή της παιδίατρου μου η οποία δουλεύει στο ιατρείο στην υποδοχή, έχει μαζί της το 4 μηνών μωρό της όλη μέρα στη δουλειά. Είναι ένα μωρό το οποίο ξυπνάει για να φάει και μετά κοιμάται κατευθείαν στο καρρότσι του και αυτό γίνεται από το πρωί μέχρι το απόγευμα που θα σχολάσει η μαμά του. I know, i know....not fair! 

Τι να κάνουμε το έχω να κάνω τέτοιου είδους μωρά. Μιλήσαμε λίγο με την κοπέλα και της είπα ότι κλαίει πολύ ο Γ. Και μου λέει: έχεις δοκιμάσει την αγκαλιά? Την αγκαλιά? ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ? Κάνω και τίποτα άλλο? Μέχρι και την ώρα που κοιμάμαι αγκαλιά τον έχω! 

Αυτά... μετράω τις μέρες...

Ακούω πολύ μουσική αυτές τις μέρες. 

Ένα και δύο πηδάω τα κύμματα

μ' αυτα τα κύμματα ΣΤΑΜΑΤΗΜΟ δεν έχουν. Δύο και τρία ψάχνω τα βήματα.... in a rock version. 

Όταν γέννησα τον Π έπαθα κατάθληψη. Τώρα με τον Γ παραπαίω ανάμεσα στο κλάμα αυτολύπησης και στο υστερικό γέλιο. Είναι τόσο μα τόσο ακραία η κατάσταση μας εδώ μέσα που μου έρχεται γέλιο και κλάμα μαζί.

Δεν υπάρχω. Όχι με την έννοια του ότι είμαι τόσο υπ'εροχη που δεν υπάρχω αλλά με την έννοια του ότι δεν υπάρχω. Πόση αυταπάρνηση πιά! Δεν τρώω, δεν πίνω, δεν πάω τουαλέτα, δεν κάνω μπάνιο. Το σώμα μου δεν μου ανήκει, το χειρίζονται τα παιδιά μου, είμαι ένα ρομπότ, μια μηχανή παραγωγής γάλακτος και ικανοποίησης επιθυμιών.

Και σκέφτομαι...εσύ τα ήθελες κορίτσι μου. Έσυ ήθελες το εξωτερικό, εσύ είπες στον άντρα σου να σε αφήσει έγκυο πριν φύγει, εσύ ήθελες να πέσεις με τα μούτρα. Λούστου τα τώρα!

Κι έτσι για να το κάνω ακόμα πιο δύσκολο...τον Μάιο θα πάω Σαουδική Αραβία με το μωρό. Είμαι απλά τρελή που θα βάλω αυτό το μωρό στο αεροπλάνο. Αλλά έτσι είμαι εγώ πως να το κάνουμε. Μου αρέσει να δοκιμάζω τα όρια μου. Μια συνεχής περιπέτεια. Μια φορά ζούμε. Ζήστο!!!! Και ο θεός βοηθός...

Εγώ για σένα

Χαίρομαι τόσο πολύ που αυτός ο χώρος είναι πολύ προσωπικός και ελάχιστα άτομα με διαβάζουν γιατί έτσι μπορώ να γράψω τις πιο προσωπικές αληθινές και βαθιές μου σκέψεις χωρίς να φοβάμαι ότι κάποιος θα με κρίνει. 

Πριν κάνω παιδιά θεωρούσα εντελώς σαχλό και μελό να αφιερώνει κάποιος ερωτικά τραγούδια στα παιδιά του. Όμως τώρα που βρίσκομαι εγώ σ'αυτή τη θέση θα κάνω το ίδιο. Καθώς κρατούσα τον Γ στην αγκαλιά μου, μου ήρθε έτσι απλά στο μυαλό αυτό το τραγούδι. Και συνειδητοποιώ ότι η αγάπη που νιώθουμε για τα παιδιά μας είναι πολύ πολύ μα πολύ πιο βαθιά από την ερωτική. 

Σε ευχαριστώ θεέ μου που με δοκιμάζεις καθημερινά, αλλά και που με άφησες να νιώσω αυτό το συναίσθημα. 

Εξάντληση και Απόγνωση

Δεν το πίστευα ότι θα περνούσα τα ελάχιστα ελεύθερα λεπτά της κάθε μου μέρας, μόνο ψάχνοντας στο internet λύσεις για το κλάμα του μωρού μου. Δεν το πιστεύω ότι βρίσκομαι και ΠΑΛΙ σε αυτή τη θέση, με το μωρό που κλαίει, που δεν ησυχάζει, που δεν ηρεμεί και που δεν κοιμάται. Είμαι τόσο χαζά και αφελώς αισιόδοξη που πραγματικά το πίστευα ότι ο θεός δεν θα μου ξαναστείλει ένα τέτοιο βρέφος, ειδικά τώρα που είμαι εδώ χωρίς τον άντρα μου, με ένα ακόμα μικρό παιδί. Χα χα. Ο θεός δεν έχει καμία σχέση με αυτά. Και όμως αν το ήξερα θα το γεννούσα πάλι το παιδί, θα έμενα έγκυος. Γιατί πιστεύω ότι στο τέλος αξίζει τον κόπο αν πάρουμε σαν παράδειγμα τον Π. Όμως δεν υπάρχει ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να το ξανακάνω. Με τίποτα! Θα πάρω τις προφυλάξεις μου. Δεν αξίζει η τρίτη φορά. Δύο παιδάκια είναι απολύτως τέλεια! 

Διαβάζοντας...έμαθα ότι είναι απολύτως φυσιολόγικο για τα βρέφη να κλαίνε. Το κλάμα λοιπόν, άρχιζει να αυξάνεται μεταξύ δεύτερης και τέταρτης εβδομάδας ζωής, κορυφώνεται τον δεύτερο με τρίτο μήνα και αρχίζει να υποχωρεί τον τρίτο με τέταρτο μήνα μέχρι που τον πέμπτο μήνα φτάνει στο χαμηλότερο του επίπεδο. Όμως δεν είναι για όλα τα βρέφη ίδια η ένταση. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές εντάσεις. Η χαμηλή, η μέτρια και η ψηλή. Η ψηλή ένταση αφορά τις 5 ώρες κλάματος της ημέρας. Guess what?? Είμαστε στην ψηλή ένταση! Oh yeah! We are just THAT lucky. (Γιατί γράφω στα αγγλικά;). Όπως και να έχει ο Π δεν ήταν ποτέ στην ψηλή ένταση. Ήταν μάλλον στην μέτρια. Εγώ όμως τότε πίστευα ότι δεν μπορεί να υπάρξει κάτι χειρότερο. Ήμουν τόσο αδαής. Τώρα ξέρω. 

Ο Γ ξυπνάει και μετά το πρώτο γεύμα της ημέρας αρχίζει να κλαίει. Προσπαθούμε με τη μαμά μου να τον ηρεμήσουμε, κοιμάται για λίγο στην αγκαλιά μας και ξυπνά κατά διαστήματα για να κλάψει. Μέχρι την ώρα του επόμενου γεύματος την οποία και τρέμω γιατί μόλις φάει θα αρχίσει το σπαραχτικό κλάμα. Συνήθως λόγω του ότι υπάρχει παγιδευμένος αέρας ο οποίος θα οδηγήσει σε ρέψιμο. Ο Π δεν έκλεγε ποτέ όταν ήθελε να ρευτεί, ήταν πιο υπομονετικός. Ή ίσως να μην πονούσε τόσο πολύ. Σίγουρα το μωρό πονάει για να κλαίει, δεν λέω ότι το κάνει επίτηδες για να με εκνευρίσει. Όμως αυτό μας εμποδίζει να δεθούμε, να παίξουμε, να κάνουμε αγκαλίτσες και χαρούλες. Αυτή τη φορά είμαι πολύ πιο ήρεμη. Απαθής θα έλεγα. Αλλά και πάλι δεν αλλάζει κάτι. 

Ξέρω ότι δεν είμαι μόνη μου. Έχει πολλές μανούλες εκεί έξω που πέρασαν αυτό που περνάω ή το περνάνε τώρα μαζί μου ή θα το περάσουν στο μέλλον. Υπομονή, ξέρω ότι θα περάσει. Δεν θα κλαίει για πάντα, για όλη του τη ζωή. Κάποτε θα σταματήσει και η ζωή μας θα είναι πολύ πιο ωραία και θα περνάμε καλά. Μπορεί να ακούγομαι αισιόδοξη αλλά δεν είμαι στην πραγματικότητα. Οι μέρες μου φαίνονται αιώνες.