'Μάμυ? Πού είσαι? Ξύπνησα!'
Μικρέ μου Π,
Έφτασε η ώρα να γράψω όλη την αλήθεια για σένα χωρίς να κρύβω ή να καλύπτω πράγματα ή να κάνω πως δεν τα βλέπω. Πιο παλιά είχα γράψει για τα high needs babies και είχα φτάσει στο συμπέρασμα ότι ΔΕΝ είσαι high needs baby. Η αλήθεια όμως είναι ότι....ο όρος εφευρέθηκε για σένα. Δεν ξέρω γιατί φοβόμουν να το παραδεχτώ, έχω διαβάσει και ένα βιβλίο για το θέμα και με βοήθησε πάρα πολύ να καταλάβω γιατί είσαι τόσο διαφορετικός από τα άλλα μωρά και γιατί είμαι τόσο κουρασμένη ενώ οι άλλες μαμάδες όχι. Δεν είναι κάτι το παθολογικό μην ανησυχείς, δεν είναι καν επιστημονικός όρος, είναι κάτι που εφηύρε ένας παιδίατρος με τη γυναίκα του για το ανήσυχο μωρό τους. Η καλή πλευρά είναι ότι αυτά τα παιδάκια είναι πανέξυπνα, ανεξάρτητα, κοινωνικά, δυναμικά, με έντονη προσωπικότητα και λίγο κυριαρχικά. Ότι ακριβώς είσαι εσύ μικρέ μου γλυκέ τύρρανε!
Ο λόγος που το επαναφέρω στην επικαιρότητα είναι γιατί πρώτον θέλω να τα θυμάμαι όλα αυτά για πάντα και να παίρνω δύναμη για μελλοντικές δυσκολίες -τίποτα δεν με τρομάζει-, δεύτερον για να τα διαβάσεις εσύ κάποια μέρα (αν θέλεις να ξέρεις πως ήσουν ως νιάνιαρο) και τρίτον γιατί γράφοντας αποφορτίζομαι και βάζω το μυαλό μου σε τάξη!
Ψάχνοντας το θέμα και ανακαλύπτοντας το συγκεκριμένο βιβλίο για τα high needs babies and children κατάφερα να μάθω να σε απολαμβάνω και να παρασύρομαι από τους ρυθμούς σου. Επίσης να σέβομαι την προσωπικότητα σου και να σε αφήνω ελεύθερο μέσα στα προβλεπόμενα (σχετικά χαλαρά) όρια που σου θέτω. Κάποια όρια είναι απόλυτα όπως το να μην χτυπάς και να κλωτσάς, κάποια άλλα είναι πιο χαλαρά όπως για παράδειγμα το να παίζεις ελεύθερα με τα χώματα και τις πέτρες που τόσο αγαπάς μέχρι όμως το σημείο που αποφασίζεις να τα λουστείς στο κεφάλι ή να τα φας!
Λοιπόν μικρέ, πήγαμε για δεύτερη φορά στα Μουσικά Δρώμενα το Σάββατο που μας πέρασε. Όπως (νομίζω) έχω αναφέρει είναι τάξη μουσικής για μικρά παιδάκια. Καθόμαστε σε κύκλο οι μαμάδες/μπαμπάδες με τα μικρά μας και η δασκάλα βάζει ένα τραγούδι κάθε φορά το οποίο συνοδεύουμε εμείς με κάποιο μουσικό αντικείμενο ή παιχνίδι που θα μας δοθεί. Σου άρεσε πάρα πολύ και θέλω λίγο να σου περιγράψω πως φέρθηκες μέσα στην ομάδα. Καταρχήν ένιωσες αμέσως άνετα. Τόσο άνετα που ενώ όλα τα άλλα παιδάκια κάθονται στον κύκλο μαζί με τους γονείς τους εσύ είσαι μόνιμα στη μέση του κύκλου και παρατηρείς τη δασκάλα προσεχτικά. Χορεύεις έντονα και είσαι το μόνο παιδάκι που είναι τόσο χαρούμενο, εκφραστικό, loud και χοροπηδά πάνω κάτω. Εάν σε ενδιαφέρει το αντικείμενο που θα σου δοθεί θα το πάρεις με προθυμία όπως το τύμπανο, το μεταλόφωνο και το αεροπλανάκι. Αν όμως δεν σε ενδιαφέρει όπως η κορδέλα ή τα υφάσματα γενικότερα, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να το κρατήσεις στα χέρια σου. Και ας επιμένει η δασκάλα ότι πρέπει να σας πιέσουμε να το κρατήσετε στα χέρια σας (θα το σχολιάσω μετά). Κάποιες φορές πήρες αντικείμενα από τα χέρια των άλλων παιδιών αλλά τα έδωσα πίσω αμέσως. Δεν μένεις καθιστός ούτε για 1 λεπτό αλλά κοιτάζεις τη δασκάλα στα μάτια με τόση προσοχή, κρέμεσαι από το στόμα της. Αμέσως κάνεις αυτό που λέει η δασκάλα να κάνεις αλλά βαριέσαι πρώτος και σταματάς, εχτός από το τύμπανο. Δεν διστάζεις να παρατήσεις ένα αντικείμενο στη μέση και να ψάξεις για κάποιο άλλο που σε ενδιαφέρει. Όταν η δασκάλα γυρίζει με ένα κουτί για να επιστρέψετε τα αντικείμενα σας, τότε εσύ το βάζεις πίσω χωρίς να διαμαρτύρεσαι (οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό δεν το περίμενα!).
Το συμπέρασμα με εκπλήσσει γιατί είναι η πρώτη φορά που σε είδα να λειτουργείς μέσα σε ομάδα με συνομήλικα. Από τα 10 παιδιά, ανήκεις στο 1/10 που ξεχωρίζει. Είσαι ο πιο κοινωνικός, ανεξάρτητος, free willed, αυτόνομος, ασυμβίβαστος, έντονος, να τολμήσω να πω έξυπνος? Αγάπη μου είσαι αστέρι! Είσαι λαμπερός πως να το κάνουμε, δεν περνάς απαρατήρητος. Ναι σίγουρα ένιωσα άβολα σε κάποιες στιγμές και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί όταν έπαιρνες πράγματα από τα χέρια άλλων παιδιών αλλά σε γενικά πλαίσια αυτό που θέλω να κάνω τις περισσότερες φορές είναι να γελάσω με αυτά που κάνεις.
Οι πρώτες μου σκέψεις για τη δασκάλα σας είναι ότι... είναι πολύ καλή στη δουλειά της αλλά δεν ξέρει και πολλά πράγματα από μικρά παιδάκια. Έχει απαιτήσεις που δεν είναι ρεαλιστικές κάποιες στιγμές, όπως το να ακολουθείτε αυστηρά τους κανόνες της σαν στρατιωτάκια και μάλιστα πολύ γρήγορα. Διαφωνώ με αυτό αλλά θα συνεχίσω να σε παίρνω εκεί μέχρι να μας ζητήσουν να φύγουμε (χαχαχα αστειεύομαι!), όχι, επειδή σου αρέσει πολύ και επειδή πιστεύω σου κάνει καλό να κοινωνικοποιείσαι - ως υποκατάστατο του νηπιαγωγείου.
Το παραδέχομαι ότι μόλις τώρα έχω αρχίσει να χαλαρώνω και να αποδέχομαι τα πράγματα όπως είναι. Δεν αγχόνομαι και ακολουθώ τους ρυθμούς σου. Στο σπίτι έχω δημιουργήσει τον δικό σου παιχνιδότοπο γεμάτο με δημιουργικά και μη παιχνίδια και έχω μάθει να παίζω! Και να περνάω από το ένα παιχνίδι στο άλλο όσο γρήγορα το θελήσεις εσύ. Έχω επίσης κατανοήσει την ανάγκη σου για εξωτερικούς χώρους, για παιχνίδι, για εκτόνωση και έτσι περνάμε πολύ χρόνο έξω. Σε αφήνω να μαγειρεύεις μαζί μου, να σκουπίζεις, να βγάζεις και να βάζεις τις κατσαρόλες από τα ντουλάπια, κλπ κλπ. Που ξέρεις ίσως στο μέλλον με βοηθάς με τις δουλειές και ίσως να κληρονόμησες την αγάπη του μπαμπά σου για τη μαγειρική. Πάντως την αγάπη του για τα εργαλεία και τα τράκτορ την κληρονόμησες σίγουρα!
Τώρα τελευταία έχεις αρχίσει να χτυπάς και να κλωτσάς! Όλοι με ρωτάνε που το έμαθες. Δεν το έμαθες από κάπου, απλά το έκανες τυχαία και όταν είπα 'άου' το βρήκες τόσο αστείο που το συνέχισες. Χτύπησες ένα πολύ μεγαλύτερο παιδάκι από σένα στο mall και είπες 'άου' ταυτόχρονα. Εσένα σου φάνηκε εξωφρενικά αστείο αλλά το παιδάκι κόλλησε τρομοκρατημένο στον μπαμπά του. Εννοείται ότι σε κατσάδιασα. Σε ένα παιδότοπο πάλι χτύπησες ένα μεγαλύτερο παιδί από σένα αλλά εκεί θαύμασα το θάρρος σου. Ήταν ένας bully που δεν σε άφηνε να παίξεις και ότι άγγιζες σου το έπαιρνε και σου έλεγε ότι είναι δικό του. Εκνευρίστηκες και τον χτύπησες και αυτός πάγωσε από το θάρρος σου και υποχώρησε. Άλλες φορές όμως κάποιο παιδάκι μπορεί να σου φωνάξει ή να σου πάρει τα παιχνίδια σου κι εσύ στεναχωριέσαι και μπερδεύεσαι και τότε λιώνω και θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου αλλά δεν θα είμαι πάντα εκεί να σε προστατεύω από τον κόσμο. Κάποτε θα πας σχολείο και θα είσαι ολομόναχος εκεί. Δεν θέλω ούτε καν να το σκέφτομαι!
Μιλώντας για σχολείο... λόγω του ότι είσαι αυτός που είσαι, πιστεύω ότι ένα συμβατικό σχολείο με αυστηρούς κανόνες στη λειτουργία της ομάδας δεν κάνει για σένα και δεν θα σε αφήσει να αναπτυχθείς. Κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς το 'άτακτο' παιδάκι. Γιαυτό το λόγο σκέφτομαι το σχολείο Montessori που ευτυχώς υπάρχει και στην Κύπρο (αν είμαστε εδώ μέχρι να πας σχολείο). Το Montessori εστιάζει περισσότερο στην ελευθερία του παιδιού, δεν αναγκάζει όλα τα παιδιά να κάνουν ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα αλλά σέβεται τις ανάγκες και τις επιθυμίες του κάθε παιδιού ξεχωριστά, χωρίς να απουσιάζουν φυσικά και τα όρια. Προς το παρόν ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω να σε αφήσω στα χέρια άλλων ανθρώπων που δεν ξέρω αν μπορώ να επιστευτώ. Του χρόνου βλέπουμε.... Χαζούλη είσαι το μωρό μου ακόμα! Δεν θα αφήσω καμία άλλη να σου αλλάξει το πανί σου, μην ανησυχείς! (χαχα, possessive mother)!
Που λες μικρέ...μείνε όπως είσαι και μην ανησυχείς, είμαστε μαζί σου. Θηριάκι.