Merry Christmas!

Είναι παραμονή Χριστουγέννων! Κιόλας! 

Περνάω την καλύτερη παραμονή Χριστουγέννων που θα μπορούσα να περάσω αυτή τη δεδομένη στιγμή της ζωής μου, αυτή τη χρονιά του 2014, στα 32 μου χρόνια, με ένα παιδί στο κρεβάτι και ένα άλλο στην κοιλιά. 

Το σχέδιο ήταν να μείνω στο σπίτι της μαμάς μου απόψε για να περάσουμε οικογενειακά τη γιορτινή αυτή βραδιά. Πες το ψυχαναγκασμός των γιορτών. Τελικά έκανα την επανάσταση μου. Κάθομαι στον καναπέ μου, μόνη μου, με ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα, την κουβέρτα μου, τα τραγούδια μου και την τηλεόραση μου. 

Είναι απίστευτο το πόσο μοναχική είμαι καταβάθος. Πόση ανάγκη έχω αυτές τις μοναχικές στιγμές για να βάλω σε τάξεις τις σκέψεις μου και να αδειάσω το κεφάλι μου. 

Πως περνάμε τις γιορτές; Πως να τις περνάμε... Τελικά έχω γίνει πολύ κυνική και μη συναισθηματική. Δεν νιώθω τίποτα! Πάντα λάτρευα τις γιορτές, από μικρή μέχρι πρόσφατα. Ήταν για μένα κάτι μαγικό, το στόλισμα του σπιτιού ήταν ιεροτελεστία, οι ετοιμασίες των πάρτυ ήταν η ζωή μου, ένιωθα ενθουσιασμό σαν μικρό παιδάκι. Τώρα...τίποτα! Υπάρχει το δέντρο, υπάρχουν τα στολίδια και τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια καθώς και το usb στο αυτοκίνητο με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αλλά δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Νόημα έχουν τα παιδιά μου, το γεννημένο και το αγέννητο. Με τον Θ δεν έχουμε μιλήσει εδώ και λίγες μέρες γιατί έχουν πρόβλημα οι γραμμές, μιλάμε μόνο με μηνύματα. Αν μου λείπει απόψε; Όχι περισσότερο απότι όποιαδήποτε άλλη μέρα. 

Έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι λιγοστές μέρες πριν γεννήσω, είναι οι τελευταίες που θα περάσω μόνη μου με τον Π. Είναι μαγικές αυτές οι στιγμές, μοναδικές, πολύτιμες, είναι μια εμπειρία που θα ζήσω μόνο μια φορά στη ζωή μου. Ξέρω ότι θα μου λείψει ο άπλετος και απόλυτος χρόνος που διαθέτω για τον Π αυτή τη στιγμή. Ξέρω ότι θα λείψει και στον ίδιο. Αυτό μόνο με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή στη ζωή μου. Να ρουφήξω τις στιγμές που έχω με το μωρό μου. Έστω κι αν βαριέμαι αφόρητα να φτιάχνω ψηλούς πύργους και να διαβάζω το ίδιο βιβλίο για 100στή φορά. Όταν πάει για ύπνο και έρθω μόνη μου στο σαλόνι και αντικρύσω το ποδηλατάκι του με την καρότσα του, δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου. Πως γίνεται να τον αγαπάω τόσο πολύ που όλα τα άλλα να ακυρώνονται; Θα αγαπήσω το ίδιο και τον δεύτερο μου γιο; Φυσικά και ναι αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ καν να φανταστώ πως γίνεται αυτή η αγάπη να μοιραστεί στα δύο. Ή να μεγαλώσει κατά το διπλάσιο. 

Λες να με επισκεφτεί ο Άγιος Βασίλης απόψε και να μου αφήσει το δώρο μου κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο; χο! χο! χο! 

Κατά τ' άλλα... είμαι 35 εβδομάδων έγκυος! wow....! Πότε έφτασα μέχρι εδώ. Σε λιγότερο από 1 μήνα γεννάω, 21 Ιανουαρίου 2015, στις 8:30 το πρωί. Πήγα στο γυναικολόγο μου χτες και όλα μια χαρά. Το μωράκι είναι 2,5 κιλά και έχει πάρα πολλά μαλλιά. Ο Π είχε πολύ λίγα. Μου έκαναν εξετάσεις αίματος και όλα μια χαρά. Δεν καταφέραμε να δούμε το προσωπάκι του -πάλι- γιατί είχε τα χεράκια μπροστά στα ματάκια του. Θα μας κάνει έκπληξη αυτό το παιδί, θέλει να κάνει την εμφάνιση του την ημέρα που θα γεννήθει. Λες να μοιάζει στον Π; Λένε ότι ο Π μοιάζει σε μένα. Εγώ κάποτε βλέπω τον εαυτό μου σ'αυτόν και κάποτε βλέπω τον Θ. Νομίζω είναι ένα ομοιόμορφο ανακάτεμα και των δύο μας. Δεν θα πω ψέματα, εύχομαι το μωρό που έρχεται να μοιάζει περισσότερο στον Θ. Δεν μπορώ να βλέπω τη φάτσα μου σε έναν άλλο μικρό άνθρωπο. Μου φαίνεται πολύ creepy. 

Καλά Χριστούγεννα

33 εβδομάδων!

Η κοιλιά μου έχει χαμηλώσει εμφάνως. Το μωρό γύρισε με το κεφάλι προς τα κάτω. Δεν πιέζεται πια τόσο πολύ το διάφραγμα μου και μπορώ να αναπνέω λίγο καλύτερα. Όμως η κούραση είναι πολύ περισσότερη τώρα πια νιώθω βαριά. Το άδικο είναι ότι ενώ ο Π ερχόταν σε τέτοια θέση που δεν μπορούσα να τον γεννήσω φυσιολογικά όπως ήθελα, αυτός εδώ έρχεται σε τέλεια θέση αλλά ο γιατρός δεν παίρνει το ρίσκο να με γεννήσει φυσιολογικά μετά από καισσαρική τόσο σύντομα. 

Την Τετάρτη που μας πέρασε είχα ραντεβού στο γυναικολόγο. Δεν καταφέραμε να δούμε το προσωπάκι του μωρού γιατί είχε και τα χεράκια αλλά και τα ποδαράκια μπροστά του. Απογοήτευση. Επίσης....το βάρος του μωρού είναι λιγό πιο κάτω από τον μέσο όρο. Είναι 1.800κιλά ενώ έπρεπε να είναι λίγο πιο πάνω από 2 κιλά. Γι΄αυτό φταίει το ότι ούτε εγώ παίρνω βάρος τον τελευταίο καιρό λόγω του ότι δεν πεινάω αλλά και του ότι προσέχω πολύ τη διατροφή μου. Ναι, οι θερμίδες που παίρνω είναι πολύ λιγότερες από αυτές που θα έπρεπε. Έκανα το λάθος και πήρα περισσότερα κιλά στην αρχή της εγκυμοσύνης που δεν τα χρειαζόμουν, και αποφάσισα να προσέχω τώρα που είμαι στο τέλος και επιβάλλεται να παίρνω βάρος. Εννοείται ότι πανικοβλήθηκα και άρχισα από την ίδια κιόλας μέρα να τρώω περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι δεν πεινάω και τόσο πολύ και μου αρέσει να τρώω υγειινά και ελαφριά. Για παράδειγμα για πρωινό τρώω δύο φέτες μαύρο ψωμί με μοτσαρέλα και γαλοπούλα και 1 αυγό. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να τρώω άσπρο ψωμί και πιο παχυντικό τυρί μαζί με 2 αυγά. Είπε να τρώω λουκάνικα και πίτσες. Ναι, σκέφτομαι ματαιόδοξα πολλές φορές και δεν θέλω να παχύνω όσο πάχυνα στον Π. Είδα το σώμα μου όπως δεν το είχα δει ποτέ και δεν ντρέπομαι να το πω, ένωσα μια αηδία. Δεν μου αρέσει να παχαίνω και σίγουρα δεν μου αρέσει η διαδικασία του να χάσω τα κιλά μετά. Φυσικά, αυτό δίπλα στην υγεία του μωρού μου μου φαίνεται εντελώς παράλογο και προτιμώ να πάρω όσα κιλά πρέπει παρά να κινδυνέψει με όποιοδήποτε τρόπο το μωράκι μου. Από την περασμένη Τετάρτη έχω πεσμένη ψυχολογία και δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά νιώθω το μωράκι στην κοιλιά μου πολύ πιο ήσυχο σε σημείο που έχω ανησυχήσει. Μπορεί να είναι λόγω του ότι μεγαλώνει και δεν έχει τόσο πολύ χώρο πια για να κινείται. Σκέφτομαι ότι μπορεί να πάθει κάτι και τρελαίνομαι. 

Εχτός από τα της εγκυμοσύνης... τα υπόλοιπα δεν είναι και τόσο χαρούμενα για μένα. Δεν πρόκειται να ωραιοποιήσω τίποτα, θέλω να λέω μόνο την αλήθεια. Ο Π με κάνει πολύ χαρούμενη και δίνει νόημα στη ζωή μου και λόγο ύπαρξης, αλλά...η μοναξιά ώρες ώρες με τρελαίνει. Μου λείπει απίστευτα ο Θ, το μωρό μου, η αγάπη μου, ο άντρας μου, το στήριγμα μου, ο άνθρωπος που με κάνει να γελάω, να χαλαρώνω, να νιώθω αγάπη. Κρατιέμαι δυνατή, ξεχνάω να έρθω σε επαφή με τα αισθήματα μου επειδή συνέχεια είμαστε με κόσμο και δεν καθίσαμε σπίτι ούτε ένα απόγευμα! Δεν αντέχω να είμαι στο σπίτι το απόγευμα, την ώρα που κανονικά θα σχόλανε ο Θ και θα ερχότανε να μας βρεί. Είναι οι πρώτες γιορτές της ζωής μου που ανυπομονώ να περάσουν και να τελειώσουν, για να φτάσει η μέρα που θα έρθει ο Θ. Ανυπομονώ για τη μέρα που θα ξεστολίσω το δέντρο. Ζω τις γιορτές από απόσταση, χωρίς να τις νιώθω. Κανονίζω χίλια δυό για τις γιορτές, χωρίς να το θέλω πραγματικά, μόνο και μόνο για να είμαι με κόσμο, ενώ το μόνο που θέλω είναι να κάτσω στον καναπέ μου, μόνη μου με την κουβέρτα μου και να βλέπω τηλεόραση από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να μιλώ σε κανέναν, μέχρι να περάσουν οι μέρες. Έχω όμως και ένα παιδί μαζί μου και δεν μπορώ να του το κάνω αυτό. Θέλω να είμαι χαρούμενη γιαυτόν και να του προσφέρω τα καλύτερα! Και μέχρι τώρα το καταφέρνω. Δεν είναι ότι προσποιούμαι...όταν είμαι μαζί του είμαι όντως χαρούμενη και ξεχνιέμαι. 

Πιστεύω ότι οι άλλοι με βλέπουν σαν ένα πολύ δυνατό πλάσμα. Ξέρω ότι δείχνω αυτή την εικόνα προς τα έξω. Γιαυτό και πολλές φορές κανένας δεν προσφέρεται να με βοηθήσει και όλοι υποθέτουν ότι τα καταφέρνω και μόνη μου, τονίζοντας μου πόσο δυνατή είμαι. Ναι είμαι. Και ναι δεν μου αρέσει να ζητάω βοήθεια, ποτέ δεν μου άρεσε. Ήμουν πάντα πολύ ανεξάρτητη και τα έβγαζα πέρα μόνη μου. Τώρα όμως χρειάζομαι πολλή βοήθεια γιατί δεν τα καταφέρνω μόνη μου έγκυος και με ένα νήπιο. Σωμάτικα μου είναι αδύνατον! Αλλά, δεν ξέρω πως να ζητήσω βοήθεια. Μέσα μου φωνάζω για βοήθεια αλλά έξω φαίνομαι ότι τα έχω όλα υπό έλεγχο. Εύχομαι μόνο κάποιος να μπορούσε να καταλάβει αυτή την ανάγκη μου και να έρθει μια μέρα από μόνος του στο σπίτι μου να μου πει να κρατήσει για λίγο τον Π να πάω να ψωνίσω τα αναγκαία μας τρόφιμα. Ή κάποιος να προσφερθεί να ανεβάσει τον Π και τις τσάντες μας από τις σκάλες. Και διάφορα άλλα τέτοια πρακτικά. 

Είναι δύσκολα...δεν θα πω ψέματα, είναι δύσκολα. Περνάω και ωραίες στιγμές αλλά πάντα κάτι λείπει. Όλα είναι μισά. Ξέρω όμως ότι όλα αυτά σύντομα θα αλλάξουν. Και ζω γιαυτές τις στιγμές που θα είμαστε όλοι μαζί, μια οικογένεια. Τα τρία αγόρια μου κι εγώ! Να τους προσέχω και να με προσέχουν. 

Έτσι ήμουν στις 33 εβδομάδες έγκυος τον Π!! Νόμζω ότι η κοιλιά ήταν μεγαλύτερη.

21 μηνών!

Οι αγαπημένες σου βόλτες στα χωράφια μαζί με τον παππού.

Εντάξει οι μήνες πετάνε δεν το συζητώ! Μόλις κλείσεις 2 χρονών θα σταματήσω να μετράω την ηλικία σου σε μήνες, εκτός από τα 6μηνα. Δύο, δυόμιση, κλπ. 

Η εξέλιξη σου ραγδαία! Δεν μπορώ να μην το συνδέσω με το ότι τον τελευταίο μήνα είμαι κι εγώ στο σπίτι μαζί σου και έχω αναλάβει full την διαπαιδαγώγηση σου. Σου κάνω home schooling κανονικότατα! Όπως και τον Αύγουστο που μας πέρασε που είχα άδεια και ήμασταν όλη μέρα μαζί, έτσι και τον τελευταίο μήνα, έκανες άλματα! Τι κάνω μαζί σου; Καταρχήν η τηλεόραση, το laptop και το κινητό είναι απαγορευμένα στο σπίτι μας. Η τηλεόραση είναι σβηστή από την πρίζα και ξέρεις ότι έχει 'σπάσει'. Το laptop είναι κρυμμένο στο ντουλάπι του διαδρόμου (μαζί με όλα τα καθαριστικά και στοκ σε χαρτικά και μωρομάντηλα), αλλά δεν έχω άλλη επιλογή γιατί όπου άλλου το βάλω το βρίσκεις. Κάποιοι ίσως με βρίσκουν υπερβολική και ότι λίγη τηλεόραση δεν κάνει κακό και μπλα μπλα μπλα, ΑΛΛΑ εγώ αυτό βρίσκω ότι είναι το καλύτερο για σένα. Έχεις κόλλημα με όλα αυτά τα ηλεκτρονικά και αν τολμήσω να σε αφήσω να τα χρησιμοποιείς ελεύθερα δεν πρόκειται να σταματήσεις ποτέ. Εξάλου όποτε πάμε στη γιαγιά σου βλέπεις τηλεόραση και youtube. Άρα δεν στερείσαι τίποτα! 

Από το πρωί που ξυπνάμε αρχίζουμε μάθημα! Διαβάζουμε πολλά, πολλά, πάρα πολλά βιβλία και μαθαίνουμε καινούριες λέξεις. Έχεις μάθει σχεδόν όλα τα χρώματα (πράγμα που πίστευα ότι το μαθαίνουν πολύ αργότερα τα παιδιά). Ξέρεις το κόκκινο, το μπλε, το πράσινο, το κίτρινο, το πορτοκαλί και το μοβ. Τώρα δουλεύουμε λίγο το άσπρο και το μαύρο. Ξέρεις να μετράς μέχρι το 12 και στα αγγλικά ξέρεις μέχρι το 4. Δεν έχω ίδεα που έμαθες το four αλλά όταν σου δείχνω τον αριθμό 4 μου λές four! Το one, two, three, τα έμαθες από ένα παιχνίδι που τα λέει στα αγγλικά αλλά το four, δεν έχω ιδέα! 

Μετά παίζουμε με διάφορα παιχνίδια (αν και τα βαριέσαι γρήγορα). Σου αρέσει να φτιάχνουμε ψηλούς πύργους με διάφορους κύβους και μετά να τους ρίχνεις κάτω με δύναμη. Αυτό σε διασκεδάζει πολύ. Το κόλλημα με τα τράκτορ και όλα τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς εξακολουθεί να υπάρχει. Επίσης τραγουδάμε και χορεύουμε!! 

Προσθέσαμε ακόμα μια δραστηριότητα στη λίστα μας, πάμε μουσικοκινητική μαζί με μια φίλη μας και το κοριτσάκι της. Σου αρέσει πάρα πολύ να πηγαίνεις εκεί αλλά έχεις ένα θέμα με το να μοιράζεσαι πράγματα με άλλα παιδάκια. Συγκεκριμένα τα πιο μικρά ή στην ίδια ηλικία περίπου μαζί σου. Δεν θέλεις τα μωράκια. Με τα πιο μεγάλα παιδάκια δεν έχεις πρόβλημα. Μου αρέσουν πολύ οι δραστηριότητες μας γιατί ακους μουσική που τη λατρεύεις και επίσης μαθαίνεις πολλά πράγματα. Όχι τόσο νέες λέξεις αλλά μαθαίνεις να συναναστρέφεσαι και να κοινωνικοποιείσαι. Να περιμένεις τη σειρά σου, να ακολουθείς κανόνες. Και συνεργάζεσαι πολύ πιο εύκολα και γρήγορα απότι το περίμενα. 

Το λεξιλόγιο σου έχει ξεφύγει. Κάνεις προτάσεις με 3 λέξεις και ξέρεις πάρα πάρα πάρα πολλές λέξεις. Τι να πρωτογράψω. Τώρα που είμαστε σε γιορταστική περίοδο μαθαίνουμε διάφορα πράγματα σε σχέση με τα Χριστούγεννα. Ξέρεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το αστέρι, τον Άγιο Βασίλη, τους τάρανδους, το δώρο. Σου αρέσει πολύ το τραγούδι let it snow και το ακούμε στο αυτοκίνητο. Μόλις τελειώσει μου λες ' ξανά let it snow'. Ξέρεις να ζητήσεις αυτό που θέλεις. Αν κάθομαι στον καναπέ και θέλεις να παίξουμε, μου λες 'σήκω μάμα'. Λες συνέχεια μα ΣΥΝΕΧΕΙΑ όχι. Στα πάντα. Δεν μπορώ να σε ρωτήσω κάτι και να απαντήσεις κάτι διαφορετικό. Το όχι είναι η αγαπημένη σου λέξη. Ακόμα κι αν δεν το εννοείς, θα το πεις. Έχεις μάθει πως με λένε και πως λένε τον μπαμπά σου. Επίσης πως λένε τις γιαγιάδες και τον ένα παππού. Τον δεύτερο τον αποκαλείς 'παππούλη'. Ξέρεις τα ξαδέρφια σου και κάποιες φίλες μου. Ξέρεις την έννοια του 'φοβάμαι'. Εξακολουθείς να φοβάσαι τους έντονους θορύβους. Αν κάποιο παιδάκι σου φωνάξει δυνάτα πολύ κοντά στο πρόσωπο (κάτι που συμβαίνει συχνά, παραδόξως! καλά, γιατί; τι συμβαίνει στην κοινωνία μας;), αρίζεις να κλαις. Ο θόρυβος είναι το μόνο πράγμα που σε κάνει να κλαις. Αν ακούσεις ένα δυνατό θόρυβο θα μου πεις 'φοβάται'. Μιλάς για τον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο. Φοβάται ο Π. Ο Π πλύνει πιάτα. Α ναι! Σου αρέσει πολύ να 'πλένεις΄πιάτα. Κάθε μέρα στέκεσαι στη βρύση και παίζεις με τα ποτήρια και το νερό. Όταν λερωθεί το πανί σου θέλεις να το 'αλλάξουμε'. Ή ξέρεις ότι όταν τελειώσουμε με τα παιχνίδια θα τα 'φυλάξουμε'.

Τα υπόλοιπα νέα του μήνα μέσω φωτογραφιών. 

Εχτός από το νιάου, τώρα κουβαλάς παντού μαζί σου και το πάντα. Και εννοείται ότι κοιμάσαι και με τα δύο αγκαλιά. 

Wowwwww!!!!!!!! Ένα αληθινό τράκτορ!!!! Δεν φαντάζεσαι τι έγινε, απλά δεν φαντάζεσαι!!!

Βόλτες στη Λάρνακα με τη γιαγιά και τα ξαδέρφια σου. Θαύμασες πολύ τα παιδιά με τα skate boards. 

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα στολίδι πάνω στο δέντρο εχτός από τα φωτάκια και το αστέρι. Δεν πρόκειται να το ξαναστολίσω! 

Τουλάχιστον φαίνεται ωραίο τη νύχτα με τα φωτάκια.

Ναι!!!!!!!!! Το πρώτο σου κούρεμα!!!! Yeiiii!!!!! Τα μαλλιά σου ήταν τόσο μακριά που όλοι σε παιρνούσαν για κοριτσάκι. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό γιατί εμένα μου άρεσαν. Τα μπροστινά όμως μεγάλωσαν τόσο πολύ που έβλεπα ότι δυσκολευόσουν με την όραση. Είχες τα ματάκια σου συνέχεια μισόκλειστα. Το ένα ματάκι έβγαλε ένα κόκκινο εξάνθημα και έτρεχε υγρό. Έτσι αποφάσισα να κόψω πρώτα τα μπροστινά. Χμ...ψιλοαποτυχία γιατί τα πίσω φαίνονταν ακόμα πιο μακριά και ήταν κάπως αστεία. Εχτός του ότι έμοιαζες ακόμα περισσότερο με κοριτσάκι, το κούρεμα θύμιζε κάπως δεκαετία του 70! Σκέφτηκα λοιπόν ότι...μια φορά ο άνθρωπος περνάει το δεύτερο χρόνο τη ζωής του και θα έχουμε να το θυμόμαστε μόνο μέσα από τις φωτογραφίες. Και σκέφτηκα ότι ίσως όταν μεγαλώσεις να μου πεις ότι δεν ήθελες να έχεις τόσο αστεία μαλλιά στα δύο σου και ότι έπρεπε να κάνω κάτι γιαυτό και όχι να σε αφήσω να κυκλοφορείς έτσι. Γιαυτό και εγώ λοιπόν, πήρα το ψαλίδι, έκοψα τις μπούκλες (κλαψ, κλαψ, την πρώτη μέρα είχα κατάθλιψη) και σε έκανα...αγόρι!

Και να το αποτέλεσμα!!! Ναι έχεις χάσει λίγο από το συλ και την προσωπικότητα σου. Θέλω να αφήσω ξανά τα μαλλιά σου να μακρύνουν φυσικά αλλά δεν ξέρω αν θα επιστρέψουν οι πρώτες παιδικές μπούκλες! Έχεις αλλάξει φατσούλα, μου θυμίζεις τώρα μεγάλο παιδάκι και ενώ κάποιοι λένε ότι μου μοιάζεις, εγώ βλέπω τον μπαμπά σου σε σένα. 

Σε λατρεύω μικρέ!

Να τους εκατοστήσεις (τους μήνες!). 

Σχεδόν 31 εβδομάδων και τα νέα μας!!

Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη που μου ήρθε επιτέλους η όρεξη να γράψω. Ήθελα πολύ να γράψω αλλά δεν είχα έμπνευση και βαριόμουν. Άρχισα πολλές φορές να γράφω αλλά στο τέλος τα έσβηνα όλα! Αυτό τον καιρό πλέκω μανιωδώς μια κουβερτούλα για το νέο μωρό και δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο στον ελεύθερο μου χρόνο. Δουλεύω σκληρά! 

Την Τετάρτη γίνομαι 31 εβδομάδων!!! Σε δύο μήνες θα κρατάω στην αγκαλιά μου το μωράκι μου! Πριν 2 εβδομάδες πήγα στο γιατρό για το καθιερωμένο ραντεβού που γίνεται κάθε 3 εβδομάδες και την ίδια μέρα έκανα το τεστ της καμπύλης ζαχάρου που ανιχνεύει αν η εγκυμονούσα έχει διαβήτη. Έφτασα στις 8 το πρωί, μου πήραν αίμα και μετά από μια ώρα έπρεπε να πιω ενάμιση μπουκάλι lucozade μέσα σε 5 λεπτά (γιάκ!). 

Μόλις ήπια τα Lucozade μου πήραν αίμα ξανά και μετά από μια ώρα μου πήραν αίμα για τρίτη και τελευταία φορά. Τα αποτελέσμα τα βγήκαν μια χαρά! Στη συνέχεια μπήκα στο ιατρείο του γυναικολόγου μου για την εξέταση! Το μωράκι μου ζυγίζει 1.400 κιλά και είναι πανέμορφο! 

Εγώ εξακολουθώ να μη θέλω να μάθω πόσα κιλά έχω πάρει! Δεν θέλω να ανέβω στη ζυγαριά γιατί αν δω ότι πήρα πολλά κιλά δεν ξέρω πως θα αντιδράσω! Ακόμα δεν έχω ξεπεράσει την πείνα και τη στέρηση που τράβηξα για να χάσω τα κιλά της πρώτης εγκυμοσύνης. Δεν θέλω καν να σκεφτώ ότι θα ξαναπεράσω τα ίδια! 

Έχω σταματήσει τη δουλειά εδώ και 2 εβδομάδες. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο για τους λόγους, αλλά μπορώ να πω ότι έχω γίνει άλλος άνθρωπος από την ίδια κιόλας μέρα. Απολαμβάνω να είμαι στο σπίτι με τον Π, νιώθω καλά με τον εαυτό μου που αναλαμβάνω εξολοκλήρου την ανατροφή του και δεν βασίζομαι σε άλλους και χαίρομαι που βλέπω ότι από τη μέρα που είμαι μαζί του, έχει αλλάξει. Έχει ηρεμίσει, έχει ησυχάσει, έχουμε βρει τη ρουτίνα μας και το νιώθω ότι νιώθει ασφάλεια. Είναι όλη μέρα μαζί με τη mummy του, τι άλλο μπορεί να θέλει! 

(H αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ, Ζόελ Ντίκερ)

Διάβασα αυτό το βιβλίο το καλοκαίρι και αυτή η παράγραφος πραγματικά με εκφράζει. Πάντα με απασχολούσε το θέμα της ελευθερίας. Τι είναι, πως μπορεί να είναι κανείς πραγματικά ελεύθερος και πως να μεγαλώσω ελεύθερα παιδιά. Στην ουσία είμαι μια υποταγμένη υπάλληλος γραφείου....η οποία προσπαθεί να ξεφύγει αλλά δεν μπορεί. Η λαχτάρα μου για ελευθερία με κυριεύει καθημερινά και το μυαλό μου ψάχνει διεξόδους. Είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός που κατέληξε σε μια καρέκλα γραφείου. Η απουσία δημιουργικότητας με σκοτώνει και εύχομαι αυτό να σταματήσει σύντομα. Ίσως...αν τελικά ο Θ αντέξει εκεί που είναι, αν τελικά πάμε κι εμείς...να καταφέρω να ξεφύγω, να αλλάξω ζωή και να βρω το πραγματικό μονοπάτι της ζωής μου, τώρα που είμαι πιο σοφή, τώρα που 'ξέρω'. 

Πως περνάμε τις μέρες μας με τον Π - μέσα από φωτογραφίες

Μπήκαμε ήδη στο πνεύμα των Χριστουγέννων! Διαβάζουμε καθημερινά Χριστουγεννιάτικα βιβλία και ο Π ήδη γνωρίζει τον Χίχι (Άγιο Βασίλη) και τους τάατους (τάρανδους). Σπίτι στολίσαμε το μικρό μας δέντρο (πέρσι δεν το είχα στολίσει γιατί δεν είχα τη διάθεση και ο Π ήταν πολύ μικρός). Ο Π έβγαλε όοοοοολες τις μπάλες και τα στολίδια από πάνω και άφησε μόνο τα φωτάκια και το αστέρι που δεν φτάνει, αλλά μου είπε 'τέι, βγάλει' (ότι θέλει να βγάλει ΚΑΙ το αστέρι). Το άφησα για λίγες μέρες έτσι ξεστόλιστο με τις μπάλες γύρω γύρω και τον άφησα να παίξει μέχρι να βαρεθεί. Σήμερα το ξαναστόλισα και πρόσεξα ότι δείχνει λιγότερο ενδιαφέρον. 

Παιχνίδια στο μπαλκόνι αν και τώρα τελευταία βγαίνει έξω όλο και λιγότερο, ίσως επειδή κατάλαβε πως κάνει κρύο.

Το 'πχιάνο'. Αυτό το παιδί είναι παθιασμένο με τη μουσική και τα μουσικά όργανα. Δεν ξέρω αν του το καλλιεργήσαμε εμείς χωρίς να το καταλάβουμε (ο μπαμπάς μου είναι μουσικός κι εγώ έπαιζα πιάνο για πολλά χρόνια), ή αν το έχει από μέσα του. 

Πεθαίνω όταν τα μαλλιά του είναι πιασμένα κότσο. Είναι τόσο μα τόσο cool. Έτσι κι αλλιώς, όπως και να είναι τα μαλλιά του και ότι χρώμα ρούχα και να φοράει, όλοι μα ΟΛΟΙ τον περνάνε για κοριτσάκι. Έχω βαρεθεί να λέω σε όλους ότι είναι αγοράκι, πολλές φορές τους αφήνω να πιστεύουν ότι είναι κορίτσι. Παντού ακούς 'θέλει και το κοριτσάκι να παίξει', 'κοίτα το κοριτσάκι', 'να ανέβει και το κοριτσάκι μαζί σου', 'ρώτα το κοριτσάκι πως το λένε', και διάφορα άλλα..... Το μουτράκι του είναι μια γλύκα! Έχει στρογγυλό προσωπάκι με στρογγυλά χαρακτηριστικά και μεγάλα χειλάκια. Είναι τόσο αγγελικός που τον περνάνε για κοριτσάκι. Αν κόψουμε τα μαλλιά σίγουρα αυτό θα σταματήσει, αλλά δεν θέλω να τα κόψουμε. Είναι μέρος της προσωπικότητας του και επίσης, του αρέσουν. Όταν χορεύει, τα κουνάει με το ρυθμό και πιστεύω ότι είναι πολύ περήφανος για τα μπουκλωτά μαλλιά του!

Αυτό το παιδί έχει στυλ. Όπως και να τον ντύσω...αποπνέει ένα στυλ, μια μαγκιά. 

Του αρέσει πολύ να φοράει γυαλιά, κάθε τύπου. 

Ανακάλυψε αυτούς τους πιγκουίνους στο mall, οι οποίοι χορεύουν και παίζουν μουσική. Το τι χορό έριξε μπροστά από αυτούς τους πιγκουίνους, δεν λέγεται! 

Παιχνίδια με τα ξαδερφάκια του!

Μου άρεσε ο τρόπος που έπεφτε το φως πάνω του. Λατρεύει τις βόλτες με το αυτοκίνητο. 'πάτο - κακί'. Περίπατο με το καρεκλάκι. Ναι κρατάει ένα πάχιχι (ψαλίδι). Τι να κάνω, έχει εμμονή! 'Κόπχει'. Κόψει. 

Play dates στο ΙΚΕΑ. 

Βόλτες στη Λήδρας με τη μπάλα μας! 

Σκαρφαλωτικές - που λέει και ο μπαμπάς του!

Η αγάπη του για τη μουσική δεν σταματάει ποτέ. Ναι έβαλε λεφτά σε αυτό τον τύπο, αφού πρώτα σταθήκαμε επί μισή ώρα μπροστά του. Του ζήτησε και ένα αγαπημένο τραγούδι το ουάουάο (The wheels on the bus), το οποίο του παίζει ο παππούς στου στην κιθάρα, αλλά ο καημένος ο άνθρωπος εννοείται πως δεν κατάλαβε. Πρότεινα στην αδελφή μου να του δώσει 5 ευρώ και να του ζητήσει να μας παίξει το τραγουδάκι μας (χαχα!) αλλά εννοείται πως αρνήθηκε. 

Βόλτες στο σπίτι του 'άου πάππου' (άλλου παππού - μπαμπά του Θ), που έχει τράκτορ. 

ohhhhhhhhhh how sweet!!!!!

ΥΓ: Απίστευτο μου πήρε σχεδόν 2 ώρες να μαζέψω τις φωτογραφίες και να γράψω αυτό το κείμενο. Τρέχω να ετοιμαστώ μέχρι να ξυπνήσει ο Π. 

20 μηνών και η πρώτη επιλογή ρούχων!

Είναι κιόλας 20 μηνών? Πότε περάσαμε από τους 19 μήνες στους 20, ούτε που το κατάλαβα. Ακόμα ο Π λέει 'κοτώ μηνών'. Μέτρησα ξανά τους μήνες για να σιγουρευτώ και ναι ο Π είναι 20 μηνών! Σε μόλις 4 μήνες θα είναι τα δεύτερα του γενέθλια και δεν μπορώ να το πιστέψω! Ο πρώτος χρόνος ήταν δύσκολος και πέρασε πολύ αργά και θολά όμως ο δεύτερος... πέρασε σαν άνεμος! Η ανάπτυξη του είναι ραγδαία, κάθομαι και τον κοιτάζω και είναι απίστευτο το πόσο μεγάλος είναι! Θυμάμαι σαν χθές που τον κρατούσα στην μπανιέρα του για να μην πέσει, ενώ χθες τον είδα να στέκεται μόνος του και να φαίνεται τόσο μεγάλος μέσα στην μπανιέρα που φαίνεται τόσο μικρή και μου φάνηκε αστείο να τον κρατήσω για να μην πέσει. Μπορεί να ελέγχει μόνος του το σώμα του τώρα. Μπορεί να τον ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσει και το βρίσκω τόσο συγκλονιστικό! Πότε αυτό το μωρό, που ήταν μέσα στην κοιλιά μου (όπως είναι τώρα ο αδερφός του) μόλις πριν 2 χρόνια, μπορεί τώρα να μου απαντήσει που πήγε το απόγευμα. 'πάκο' Με ποιόν πήγες στο πάρκο? 'ππού, γιαγιά'. Τι έκανες στο πάρκο? 'τσούα, κούνια, τραμπάγια'. Είχε παιδάκια? 'όχι πιάκια'. Ανατριχιάζω... μεγαλώνει, το βρέφος μου έγινε ένα πλασματάκι.

Σήμερα επέλεξε μόνος του τι θα φορέσει! Είμαι συγκλονισμένη. Άκουγα ιστορίες για παιδάκια που επιλέγουν τα ρούχα τους και για μαμάδες που υποφέρουν γιατί δεν μπορούν να ντύσουν με στυλ τα παιδιά τους γιατί αυτά επιλέγουν τους πιο άκυρους συνδυασμούς και γελούσα... Σήμερα έβγαλα δύο μπλούζες για τον Π. Μια γκρίζα και μια κόκκινη. Αποφάσισα να του φορέσω την γκρίζα αλλά δεν δέχτηκε. Γύρισε και μου είπε 'κόνινο'. Τον ρώτησα αν θέλει την κόκκινη μπλούζα και απάντησε καταφατικά 'μμ'. Εννοείτε ότι του φόρεσα την κόκκινη μπλούζα.

Φτάνουμε στο σπίτι της μαμάς μου και βλέπει τη λεμονιά στο πεζοδρόμιο. 'Κόπχει μιμόνια' λέει. Τον κατεβάζω και πάει στη λεμονιά να κόψει λεμόνι. Του λέω να το δώσει στη γιαγιά του για να το βάλει στη σούπα. Της το παίρνει και της λέει 'μιμόνι'.

Φτάνουμε σπίτι την ίδια ώρα με τους γείτονες μας τους οποίους βλέπουμε σπάνια και τυχαία. Τους βλέπει και λέει 'Χάη, Κατίνα'. Ναι είναι ο Χάρης και η Κατερίνα. Και μετά λέει 'μωάμι'. Ξέρει ότι έχουν ένα μικρό μωράκι, 3 μηνών.

Είναι πεπεισμένος ότι η κοιλιά μου είναι τράκτορ! Την δείχνει κάθε μέρα και λέει 'ττάττο'. Μια μέρα απαίτησε να σηκώσω τη μπλούζα μου να δει το ττάττο, πήρε μια βίδα από τα εργαλία του και προσπάθησε να τη βιδώσει στον ομφαλό μου. Του είπα ότι έχει μωράκι εκει μέσα. Θυμώνει και ρωτάει 'πούντο μωάμι?'. Δεν το βλέπει, δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό που δεν βλέπει.

Κρύβω το κινητό μου κάτω από τα μαξιλάρια στον καναπέ για να μην το βρίσκει και είμαι με την εντύπωση ότι δεν με βλέπει όταν το κάνω αυτό. Έχω την αίσθηση ότι του κρύβω κάτι. Ξαφνικά βρίσκει το κινητό μου στο τραπεζάκι του χωλ, το παίρνει και πάει και το κρύβει κάτω από το μαξιλάρι!

Η αγάπη που έχω γιαυτόν τον μικρούλη είναι αστείρευτη. Μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και δεν μπορώ να πιστέψω ότι εγώ είμαι αυτή που τον δημιούργησα (με τη βοήθεια του μπαμπά του φυσικά! χεχε). Ότι είναι κομμάτι μου, ότι είναι μισός εγώ και μισός ο μπαμπάς του. Ότι σίγουρα έχει κάτι από μένα και κάτι από τον μπαμπά του το οποίο δεν βλέπω τώρα. Μου φαίνεται τόσο συγκλονιστικό αυτό το πλασματάκι που υπάρχει στη ζωή μας. Λες και ήρθε από το διάστημα και έπεσε μέσα στο σπίτι μας. Που βρέθηκες αγάπη μου εσύ?

ΥΓ: Θυμάμαι ένα περιστατικό που έγινε το καλοκαίρι του 2013 όταν ο Π ήταν 3 μηνών και είχαμε βγει έξω ίσως για πρώτη ή δεύτερη φορά μετά τον Π. Πήγαμε για σουβλάκια κάπου κοντά στο σπίτι μας. Ήμασταν και οι δύο εξαντλημένοι και φορτισμένοι αλλά προσπαθήσαμε να βγούμε λίγο έξω για αλλαγή. Ο Π κοιμόταν στο καρότσι του. Δίπλα μας καθόταν ένα νεαρό ζευγάρι και η κοπέλα κρατούσε στα πόδια της ένα αγοράκι το οποίο μου φάνηκε πάρα πολύ μεγάλο. Σκέφτηκα...πότε θα είναι και ο Π τόσο μεγάλος να τον κρατάω στα πόδια μου.. και εικόνα μου φάνηκε έτη φωτός μακριά. Στη συνέχεια πιάσαμε κουβέντα με το ζευγάρι και εγώ ρώτησα πόσο χρονών είναι ο μικρούλης. Η μαμά του μου είπε ότι είναι 20 μηνών. Εγώ έμεινα για λίγο να την κοιτάζω και να υπολογίζω στο μυαλό μου πόσοι είναι οι 20 μήνες. Της απάντησα 'δηλαδή, σχέδον 2 χρονών'. Προσπάθησα να μιλήσω λίγο με το αγοράκι αλλά ήταν πολύ ντροπαλός και κούρνιαζε στην αγκαλιά της μαμάς του. Θυμάμαι κιόλας ότι η μαμά του του είπε 'ντροπαλέ!'. Δεν ξέρω γιατί αυτό το περιστατικό έμεινε τόσο ζωντανά χαραγμένο στη μνήμη μου. Αλλά... σήμερα ενάμιση χρόνο μετά... ο Π είναι 20 μηνών! Όσο και το αγοράκι από την ιστορία. Αυτό που ονειρεύτηκα για μια στιγμή τότε, είναι σήμερα πραγματικότητα. Με μια διαφορά όμως! Ο Π ΔΕΝ κάθεται στα πόδια μου, ούτε για να φάει, ούτε για τίποτα, ούτε για 2 λεπτά. Και ΔΕΝ είναι ντροπαλός. Αν ήμασταν σήμερα στον ίδιο χώρο που βρεθήκαμε εκείνο τον Ιούνιο, το πιο πιθανό είναι ότι ο Π θα έτρεχε ανάμεσα στα τραπέζια και θα έβρισκε κάτι να περιεργάζεται και δεν θα καθόταν ούτε δευτερόλεπτο στο τραπέζι. Δεν ξέρω τι θέλω να πω με αυτή την ιστορία. Δεν θέλω να την ξεχάσω όμως...

2 ή 3? 2 ή 3? 2 ή 3?

2 ή 3 παιδιά?

Ξέρω ότι είναι υπερβολικά νωρίς να σκέφτομαι κάτι τέτοιο αφού ακόμα δεν έχω βιώσει τη ζωή μου με 2 μικρούς μπόμπιρες. Όμως δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι. Θυμάμαι ότι όταν ήμουν έγκυος τον Π, σκεφτόμουν ήδη το επόμενο παιδάκι και τη διαφορά ηλικίας τους (αυτή την πετύχαμε). Όταν τον γέννησα, πάλι σκεφτόμουν για δεύτερο παιδάκι αλλά το ενδεχόμενο μου φαινόταν σαν ταινία τρόμου. Μετά ηρεμίσαμε και τελικά το τολμήσαμε. Και ο adrenaline junkie εαυτός μου βγαίνει στην επιφάνεια να τα βγάλει πέρα με δύο μωρά, ένα νήπιο ούτε 2 χρόνων που ακόμα ξυπνάει το βράδυ και ένα νεογέννητο που δεν ξέρω πως θα είναι, μόνη μου, χωρίς τον άντρα μου. Και επιπλέον να σκέφτομαι και ένα τρίτο μωρό!  Μήπως είμαι τρελλή και δεν κάθομαι στην ησυχία μου?

Υπάρχουν δύσκολες στιγμές, σαν χθες το βράδυ, που ο Π ήταν πάρα πολύ κουρασμένος, είχε υπερένταση, χοροπηδούσε πάνω στο κρεβάτι, δεν μπορούσα να τον ηρεμίσω με τίποτα, δεν μπορούσαμε να παιξούμε, δεν ήθελε να κάνει μπάνιο, έκλαιγε σε όλη τη διάρκεια του μπάνιου και μου ζητούσε κάτι που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν. Τελικά κοιμήθηκε αλλά εγώ εξαντλήθηκα και σκέφτηκα ότι 'αυτό ήταν'. Θα κάνω μόνο δύο παιδιά, ευτυχώς που είναι κοντά ηλικίακα, έτσι σε μερικά χρόνια που θα έχουν τελειώσει τα δύσκολα νηπιακά προβλήματα, θα ξαναβρώ την ελευθερία μου μια για πάντα.

Μετά υπάρχουν και οι άλλες στιγμές, που ξαπλώνω δίπλα του και χαϊδεύω το παχουλό του χεράκι και βλέπω το στρουμπουλό του προσωπάκι γαληνεμένο και μυρίζω την απίστευτη μυρωδιά του. Τότε θέλω να φυλακίσω αυτή τη στιγμή κάπου, να τη ζω κάθε μέρα. Θέλω να τη ζήσω με πολλά παιδιά.

Υπάρχουν οι στιγμές που τρέχει κοντά μου και με αγκαλιάζει και γελάει σαν κουνελάκι και είναι τόσο μα τόσο αξιολάτρευτος. Υπάρχουν οι στιγμές όπως αυτή της φωτογραφίας που αποφασίζει να πάρει μαζί του στο αυτοκίνητο ένα ξύλο (!!!!!). Και το κουβαλάμε στη σκάλα μαζί μας και το χτυπάει πάνω στα κάγκελα και λέει "τύμπανο". Τώρα μου φαίνεται τόσο αστείο αλλά εκείνη τη στιγμή μου φαινόταν τόσο εξωφρενικό.

Θα ήθελα πολύ αν κάνω τρίτο παιδί  να είναι κοριτσάκι. Χαίρομαι που το μωράκι που έρχεται θα είναι αγόρι γιατί ξέρω ότι θα είναι φιλαράκια με τον Π. Αλλά θέλω να ζήσω και την εμπειρία του να είμαι μαμά ενός κοριτσιού.

Δυσκολεύομαι να αποφασίσω αν πρέπει να δημοσιεύσω αυτές τις σκέψεις γιατί το μέλλον θα έρθει αργά ή γρήγορα και η απόφαση θα έχει παρθεί και αυτές οι σκέψεις θα μείνουν να αιωρούνται στο χρόνο. Ίσως να μη θέλω να τις διαβάζω... Αλλά είναι αληθινές. Αμφιταλαντεύομαι μεταξύ της απίστευτης εμπειρίας της μητρότητας, της ζωής με παιδιά και της ελεύθερης και ανεξάρτητης ζωής όπου μπορείς να απολαμβάνεις τον σύντροφο σου σαν να ήσαστε δύο τρελλοί έφηβοι και όχι δύο κουρασμένοι, σοβαροί γονείς.

27 εβδομάδων

Φθινοπωρίνη ανατολή ήλιου. Πάντα θα λατρεύω την ανατολή του ήλιου και τα χρώματα που δίνει στον ουρανό. 

Η ανακατοσούρα στο στομάχι δεν φεύγει πότε πραγματικά σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μόνο γίνεται πιο ήπια μετά το πρώτο τρίμημο και κάποτε τη συνηθίζεις και ζεις μ' αυτή. Όλα μυρίζουν πιο έντονα και κάποιες μυρωδιές είναι απλά ανυπόφορες. Με ενοχλεί πολύ η μυρωδιά του πλαστικού ενώ λατρεύω τη μυρωδιά του φρέσκου βασιλικού. Δεν αντέχω τα αρώματα στους ανθρώπους, οποιοδήποτε άρωμα, ακόμα και τα ακριβά που μυρίζουν ωραία. Ούτε τις μυρωδιές από τα απορρυπαντικά χώρου και ειδικά τα υγρά σαπούνια για τα χέρια. Λατρεύω τη μυρωδιά του Π. Λατρεύω τον πρώτο καφέ της ημέρας που πίνω. Στη συνέχεια της ημέρας δεν μπορώ να πιω καφέ.

Τι άλλαξε....είναι όλα δεδομένα για μένα πια και δυσκολεύομαι να θυμηθώ πως ένιωθα πριν μείνω έγκυος. Α! Είμαι πολύ ευσυγκίνητη. Κλαίω με το παραμικρό! Ένα τραγούδι, κάτι που θα δω στην τηλεόραση, ένα μωράκι. Επίσης πληγώνομαι πολύ εύκολα και κλαίω όταν κάποιος μου μιλήσει κάπως έντονα. Γενικά όμως είμαι πολύ ήρεμη.

Νιώθω τα ποδαράκια του μικρούλη στην κοιλιά μου να με κλωτσάνε και είναι το πιο υπέροχο αίσθημα στον κόσμο. Κινούνται απαλά και ρυθμικά. Γίνεται όλο και πιο δραστήριος όσο περνάει ο καιρός αλλά δεν είναι τόσο δυνατός όσο ήταν ο Π (ευτυχώς!). Τον είδα στο ultrasound πριν μερικές μέρες και μου φάνηκε πανέμορφος! Το ίδιο είπε και ο γυναικολόγος μου. Ζυγίζει γύρω στα 800 γραμμάρια αλλά δεν μπορούμε να υπολογίσουμε το ύψος ακόμα.

Παράγγειλα ένα καρότσι για δίδυμα! Είναι πάρα πολύ απλό, συμμαζεμένο και εύκολο στη χρήση. Κάποιοι μου λένε πως δεν θα το χρειαστώ αλλά ο Π ακόμα μπαίνει στο καρότσι του αν θα πάμε κάπου που χρειάζεται πολύ περπάτημα και εξάλλου είμαι σίγουρη πως όταν ο Π δει τον αδερφό του στο καρότσι θα θέλει να μπει και ο ίδιος.

Όνομα! Θέλαμε να του δώσουμε ένα όνομα που μας αρέσει αλλά τελικά αποφασίσαμε να πάμε με την παραδοσιακή οδό και να βγάλουμε το όνομα του μπαμπά μου. Γιατί όχι? Μου αρέσει αυτή η παράδοση, όταν φυσικά το νιώθεις και θέλεις πραγματικά να τιμήσεις και να συνεχίσεις το όνομα κάποιου προγόνου σου επειδή πιστεύεις ότι είναι σημαντικός. Και ο μπαμπάς μου... είναι ξεχωριστός άνθρωπος. Λίγο περίεργος και εναλλακτικός αλλά έχει πολύ καλά αισθήματα μέσα του και αγαπά πολύ τον Π (και εμένα, χιχι). Τον παίρνει στο πάρκο και άλλες βόλτες και έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση. Είμαι σίγουρη πως θα γίνει το ίδιο και με το νέο μωράκι. Δεν του το έχουμε ανακοινώσει ακόμα αλλά ανυπομονώ να δω την αντίδραση του.

Η κοιλιά μου έχει μεγαλώσει αρκετά... τα κιλά μου δεν τα ξέρω γιατί φοβάμαι να ανέβω στη ζυγαρία (πάντα το έβρισκα χαζό όταν μου το έλεγαν άλλοι, δεν αλλάζει κάτι να μην ξέρω τα κιλά μου, δεν πρόκειται να μειωθούν, αλλά τουλάχιστον θα αποφύγω το σοκ).

Αυτά!!!!



Θέλει να γυρίσει πίσω

Ο Θ θέλει να έρθει πίσω...κοντά μας. Δεν αντέχει άλλο λέει. Του λείπουμε πολύ και οι συνθήκες εργασίας εκεί δεν είναι και οι πιο καλές. Δουλεύει υπερβολικά πολλές ώρες (περισσότερες από όσες προβλέπει το συμβόλαιο), κάτω από τον καυτό ήλιο και οι inspectors είναι πολύ απαιτητικοί και προσβλητικοί. Δεν έχει συνηθήσει να δουλεύει έτσι, εκεί δεν ισχύουν οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί και όροι εργασίας.

Εγώ τον θέλω πολύ να έρθει. Παίζω κάθε μέρα στο μυαλό μου τη στιγμή που θα πάμε να τον παραλάβουμε από το αεροδρόμιο. Φαντάζομαι συνέχεια το πρώτο βράδυ που θα κοιμηθούμε μαζί και θα με έχει αγκαλιά με τα χέρια του πάνω στην κοιλιά μου για να νιώθει τον μικρούλη μας. Μέχρι φυσικά να ξυπνήσει ο Π στον ύπνο του και να μου φωνάξει για να πάω να συνεχίσω τον ύπνο μου στο δωμάτιο του, δίπλα του, όπως με θέλει κάθε βράδυ.

Αλλά...έχουμε βάλει ένα στόχο και δεν θέλω να τον αφήσουμε τόσο εύκολα! Θέλω να το παλέψουμε, να το προσπαθήσουμε. Όσο κι αν το συναίσθημα μου λέει ότι πρέπει να είμαστε μαζί αυτό το διάστημα, τόσο μου λέει και η λογική μου ότι για το μέλλον μας θα είναι καλύτερα να το προσπαθήσουμε αυτό που αρχίσαμε.

Σε 2,5 μήνες θα βρίσκεται κοντά μας, θα περάσουμε μαζί τη γέννα και το πρώτο διάστημα με το μωρό στο σπίτι. Μετράω συνέχεια τις μέρες και η ζωή προχωράει χωρίς ουσία. Η απόσταση μας έκανε πιο ερωτευμένους, πιο αγαπημένους. Οι καυγάδες που είχαμε πριν φύγει μας φαίνονται ανούσιοι και τόσο χαζοί... και αναρωτιόμαστε και οι δύο πως μπορούσαμε να τσακωνόμαστε για τόσο χαζά θέματα αφού αγαπιόμαστε τόσο πολύ. Έφυγε το γκρίζο σύννεφο που πλανιόταν από πάνω μας τον τελευταίο καιρό λόγω οικονομικών και άλλων δυσκολιών και έμεινε μόνο η αγνή αγάπη που μας δένει. Και τελικά είναι εκεί, δεν έχει φύγει. Και είναι πολύ δυνατή, μας κρατάει κολλημένους τον ένα με τον άλλον.

Κάποιος λόγος υπάρχει για όλα τα πράγματα που γίνονται στη ζωή μας, κάποιο κρυμμένο νόημα και κάποιο μήνυμα προσπαθεί να μας περάσει η ζωή. Ίσως για μας η απόσταση να ήταν αυτό που χρειαζόμασταν για να καταλάβουμε τι σημαίνει ο ένας για τον άλλον. Είμαι ευγνόμων που ζω ότι ζω γιατί ξέρω ότι μόνο καλό μπορεί να βγει από αυτή την εμπειρία. Είτε αποφασίσει να γυρίσει είτε αποφασίσει να μείνει...

Σ' αγαπώ

Το πρώτο φως της ημέρας! Καλημέρα! Νιώθω τυχερή που μπορώ να βλέπω από το μπαλκόνι μας την ανατολή του ήλιου.

Πρωινά παιχνίδια στη βεράντα με το πολυαγαπημένο χώμα από τις γλάστρες. Κάνει κρύο αλλά εσύ δεν καταλαβαίνεις. Εγώ κρυώνω να βγω έξω αλλά εσύ επιμένεις να βγάλεις ακόμα και τις κάλτσες σου! Τις οποίες δεν ανέχεσαι με τίποτα, μόνο όταν φοράς παπούτσια. Επίσης δεν ανέχεσαι ούτε τα σκεπάσματα τη νύχτα που κοιμάσαι! Μα καλά δεν κρυώνεις? Και ο μπαμπάς σου έτσι είναι! Αν το νερό είναι λίγο ζεστό στο μπάνιο μου λες 'καίει'. Το θέλεις δροσερό.

Μαγειρική! Για να μαγειρέψω πρέπει να στέκεσαι δίπλα μου, πάνω στην καρέκλα, να επιτηρείς τι κάνω, να συμμετέχεις και να κάνεις κι εσύ τα δικά σου. Έβγαλες όλες τις ντομάτες από τη σακούλα και τις έβαλες στο τηγάνι και μετά έβγαλες τα corn flakes από το σακούλι τους και τα έβαλες στο πιάτο σου. Σου αρέσει πολύ να απασχολείς συνέχεια με κάτι τα χέρια σου. Να βάζεις και να βγάζεις πράγματα από κουτιά ή να συναρμολογείς και να αποσυναρμολογείς παιχνίδια.

Είμαι και ο πρώτος μάγειρας!

Νύσταξες, έπιασες το 'νιάου' σου, το 'πχιό' (πιπίλα) σου και ξάπλωσες στο σπιτάκι σου για ύπνο μαζί με το φίλο σου τον Μπίγκο.

Δεν ξέρεις πόσο σε αγαπώ μικρέ μπόμπιρα....λατρεύω τις στιγμές μας...ελπίζω να κρατήσουν για πάντα στη μνήμη μου γιατί στην πραγματική ζωή εξαφανίζονται τόσο γρήγορα...

Γιατί απέλυσα τη νηπιαγωγό που προσέλαβα

Με το που ξυπνά τρέχει να παίξει με τα 'εργαλία' του. Σε αυτή την περίπτωση μια βελόνα πλεξίματος με την οποία 'βιδώνει' τις βίδες στο ποδήλατο.

Λίγο καιρό πριν φύγει ο Θ για Σαουδική Αραβία αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι θα ήταν καλό να προσλάβουμε ένα άτομο να με βοηθά στο σπίτι γιατί όσο θα προχωρούσε η εγκυμοσύνη θα γινόμουν όλο και πιο δυσκίνητη. Μένουμε στον πρώτο όροφο χωρίς ανσανσέρ και ο χώρος στάθμευσης του αυτοκινήτου μου είναι στο υπόγειο. Πολλές φορές φτάνω σπίτι με ψώνια τα οποία πρέπει να κατεβούν αμέσως για να μπουν στο ψυγείο. Έχω τον Π ο οποίος τρέχει με το που κατεβαίνει από το αυτοκίνητο για να πάει στην παιδική χαρά της γειτονιάς μας και το έργο μου γίνεται ακόμα δυσκολότερο! Σκεφτήκαμε να προσλάβουμε μια νεαρή κοπέλα που θα μπορεί να τρέχει πίσω από τον Π και να με βοηθά στο σπίτι με το μπάνιο του και διάφορα άλλα. Έβαλα αγγελία ηλεκτρονικά και πήρα πάνω από 50 βιογραφικά και αρκετά τηλεφωνήματα! Νηπιαγωγοί, νοσηλεύτριες, κοινωνικοί λειτουργοί, μέχρι και ένας άντρας μου έστειλε βιογραφικό! Δεν είχα πολύ χρόνο αλλά ούτε και διάθεση να κάνω πολλά interviews γιατί οι αιτήσεις έπεσαν τις προηγούμενες ημέρες της αναχώρησης του Θ και δεν ήθελα να σπαταλώ τις ώρες μου. Από την άλλη ήθελα να γνωρίσει και ο Θ την κοπέλα που θα προσλάβουμε. Είδα 4 κοπέλες από τις οποίες δεν με ενθουσίασε καμία! Καμία δεν είχε ιδιαίτερη προσέγγιση με τον Π και ίσως υποσυνείδητα να ήξερα ότι αυτό που πάω να κάνω δεν θα δουλέψει γιατί κάτι δεν ταίριαζε. Τελικά επέλεξα την Μ, μια κοπέλα 22 ετών, νηπιαγωγό με λίγη πείρα σε νηπιαγωγεία και σε μικρά παιδιά στην ηλικία του Π. Δούλεψε μια εβδομάδα, την πλήρωσα 100 ευρώ και της είπα να σταματήσει! Δεν είχε καμία χημεία με τον Π. Δεν ήξερε πως να τον προσεγγίσει, πως να του τραβήξει την προσοχή, γενικώς δεν ήξερε τι έκανε η κοπέλα. Δεν φταίει η ίδια όμως γιατί ούτε κι εγώ η ίδια δεν ήξερα τι ήθελα από αυτήν. Την περισσότερη ώρα καθόταν απλώς άπραγη ή κυνηγούσε τον Π μέσα στο σπίτι και του έλεγε όχι το ένα και όχι το άλλο. Ο Π εκνευριζόταν πάρα πολύ γιατί εγώ τον έχω πολύ ελεύθερο μέσα στο σπίτι, τον αφήνω να βγάζει τα πάντα από τα ντουλάπια, τον αφήνω να κάνει μαζί μου ηλεκτρική σκούπα, μέχρι και το ψαλίδι τον αφήνω να περιεργαστεί υπό την εποπτία μου. Αυτή η κοπέλα πίστευε ότι ένα μωρό δεν πρέπει να αγγίζει πουθενά μέσα στο σπίτι. Ο Π δεν την ήθελε ΚΑΘΟΛΟΥ και αυτό σήμαινε ότι δεν μπορούσε να μου προσφέρει πρακτικά καμία βοήθεια. Εάν ήθελα να τον πάρει λίγο μόνη της στην παιδική χαρά για να του ετοιμάσω κάτι να φάει (όπως κάναμε με τον Θ), δεν μπορούσε. Εάν ήθελα να την αφήσω λίγο με τον Π για να κάνω μπάνιο, δεν γινόταν γιατί ο Π δεν την ήθελε και με κυνηγούσε στο μπάνιο. Η σχέση μας λοιπόν έληξε άδοξα και με συνοπτικές διαδικασίες.

Συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζομαι κάποια νηπιαγωγό για να απασχολεί τον Π γιατί στην ουσία εγώ ασχολούμαι με τον Π. Δεν ήθελα καμία παρέμβαση από καμία άλλη καθώς θέλω να διαπαιδαγωγήσω μόνη μου το παιδί μου και θέλω να περνάμε τον πολύτιμο μας χρόνο μαζί χωρίς παρεμβολές. Οπότε κατάλαβα ότι πήρα μια λάθος απόφαση η οποία έπρεπε να διορθωθεί. Τέλος με τη Μ.

Η οικογένεια μου (γονείς, αδερφή, μαμα του Θ), υποσχέθηκαν ότι θα με βοηθούσαν. Έπρεπε όμως κάθε μέρα να βγάζω πρόγραμμα, να ρωτώ από την αρχή της εβδομάδας ποιός μπορεί να έρθει την κάθε μέρα και να συμβιβάζομαι με το πρόγραμμα τους και τα ωράρια τους, πράγμα πολύ εξαντλητικό. Κάποιες μέρες δεν μπορούσε να έρθει κανείς ενώ κάποιες μέρες μπορούσαν όλοι. Οι γονείς μου είναι άτομα που εκτιμούν πολύ την προσωπική τους ζωή και δύσκολα θα θυσιάσουν τα πάντα για τα παιδιά τους, πάντα ήταν έτσι - καλώς ή κακώς - και μας έμαθαν να είμαστε ανεξάρτητες και να μην στηριζόμαστε σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μας. Κάποιες φορές αυτό με πληγώνει και άλλες φορές χαίρομαι απίστευτα γιατί οι γονείς μου έχουν τις ζωές τους και δεν ανακατεύονται στα προσωπικά μου. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Περνάω λοιπόν 2 εβδομάδες κάπως έτσι με πολύ άγχος και στρες γιατί είδα τη ζωή μου ξαφνικά να εκτροχιάζεται στο διάστημα και να παίρνει απρόβλεπτη τροπή. Μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια της μοναξίας, του 19μηνου toddler μου και του εμβρύου στην κοιλιά μου, μου έρχεται μια ίδεα! Δεν είναι παιδαγωγό για τον Π που χρειάζομαι αλλά κοπέλα για τις δουλειές του σπιτιού. Αν προσλάβω μια κοπέλα η οποία θα έρχεται καθημερινά το απόγευμα μέχρι την ώρα που θα πάει για ύπνο ο Π, να καθαρίζει το σπίτι, να με βοηθά με τα ψώνια, το μπάνιο του Π, να κατεβάζει τα σκουπίδια, να σιδερώνει τα ρούχα μας, να βάζει πλυντήριο και ότιδήποτε άλλο χρειαστώ! Δεν θα επεμβαίνει στη σχέση μου με τον Π καθώς εγώ θα είμαι free to do what i want μαζί του, χωρίς να έχω την ανάγκη να συντονίζω το πρόγραμμα ολόκληρης της οικογένειας! Its a win - win situtation. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Βάζω λοιπόν αγγελία στην ίδια ιστοσελίδα και παίρνω μόνο....2 τηλεφωνήματα!!! Πράγμα λογικό γιατί φαντάζομαι πιο πολλές κοπέλλες θέλουν να κάνουν τις νταντάδες σε παιδάκια παρά να καθαρίζουν σπίτια. Η μια κοπέλα είναι περίπου στην ηλικία της μαμάς μου και την αγγελία τη βρήκε ο γιός της. Η άλλη κοπέλα είναι μια μικρή κοπέλα 19 χρονών που τέλειωσε πέρσι το σχολείο αλλά καθαρίζει σπίτια μέχρι να βρει κάτι άλλο. Επέλεξα την πιο μεγάλη κυρία η οποία μου εξέπεμψε περισσότερη ασφάλεια και εμπειρία. Αρχίζουμε σήμερα πρώτη μέρα και ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μπει επιτέλους μια σταθερότητα στη ζωή μας...

ΥΓ: Μέσα σε όλα αυτά χτύπησα με το αυτοκίνητο 2 φορές και τις 2 δικό μου φταίξιμο. Το πρώτο χτύπημα μου στοίχησε 100 ευρώ και το δεύτερο 70 (για τα αυτοκίνητα των ανθρώπων που χτύπησα εννοείται - το δικό μου ούτε και ξέρω, ούτε και θέλω να ξέρω πόσα χρειάζεται να φτιαχτεί και ούτε υπάρχει περίπτωση να το πάρω στο μηχανικό!)

ΥΓ: Επίσης χάλασε ο θερμοσίφωνας, το πιεστικό του νερού και κάηκε μια λάμπα μέσα στο σπίτι. Τα κανόνισα όλα μέσα στην τρέλα μου αλλά...είναι δύσκολο να μη μοιράζεσαι τη ζωή σου και την καθμερινότητα σου με κάποιον...- Respect στις single mothers).
 

Τα παιχνίδια του Π

 

Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο!! Τα παιχνίδια του Π!! Έχουμε φτιάξει τον παιχνιδότοπο μας στο σαλόνι απέναντι απο το καθιστικό. Πιο παλιά όλα τα παιχνίδια του Π ήταν στο χώρο του καθιστικού με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα χάος στο χώρο, να μην μπορούμε να οργανωθούμε και όταν θέλαμε να καθίσουμε να δούμε τηλεόραση να περπατάμε ανάμεσα σε πεταμένα παιχνίδια. Στο χώρο που βρίσκεται τώρα ο παιχνιδότοπος ήταν παλιά η τραπεζαρία αλλά την μετακινήσαμε απέναντι από την κουζίνα και έτσι ο χώρος τώρα φαίνεται πολύ πιο μεγάλος και άνετος! Στο καθιστικό δεν έχει κανένα παιχνίδι και είναι πάντα όλα σε τάξη. Ευτυχώς ο Π δεν μετακινεί ιδιαίτερα τα παιχνίδια του και περιορίζεται στο χώρο του. Ο παιχνιδότοπος συγυρίζεται πολύ εύκολα λόγω των ραφιών στα οποία βάζουμε τα βιβλία και διάφορα παιχνίδια αλλά και χάρη στα καλάθια που βάζουμε μέσα τα παιχνίδια κάθε βράδυ όταν τελειώνουμε το παιχνίδι. Στα πάνω ράφια τοποθετούνται πράγματα των γονιών (όπως π.χ. τα μπουκάλια με τα ποτά, τα οποία ανήκουν σε μια άλλη ζωή - σνιφ, σνιφ).

 

 



 

Ο παιχνιδότοπος!

 

 

Τα ζώα! Ο Π λατρεύει τα ζώα και στην πραγματική τους μορφή αλλά και σε παιχνίδια! Ξέρει να αναγνωρίσει και να ονοματίσει το σκυλάκι, το γατάκι, το γουρούνι, τον ρινόκερο, τη μαϊμού, την αγελάδα (την οποία αποκαλεί μμμμμμμ), το πρόβατο (το οποίο αποκαλεί μπιιιιιιιι), το λιοντάρι, την καμηλοπάρδαλη και το άλογο φυσικά. Δεν ξέρω αν ξεχνάω κάποιο πίσω.... αλλά πάντως αγαπάει τα ζώα! Τα βάζει στην καρότσα του τρακτέρ του για τα πάει περίπατο (όπως φαίνεται πιο κάτω).

Το τραμπολίνο!!! Μας το έφεραν οι νονοί του (η αδερφή μου και ο αραβωνιαστικός της), στα πρώτα γενέθλια του Π αλλά μόλις πρόσφατα κατάφερε να ανακαλύψει την πραγματική του χρήση. Ανεβαίνει σε ανύποπτες στιγμές και χοροπηδά έξαλλα για να κάψει την ενέργεια του.

Το σπιτάκι! Του αρέσει να μπένει μέσα, να κρύβεται και να εμφανίζεται ξαφνικά από τα παράθυρα ή την πόρτα του σπιτιού.

Αυτά τα περίεργα ανθρωπάκια τα οποία αποσυρανμολογούνται και υπάρχουν σε διάφορα χρώματα (δεν ξέρω που είναι τα υπόλοιπα). Τα αποκαλεί 'ππου', δηλαδή παππού.

Αυτό το παιχνίδι (δεν μπορώ να γυρίσω την φωτογραφία), είναι παλιό και αγαπημένο. Το έχουμε από πριν ακόμα μπορεί να βάζει τους κρίκους αλλά τώρα μπορεί να το κάνει με άνεση! Μετράμε και λέμε τα χρώματα (χωμάτα όπως λέει και ο Π).

Αυτό είναι επίσης παλιό και αγαπημένο! Το έχουμε από πριν ακόμη περπατήσει, οπότε και πιανόταν από πάνω και στεκόταν πατώντας τα διάφορα κουμπάκια που κάνουν διάφορους ήχους, τραγούδια και λέξεις. Το θέμα είναι ότι είναι όλα στα αγγλικά και από εδώ έμαθε να λέει one, two, three και byeeeee. Νομίζω ότι ξέρει πως το one, two, three σημαίνει ένα, δύο, τρία. Ξέρει να μετράει μέχρι το 10! Είμαι τόσο περήφανη χαζομαμά! Μετράμε καθημερινά τα πάντα. Κύβους, κρίκους, τα σκαλιά της πολυκατοικίας, τα δαχτυλάκια, τα πάντα! 'Πόσα χέρια έχεις?' - 'Ίο'.

Επίσης αγαπημένο. Βάζουμε τα σχήματα μέσα στις σωστές τρυπούλες. Ξέρει που μπάινει το κάθε ένα αλλά το αγαπημένο του είναι ο 'κύκος' (κύκλος).

Οι κύβοι με τα ζώα!!! Του αρέσει να λέμε ποιο ζώο βρίσκεται σε κάθε κύβο και στους κύβους που δεν έχουν ζώα, τα ψάχνει και λέει 'πούντο? πούντο?' Φτιάχνουμε 'ψηόοοοο πύο' (ψηλό πύργο), βάζοντας τον ένα κύβο πάνω στον άλλον και μετα ρίχνει κάτω τον πύργο για να 'πάχει' (σπάσει) και μετά το κάνουμε 'κανά' (ξανά).

Από τα πιο αγαπημένα, το πρώτο παιχνίδι που του τράβηξε την προσοχή. Το έχουμε από τα περασμένα Χριστούγεννα. Η ειρωνία είναι ότι το αγόρασα για να το πάρουμε για χριστουγεννιάτικο δώρο σε ένα συγγενικό μας παιδάκι αλλά τελικά το ξέχασα στο σπίτι! Οι ίδιοι μας φέρανε ρούχα γιαυτό αποφάσισα να τους αγοράσω κι εγώ ρούχα και να αφήσω το παιχνίδι στο σπίτι για μας. Ήταν η πιο πετυχημένη και τυχαία απόφαση που πήρα ποτέ γιατί ο Π λάτρεψε αυτό το παιχνίδι. Σε πρώτη φάση άρχισε να πατάει με το δαχτυλάκι του τους χρωματιστούς κύλινδρους μέχρι να φτάσουν το πάτωμα. Αυτη η διαδικασία του προκαλούσε τεράστια ικανοποίηση και ένιωθε χρήσιμος. Στη συνέχεια άρχισε να βγάζει τους κύλινδρους από τη βάση τους και πιο μετά να τους βάζει πίσω. Πιο πρόσφατα κατάλαβε και τη χρήση του σφυριού, οπότε και χτυπάει τους κύλινδρους για να μπουν μέσα. Cool!

Tο τράκτορ!!!!!!! Τι να πρωτοπώ για το τράκτορ! Είναι η πρώτη και τελευταία λέξη που ξεστομίζει μόλις ξυπνήσει και πριν πάει για ύπνο αντοίστιχα. Κάθε 3 λέξη που λέει μέσα στη μέρα, είναι τράκτορ. Έχει εμμονή με αυτά. Τα βλέπουμε στο δρόμο, στα βιβλία, στα παιχνίδια, παντού! Ξέρει και την 'κότσα' (καρότσα), στην οποία τοποθετεί τα ζώα του για να πάνε 'πάτο' (περίπατο). Κάθε πρωί με το που ξυπνά, λέει 'τράκτορ', κατεβαίνει από το κρεβάτι και τρέχει να παίξει με το τράκτορ. Αν δεν παίξει για μερικά λεπτά μαζί του δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Και αλοίμονο μου αν τολμήσω να τον διακόψω από το παιχνίδι με το τράκτορ!

Αυτοκίνητα και μοτόρες! (Τίτο και μοτόα). Επίσης αγαπημένα, λατρεμένα και πολυχρησιμοποιημένα παιχνίδια! Λένε ότι εμείς υποβάλουμε στα παιδιά μας με τι παιχνίδια πρέπει να παίζουν και με αυτό τον τρόπο διαχωρίζουμε τα φύλα και δημιουργούμε προκαταλήψεις. Αυτό πίστευα κι εγώ μέχρι πρόσφατα! Αλλά....- δεν ισχύει - αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν είχα αγοράσει ούτε και ένα αυτοκίνητο για τον Π (προτιμούσα τα πιο εκπαιδευτικά παιχνίδια) μέχρι που ο ίδιος άρχισε να τα επιλέγει από μόνος του. Επίσης δεν έχει δείξει κανένα ενδιαφέρον για τις κούκλες στα καταστήματα που πάμε. Είναι καταγεγραμμένο στο DNA.

Τα πάγιολ (puzzle)! Αγαπημένα. Βγάζουμε τις εικόνες από τη θέση τους και ο Π τις βάζει πίσω. Ξέρει που μπαίνει το κάθε τι και ξέρει τι είναι το κάθε τι. Καρέκλα (δεν θυμάμαι πως την λέει ακριβώς), πούτσια, αρκουδάκι, τενιά (χτενιά), γιογιόϊ (ρολόι), άα (γάλα), τόντα (οδοντόβουρτσα), μήο (μήλο), πότα (πόρτα), πάτιο (παράθυρο), ψάι (ψάρι), γιουγιούι (λουλούδι), τέτο (δέντρο), πουί (πουλί), κλπ, κλπ..... Πριν σκεφτεί κάποιος ότι το παιδί μου χρειάζεται λογοθεραπία......να σκεφτεί ότι είναι μόλις 19 μηνών! Πολλά μεγαλύτερα του παιδάκια δεν έχουν ούτε το 1/10 του λεξιλογίου του! Go P!

Ααααα....τα κιακία (εργαλία). Τι να πρωτοπώ για τα κιακία! Επίσης κάτι που ποτέ μου δεν θα σκεφτόμουν να του πάρω. Όμως! Μία μέρα ανακάλυψε τα πραγματικά εργαλία του Θ, τα οποία έφερε στο σπίτι για να στήσει το νέο κρεβάτι του Π. Και μια αγάπη γεννήθηκε! Μπορεί με επιδεξιότητα να πιάνει στο χεράκι του το κατσαβίδι και να βιδώνει τις βίδες, να πιάνει το σφυρί και να χτυπάει τα καρφιά. Λατρεία! Γενικώς ανακαλύπτει κι άλλα εργαλεία. Έχει βανδαλίσει τα εργαλεία του παππού του, ανακαλύπτει βίδες και διάφορα άλλα τα οποία βάζει σε άσχετες τρύπες που βρίσκει και κάνει πως βιδώνει. DNA σας λέω! Ο Θ έχει μια αποθήκη στο γραφείο του στην οποία έχει μέσα τα εργαλεία του. Είναι ο πιο οργανωμένος χώρος που έχω δει ποτέ, με ράφια και όλα τα εργαλία καθαρισμένα και τοποθετημένα στη σειρά, όλα στην εντέλεια! Είναι τα παιχνίδια του λέει. Έτσι αποκαλούσε και τους γερανούς και τα τράκτορ που βλέπαμε στο δρόμο από τότε που τον γνώρισα! ΄Τα παιχνίδια του'. Είναι τυχαίο τώρα όλο αυτό? Δεν νομίζω.... ο Π είναι ο μπαμπάς του ξαναγεννημένος!

Τα 'χωμάτα' (χρώματα) μας! Του ζωγραφίζω διάφορες εικόνες και μου λέει τι είναι και μετά παίρνει ο ίδιος τα χρώματα και κάνει διάφορους κύκλους και γραμμές. Η ζωγραφική είναι περισσότερο δική μου αγάπη την οποία προσπαθώ να περάσω στον Π. Του αρέσει αλλά δεν θα την έβαζα στις top 5 ασχολείες του.

Και περνάμε στα βιβλία.... Έχουμε πάρα πολλά βιβλία και όλα αγαπημένα σε διαφορετικά στάδια και ώρες της ημέρας, αυτά είναι μόνο μερικά από αυτά. Ο Π έδειξε από πολύ νωρίς την αγάπη του για μάθηση και διάβασμα! (χαχα, ελπίζω να κρατήσει μέχρι το δημοτικό). Ακούω για άλλα παιδάκια που βαριούνται το διάβασμα και σκίζουν τα βιβλία τους αλλά όχι ο Π. Πολλές φορές θα πάει να διαλέξει ένα βιβλίο και να μου το φέρει να το διαβάσουμε. Το πιο πάνω έχει τις 4 εποχές με πολλές εικόνες και παραθυράκια που ανοίγουν και αποκαλύπτουν άλλες εικόνες. Στη συγκεκριμένη σελίδα είναι η άνοιξη.

Καληνύχτα μαμά! Ένα βιβλίο για ένα κουταβάκι το οποίο τρέχει στο σπίτι και στον κήπο ενώ η μαμά του προσπαθεί να το πείσει να πάει για ύπνο! Τώρα τελευταία αποφεύγει τις δύο τελευταίες σελίδες στις οποίες η μαμά καταφέρνει να βάλει το κουταβάκι της για ύπνο! Η τελευταία φράση του βιβλίου είναι 'Καληνύχτα μωράκι μου! Όνειρα γλυκά!'. Μόλις ξεστομίσω αυτή τη φράση ο Π λέει αμέσως ΟΧΙ!!!! - επειδή δεν θέλει να πάει για ύπνο προφανώς! χαχα.

Ο κόκκινος πύραυλος και ο Νέμο. Από τον κόκκινο πύραυλο ξεχωρίζει η σελίδα με τη γη, από αυτό το βιβλίο έμαθε τι είναι η γη καθώς και το αλεξίπτωτο (δεν θυμάμαι πως ακριβώς το λέει, ..κάπως σαν 'πτίπτοτο'). Από το Νέμο ξέρει όλους σχεδόν τους ήρωες με ιδιαίτερη προτίμηση στον 'κοιλίτσα'.

Ααααα το βιβλίο της Ειρήνης. Δικό μου αγαπημένο πρώτα αλλά και χιλιοδιαβασμένο από τον Π. Το μαρτυρεί και η κολλητική ταινία που συγκρατεί τις σχισμένες σελίδες. Μάθαμε πολλά πράγματα από αυτό το βιβλίο, μια μέρα θα κάνω μια επισκόπηση των σελίδων μια προς μια.

Ένα από τα δικά μου αγαπημένα και χιλιοδιαβασμένα! Έχει γίνει το έγχειρίδιο μου πια. Το ανοίγω ανα πάσα στιγμή για να πάρω ιδέες και να καθησυχαστώ ότι ο Π σε θέμα ταμπεραμέντου, πέφτει τουλάχιστον σε κάποια standards, έστω και αν αυτά είναι οι εξαιρέσεις!

Αυτά...φυσικά υπάρχουν πολλά πολλά περισσότερα παιχνίδια και βιβλία, τα πιο πάνω είναι κάποιες επιλογές. Πως να βαρεθεί κάποιος όταν έχει τόσα πολλά παιχνίδια να ασχοληθεί όλη μέρα! Εγώ προσωπικά λατρεύω να συγυρίζω τη νύχτα τα παιχνίδια και να τα τοποθετώ στα ράφια, ή να βάζω τα αυτοκίνητα στη σειρά για να τα βρει το πρωί γεμάτος ενθουσιασμό!