Αυγουστος 2014: Μερος II

Μετά τις πρώτες μας διακοπές είχαμε τη δύναμη να συνεχίσουμε για ακόμα μια εβδομάδα στον Πρωταρά. Οι διακοπές είναι πάντα και ξεκούραστες αλλά και κουραστικές. Για μας ήταν και τα δύο. Ήταν αναζωογονητικό να αλλάξουμε περιβάλλον και να πάμε σε μια πόλη όπου η θερμοκρασία ήταν ανεκτή, να είμαστε κοντά στη θάλασσα και περικυκλωμένοι από κόσμο που κάνει επίσης διακοπές, δηλαδή είναι χαλαρός. Η πρόκληση ήταν φυσικά ο μικρός μας Π. Ενθουσιάστηκε πολύ με τη θάλασσα, λατρεύει το νερό, δεν το φοβάται πια. Είμαι πολύ περήφανη μαμά. Όμως το να βγάλεις ένα 17μηνο μωρό από τη ρουτίνα του δεν είναι και ότι καλύτερο. Το ωράριο του ύπνου του το οποίο λειτουργούσε σαν ρολόι και πολύ προβλεπόμενα, ξαφνικά καταργήθηκε και άρχισε να πηγαίνει για ύπνο στις 12 το βράδυ και με τεράστια δυσκολία. 

Πέρασα μια δύσκολη φάση, όπου ένιωσα να με καταβάλει η κούραση και η σκέψη ότι έρχεται ακόμη ένα μωρό και θα είναι αδύνατο για μένα να τα βγάλω πέρα. Ξαφνικά όμως επιστρέψαμε και είναι σαν ο Π να ένιωσε την απελπισία μου και μετατράπηκε σε άγγελο (όσο μπορεί φυσικά). Έχει αρχίσει να κοιμάται μόνος του στο δωμάτιο του, στο καινούριο του κρεβάτι που αγοράσαμε και έφτιαξε το ωράριο του ύπνου του. Η ρουτίνα του κάνει καλό, ξέρει τι να περιμένει και είναι πολύ καθησυχαστικό αυτό για ένα μωρό. Αρχίσαμε να οργανώνουμε το σπίτι με ένα καλύτερο τρόπο γιατί όλη η ακαταστασία είχε αρχίσει να με κουράζει ψυχικά. Δημιουργήσαμε ένα άλλο παιχνιδότοπο στο σπίτι, έτσι ώστε να μην υπάρχουν παιχνίδια του Π στο χώρο του καθιστικού. Αποσυναρμολογήσαμε το γραφείο για να δημιουργήσουμε περισσότερο χώρο στο σπίτι. Μετακινήσαμε τον καναπέ στο μπαλκόνι μακριά από τα κάγκελα γιατί ο Π ανέβαινε συνεχώς και προσπαθούσε να κάνει βουτιά στο κενό. Όλα αυτά με καθησυχάζουν, με ηρεμούν, μου δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας και τάξης. 

Έχω κουραστεί από τη ζέστη, η εγκυμοσύνη δεν με αφήνει να απολαύσω το καλοκαίρι με τον τρόπο που θέλω. Δεν αντέχω άλλο τους 37 βαθμούς και - δεν το πιστεύω ότι το λέω εγώ αυτό - αλλά ανυπομονώ για το χειμώνα!! Θέλω χειμώνα και κρύο! 

Ο Π έχει κάνει τεράστια εξέλιξη αυτό το μήνα και πιστεύω ότι ο λόγος είναι που είμαι μαζί του 24/7. Έχει αρχίσει να μιλάει. Είπε μαμά για πρώτη φορά και τώρα μου φωνάζει συνέχεια όποτε με χρειάζεται. Λέει πάρα πολλές λέξεις. Μερικές είναι: τίτο (αυτοκίνητο), τσούα (τσουλήθρα), νούνη (νονά Ελένη), κακί (καρεκλάκι αυτοκινήτου), πάτο (περίπατο), ά-α (γάλα), ά-ο (κι άλλο), σουιτς (σάντουιτς), πχιο (καπέλο, πιπίλα), σκαιά (σκαλιά), κακό (όταν κάτι δεν του αρέσει), νιάου (γατάκι), cookie (ο σκύλος στο πατρικό μου), όχι, νάνι, μπάκι (μπουκάλι με νερό), μανί (πανί), και διάφορα άλλα. Γενικώς έχει αρχίσει να μιμείται οποιαδήποτε λέξη ακούσει.... Μπορούμε όμως τώρα να συνεννοηθούμε στα απλά και βασικά καθημερινά και είμαι υπερ ευτυχισμένη γιαυτό γιατί έχει κάνει τη ζωή μας ευκολότερη και ο Π δεν εκνευρίζεται πια τόσο εύκολα. 

Ο Αύγουστος τελειώνει. Ήταν μακρύς και κουραστικός αλλά και γεμάτος εμπειρίες. Δεν ήταν σαν άλλους Αυγούστους αλλά ήταν τόσο περιεκτικός, έγιναν τόσα πολλά πράγματα που άξιζε τον κόπο. Είμαι αισιόδοξη για το φθινόπωρο, είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά!

Αύγουστος 2014

Αύγουστος! 

Ο αγαπημένος μου μήνας. Ο απόλυτος μήνας του καλοκαιριού. Ο πιο μαγικός μήνας του χρόνου. Είναι οι μέρες που πραγματικά ζω γιατί δεν υπάρχει για μένα τίποτα άλλο στον κόσμο παρά οι δικοί μου άνθρωποι και η φύση. Η φύση. Η φύση βρίσκεται στη διάθεση μας να την απολαύσουμε. Η θάλασσα. Λατρεύω τη θάλασσα... 

Τέλειωσε ήδη το πρώτο μέρος των καλοκαιρινών μας διακοπών - δεν ξέρω αν θα υπάρξει και δεύτερο, θα το παλέψουμε όμως. 7 μέρες στην Πόλη Χρυσοχούς, στο natura beach hotel. Ήθελα από πέρσι να κλείσουμε ένα σπίτι στο Λατσί, πάνω στη θάλασσα. Όμως το χάσαμε τελευταία στιγμή και έτσι η εναλλακτική μας ήταν ένα σπίτι στο natura. Το επέλεξα γιατί η φιλοσοφία αυτού του ξενοδοχείου είναι ... η φύση. Βρίσκεται μέσα στα δέντρα, σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, την άγρια θάλασσα με τις φωλιές των χελώνων στην άμμο. Καλλιεργούν οι ίδιοι τα βιολογικά τους προϊόντα με τα οποία φτιάχνουν τα γεύματα τους. Υπάρχουν ζώα, κότες, κατσικάκια, πάπιες και παγόνια και επιπλέον οι επισκέπτες μπορούν να φέρουν το σκύλο τους! Αυτό που θα μου άρεσε πιο πολύ θα ήταν το σπίτι να ήταν φτιαγμένο σε παραδοσιακό στυλ και με παραδοσιακά υλικά, αντί για μοντέρνα. 

Περάσαμε 7 μέρες μαγικές. Μας επισκέφθηκαν με τη σειρά πολλοί δικοί μας άνθρωποι με τους οποίους μοιραστήκαμε το μαγικό τοπίο. Ο Π....πόσο υπέροχα πέρασε ο Π. Πόσο λατρεύει τη θάλασσα και πόσο ατρόμητος είναι στα μεγάλα κύματα που σπάνε στην ακροθαλασσιά. Ξαπλώνει στην άμμο και περιμένει το κύμα να έρθει να τον παρασύρει, απολαμβάνει την επαφή με τη γη και το νερό. Είναι παιδί της φύσης. Ξαπλώνει στην άμμο με όλο του το κορμάκι και κάνει κύκλους. Δοκιμάζει το νερό της θάλασσας. Δοκιμάζει μέχρι και το νερό της πισίνας. Τα βράδια...μαγικά! Το κέντρο της πόλης είναι γραφικό, με πλακόστρωτα δρομάκια και μικρά ταβερνάκια. Ο Π εξερεύνησε την κάθε του γωνιά. Κοινωνικός ως το κόκαλο, ανεξάρτητος αυθόρμητος, ξεδιάντροπος θα έλεγα με την αστεία έννοια, με άγνοια της κακίας των ανθρώπων, αθώος, αγνός, γλυκός. 

Βλέπω τις φωτογραφίες και ταξιδεύω πίσω εκεί με το νου μου.... συγκινούμαι κιόλας που τέλειωσε τόσο σύντομα το μικρό μας ταξιδάκι. Περνάμε 360 μέρες του χρόνου όλες ίδιες, με τα ίδια άγχη, την κούραση της δουλειάς, νεύρα, δυσκολίες, κλεισμένοι μέσα σε κτίρια, στριμωγμένοι με άλλους ανθρώπους. Και φτάνουν μόνο αυτές οι 5 μέρες του χρόνου μακριά από όλα αυτά για να σε κάνουν να ζήσεις πραγματικά, να έρθεις σε επαφή με τη φύση σου, να ηρεμήσεις και να πάρεις δύναμη για να συνεχίσεις.