Πρέπει τα παιδιά να μοιράζονται τα παιχνίδια τους?

Μόλις διάβασα ένα άρθρο που έγραψε μια μαμά η οποία υποστηρίζει ότι όταν τα παιδιά κρατάνε κάτι στα χέρια τους ή παίζουν με ένα παιχνίδι, δεν πρέπει να έχουμε την απαίτηση να το δώσουν έτσι απλά σε ένα άλλο παιδάκι απλώς και μόνο επειδή το θέλει. Στον παιδικό σταθμό που πάει το παιδί της έχουν μια σχετική πολιτική βάση της οποίας το κάθε παιδί μπορεί να παίζει για όση ώρα θέλει με ένα παιχνίδι και όταν τελειώσει μπορεί να το πάρει κάποιο άλλο παιδί.

Πιο παλιά είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο ψυχολογίας ότι εάν το παιδί μας δεν θέλει να δώσει το παιχνίδι του σε ένα άλλο παιδί, δεν πρέπει να επέμβουμε γιατί....εμάς πως θα μας φαινόταν να μας σταματήσει κάποιος στην άκρη του δρόμου, να μας βγάλει από το αυτοκίνητο μας και να μπει ο ίδιος μέσα να το οδηγήσει επειδή έτσι απλά θέλει?

Είμαι πολύ μπερδεμένη όσο αφορά αυτό το θέμα. Ο Π είναι ακόμα πολύ μικρός και δεν μπορεί να κατανοήσει όταν εγώ του πω 'δώσε το παιχνίδι σου' ή 'μην πάρεις το παιχνίδι από αυτό το παιδί'. Λειτουργεί ενστικτωδώς. Έτυχε πολλές φορές να του πάρουν κάτι από τα χέρια αλλά έτυχε να πάρει και ο ίδιος κάτι από τα χέρια κάποιου άλλου παιδιού. Το να επέμβω είναι λίγο δύσκολο γιατί κάποιο από τα δύο παιδιά θα καταλήξει με κλάματα και σίγουρα ο γονιός του άλλου παιδιού δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα την παρέμβαση κάποιου τρίτου.

Σίγουρα μεγαλώνοντας δεν θα τον αφήσω ποτέ να πάρει κάτι από τα χέρια κάποιου άλλου παιδιού. Και πιστεύω ότι είναι σωστό, όταν παίζει με κάτι να μην του το πάρω για να το δώσω σε κάποιον άλλον. Πιστεύω ότι εάν ένα παιχνίδι μπορεί να μοιραστεί, να βάλω τα παιδιά να παίξουν μαζί. Σχετικό περιστατικό: Είχαμε πάει στο ΙΚΕΑ και κάτσαμε για φαγητό. Στο χώρο του φαγητού υπάρχει ένας παιχνιδότοπος για να παίζουν τα παιδιά. Ο Π έπαιζε με ένα παιχνίδι το οποίο έχει περασμένες χάντρες τις οποίες το παιδί μπορεί να μετακινεί πάνω κάτω. Ήταν ένα αρκετά μεγάλο παιχνίδι, ειδικά για το μέγεθος του Π. Ξαφνικά μας προσέγγισε ένα άλλο παιδί, μεγαλύτερο από τον Π, 3 -4 χρονών, ο οποίος δεν άφηνε τον Π να αγγίζει το παιχνίδι, του έπαιρνε το χέρι του από ότι άγγιζε. Οι γονείς του φώναζαν από μακριά 'άσε το παιδάκι να παίξει, είναι πιο μικρό'. Ο Π είχε αρχίσει να εκνευρίζεται και να αντιδρά αλλά ο άλλος ήταν πολύ πιο δυνατός. Πάω λοιπόν κοντά, κάθομαι κάτω στο πάτωμα μαζί τους, γυρίζω το παιχνίδι με τέτοιο τρόπο που τα δύο παιδιά να μπορούν να παίξουν μαζί και είπα στο πιο μεγάλο παιδάκι 'εσύ θα παίξεις σε αυτή την πλευρά και ο Π στην άλλη'. Αυτό έγινε και δεν είχαμε δράματα.

Ένα άλλο περιστατικό που μας συνέβη στην pizza hut στην Αγία Νάπα με άφησε εκπληκτη. Φυσικά δεν ήμουν μπροστά, ήμουν λίγο πιο μακριά και δεν πολυκατάλαβα τι έγινε αλλά ο Θ ήταν εκεί και μου διηγήθηκε την ιστορία. Ο Π έπαιζε στον παιδότοπο μαζί με διάφορα άλλα παιδάκια. Ένα κοριτσάκι 3 χρονών (όπως μας είπε η μαμά του) κρατούσε διάφορα παιχνίδια και δημιουργούσε μια ένταση στα άλλα παιδιά, χτύπησε ένα κοριτσάκι και έκανε διάφορα άλλα. Κάποια στιγμή ο Π πήγε κοντά και προσπάθησε να της πάρει ένα παιχνίδι από τα χέρια και το κοριτσάκι τον χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι. Εμφανίζεται η μαμά της η οποία απευθύνεται στον Π και του λέει 'Στην κόρη μου δεν αρέσει να μοιράζεται τα παιχνίδια της εντάξει?'. Χμ....οκ...το δέχομαι αλλά....πρώτον ο Π δεν κατάλαβε λέξη από αυτά που του είπε η κυρία και δεύτερον....το κοριτσάκι τον χτύπησε στο κεφάλι!!!! Κανένα σχόλιο γιαυτό? Ο Θ εκνευρισμένος της είπε 'αφού η κόρη σου χτυπάει τα παιδιά, δεν είναι ανάγκη να κάνουν παρέα με τον Π', πήρε τον Π και έφυγε. Well done my love, είμαι μαζί σου!

Ναι, στη θεωρία είναι όλα πολύ ωραία αλλά στην πράξη....όλα είναι σχετικά με το περιβάλλον, τους ανθρώπους και τη στιγμή που γίνεται το περιστατικό. Στην τελική...προσπαθούμε όσο μπορούμε να επιλέγουμε τα άτομα με τα οποία θα κάνουμε παρέα έτσι ώστε το παιχνίδι να είναι όσο πιο ομαλό γίνεται.



Ρουτίνα και προσαρμοστικότητα σε καινούριες συνθήκες ζωής

Γενικά είμαι άνθρωπος των αλλαγών. Κάτι μέσα μου πάντα με τραβούσε στο να αλλάζω παραστάσεις, να κινούμαι πολύ, να αλλάζω σπίτια, χώρες, φιλίες και δουλειές. Πάντα ήμουν ο άνθρωπος που καθώς κάθομαι ήσυχα στον καναπέ μου, θα σηκωθώ απότομα να ετοιμαστώ μέσα σε 5 λεπτά και να τρέξω έξω για μια νέα περιπέτεια που θα μου προτείνει κάποιος. Μπήκα μόνη μου σε ένα λεωφορείο για τη Βουλγαρία και ήμουν μόνο εγώ μαζί με τον παράξενο οδηγό καθώς ταξιδεύαμε μέσα από ατέλειωτα χωράφια χωρίς ίχνος ανθρώπινης ύπαρξης στον ορίζοντα. Ξεκίνησα μόνη μου με ένα χάρτη στο χέρι να πάω για σπουδές στην Αγγλία. Άλλαξα τέσσερα σπίτια στις σπουδές μου στην Ελλάδα και δύο συγκάτοικους μέχρι που αποφάσισα να ζήσω μόνη μου. Άλλαξα την κατεύθυνση του πτυχίου μου αφού είχα ήδη συμπληρώσει ένα χρόνο κατεύθυνσης, τον οποίο και έχασα - και ήμουν η μοναδική φοιτήτρια στα χρονικά της σχολής μου που το έκανε. Έγινε συμβούλιο για να εγκρίνουν το αίτημα μου. Άλλαξα τελευταία στιγμή το θέμα της πτυχιακής μου στο μεταπτυχιακό αφού είχα ήδη κάνει την πρώτη μου έρευνα και είχα επιλέξει τον supervisor μου. Κάναμε σύσκεψη με τον διευθυντή της σχολής για να πάρω έγκριση. Παραιτήθηκα απλά μια μέρα από την προηγούμενη μου δουλειά επειδή δεν άντεχα άλλο, χωρίς να έχω κάποια άλλη δουλειά υπόψη μου. Και η λίστα είναι ατέλειωτη. Το να παρατάω απότομα κάτι και να αρχίζω κάτι άλλο είναι η φύση μου. Η ρουτίνα με σκότωνε.... ή έτσι πίστευα. Έχω κάτι μέσα μου που θέλει να τα ανατρέψει όλα...και συνέχεια.

Το θέμα είναι ότι όταν εμφανίστηκε ο Π στη ζωή μου, δεν ήμουν έτοιμη για όλες τις αλλαγές που έφερε μαζί του. Έστω και αν δεν ήμουν άνθρωπος της ρουτίνας, είχα χωρίς να το ξέρω τη δική μου ρουτίνα η οποία περιλάμβανε πολλές αλλαγές. Αλλαγές όμως τις οποίες εγώ μπορούσα να ελέγξω...και να επιλέξω. Ίσως το θέμα να είναι ο έλεγχος. Δεν μου αρέσει να χάνω τον έλεγχο. Και με τον Π έχασα τον έλεγχο και έπεσα μέσα σε ένα χάος. Ένα χάος που με στριφογύριζε και με τραβούσε προς τα κάτω με τέτοια ταχύτητα που δεν μπορούσα να αντιδράσω και να επεξεργαστώ τις αλλαγές. Αντιστάθηκα...και αντιστάθηκα σθεναρά. Δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ, ήμουν σε άρνηση. Μου φαινόταν τρομακτικό το ότι έπρεπε να κάθομαι 20 ώρες την ημέρα στην κουνιστή καρέκλα κρατώντας ένα βρέφος και βλέποντας τηλεόραση. Αμέτρητες ώρες Dog Whisperer - Cesar Millan . Τώρα αυτό μου φαίνεται σαν διακοπές. Μου πήρε περίπου 6 μήνες να συνέλθω και να αποφασίσω ότι ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ, get used to it! Σήμερα το χάος μας είναι η ρουτίνα μας. Ζω και αναπνέω αυτό το χάος και δεν θέλω να το χάσω. Το λυπηρό όμως είναι ότι δεν έχω πάρει το μάθημα μου. Μόλις έμεινα έγκυος δεν μπορούσα να διαχειριστώ τις έντονες αλλαγές στο σώμα μου. Προσπάθησα να αντισταθώ στην υπνηλία και θύμωσα που έχασα τον έλεγχο του σώματος μου, που δεν μπορούσα να πιω κάφε και τα πάντα μου έφερναν εμετό. Μέχρι που το κατάλαβα και είπα στον εαυτό μου 'σταμάτα να αντιστέκεσαι και πήγαινε με το ρεύμα'. Ξαναφέρνω στο μυαλό μου το βιβλίο 'Στάσου σαν βουνό, κύλα σαν νερό'. Πήγαινε μαζί με τις αλλαγές που δεν μπορείς να ελέγξεις αλλά να παραμείνεις σταθερή στις αξίες σου και στην προσωπικότητα σου.

Πρέπει να είμαι έτοιμη γιατί πολύ σύντομα έρχεται άλλο ένα τσουνάμι να με παρασύρει μαζί του...πρέπει να είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω το άγνωστο, να αφεθώ εντελώς και να προσαρμόζομαι ανάλογα με τις περιστάσεις της στιγμής. Να σταματήσω να το παλεύω. Πρέπει να είμαι ανοιχτόμυαλη και δεκτική. Τα πάντα στη ζωή γίνονται ανάλογα με το πως τα βλέπεις και το πως εσύ επιλέγεις να τα βιώσεις. Η ζωή μπορεί να είναι μια βόλτα στο πάρκο αλλά μπορεί να είναι και μια φυλακή. Θέλω να περπατήσω στο πάρκο!!!!!!      

Ι love this photo!!

O Π κάνει party λίγο πριν αποφασίσει να μπει στο αυτοκίνητο!

12 εβδομάδων!

 

Πρέπει επιτέλους να καθαρίσω αυτό τον καθρέφτη ο οποίος υποφέρει από τα βόμικα χεράκια του Π!

 

"Παπααααααά?"

Χθες πήγαμε στο γιατρό για το τεστ της αυχενικής διαφάνειας! 'Ολα τα αποτελέσματα βγήκαν πολύ καλά, ακόμα καλύτερα από ότι ήταν τα αποτελέσματα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη μου. Αυτό είναι πολύ καλό γιατί αυτά τα αποτελέσματα γίνονται και σε συνάρτηση με την ηλικία της μητέρας η οποία όσο μεγαλύτερη είναι τόσο χειροτερεύουν τα αποτελέσματα! Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι οι προβλέψεις του Θ είναι για κλάματα, γιατί ο γιατρός μας είπε ότι το μωρό είναι μάλλον αγόρι!!! Θα μας πει σίγουρα την επόμενη φορά άλλά μας είπε ότι σπάνια κάνει λάθος στις αρχικές του προβλέψεις. Αν όντως είναι αγόρι, ο Π θα έχει έναν πολύ καλό φίλο και συνεργό στα παιχνίδια και στις σκανδαλιές του. Δεν θα χρειαστεί να αγοράσω τίποτα απολύτως από ρούχα και κουβερτούλες γιατί το μωρό θα γεννηθεί πάνω κάτω τον ίδιο καιρό με τον Π, πράγμα πολύ βολικό!
Ρώτησα για τη γέννα και ο γιατρός μου είπε ότι πρέπει να επαναλάβουμε την καισσαρική γιατί υπάρχει τεράστιος κίνδυνος (είπε....) για την υγεία μου αν προσπαθήσω να γεννήσω φυσιολογικά μόνο 2 περίπου χρόνια μετά την πρώτη γέννα. Το παράξενο είναι ότι αρνήθηκε να μου εξηγήσει τους κινδύνους βρίσκοντας δικαιολογία ότι έξω περιμένουν 4 πελάτισσες. Μου είπε 'σου λέω μόνο ότι μπορεί και να πεθάνεις'. 
Δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η στάση του γιατί λίγο πριν μας έλεγε ανέκδοτα και διάφορα κουτσομπολιά της κυπριακής κοινωνίας, αλλά μόλις τον ρώτησα για τους κινδύνους της φυσιολογικής γέννας, ξαφνικά έγινε βιαστικός. Είμαι αποφασισμένη να το επαναφέρω στο επόμενο ραντεβού μας και να ζητήσω εξηγήσεις για τον τρόπο του. Εγώ το ψάχνω και μόνη μου το θέμα, ευτυχώς για την τεχνολογία και η οποία προσφέρει ενημέρωση για τα πάντα ανά πάσα στιγμή, αλλά το θέμα είναι ότι θέλω να αναπτύξω μια σχέση εμπιστοσύνης με το γιατρό μου, εναποθέτω τη ζωή μου στα χέρια μου και θέλω να ξέρω ότι έχει το μυαλό του σε μένα και όχι στα ανέκδοτα και στα κουτσομπολιά. Θυμάμαι ότι και την προηγούμενη φορά ήμουν έτοιμη να αλλάξω γιατρό, είχα επισκεφθεί ένα φίλο του πατέρα μου γυναικολόγο, αλλά τελικά αποφάσισα να παραμείνω στον αρχικό μου γιατρό. Δεν θα διστάσω όμως τώρα να αλλάξω γιατρό αν δω ότι συνεχίζει αυτή τη στάση απέναντι μου. Έτσι κι αλλιώς δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημένη ούτε από τις νοσηλεύτριες που με φρόντισαν οι οποίες προσπαθούσαν επανειλειμμένα να με αποτρέψουν από το να θηλάζω και να έχω το μωρό μου στο δωμάτιο μου! Επιπλέων συνέδεσα τη συγκεκριμένη εμπειρία στη συγκεκριμένη κλινική με το συγκεκριμένο γιατρό και νοσηλεύτριες με καταθλιπτικές αναμνήσεις οι οποίες ακόμα με στοιχειώνουν....

Περά από αυτά...η εγκυμοσύνη κυλάει πολύ καλά, οι αναγούλες και οι ναυτίες έχουν καταλαγιάσει αρκετά και η ενέργεια μου επιστρέφει πίσω σιγά σιγά. Το μωράκι μου είναι 13 εκατοστά και 60 γραμμάρια! Κιόλας! Ανυπομονώ να το γνωρίσω, να το κρατήσω στην αγκαλία μου, πεθύμησα πολύ ένα μωρό να αγκαλιάζω αφού ο Π είναι τόσο ανεξάρτητος που δεν δέχεται ποτέ τα χάδια μου..... Εχτές στο mall είδαμε ένα παιδάκι στην ηλικία του Π, το οποίο ξάπλωνε στην αγκαλιά της μαμάς του μέχρι που κοιμήθηκε!!!!! Αυτό δεν έχει συμβεί ΠΟΤΕ με τον Π, δεν ξέρω τι σημαίνει να κρατάς το παιδάκι σου αγκαλιά, αυτό έχει σταματήσει από τότε που ο Π ήταν...10 μηνών νομίζω...τότε που μπουσούλισε!

Ο μικρός Π είναι πολύ καλά, μαθαίνει νέες λέξεις κάθε μέρα, έχτες μας είπε 'ψηλά' και μας έδειξε με το χεράκι του τον ουρανό. Είναι το πιο σκανδαλιάρικο, παιχνιδιάρικο, αστείο, ναζιάρικο και ενεργητικό ζουζουνομωρό στον κόσμο!

Μόλις συνειδητοποίησα ότι θα είμαι το μοναδικό κορίτσι στην οικογένεια μας απέναντι σε 3 αγόρια!!! Ελπίζω να μην με κατασπαράξουν!

Beach Time!

Σήμερα πήγαμε στη θάλασσα!! Ο Π λατρεύει την παραλία, την άμμο και το νερό. Τα δίνει όλα μέχρι που κάνει crash και κλαίει από κούραση και εμείς τρέχουμε πανικόβλητοι να πλύνουμε κουβαδάκια, να ξεβγάλουμε την άμμο, να μαζέψουμε τα συμπράγκαλα μας και να φύγουμε άρον άρον. Όσο είμαστε εκεί όμως ο Π δεν σταματά να τρέχει, να τσαλαβουτά, να παίζει, να γελάει και να κάνει φασαρία. Είναι ο βασιλιάς της παραλίας. Με την γνωστή του αυτοπεποίθηση, μπαίνει σε ένα χώρο και τον διεκδικεί μέχρι να τον κατακτήσει, μέχρι να νιώσει ότι του ανήκει. Θαυμάζω τη ζωντάνια του και τη σιγουριά του. Με διαλύει η αστείρευτη και έντονη ενέργεια του. Αλλά το χαίρομαι, χαίρομαι που τον έχω για γιο μου! Ο γιος μου.... απίστευτο! 

Σήμερα είδαμε μια ταινία, αληθινή ιστορία, της Casey Anthony που κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τη 2χρονη κόρη της αλλά τα κατάφερε να αθωωθεί στο δικαστήριο χωρίς αποδεικτικά στοιχεία. Δεν μπορώ να πιστέψω πως μπόρεσαν να την αθωώσουν αφού είναι τόσο φανερό ότι αυτή το έκανε και δεν αντέχω στη σκέψη ότι είναι κάπου ελεύθερη (έστω και με κατεστραμμένη ζωή). Δεν μπορώ να χωρέσω στο μυαλό μου πως μπορεί μια μάνα να σκοτώσει το μωρό της... το πολύτιμο, μικρό και αθώο της παιδάκι. Ναι είναι δύσκολο να είσαι γονιός, όπως είπαν και στο κατηγορητήριο της 'όταν κάνεις παιδιά θυσιάζεις τα πάντα, θυσιάζεις τη ζωή σου΄. Ναι αυτό είναι τόσο αλήθεια.....θυσιάζεις όλο σου το είναι, όλη σου την εγωιστική ύπαρξη, και αυτό είναι δύσκολο....το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος. Αλλά...πάλι δεν το χωράει το μυαλό μου πως κάποιοι σκοτώνουν ή κακοποιούν τα παιδιά τους. Ή δεν ασχολούνται καθόλου μαζί τους και τα μεγαλώνουν άλλοι, ξένοι και οι γονείς τους δεν έχουν ιδέα ποια είναι τα παιδιά τους, δεν τα ξέρουν καθόλου! 

Σήμερα, μετά που κοιμήθηκε ο Π (και νιώσαμε τεράστια ανακούφιση), κάτσαμε έξω στο μπαλκόνι με τον Θ και μιλούσαμε, λέγαμε τα δικά μας. Στα πολλά, μεταξύ σοβαρού και αστείου ο Θ μου είπε ότι πάντα μπορούσε να δει το μέλλον και να προβλέψει πράγματα που στο τέλος όντως του έτυχαν.  Υποστηρίζει ότι όλοι έχουμε αυτό το χάρισμα φτάνει να το καλλιεργήσουμε. Έτσι, μου έκανε μια πρόβλεψη για το μωρό που έχω μέσα στην κοιλιά μου και για να μην τα ξεχάσω αυτά που είπε θέλω να τα γράψω εδώ για να δω πόσο δίκαιο θα έχει ή αν θα τα διαβάζουμε και θα γελάμε με το πόσο έξω έχει πέσει. Η πρόβλεψη του λοιπόν λέει ότι το μωρό είναι κοριτσάκι! Θα είναι πιο μελαχρινό από τον Π και θα έχει ολόισια μαύρα μαλλιά (σε αντίθεση με τις καστανές μπούκλες του Π). Θα είναι πολύ αδύνατο παιδάκι και πάρα πολύ ήσυχο και χαμηλών τόνων (σε αντίθεση με τον Π). Αν τύχει και τελικά το μωρό είναι αγόρι......θα γελάσω πολύ! Αλλιώς θα στείλω τον Θ να δουλέψει σε γραμμή προβλέψεων, να βγάλουμε και κάτι από το μαγικό του χάρισμα! 

Το φεγγάρι από το μπαλκόνι μας - και ο Θ που φτάνει σπίτι με τις κρέπες, μιλώντας στο κινητό! 

11 εβδομάδων

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόσων εβδομάδων έγκυος είμαι, νομίζω 11. Αυτή η εγκυμοσύνη είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη γιατί δεν έχω ιδέα σε ποιο στάδιο βρίσκεται. Όταν ήμουν έγκυος τον Π, διάβαζα καθημερινά άρθρα για την εγκυμοσύνη και ήξερα ακριβώς σε ποια μέρα της βρισκόμουν. Διάβαζα σε ποιο στάδιο εξέλιξης βρίσκεται το μωρό και όλα τα σχετικά. Αυτή τη φορά δεν βρίσκω χρόνο για αυτά! Ή ίσως επειδή είναι η δεύτερη φορά και το έχω ξαναπεράσει, να νιώθω τόσο έμπειρη που η εγκυμοσύνη δεν μου φαίνεται κάτι το τόσο θαυμαστό. Συγγνώμη μωράκι στην κοιλιά μου, μην το παίρνεις προσωπικά, σε αγαπάω ακριβώς όσο αγαπούσα και τον αδερφό σου όταν ήταν στην κοιλιά μου, απλώς δεν μου έχεις γίνει εμμονή. Εξακολουθώ όμως να σε φαντάζομαι και να σε λαχταρώ! 

Έχω αρχίσει να νιώθω καλύτερα από θέμα κούρασης και ζαλάδας. Έχω λίγη περισσότερη ενέργεια τώρα και είμαι πολύ χαρούμενη γιαυτό. Δεν μου προκαλούν τα πάντα αναγούλα, είμαι πιο δεκτική, έχω αρχίσει να πίνω και καφέ (decaf). Δεν τρώω τόσο πολύ όσο έτρωγα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη και νομίζω έχω πάρει μόνο 1 κιλό πάνω κάτω. Δεν μπορώ να πω ότι δεν τρώω πίτσες και άλλες λιχουδιές, έχω σταματήσει τη διατροφή γιατί σιχάθηκα τα ίδια και τα ίδια, αλλά προσέχω κάπως, δεν τρώω ανεξέλεγκτα. 

Οι μέρες περνούν με εμένα στο σπίτι μαζί με τον Π, χαλαρά, ήσυχα και όμορφα! Μεγαλώνει και όλα γίνονται πιο εύκολα... Προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή μου με τα καλά της και τα δύσκολα της...

Life Update

O Π βλέπει τις πάπιες!



Ο Π ανακαλύπτει τον μαγικό κόσμο των playmobil

Aποφάσισα να γράψω, θαύμα!  Δεν έχω γράψει για αρκετό καιρό. Δεν θέλω να αμελήσω το μικρό μου ημερολόγιο αλλά με έχει καταπιεί το καλοκαίρι! Δυσκολεύομαι να κάτσω μπροστά στον υπολογιστή, δεν διαβάζω ούτε τα αγαπημένα μου μαμαδοblogs. Μου αρέσει να κάθομαι στο μπαλκόνι με τον Θ ή κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Θέλω να γράψω ένα μικρό update για τα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες. 

Ο Π έγινε 16 μηνών!!! Η ανάπτυξη του είναι ραγδαία! Έχει αρχίσει να λέει λεξούλες και μπορούμε να συνεννοηθούμε σε κάποια απλά βασικά πράγματα. Οι λέξεις που λέει είναι:
- πι (=πουλί)
-ουά (=ουρά)
- κάκο (=κακό)
- κακά (όποτε κάνει κακά)
- γιαγιά
-ιία (Ηλία)
-Πα (παπά)
- γειά (=όταν χαιρετά) 
- bye (όταν φεύγουμε)
- έκχιω (=έξω)
- μπα (=μπάλα)
- ππάππα (panda - το ζωάκι)
-μμμμμμμ (ο ήχος της αγελάδας, εντάξει αυτό δεν είναι λέξη)

Και διάφορες άλλες που μου διαφεύγουν αλλά και άλλες λέξεις που μπορεί να πετάξει αυθόρμητα και να τις μιμηθεί όταν τις ακούσει από εμάς.
Ξέρει ότι δεν πρέπει να βάζει πράγματα στο στόμα του και όποτε το κάνει, λέει από μόνος του 'κάκο''. Αλλά συνεχίζει να το κάνει, το βρίσκει πολύ αστείο! Άρχισε ένα πολύ περίεργο χόμπι, του αρέσει να ρίχνει διάφορα αντικείμενα μέσα στην τουαλέτα και μετά λέει 'κακό'. Μέχρι τώρα έριξε ένα αυτοκινητάκι του, το κουτί από το ρολόι μου, το αρκουδάκι του (!!! είναι στο πλυντήριο αυτή τη στιγμή) και ένα κοκκινάδι της νονάς του. 
Του αρέσει πολύ να χορεύει και ιδιαίτερα να τον κρατάω και να χορεύουμε μαζί. Εξακολουθεί να είναι ανεξάρτητος και κοινωνικός και πολύ ζωηρός. Όταν του πω φιλί έρχεται και μου δίνει φιλάκι (όποτε θέλει φυσικά, αλλά ξέρει τι σημαίνει). Εξακολουθώ να είμαι ο αγαπημένος του άνθρωπος πάνω στη γη και μου αρέσει πολύ! Είναι υπερβολικά ζωηρός και αυτό με εξαντλεί. Το Σαββατοκυρίακο πήγαμε στον Πρωταρά και ο Π απόλαυσε τη θάλασσα. Δεν φοβάται πια το νερό και πλατσουρίζει στα ρηχά, κάνει μικρές βουτιές. Του αρέσει να κυλιέται στην άμμο και μέχρι και σήμερα έχει ακόμα άμμο στα αυτιά και στα μαλλιά του γιατί δεν ξεκολλάει ότι και να κάνω! Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει πάνω από 1 λεπτό, ούτε για να φάει ούτε για τίποτα....αυτό είναι πολύ κουραστικό. Μέχρι το τέλος της ημέρας σέρνομαι από κούραση και εξάντληση. Ειδικά τώρα με την εγκυμοσύνη...

Εγώ είμαι 11 εβδομάδων έγκυος και πριν λίγες μέρες έκανα αναλύσεις αίματος οι οποίες βγήκαν πολύ καλές. Στις 25 Ιουλίου έχω ραντεβού για το anomaly scan το πρώτο 'μεγάλο' τεστ για εξιχνίαση τυχών ανωμαλιών στο έμβρυο. Πήγα μαζί με τον Θ στο γυναικολόγο την Τρίτη και είδαμε μαζί το μωράκι το οποίο είναι 3 εκατοστά και κοιμόταν με τα χεράκια στο πρόσωπο. 
Αυτές τις μέρες δεν πάω δουλειά, είμαι σπίτι μαζί με τον Π. Εξακολουθώ να έχω φριχτή κούραση και υπνηλία και σέρνομαι σαν ράκος. Οι αναγούλες έχουν καταλαγιάσει λίγο, ανακάλυψα ότι με ενοχλεί οτιδήποτε γλυκό, από φρούτο μέχρι σοκολάτα. Προτιμώ να τρώω αλμυρά και ξινά τρόφιμα. 

Χρειάζομαι ξεκούραση και ύπνο....

ΣΚΕΨΕΙΣ

Είναι η δεύτερη φορά που γράφω σήμερα...όπως φαίνεται έχω πολλά στο μυαλό μου. Ή απλά έχω πολύ ελεύθερο χρόνο! χαχα. Αυτή είναι η φωτογραφία από το παράθυρο του γραφείου μου και αυτό που φαίνεται κάτω από το μικροσκοπικό κοντοκουρεμένο δέντρο είναι το αυτοκίνητο μου που αποζητά απελπισμένα τη λιγοστή σκιά του. Τι μανία σε αυτή τη χώρα να κόβουν τα δέντρα και να μην τα αφήνουν να μεγαλώσουν. Λες και δεν έχουμε ανάγκη τη σκιά!

Νιώθω ότι κάτι πάει να αλλάξει...έχω αυτό το αίσθημα ότι μου έχει μείνει πολύ λίγος καιρός σε αυτή τη δουλειά, έχω εικόνες στο μυαλό μου και αυτό με κάνει να μην μπορώ να συγκεντρωθώ. Ξέρω ότι αυτή δεν είναι η ζωή που πρέπει να ζω αυτή τη στιγμή. Μπορεί να μου ακούγεται τρομακτικό το να είμαι 24/7 στο σπίτι μαζί με τον Π αλλά...κατά βάθος νιώθω ότι αυτό πρέπει να κάνω, εκεί ανήκω. Σπίτι με το μωρό μου. Διαβάζω ιστορίες από μαμάδες που πιέζουν τα μωρά τους στα 2 τους χρόνια να πάνε σχολείο και αυτά κλαίνε σπαρακτικά αλλά αυτές πιστεύουν ότι έτσι πρέπει να γίνει...και τρομάζω! Δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω αυτό στον Π. Να τον εγκαταλείψω έτσι πριν να είναι έτοιμος....με τίποτα! Τουλάχιστον τώρα ξέρω ότι είναι μαζί με τη γιατιά του, τη μαμά μου, σε ένα οικείο σπίτι που θα επισκέπτεται για την υπόλοιπη του ζωή (μεγάλο μέρος της τελοσπάντων).

Διάβασα σε ένα βιβλίο ότι ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με ένα καθορισμένο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει στη ζωή του. Αν ποτέ νιώσει κάποιος ότι δεν ανήκει, αν νιώθει άρρωστος ή δυστυχισμένος, τότε αυτά είναι σημάδια του ότι μπήκε καταλάθος σε ένα λάθος μονοπάτι. Πρέπει να είναι αρκετά σοφός ώστε να διαβάσει αυτά τα σημάδια και να αλλάξει δρόμο, να καταφέρει να μπει στο σωστό δικό του μονοπάτι της ζωής που θα τον κάνει ευτυχισμένο. Έχω καταλάβει εδώ και πολύ καιρό ότι είμαι σε λάθος μονοπάτι και έχω κάνει πολλές ενέργειες για να καταφέρω να βγω από εδώ που έμπλεξα. Και νομίζω ότι θα τα καταφέρω...βασικά είμαι σίγουρη! Το βλέπω μπροστά μου και είμαι έτοιμη να ζήσω αυτή τη μετάβαση. Δεν θέλω να το γρουσουζέψω όμως γιαυτό δεν θα γράψω κάτι άλλο...απλά κλείνω τα μάτια μου και εύχομαι όταν τα ανοίξω όλα να είναι όπως θα έπρεπε να είναι.

Είμαι αισιόδοξη μόνο και μόνο που είναι καλοκαίρι! Δεν υπάρχει περίπτωση να νιώσω μελαγχολία το καλοκαίρι! Γιαυτό και η επιλόγχια κατάθλιψη μου κράτησε μόνο 3 μήνες, μέχρι να μπει το καλοκαίρι. Ο ήλιος, η ζέστη και η θάλασσα με ανεβάζουν, μου ταιριάζουν, είμαι άνετη μέσα στο καλοκαίρι, σαν να φοράω τα ρούχα που μου πάνε. Γεννήθηκα καλοκαίρι και νιώθω τον ήλιο μέσα στην καρδιά μου, ενώ ο χειμώνας με βγάζει εκτός εαυτού. Ο Θ γεννήθηκε καλοκαίρι, το ίδιο και όλη μου η οικογένεια. Πάντα πίστευα ότι τα παιδιά μου θα είναι καλοκαιρινά αλλά για κάποιο λόγο δεν είναι! Ο Π γεννήθηκε με το που πάτησε η άνοιξη και το επόμενο μωρό θα γεννηθεί Γενάρη! Αλλά τώρα είναι καλοκαίρι και κάνω μόνο αισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον....το μέλλον είναι μπροστά μου και πολύ κοντά μου. Και όπως είπα μια φορα στον Θ (και του άρεσε τόσο πολύ που από τότε έχει γίνει το slogan μας), lets get out of here!!!!

8 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

Οι αλλαγές στο σώμα μου:

8 εβδομάδων!! 2 μηνών!!

Θα είμαι βάναυσα ειλικρινής. Οι αναγούλες με πεθαίνουν, μου ρίχνουν τα επίπεδα ενέργειας στο πάτωμα και η διάθεση μου για φαγητό περνά από διακυμάνσεις. Δεν αντέχω το γάλα, το γιαούρτι, τα γλυκά φρούτα και διάφορα άλλα ανάλογα με την περίσταση. Το καρπούζι μου φέρνει ΑΗΔΙΑ. Από φρούτα μπορώ να φάω μόνο φορμόζες οι οποίες είναι ξινές και κόκκινο grapefruit το οποίο είναι επίσης ξινό. Εχτές το βράδυ είχα μια έντονη επιθυμία για σούπα αυγολέμονη την οποία μου έφτιαξε ο Θ, μέσα στο κατακαλόκαιρο! Είχαμε όμως μόνο limes στο ψυγείο τα οποία δεν είναι και τόσο ξινά, έτσι δεν την απόλαυσα όσο θα ήθελα! Έβαλα όμως πάρα πολύ πιπέρι. Σήμερα είχα μια επιθυμία για ταχινόπιτα την οποία αγόρασα από ένα φούρνο. Ξέρω ότι αυτή η θεωρία που υποστηρίζει ότι στην εγκυμοσύνη η γυναίκα επιθυμεί κάποια συγκεκριμένα φαγητά δεν έχει υπόσταση, αλλά...βρίσκω ότι για κάποιο λόγο σε μένα ισχύει. Σκέφτομαι φαγητά τα οποία έχω μήνες να σκεφτώ, εμφανίζονται έτσι απλά στο μυαλό μου και με κάνουν να τα σκέφτομαι και να φαντάζομαι ότι τα τρώω. Επίσης δεν μπορώ με τίποτα να μαγειρέψω. Η διαδικασία μου προκαλεί αηδία! Γενικώς είμαι συνέχεια σε μια κατάσταση ξινίλας αλλά ταυτόχρονα με τραβάνε τα ξινά φαγητά. Πόσο αντιφατικό είναι αυτό! Σταματώ να γράφω γιαυτό το θέμα γιατί δεν με βλέπω και πολύ καλά, έχω πρασινίσει.

Ο Π:

Το γλυκό, γλυκό μου αγοράκι... Μεγαλώνει πολύ γρήγορα τώρα, έχει γίνει κανονικό ανθρωπάκι. Έχει δίκη του θέληση (εντάξει πάντα είχε), αλλά τώρα βλέπω ότι έχει τις ασχολείες του, τα ενδιαφέροντα του. Τον τελευταίο καιρό είχε πάθει μια μικροεξάρτηση από το baby tv, γιαυτό το κόψαμε. Καλύψαμε την τηλεόραση και αποφασίσαμε ότι δεν θα του ξαναβάλουμε τηλεόραση για να την ξεχάσει. Εχτές τη ζήτησε μόνο 2 φορές αλλά του αποσπάσαμε την προσοχή με άλλα παιχνίδια. Το Σάββατο πήγαμε στη θάλασσα και περάσαμε πάρα πολύ τέλεια, ήταν η πρώτα φορά που απόλαυσα την παραλία και λίγο για τον εαυτό μου πάρα απλά να κυνηγάω τον Π. Κολύμπησα για λίγο μόνη μου, just me my self and I, και η απόλαυση ήταν ανατριχιαστική. Ο Π φοβάται το νερό και δεν πλησιάζει εύκολα αλλά παραμένει σε απόσταση ασφαλείας και παίζει με την άμμο. Όταν είμαστε μαζί του όμως μπαίνει μέσα στη θάλασσα με επιφυλάξεις. Εξακολουθεί να είναι υπερβολικά και επώδυνα κοινωνικός. Πλησιάζει όποιον του κάνει εντύπωση και ένας άγνωστος λουόμενος τον κέρασε ένα μπισκότο το οποίο εννοείται ότι άρπαξε με χαρά. Προσπάθησε να παίξει με ένα παιδάκι πολύ μεγαλύτερο το οποίο δεν τον ήθελε και δεν τον άφηνε να παίζει με τα παιχνίδια του. Ο Π όμως τον θαύμασε για τις δεξιότητες του να φτιάχνει πύργους από άμμο. Κυνήγησε πουλιά και χόρεψε με τη reggae μουσική του bar δίπλα μας.

Έχουμε δέσει σαν οικογένεια που αποτελείται από 3 άτομα. Δυσκολευτήκαμε πολύ να δέσουμε, το βάρος της ευθύνης ήταν μεγάλο για μας στην αρχή αλλά τώρα όλα κυλάνε εύκολα, έχουμε βρει τους ρυθμούς μας, είμαστε τρεις μελωδίες παράλληλες που βγάζουν όμορφο ήχο. Σύντομα όμως αυτό θα άλλάξει....θα αλλάξει απότομα και το φοβάμαι...το φοβάμαι πολύ. Κάθε αλλαγή, έστω και για το καλύτερο, είναι επώδυνη. Ξέρω ότι στο τέλος θα επέλθει η σταθερότητα, μια προσορινή μονιμότητα και θα βρούμε γαλήνη, αλλά μέχρι τότε έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας και πολλές, πολλές αλλαγές...