Αργεί πολύ αυτή η αλλαγή... this change is taking for ever!

Πήγαμε με τον Γ μια βόλτα στην υπέροχη γειτονιά μας με τα ανθισμένα χωράφια σε μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα που μόνο έξω θέλεις να είσαι. Αυτές τις μέρες του χειμώνα, τις ηλιόλουστες, τις ζεστές, τις προτιμώ και από τις αγαπημένες καλοκαιρινές μέρες. Ο Γ κοιμήθηκε στο καρότσι του και τον έφερα στο κρεβάτι. 'Εχω ένα εκατομμύριο πράγματα να κάνω στο σπίτι αλλά... απλά κάθομαι και σκέφτομαι. Ο Π έχει πάει στο σπίτι της μαμάς μου γιατί ήθελε να δει την αδερφή μου κι έτσι ζω μια από αυτές τις λιγοστές αλλά πολύτιμες στιγμές μοναξιάς και ησυχίας. Και όπως πάντα στη ζωή μου, γράφοντας τις σκέψεις μου, όλα μπαίνουν σε τάξη.

Διάβαζα διάφορα τυχαία παλιά μου posts και βρήκα αυτό που έγραψα για την μετανάστευση πριν πολύ καιρό, όταν ο Π ήταν βρέφος και ο Γ ήταν απλά μια ιδέα. Και συνειδητοποίησα πόσο παλιά είναι αυτή η ιδέα για να φύγουμε από την Κύπρο. Είναι μια ιδέα η οποία άρχισε το 2011, όταν είχαμε επισκεφθεί το Dubai. Η ειρωνία είναι πως η συγκεκριμένη πόλη δεν μας άρεσε γιατί είχαμε μόλις φύγει από την απόλυτη φύση στις Maldives. Μας φάνηκε μια καυτή και φτιαχτή πόλη πολύ μακριά από τη φύση. Όμως ήταν λες και το μέλλον μας μιλούσε, κάτι μας έκανε να συζητήσουμε για να πάμε να δουλέψουμε στις αραβικές χώρες. Δεν ξέρω τελικά αν είναι αυτό το προαίσθημα που έχουμε για το μέλλον ή αν είναι αυτές οι σκέψεις που στο τέλος καταλήγουν να δημιουργούν το μέλλον μας αν και πιστεύω είναι ένας συνδιασμός και των δύο.

Όπως και να έχει, όλα έρχονται σιγά σιγά να μπουν στη θέση τους και τα κομμάτια του παζλ να συναρμολογηθούν όπως πρέπει. Η κοπέλα που βλέπω τα τελευταία 10 χρόνια, η οποία προβλέπει τα πάντα, μου το είχε πει από πολύ παλιά πως θα πάω στον άντρα μου αλλά κάτι θα γίνει και θα φύγουμε από την πρώτη πόλη στην οποία θα δουλεύει και μετά θα μας πάρουν σε άλλη πόλη. Επίσης όταν είχα πάει σε αστρολόγο το φθινώπορο μου είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ότι θα πάω αλλά θα μας μεταφέρουν κάπου αλλού. Όταν εγώ έφυγα από το Riyad, δεν είχα φυσικά στο μυαλό μου όλες αυτές τις προβλέψεις γιατί ήμουν τόσο στα χαμένα που το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω από τη χώρα και να μην ξαναπάω ποτέ πίσω. Έτσι το είχα ξεκαθαρισμένο στο μυαλό μου πως δεν πρόκειται να ξαναπάω, και όσο για τον Θ, είπαμε να μείνει λίγο ακόμα και μετά να γυρίσει στην Κύπρο και να προσπαθήσουμε να ψάξουμε για δουλειά στη Νέα Ζηλανδία.

Ξαφνικά από το πουθενά έκανε την εμφάνιση της αυτή η ιδέα, να ζητήσουμε από την εταιρία να μας μεταφέρουν στην Αl khobar, μια πόλη στη Σαουδική, παραλιακή, στην οποία η εταιρία έπιασε πρόσφατα δουλειές, η οποία ενώνεται με μια γέφυρα με το Bahrain και τα πράγματα εκεί είναι πολύ καλύτερα. Τη συγκεκριμένη πόλη την επισκέφθηκε τυχαία ο Θ την μέρα που ήρθε να μας παραλάβει από το αεροδρόμιο του Bahrain. Στο τέλος αυτή η ιδέα μεγάλωσε και ο Θ αποφάσισε να το αναφέρει στους ανώτερους του. Ο αμέσως ανώτερος του θα μεταφερθεί κι αυτός εκεί, και ο ακόμα πιο πάνω του είπε πως θα ήθελε να τον στέλνει εκεί μια φορά την εβδομάδα να επιβλέπει. Ο Θ του είπε πως θέλει να πάει εκεί μόνιμα για να μπορέσει να ζήσει με την οικογένεια του. Ακόμα φυσικά δεν έχουμε απάντηση και η πρόταση του Θ δεν είναι επίσημη.

Έγινε η αρχή όμως και εγώ απλά κάθομαι εδώ και περιμένω τις εξελίξεις. Θα γίνουν τα πράγματα όπως τα φανταζόμαστε και τα σχεδιάζουμε ή θα πρέπει να επαναχαράξουμε τα σχέδια της ζωής μας; Μόνο ο θεός ξέρει... Ελπίζω μόνο να μου φέρει γρήγορα αυτή την αλλαγή.



Γ: ενός χρόνου!!!! - 21.1.2016

Ο Γ έγινε ενός!!! Μόλις 12 posts - ένα για κάθε μήνα - από τη γέννηση του αλλά μια ολόκληρη ζωή μέτα, φτάσαμε στη μέρα που ο Γ έγινε ενός χρόνου!

Δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τι θα έφερνε αυτό το μικρό αγοράκι στη ζωή μου όταν εκείνη την Τετάρτη μπήκα στην κλινική για να τον γεννήσω. Δεν είχα ιδέα για το τι έντονο μωρό έφερνα στον κόσμο, για τις δυσκολίες που θα περνούσα, για τις μοιραίες αλλαγές που θα έρχονταν στη ζωή μου, η μια μετά την άλλη. Δεν είχα ιδέα όμως και για το πόσο όμορφο μωρό θα γεννούσα και πόσο αγαπησιάρικο γεμάτο αγκαλιές και φιλάκια και γουργουρίσματα. Κάθε νέο πλασματάκι που έρχεται στη ζωή είναι ένα θαύμα, είναι μια ανακάλυψη που ξετυλίγεται μπροστά σου. 

Στο πάρτυ περάσαμε καλά, πολύ πιο καλά απότι περάσαμε στο πάρτυ των πρώτων γενεθλίων του Π ο οποίος δεν ήταν και πολύ χαρούμενος με όλο τον κόσμο που μαζεύτηκε μπροστά του. Ο Γ τα παίρνει πιο χαλαρά όλα αυτά και μπορώ να πω ότι το διασκέδασε.

Θυμάμαι τις πρώτες μέρες της ζωής του να τον κοιτάζω και να τον κρατάω στην αγκαλιά μου με τις ώρες. Την τρίτη - τέταρτη μέρα της ζωής του ο μπαμπάς του έφυγε για να πάει πίσω στη δουλειά του στη Σαουδική και η χαρά μου αντικαταστάθηκε με ατέλειωτα κλάματα. Η μάνα μου να μετακομίζει στο σπίτι μου για να με βοηθήσει, μια διαδικασία που πιστεύαμε ότι θα διαρκέσει μόνο για τις πρώτες 40 μέρες της ζωής του μωρού, αλλά τελικά κρατάει μέχρι τώρα γιατί δεν είχα ιδέα πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις 2 μωρά ολομόναχη χωρίς βοήθεια. Δεν θέλω καν να θυμάμαι τους ατέλειωτους μήνες που πέρασα στο σπίτι μόνη με τον Γ να κλαίει ασταμάτητα, να μην μπορώ να φάω, να πάω στην τουαλέτα. Τις νύχτες τον κρατούσα αγκαλιά και κοιμόμασταν μαζί στο κρεβάτι με ένα εκατομμύρια μαξιλάρια. Aυτό το τελευταίο δεν μπορώ να πω πως ήταν και το χειρότερο μου γιατί στην πραγματικότητα το απόλαυσα όσο κράτησε. Άν έχω κάτι να θυμάμαι από τους πρώτους 4 μήνες ζωής του Γ, βασικά το μόνο πράγμα που έχω να θυμάμαι είναι ότι ήταν ένα μωρό που έκλαιγε. Αυτό. Τέλος. 

Σήμερα το σκιουράκι είναι μια λιχουδιά. Έχουμε και τις δύσκολες μας μέρες, όταν πονάει, βγάζει δόντια ή είναι άρρωστος, είναι πολύ γκρινιάρης και κλαίει πολύ. Είναι ευαίσθητος στον πόνο φαίνεται. Αλλά υπάρχουν και οι στιγμές που είναι απλά μια απόλαυση! Έχει αρχίσει να μαθαίνει αρκετά πράγματα τώρα, μιμείται και είναι στιγμές που γίνεται πολύ αστείος. Για παράδειγμα όταν προσπαθεί να φυσήξει τη μύτη του με το χαρτομάντηλο. Ή όταν προσπαθεί να βάλει 1 ευρώ στα αυτοκινητάκια στο mall. Ξέρει ότι τα σώματα της θέρμανσης καίνε και βάζει το χεράκι του για ένα δευτερόλεπτο και μετά το τραβάει απότομα για να μου δείξει ότι καίει. Και μετά γελάει. Θέλει να κάνουμε 'αγώνες' (επινόηση του Π) όλη μέρα μέσα στο σπίτι. Ο Π με την πράσινη μοτόρα του και ο Γ με την κόκκινη που τους έφερε ο Άγιος Βασίλης. Πάει και στέκεται μπροστά και μου φωνάζει να τον καθίσω πάνω και να αρχίσουμε να τρέχουμε πάνω κάτω μέσα στο σπίτι. Τον Γ εννοείται τον σπρώχνω εγώ γιατί ο ίδιος μπορεί να πηγαίνει μόνο προς τα πίσω! Είναι μια μορφή γυμναστικής για μένα, ήδη με καίνε διάφορα μέρη του σώματος μου! Δεν με αφήνει να πάω ούτε στην τουαλέτα αν δεν είναι εκεί μπροστά μου και να με παρακολουθεί - φυσικά το ίδιο κάνει και ο Π ακόμα. Κοιμόμαστε όλοι μαζί εννοείται! Γενικά τα κάνουμε όλα μαζί 24/7. Πιο μαζί πεθαίνεις. Α, λέει 'μάμα' ένα εκατομμύριο φορές την ημέρα! Είναι η μόνη λέξη που λέει προς το παρόν μαζί με διάφορες άλλες άσχετες συλλαβές. 

Υπάρχουν οι δύσκολες στιγμές κι εγώ μπορώ να πολύ μα πολύ γκρινιάρα και να μεγαλοποιώ λίγο τα πράγματα γιατί είμαι λίγο της καλοπέρασης. Φυσικά δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται καλοπέραση να μπορείς να πιείς τον πρώτο καφέ της ημέρας μόνη σου μέσα σε 15 λεπτά ηρεμίας. Αλλά σε γενικές γραμμές, λατρεύω αυτό που κάνω, λατρεύω που είμαι η μαμά τους και λατρεύω που είμαι σπίτι μαζί τους και δεν δουλεύω τη συγκεκριμένη φάση της ζωής τους. Είναι σίγουρα μια έντονη φάση της ζωής μου που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ, θα είναι καθοριστική για μένα, είναι μεταβατική, με αλλάζει σαν άνθρωπο και....όλα καλά!

Χρόνια Πολλά ζουζουνάκι!

ΥΓ. Εννοείται ότι δεν κατάφερω να γράψω κάτι την ημέρα των γενεθλίων του και όλο αυτό το έγραψα με δόσεις από τότε μέχρι σήμερα επειδή είπαμε, δεν έχω ούτε δευτερόλεπτο για τον εαυτό μου!

2016!

Δεν έχω και πολλή διάθεση να γράψω κάτι αλλά είναι κάποια πράγματα που θέλω να κάνω μέσα στο 2016 και πιστεύω ότι αν τα γράψω εδώ θα γίνουν πραγματικότητα. 

Θέλω να δημιουργήσουμε μια πιο δομημένη ρουτίνα στο σπίτι γιατί αυτή τη στιγμή ζούμε το απόλυτο χάος με τα μωρά να κοιμούνται ότι ώρα και να είναι και να ξυπνάνε ότι ώρα και να είναι και όλη μέρα να μην κάνουμε σχεδόν τίποτα το δημιουργικό. Απλά ζούμε.

Σε πρώτη φάση ο Π άρχισε σχολείο! Έλεγα ότι δεν θα τον πάρω σχολείο ακόμα αλλά από την ημέρα που ήρθαμε από τη Σαουδική δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να βλέπει τηλεόραση και να τρελαίνεται! Πήγε χτες πρώτη μέρα και του άρεσε, πήγε και σήμερα οικειοθελώς! Η δασκάλα του μου είπε πως τα πάει πολύ καλά και είναι πολύ προχωρημένος για την ηλικία του και η δασκάλα των αγγλικών μου είπε πως ξέρει αγγλικά! Αυτό κι αν μου φάνηκε αστείο! Ίσως κάτι να του έμεινε από το προηγούμενο σχολείο αφού πήγαινε εκεί για 1 μήνα.

Το δεύτερο πράγμα που θέλω για φέτος είναι να αλλάξω επιτέλους τη διατροφή μου και να τη διατητήσω έτσι! Δηλαδή θέλω να αρχίσω να τρώω υγειινά και να κόψω τα γλυκά και όλες τις επεξεργασμένες τροφές και αυτό δεν θέλω να το κάνω μόνο για ένα διάστημα για να χάσω κιλά και μέτα να αρχίσω πάλι την κακή διατροφή. Θέλω να κάνω την υγιεινή διατροφή τρόπο ζωής!! Παράγγειλα ένα βιβλίο vegan μαγειρικής και ανυπομονώ να αρχίσω να δοκιμάζω συνταγές. Δεν πιστεύω να γίνω vegan - θα το ήθελα αλλά ξέρω ότι αποκλείεται να τα καταφέρω, είναι πολύ μεγάλη δέσμευση και δεν τα πάω καλά με τις δεσμεύσεις. Θα έχω αρκετή ώρα το πρωί όταν αφήνω τον Π στο σχολείο να πηγαίνω να ψωνίζω τα υλικά που χρειάζομαι, έστω και αν έχω μαζί μου τον Γ. Στόχος μου είναι να φτιάχνω φαγητό όσο πιο συχνά γίνεται και να βάζω εδώ τις φωτογραφίες, έτσι για να δώσω ένα κίνητρο στον εαυτό μου και να τον δεσμεύσω λίγο για να μην τα παρατήσει. 

Το τρίτο και καλύτερο είναι πως θέλω να αρχίσω να γυμνάζομαι και πάλι!! Επίσης το ότι πάει ο Π σχολείο μου δίνει κάποια ελευθερία. Εάν είναι καλή η μέρα θα παίρνω τον Γ και θα πηγαίνουμε περπάτημα. Αυτό φυσικά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό γιατί ο Γ κοιμάται το πρωί. Όμως έχω στα σχέδια μου να φέρω μια κοπέλα 2 φορές την εβδομάδα στο σπίτι να κάνει δραστηριότητες στα μωρά κι εγώ να πηγαίνω να κάνω πιλάτες / γίογκα. Χρειάζομαι απελπισμένα λίγη ώρα για τον εαυτό μου και το κορμί μου κλαίει για λίγη γυμναστική. 

Στην ουσία τι θέλω από το 2016? Ρουτίνα - ρουτίνα - ρουτίνα για τα μωρά! Υγιεινή διατρόφη και άσκηση! God help me! I know you can!

Ξέρω ότι λέγοντας τα όλα αυτά αφήνω στην άκρη το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε Σαουδική. Που αν στο τέλος γίνει πραγματικότητα το σχέδιο μας να αλλάξουμε πόλη και να επιστρέψω Σαουδική, πάει χαμένο το πρόγραμμα μου, εχτός από το κομμάτι τις υγειινής διατροφής που και αυτό πάλι δεν ξέρω πως θα το καταφέρω με τον τρόπο που λειτουργεί η Σαουδική. Η αλήθεια όμως είναι ότι θα ήθελα να μείνω Κύπρο να τελειώσω την σχολική χρονια, δηλαδή μέχρι το καλοκαίρι, και να φύγω ξανά από Σεπτέμβριο. 

Επίσης δεν έχω ιδέα τι θα γίνει με τη δουλειά μου. Μου έδωσαν άδεια μέχρι τον Οκτώβριο αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να πάω πίσω για καθαρά οικονομικούς λόγους. Δεν ξέρω όμως αν θα με δεχτούν και δεν ξέρω αν θέλω πραγματικά να πάω πίσω.

Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή ο θεός γελάει. Γιατί έτσι είναι πάντα. Όσο εμείς κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει. Αφήνω λοιπόν ανοιχτά όοοολα τα ενδεχόμενα έτσι για να μην με πίασει εξ απροόπτου. Είμαι έτοιμη για όλα! Bring it on!!!