Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη που μου ήρθε επιτέλους η όρεξη να γράψω. Ήθελα πολύ να γράψω αλλά δεν είχα έμπνευση και βαριόμουν. Άρχισα πολλές φορές να γράφω αλλά στο τέλος τα έσβηνα όλα! Αυτό τον καιρό πλέκω μανιωδώς μια κουβερτούλα για το νέο μωρό και δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο στον ελεύθερο μου χρόνο. Δουλεύω σκληρά!
Την Τετάρτη γίνομαι 31 εβδομάδων!!! Σε δύο μήνες θα κρατάω στην αγκαλιά μου το μωράκι μου! Πριν 2 εβδομάδες πήγα στο γιατρό για το καθιερωμένο ραντεβού που γίνεται κάθε 3 εβδομάδες και την ίδια μέρα έκανα το τεστ της καμπύλης ζαχάρου που ανιχνεύει αν η εγκυμονούσα έχει διαβήτη. Έφτασα στις 8 το πρωί, μου πήραν αίμα και μετά από μια ώρα έπρεπε να πιω ενάμιση μπουκάλι lucozade μέσα σε 5 λεπτά (γιάκ!).
Μόλις ήπια τα Lucozade μου πήραν αίμα ξανά και μετά από μια ώρα μου πήραν αίμα για τρίτη και τελευταία φορά. Τα αποτελέσμα τα βγήκαν μια χαρά! Στη συνέχεια μπήκα στο ιατρείο του γυναικολόγου μου για την εξέταση! Το μωράκι μου ζυγίζει 1.400 κιλά και είναι πανέμορφο!
Εγώ εξακολουθώ να μη θέλω να μάθω πόσα κιλά έχω πάρει! Δεν θέλω να ανέβω στη ζυγαριά γιατί αν δω ότι πήρα πολλά κιλά δεν ξέρω πως θα αντιδράσω! Ακόμα δεν έχω ξεπεράσει την πείνα και τη στέρηση που τράβηξα για να χάσω τα κιλά της πρώτης εγκυμοσύνης. Δεν θέλω καν να σκεφτώ ότι θα ξαναπεράσω τα ίδια!
Έχω σταματήσει τη δουλειά εδώ και 2 εβδομάδες. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο για τους λόγους, αλλά μπορώ να πω ότι έχω γίνει άλλος άνθρωπος από την ίδια κιόλας μέρα. Απολαμβάνω να είμαι στο σπίτι με τον Π, νιώθω καλά με τον εαυτό μου που αναλαμβάνω εξολοκλήρου την ανατροφή του και δεν βασίζομαι σε άλλους και χαίρομαι που βλέπω ότι από τη μέρα που είμαι μαζί του, έχει αλλάξει. Έχει ηρεμίσει, έχει ησυχάσει, έχουμε βρει τη ρουτίνα μας και το νιώθω ότι νιώθει ασφάλεια. Είναι όλη μέρα μαζί με τη mummy του, τι άλλο μπορεί να θέλει!
(H αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ, Ζόελ Ντίκερ)
Διάβασα αυτό το βιβλίο το καλοκαίρι και αυτή η παράγραφος πραγματικά με εκφράζει. Πάντα με απασχολούσε το θέμα της ελευθερίας. Τι είναι, πως μπορεί να είναι κανείς πραγματικά ελεύθερος και πως να μεγαλώσω ελεύθερα παιδιά. Στην ουσία είμαι μια υποταγμένη υπάλληλος γραφείου....η οποία προσπαθεί να ξεφύγει αλλά δεν μπορεί. Η λαχτάρα μου για ελευθερία με κυριεύει καθημερινά και το μυαλό μου ψάχνει διεξόδους. Είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός που κατέληξε σε μια καρέκλα γραφείου. Η απουσία δημιουργικότητας με σκοτώνει και εύχομαι αυτό να σταματήσει σύντομα. Ίσως...αν τελικά ο Θ αντέξει εκεί που είναι, αν τελικά πάμε κι εμείς...να καταφέρω να ξεφύγω, να αλλάξω ζωή και να βρω το πραγματικό μονοπάτι της ζωής μου, τώρα που είμαι πιο σοφή, τώρα που 'ξέρω'.
Πως περνάμε τις μέρες μας με τον Π - μέσα από φωτογραφίες
Μπήκαμε ήδη στο πνεύμα των Χριστουγέννων! Διαβάζουμε καθημερινά Χριστουγεννιάτικα βιβλία και ο Π ήδη γνωρίζει τον Χίχι (Άγιο Βασίλη) και τους τάατους (τάρανδους). Σπίτι στολίσαμε το μικρό μας δέντρο (πέρσι δεν το είχα στολίσει γιατί δεν είχα τη διάθεση και ο Π ήταν πολύ μικρός). Ο Π έβγαλε όοοοοολες τις μπάλες και τα στολίδια από πάνω και άφησε μόνο τα φωτάκια και το αστέρι που δεν φτάνει, αλλά μου είπε 'τέι, βγάλει' (ότι θέλει να βγάλει ΚΑΙ το αστέρι). Το άφησα για λίγες μέρες έτσι ξεστόλιστο με τις μπάλες γύρω γύρω και τον άφησα να παίξει μέχρι να βαρεθεί. Σήμερα το ξαναστόλισα και πρόσεξα ότι δείχνει λιγότερο ενδιαφέρον.
Παιχνίδια στο μπαλκόνι αν και τώρα τελευταία βγαίνει έξω όλο και λιγότερο, ίσως επειδή κατάλαβε πως κάνει κρύο.
Το 'πχιάνο'. Αυτό το παιδί είναι παθιασμένο με τη μουσική και τα μουσικά όργανα. Δεν ξέρω αν του το καλλιεργήσαμε εμείς χωρίς να το καταλάβουμε (ο μπαμπάς μου είναι μουσικός κι εγώ έπαιζα πιάνο για πολλά χρόνια), ή αν το έχει από μέσα του.
Πεθαίνω όταν τα μαλλιά του είναι πιασμένα κότσο. Είναι τόσο μα τόσο cool. Έτσι κι αλλιώς, όπως και να είναι τα μαλλιά του και ότι χρώμα ρούχα και να φοράει, όλοι μα ΟΛΟΙ τον περνάνε για κοριτσάκι. Έχω βαρεθεί να λέω σε όλους ότι είναι αγοράκι, πολλές φορές τους αφήνω να πιστεύουν ότι είναι κορίτσι. Παντού ακούς 'θέλει και το κοριτσάκι να παίξει', 'κοίτα το κοριτσάκι', 'να ανέβει και το κοριτσάκι μαζί σου', 'ρώτα το κοριτσάκι πως το λένε', και διάφορα άλλα..... Το μουτράκι του είναι μια γλύκα! Έχει στρογγυλό προσωπάκι με στρογγυλά χαρακτηριστικά και μεγάλα χειλάκια. Είναι τόσο αγγελικός που τον περνάνε για κοριτσάκι. Αν κόψουμε τα μαλλιά σίγουρα αυτό θα σταματήσει, αλλά δεν θέλω να τα κόψουμε. Είναι μέρος της προσωπικότητας του και επίσης, του αρέσουν. Όταν χορεύει, τα κουνάει με το ρυθμό και πιστεύω ότι είναι πολύ περήφανος για τα μπουκλωτά μαλλιά του!
Αυτό το παιδί έχει στυλ. Όπως και να τον ντύσω...αποπνέει ένα στυλ, μια μαγκιά.
Του αρέσει πολύ να φοράει γυαλιά, κάθε τύπου.
Ανακάλυψε αυτούς τους πιγκουίνους στο mall, οι οποίοι χορεύουν και παίζουν μουσική. Το τι χορό έριξε μπροστά από αυτούς τους πιγκουίνους, δεν λέγεται!
Παιχνίδια με τα ξαδερφάκια του!
Μου άρεσε ο τρόπος που έπεφτε το φως πάνω του. Λατρεύει τις βόλτες με το αυτοκίνητο. 'πάτο - κακί'. Περίπατο με το καρεκλάκι. Ναι κρατάει ένα πάχιχι (ψαλίδι). Τι να κάνω, έχει εμμονή! 'Κόπχει'. Κόψει.
Play dates στο ΙΚΕΑ.
Βόλτες στη Λήδρας με τη μπάλα μας!
Σκαρφαλωτικές - που λέει και ο μπαμπάς του!
Η αγάπη του για τη μουσική δεν σταματάει ποτέ. Ναι έβαλε λεφτά σε αυτό τον τύπο, αφού πρώτα σταθήκαμε επί μισή ώρα μπροστά του. Του ζήτησε και ένα αγαπημένο τραγούδι το ουάουάο (The wheels on the bus), το οποίο του παίζει ο παππούς στου στην κιθάρα, αλλά ο καημένος ο άνθρωπος εννοείται πως δεν κατάλαβε. Πρότεινα στην αδελφή μου να του δώσει 5 ευρώ και να του ζητήσει να μας παίξει το τραγουδάκι μας (χαχα!) αλλά εννοείται πως αρνήθηκε.
Βόλτες στο σπίτι του 'άου πάππου' (άλλου παππού - μπαμπά του Θ), που έχει τράκτορ.
ohhhhhhhhhh how sweet!!!!!
ΥΓ: Απίστευτο μου πήρε σχεδόν 2 ώρες να μαζέψω τις φωτογραφίες και να γράψω αυτό το κείμενο. Τρέχω να ετοιμαστώ μέχρι να ξυπνήσει ο Π.
