Για να καταφέρω να βγάλω μια φωτογραφία του Π, πρέπει να ΜΗ με βλέπει. Γιατί όταν με βλέπει προσπαθεί με κάθε μέσο να μου αρπάξει το κινητό ή τη κάμερα. Έτσι όλες οι φωτογραφίες καταλήγουν να δείχνουν ένα μουτζουρωμένο προσωπάκι και ένα μικρό ανθρωπάκι με απλωμένα χεράκια που προσπαθεί να τραβήξει τη κάμερα. Στις περισσότερες φωτογραφίες που έχουμε, το μικρό λουκουμάκι κοιτάζει κάπου αλλού.
Σήμερα όμως ανακάλυψα ένα κόλπο: γύρισα τη φωτογραφική του κινητού μου στην επιλογή του 'καθρέφτη'. Δηλαδή να βλέπει τον εαυτό του τη στιγμή της φωτογράφισης.
Ταραμ ταραμ... πέτυχε!!! Του άρεσε πάρα πολύ, το είδε σαν παιχνίδι και τράβηξα δεκάδες φωτογραφίες σε ένα προσωπάκι που άλλαζε συνεχώς εκφράσεις!!! Π - Μαμά = 1-1.
ΥΓ: Σήμερα το πρωί τον άφησα μόνο του να παίζει για να καταφέρω να ετοιμαστώ για τη δουλειά. Ήταν απρόσμενα ήσυχος, έτσι πήγα να κρυφοκοιτάξω για να δω τι κάνει. Τον βρήκα να μετροφυλλάει κάτι μικρά παραμυθάκια που του έδωσα χτες (τα έχουμε από παλία αλλά κάπου ήταν κρυμμένα και δεν τα θυμόταν). Πόσο χαίρομαι που έχει δικά του ενδιαφέροντα χωρίς να με χρειάζεται δίπλα του κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας...
ΥΓ: Βρισκόμαστε ανάμεσα στις ετοιμασίες του πάρτυ των πρώτων γενεθλίων του Π. Προσπάθησα να καλέσω όσο το δυνατό πιο λίγα άτομα αλλά με όσες αποκοπές και να έκανα δεν μπορούμε να τους μειώσουμε κάτω από 20 άτομα. Είμαι λίγο σκεπτική γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδράσει ο Π, ο οποίος έχει συνηθήσει να οργώνει το σπίτι ανενόχλητος. Τόσοι καλεσμένοι θα βρίσκονται στον προσωπικό του χώρο... Παιδάκια θα παίζουν με τα παιχνίδια του... Εύχομαι όλα να πάνε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου