Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ένα θετικό στοιχείο της δουλειάς μου είναι ότι με έχουν στείλει μέχρι στιγμής να παρακολουθήσω αρκετά σεμινάρια, κάποια πολύ ενδιαφέροντα, κάποια άλλα όχι και τόσο. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω ένα υπέροχο τριήμερο σεμινάριο για την επικοινωνία στις 26,27 και 28 Μαΐου. Τελικά είμαι κορίτσι της μάθησης, όσο και αν λέω ότι μπούχτισα από τα βιβλία, τις θεωρίες και τις εξετάσεις, μόλις με βάλεις πίσω από ένα γραφείο και μου δώσεις κόλλες και μολύβια, αμέσως ενθουσιάζομαι. Λατρεύω να μαθαίνω. 

Αρχικά δεν ήθελα καθόλου να πάω και δεν θα πήγαινα, αλλά τελευταία στιγμή ακύρωσε μια άλλη συνάδελφος και μου ζήτησαν να πάω στη θέση της. Τελικά αυτό το σεμινάριο αποδείχτηκε πάρα πολύ καλό, ενθουσιάστηκα με την εκπαιδεύτρια που είχε μια εναλλακτική στάση ζωής από τα συνηθισμένα, οι ιδέες της μοιάζουν πολύ με τις δικές μου. 

Μας μίλησε γενικότερα για τη στάση ζωής που πρέπει να έχουμε, να ξυπνάμε κάθε πρωί λέγοντας ευχαριστώ και να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε όλα όσα έχουμε στη ζωή μας. Γιατί δίνοντας έμφαση σε αυτά που ΔΕΝ έχουμε, εκτός του ότι δεν πρόκειται ποτέ να τα αποκτήσουμε, θα ζήσουμε μια δυστυχισμένη ζωή. 

Μίλησε για τις αξίες και τις αρχές μας στη ζωή, που πρέπει να είναι ξεκάθαρες και σταθερές, να μην τις αλλάζουμε ανάλογα με το ποιόν έχουμε απέναντι μας. Πρέπει να έχουμε έλεγχο του μυαλού μας, μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να ελέγξουμε, κανέναν άλλον. 

Μου έκανε πολύ εντύπωση που μας μίλησε για το θυμό. Ο θυμός είπε δεν είναι φυσικό συναίσθημα (αν και εγώ αρχικά διαφώνησα μαζί της). Δεν αφήνουμε το θυμό μας να μας ελέγξει. Σταματώ! Ηρεμώ! Ελέγχω τα πάντα! Όσο και να θυμώσει ο άλλος εγώ πρέπει να παραμείνω ήρεμη γιατί όταν δεν αντιδράσεις στο θυμό του άλλου, τότε τον αφοπλίζεις. Προσεγγίζω αυτόν που με θυμώνει με άλλον τρόπο! Με αγάπη! 

Η αγάπη είναι ο συνδετικός κρίκος που κολλά τα πάντα μαζί. Ανοίγω την καρδιά μου και βοηθώ τους γύρω μου! Ευγνωμοσύνη! Η ευγνωμοσύνη είναι ένα δυνατό εργαλείο. Όταν το μυαλό είναι γεμάτο ευγνωμοσύνη τότε έρχονται καλά πράγματα!

Διεκδικώ! Δεν χρειάζεται να συμφωνώ σε όλα με τους άλλους, μπορώ να διεκδικήσω αυτό που πιστεύω αλλά πάντα με ηρεμία και σεβασμό. Ποτέ με επιθετικότητα. Αυτό μου θύμισε κάτι άλλο που είχα διαβάσει στις σπουδές και το είχα κολλημένο μπροστά μου στο γραφείο μου σε ένα χαρτάκι. Say what you want to say, say it and say that you said it! 

Μας μίλησε για τα τρία φίλτρα του Σωκράτη (του φιλόσοφου). Πριν πούμε κάτι σε κάποιον, πρέπει να έχουμε υπόψη μας τα τρία φίλτρα ή πριν μας μιλήσει κάποιος μπορούμε να τον ρωτήσουμε: 
- είσαι 100% σίγουρος ότι είναι αλήθεια αυτό που θα μου πεις?
- είναι χρήσιμο?
- θα με κάνει να νιώσω καλά?
Αν τα τρία φίλτρα δεν ισχύουν, τότε καλύτερα να μείνουμε σε σιωπή.

Όταν πάμε να μιλήσουμε σε κάποιον, πάμε με καθαρό και ανοιχτό μυαλό χωρίς να θυμόμαστε τα χτεσινά που ίσως να μπλοκάρουν την επικοινωνία μας. Προσέχω πως θα μιλήσω στον απέναντι μου για να μη δημιουργήσω τριβή. Λεπταίνω τα συναισθήματα. Προχωρώ στη ζωή χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Όταν δημιουργήσω τέτοια ατμόσφαιρα αφοπλίζω τον άλλον στο να έρθει απέναντι μου με ένταση.


  • Ανοιχτή καρδιά
  • Αγνότητα
  • Αγάπη
Κάποιος από μας που παρακολουθούσαμε το σεμινάριο μας είπε μια προσωπική του ιστορία. Κάποτε πήγε στο Άγιο Όρος και μόνο εκεί κατάφερε να ηρεμήσει το μυαλό του. Δεν σκεφτόταν τίποτα, ήταν απλά σε κατάσταση ηρεμίας. Όταν ήρθε πίσω στον πολιτισμό, ένιωσε ότι ήρθε στη ζούγκλα και δεν κατάφερε ποτέ να ηρεμήσει το μυαλό του με τον τρόπο που το έκανε όταν ήταν στο Άγιο Όρος. 

Η εκπαιδεύτρια μας είπε αυτό είναι το νόημα! Να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε το μυαλό μας μέσα στη ζούγκλα της πόλης. Να έχουμε επαφή με τη φύση, να καθόμαστε 3 λεπτά την ημέρα χωρίς να κάνουμε τίποτα, να κλείνουμε τα μάτια, να νιώθουμε το σώμα μας και να ακούμε τους θορύβους γύρω μας. Κάποιος της είπε ότι αν είμαστε τόσο ήρεμοι και δεν συμμετέχουμε σε αυτά που γίνονται γύρω μας τα οποία τις περισσότερες φορές αφορούν ένταση, τότε θα αποκοπούμε από την κοινωνία, θα θεωρηθούμε αντικοινωνικοί (...κάτι μου θυμίζει αυτό....!).

Και η εκπαιδεύτρια του απάντησε...

And those who danced, where considered crazy by those who couldn't hear the music!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου