ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Χτες και σήμερα δεν πήγα στη δουλειά. Έγιναν διάφορα στα οποία δεν θέλω να επεκταθώ γιατί δεν θέλω να λερώνω αυτό τον πολύτιμο μικρό μου χώρο που γράφω, δεν θέλω να δίνω αξία σε καταστάσεις άσχημες. Όπως και να 'χει δεν είχα διάθεση να πάω στη δουλειά, αλλά ήθελα να μείνω να περάσω χρόνο στο σπίτι μου μαζί με το μπομπιράκι μου. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έβγαλα στο στήθος κάτι κόκκινα εξανθήματα  τα οποία με έκαιγαν και μου προκαλούσαν φαγούρα. Στην αρχή νόμισα ότι είναι από το άγχος και θα περάσουν από μόνα τους αλλά αφού δεν έλεγαν να ξεκουμπιστούν, αποφάσισα να πάω στο δερματολόγο ο οποίος μου είπε ότι είναι μόλυνση και μου έδωσε δύο διαφορετικές κρέμες να βάζω πρωί - μεσημέρι - νύχτα. Μου έκανε και μια ωραία διάλεξη περί άγχους και πόσο αχρείαστο είναι γιατί η ζωή είναι πολύ ωραία και πολύ μικρή και μια μέρα θα ξυπνήσω και θα έχει περάσει χωρίς να το καταλάβω άρα δεν υπάρχει λόγος να αγχώνομαι για τα απλά καθημερινά. Easier said than done!!! 

Πέρα από αυτό, πέρασα δύο υπέροχες μέρες στο σπίτι μου μαζί με το μωράκι μου. (συνειδητοποιώ ότι ο τίτλος του άρθρου μου δεν έχει καμία σχέση με το τι έγραψα μέχρι στιγμής, επειδή άλλο είχα στο μυαλό να γράψω και τελικά άλλο μου βγήκε). 

Πίσω στο θέμα μας λοιπόν, έχω κάποιες σκέψεις για το σπίτι μας και τον τρόπο ζωής μας:

Σπίτι:
Για μένα προσωπικά αυτό που θα ήταν ιδεατό είναι να είμαι στο σπίτι, όλη μέρα με το μωρό μου, να ασχολούμαι με το σπίτι μας και τα δικά μου δημιουργικά projects τα οποία έχουν όλα κολλήσει. Παρατηρώ ότι όταν το σπίτι μας είναι οργανωμένο και καθαρό, νιώθω κι εγώ οργανωμένη και ήρεμη. Ποτέ μου δεν είχα θέμα με την καθαριότητα και ούτε έχω (αυτή τη στιγμή τα πιάτα από το δείπνο μας είναι ακόμη στο τραπέζι της κουζίνας). Όμως! Πρόσεξα ότι μου αρέσει πολύ να καθαρίζω και να οργανώνω το σπίτι, είναι κάτι σαν εργασιοθεραπεία, νιώθω ότι μπαίνουν οι σκέψεις μου σε τάξη μαζί με όλα τα υπόλοιπα πράγματα στο σπίτι. Όταν ζω μέσα σε ένα καθαρό σπίτι με πολύ φως, καθαρό αέρα και λίγα αντικείμενα, νιώθω ωραία! Κάνω συνεχώς ανακατατάξεις στα έπιπλα και βάζω μικρές πινελιές εδώ κι εκεί για να αλλάζω την όψη του σπιτιού ανανεώνοντας το. 

Φυσικά αντικείμενα:
Έχω μια τάση προς το φυσικό τώρα τελευταία, δεν ξέρω από που προέκυψε. Δεν θέλω τίποτα το πλαστικό ή το φουτουριστικό. Θέλω πράγματα φυσικά. Δυστυχώς πολλά από τα πράγματα μας είναι γυάλινα (το τραπέζι της κουζίνας) ή πλαστικά (τα φωτιστικά). Θέλω πολύ να τα αλλάξω αλλά δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η ζωή μας στο προσεχές μέλλον γιαυτό δεν θέλω ακόμη να επενδύσω σε τέτοια πράγματα. Είχα αγοράσει για τον Π, ένα πλαστικό κουτί για τα παιχνίδια του το οποίο αντικατέστησα πρόσφατα με ένα πιο φυσικό, ξύλινο. Τελικά όλα γίνονται για κάποιο λόγο και είναι ευλογία που ήρθε η κρίση και δεν χτίσαμε ποτέ το σπίτι μας. Πολλά άλλαξαν στα πιστεύω μου τα τελευταία χρόνια (στο οποίο φυσικά συνέβαλε και η γέννηση του Π). Το σπίτι που ονειρευόμουν δεν έχει καμία σχέση με το σπίτι που ονειρεύομαι τώρα, το οποίο θέλω να είναι όσο πιο κοντά στη φύση γίνεται. Eπίσης μου αρέσουν πολύ τα ξύλινα παιχνίδια τα οποία είναι πιο φυσικά, πιο διαχρονικά και πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Τα πλαστικά σπάνε / χαλάνε / ξεθωριάζουν πολύ εύκολα και σύντομα ο χρόνος τα κάνει να φαίνονται παλιά, κάτι που δεν συμβαίνει με τα ξύλινα. 

Πάνες:
Ένα άλλο θέμα που με απασχολεί είναι οι πάνες μωρών. Στη χώρα μας κανείς δεν χρησιμοποιεί για τα μωρά του, ρούχινες πάνες. Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν (τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον), ότι βγαίνουν σε τόσα πολλά σχέδια και ότι είναι πολύ πιο φιλικές για το περιβάλλον αλλά κυρίως για το δερματάκι του μωρού. Η σημερινή κοινωνία του καταναλωτισμού, της τεχνολογίας και της γρήγορης ζωής μας έκανε να πιστεύουμε ότι οι πάνες τύπου pampers είναι φυσικές και αναγκαστικές. Όχι βέβαια. Ψάχνοντας το θέμα ανακάλυψα γιαυτές τις υπέροχες υφασμάτινες πάνες οι οποίες φυσικά δεν υπάρχουν στην Κύπρο αλλά τις βρήκα από το amazon. Είναι ακριβές αλλά μακροπρόθεσμα είναι πιο συμφέρουσες οικονομικά από τις κανονικές. Αποφάσισα να αγοράσω κάποιες σε πρώτη φάση, να βάζω στον Π μόνο το βράδυ που τη φοράει για πολλές ώρες και στην πορεία να αγοράσω περισσότερες έτσι ώστε να αντικαταστήσουμε αυτές που χρησιμοποιούμε εντελώς. Το καλό είναι ότι οι πάνες αυτές είναι one size οπότε θα μπορέσουμε να τις χρησιμοποιήσουμε και σε επόμενο/α μωρό/ά. 

Το δωμάτιο του Π
Πριν από μερικές ημέρες συζητούσαμε με τον Θ για τον τρόπο που θα γίνει η μετάβαση του Π στο δωμάτιο του. Αυτή τη στιγμή κοιμάται στο δικό του κρεβατάκι (και πάλι) αλλά είναι κάτι που ο ίδιος επιχείρησε. Του αρέσει να αποκοιμιέται παρακολουθώντας το παιχνίδι που γυρίζει και παίζει μουσική πάνω από το κεφάλι του. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η συνήθεια, έχουμε αποφασίσει όμως να αφήνουμε τον ίδιο να μας καθοδηγεί. Λοιπόν...λέγαμε για το δωμάτιο του. Ξαφνικά ο Θ ρίχνει την ιδέα να βάλουμε ένα στρώμα στο πάτωμα για τον Π, έτσι ώστε να μην ανησυχούμε ότι θα πέσει από το κρεβάτι. Εγώ σε πρώτη φάση βρήκα την ιδέα πολύ χαζή αλλά είπα ότι θα το σκεφτώ. Ξαφνικά μετά από λίγες μέρες...διαβάζω τυχαία κάπου για τα δωμάτια montessori. Ήξερα για τα σχολεία montessori και ότι η φιλοσοφία τους βασίζεται στο παιδί και στην ελευθερία του μέσα σε όρια αλλά δεν είχα ιδέα για τα δωμάτια αυτής της φιλοσοφίας. Όπως έμαθα τα δωμάτια αυτά έχουν όλα τα έπιπλα, ράφια, βιβλιοθήκες, καρέκλες, τραπεζάκια, εικόνες ΚΑΙ κρεβάτια σε χαμηλό επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο του παιδιού, έτσι ώστε να είναι φιλικά προς αυτό και προσβάσιμα. Και..τι έκπληξη! τα κρεβάτια που προτείνονται αποτελούνται από ένα στρώμα στο πάτωμα! Με αυτό τον τρόπο το παιδί δεν νιώθει εγκλωβισμένο από τα κάγκελα της κούνιας του αλλά ούτε κινδυνεύει να πέσει από ένα κανονικό κρεβάτι. Θέλω λοιπόν, να δημιουργήσω ένα τέτοιο δωμάτιο για τον Π, όταν φυσικά θα είναι έτοιμος να κοιμηθεί μόνος του στο δωμάτιο του. 

Φαγητό
Στο θέμα του φαγητού....έχω αρχίσει να νιώθω μια απέχθεια προς το κρέας. Όχι ότι δεν το τρώω κάποτε αλλά...δεν με ικανοποιεί πλέων. Προτιμώ να τρώω πιο φυσικά προϊόντα, λαχανικά, φρούτα καθώς και ζυμαρικά, πατάτα, ρύζι, κλπ. Λατρεύω το αβοκάτο! Θέλω στην πορεία της ζωής μου να καταφέρω να μαγειρεύω όσο πιο υγιεινά και φυσικά γίνεται! Είναι καλό για το σώμα μου, την υγεία μου, την ευεξία μου. Το ίδιο και για το μωρό μου. Προσπαθώ να βρω υγειινές συνταγές για να γεμίσω το τετράδιο μου και να μαγειρεύω κάθε βράδυ κάτι για τον Π. 

Όλα τα πιο πάνω χρειάζονται χρόνο, κάτι που δεν έχω. Αυτό το άρθρο το ξεκίνησα χτες το βράδυ και το τελειώνω σήμερα που είμαι -Ω! τι έκπληξη! - στη δουλειά. Είναι τόσα πολλά τα σχέδια μου, οι ιδέες μου, η δημιουργικότητα μου γιγαντώνει μέσα μου και ψάχνει τρόπους να διοχετευτεί προς τα έξω αλλά ο χρόνος μου είναι όλο και πιο περιορισμένος. Η ενέργεια που μου τρώει η δουλειά είναι απίστευτη. Η ευχή μου είναι (όπως πάντα) να καταφέρω κάποτε να μη δουλεύω και να είμαι stay at home mum! Ώστε να μπορώ να κάνω πραγματικότητα όλα όσα έχω στο μυαλό μου. 

Μέχρι τότε....ας καταγράφω τις ιδέες μου και να κάνω μικρά μικρά βήματα προς την υλοποίηση τους!