Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Μια συνηθισμένη μέρα





Π

Σήμερα πήγαμε για καφέ! Εσύ κάθισες σε ολόδικη σου πολυθρόνα και έφαγες το βρεφο - μπισκότο σου και ήπιες τον καφέ σου (= νερό σε πλαστικό ποτήρι με κάλυμμα και καλαμάκι για να είναι το ίδιο με το δικό μας). Είσαι σκουλήκι λέει η νονά σου! Δεν κάθεσαι δευτερόλεπτο. Σηκώνεσαι στην καρέκλα, γυρίζεις πίσω, πλάι, μπροστά, κάθεσαι, σηκώνεσαι, απλώνεις τα χεράκια, πιάνεις οτιδήποτε υπάρχει στο τραπέζι, ζουλάς το ποτήρι σου με το νερό, γελάς δυνατά για να σε προσέξουν οι άνθρωποι στα διπλανά τραπέζια και να 'πιάσετε κουβέντα'. Τόση κοινωνικότητα δεν μπορώ να την καταλάβω! Που την βρήκες τόση αυτοπεποίθηση και τόση όρεξη για κοινωνικοποίηση, είναι απίστευτο! Σήμερα για πρώτη φορά μου έδειξες τη μύτη σου! Μαθαίνεις συνεχώς καινούρια πράγματα και πολύ γρήγορα. Έκατσες και για πρώτη φορά σε αυτοκινητάκι - παιχνίδι που κινείται μπρος πίσω όταν του βάλεις κέρματα. Πατούσες διάφορα κουμπάκια που υπήρχαν πάνω του. Δίπλα μας κάθισε μια μαμά με το παιδάκι της. Ήταν ένα ακίνητο μωράκι μέσα στο καρότσι του, φαινόταν τόσο μικρό και ήσυχο. Δίπλα του εσύ ήσουν ο στριφογυρίστρας! Άρχισες να απλώνεις τα χεράκια σου να το αγγίξεις και να του κάνεις χαρούλες αλλά αυτό σε κοιτούσε παραξενεμένος χωρίς να αντιδρά. Η μαμά του μας είπε ότι είναι 12 μηνών (ένα μήνα μεγαλύτερος από σένα) και ότι δεν είναι κοινωνικός! Ήσασταν η μέρα με τη νύχτα. Μετά πήγαμε στο public και σε αφήσαμε σε ένα μίνι παιχνιδότοπο που έχει εκεί και αρχίσατε να παίζετε κυνηγητό με τη νονά σου στους διαδρόμους! Φεύγοντας έκανες επανάσταση μέχρι να μπεις στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου, αλλά όταν τελικά σε κατάφερα, κοιμήθηκες στα 5 λεπτά! Είμαι χαρούμενη που είσαι αυτός που είσαι. Σε χαίρομαι, είμαι περήφανη! Είσαι ξεχωριστός, λάμπεις μέσα στο πλήθος, είσαι το αστεράκι μου. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ο θεός μου έδωσε εσένα για μωρό! Με εξαντλείς ναι, αλλά το αξίζεις! 

Πάμε το βράδυ να ξαπλώσουμε. Ξαπλώνουμε μαζί στο κρεβάτι, πίνεις το γάλα σου και σε παίρνει ο ύπνος. Κλασσική διαδικασία. Όμως όπως το συνηθίζεις, που επιφύλαξες μια έκπληξη, έτσι για να μη βαριόμαστε. Την ώρα που σε μετέφερα στο κρεβάτι σου, ξύπνησες! Οοοοο τι χαρά! Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου δίπλα σου και έκανα πως κοιμάμαι. Εσύ στριφογύριζες μέσα στο κρεβατάκι σου, ξάπλωνες και σηκωνόσουν, μέχρι που σηκώθηκες εντελώς και κρεμάστηκες από τα κάγκελα και άπλωσες τα χεράκια σου προς το μέρος μου. Εγώ έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα όταν τα ανοίξω να έχεις ξαπλώσει και αποκοιμηθεί! Όμως εσύ στεκόσουν ακόμη εκεί, επίμονος. Μέσα μου είχα εκνευριστεί απίστευτα αλλά κάτι με έκανε να θέλω να ξεσπάσω σε γέλια. Σηκώθηκα και σε πήρα δίπλα μου. Άρχισες να οργώνεις το κρεβάτι μέχρι που ανακάλυψες το φωτιστικό! Σύρθηκες προς το μέρος του και άρχισες να το σκαλίζεις. Μετά ανακάλυψες ένα φακό που έχει εκεί ο Θ και τον πήρες στα χέρια σου και στο στόμα σου (εννοείται). Σου έπεσε κάτω και τον ξέχασες. Για αποκορύφωμα, κάθισες στο κρεβάτι και άρχισες να μου δείχνεις τη λάμπα και να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια! Οι εκπλήξεις δεν έχουν τελειωμό. Στο τέλος σου έφτιαξα ένα ακόμη γάλα και κατάφερα να σε βάλω για ύπνο. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου