Έκανα το λάθος σήμερα να πάω με τον Γ στο σπίτι της θείας μου που ήμασταν καλεσμένοι για φαγητό. Όταν έχεις ένα μωρό που κλαίει πολύ είναι καλύτερα να το κάνει στην άνεση του δικού σας σπιτιού γιατί είναι πολύ άβολο να κλαίει σε ένα άλλο σπίτι κι εσύ να μην έχεις ούτε την κουνιστή σου καρέκλα ούτε τις πιτζάμες σου για να κινείσαι άνετα στο χώρο.
Περάσαμε ένα δράμα. Είναι μωρά που μπορείς να τα βγάλεις έξω από 10 ημερών και να είναι όλα μέλι γάλα. Το δικό μου μωρό είναι 3 μηνών σχεδόν και δεν μπορεί να πάει πουθενά.
Ήρθαμε σπίτι, τον ηρέμισα, τον κοίμισα και τώρα κάθομαι στο κρεβάτι με τον Γ ακουμπισμένο στο στήθος μου λιπόθυμο από κούραση να ανασαίνει βαριά. Δεν το κάνει η καρδιά μου να τον βάλω στο κρεβάτι του ακόμα. Χαίρομαι όμως που είμαι σπίτι μου με τις πιτζάμες μου στο κρεβάτι μου. Όσο για το κλάμα τι να πω. Το συνήθισα πια, έχει γίνει μέρος της ζωής μου. Ξέρω ότι θα έρθει κάθε μέρα.
Θέλω να μεγαλώσεις Γ!! Μ' ακούς; Μεγάλωσε γρήγορα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου