Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Ένα και δύο πηδάω τα κύμματα

μ' αυτα τα κύμματα ΣΤΑΜΑΤΗΜΟ δεν έχουν. Δύο και τρία ψάχνω τα βήματα.... in a rock version. 

Όταν γέννησα τον Π έπαθα κατάθληψη. Τώρα με τον Γ παραπαίω ανάμεσα στο κλάμα αυτολύπησης και στο υστερικό γέλιο. Είναι τόσο μα τόσο ακραία η κατάσταση μας εδώ μέσα που μου έρχεται γέλιο και κλάμα μαζί.

Δεν υπάρχω. Όχι με την έννοια του ότι είμαι τόσο υπ'εροχη που δεν υπάρχω αλλά με την έννοια του ότι δεν υπάρχω. Πόση αυταπάρνηση πιά! Δεν τρώω, δεν πίνω, δεν πάω τουαλέτα, δεν κάνω μπάνιο. Το σώμα μου δεν μου ανήκει, το χειρίζονται τα παιδιά μου, είμαι ένα ρομπότ, μια μηχανή παραγωγής γάλακτος και ικανοποίησης επιθυμιών.

Και σκέφτομαι...εσύ τα ήθελες κορίτσι μου. Έσυ ήθελες το εξωτερικό, εσύ είπες στον άντρα σου να σε αφήσει έγκυο πριν φύγει, εσύ ήθελες να πέσεις με τα μούτρα. Λούστου τα τώρα!

Κι έτσι για να το κάνω ακόμα πιο δύσκολο...τον Μάιο θα πάω Σαουδική Αραβία με το μωρό. Είμαι απλά τρελή που θα βάλω αυτό το μωρό στο αεροπλάνο. Αλλά έτσι είμαι εγώ πως να το κάνουμε. Μου αρέσει να δοκιμάζω τα όρια μου. Μια συνεχής περιπέτεια. Μια φορά ζούμε. Ζήστο!!!! Και ο θεός βοηθός...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου