8 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

Οι αλλαγές στο σώμα μου:

8 εβδομάδων!! 2 μηνών!!

Θα είμαι βάναυσα ειλικρινής. Οι αναγούλες με πεθαίνουν, μου ρίχνουν τα επίπεδα ενέργειας στο πάτωμα και η διάθεση μου για φαγητό περνά από διακυμάνσεις. Δεν αντέχω το γάλα, το γιαούρτι, τα γλυκά φρούτα και διάφορα άλλα ανάλογα με την περίσταση. Το καρπούζι μου φέρνει ΑΗΔΙΑ. Από φρούτα μπορώ να φάω μόνο φορμόζες οι οποίες είναι ξινές και κόκκινο grapefruit το οποίο είναι επίσης ξινό. Εχτές το βράδυ είχα μια έντονη επιθυμία για σούπα αυγολέμονη την οποία μου έφτιαξε ο Θ, μέσα στο κατακαλόκαιρο! Είχαμε όμως μόνο limes στο ψυγείο τα οποία δεν είναι και τόσο ξινά, έτσι δεν την απόλαυσα όσο θα ήθελα! Έβαλα όμως πάρα πολύ πιπέρι. Σήμερα είχα μια επιθυμία για ταχινόπιτα την οποία αγόρασα από ένα φούρνο. Ξέρω ότι αυτή η θεωρία που υποστηρίζει ότι στην εγκυμοσύνη η γυναίκα επιθυμεί κάποια συγκεκριμένα φαγητά δεν έχει υπόσταση, αλλά...βρίσκω ότι για κάποιο λόγο σε μένα ισχύει. Σκέφτομαι φαγητά τα οποία έχω μήνες να σκεφτώ, εμφανίζονται έτσι απλά στο μυαλό μου και με κάνουν να τα σκέφτομαι και να φαντάζομαι ότι τα τρώω. Επίσης δεν μπορώ με τίποτα να μαγειρέψω. Η διαδικασία μου προκαλεί αηδία! Γενικώς είμαι συνέχεια σε μια κατάσταση ξινίλας αλλά ταυτόχρονα με τραβάνε τα ξινά φαγητά. Πόσο αντιφατικό είναι αυτό! Σταματώ να γράφω γιαυτό το θέμα γιατί δεν με βλέπω και πολύ καλά, έχω πρασινίσει.

Ο Π:

Το γλυκό, γλυκό μου αγοράκι... Μεγαλώνει πολύ γρήγορα τώρα, έχει γίνει κανονικό ανθρωπάκι. Έχει δίκη του θέληση (εντάξει πάντα είχε), αλλά τώρα βλέπω ότι έχει τις ασχολείες του, τα ενδιαφέροντα του. Τον τελευταίο καιρό είχε πάθει μια μικροεξάρτηση από το baby tv, γιαυτό το κόψαμε. Καλύψαμε την τηλεόραση και αποφασίσαμε ότι δεν θα του ξαναβάλουμε τηλεόραση για να την ξεχάσει. Εχτές τη ζήτησε μόνο 2 φορές αλλά του αποσπάσαμε την προσοχή με άλλα παιχνίδια. Το Σάββατο πήγαμε στη θάλασσα και περάσαμε πάρα πολύ τέλεια, ήταν η πρώτα φορά που απόλαυσα την παραλία και λίγο για τον εαυτό μου πάρα απλά να κυνηγάω τον Π. Κολύμπησα για λίγο μόνη μου, just me my self and I, και η απόλαυση ήταν ανατριχιαστική. Ο Π φοβάται το νερό και δεν πλησιάζει εύκολα αλλά παραμένει σε απόσταση ασφαλείας και παίζει με την άμμο. Όταν είμαστε μαζί του όμως μπαίνει μέσα στη θάλασσα με επιφυλάξεις. Εξακολουθεί να είναι υπερβολικά και επώδυνα κοινωνικός. Πλησιάζει όποιον του κάνει εντύπωση και ένας άγνωστος λουόμενος τον κέρασε ένα μπισκότο το οποίο εννοείται ότι άρπαξε με χαρά. Προσπάθησε να παίξει με ένα παιδάκι πολύ μεγαλύτερο το οποίο δεν τον ήθελε και δεν τον άφηνε να παίζει με τα παιχνίδια του. Ο Π όμως τον θαύμασε για τις δεξιότητες του να φτιάχνει πύργους από άμμο. Κυνήγησε πουλιά και χόρεψε με τη reggae μουσική του bar δίπλα μας.

Έχουμε δέσει σαν οικογένεια που αποτελείται από 3 άτομα. Δυσκολευτήκαμε πολύ να δέσουμε, το βάρος της ευθύνης ήταν μεγάλο για μας στην αρχή αλλά τώρα όλα κυλάνε εύκολα, έχουμε βρει τους ρυθμούς μας, είμαστε τρεις μελωδίες παράλληλες που βγάζουν όμορφο ήχο. Σύντομα όμως αυτό θα άλλάξει....θα αλλάξει απότομα και το φοβάμαι...το φοβάμαι πολύ. Κάθε αλλαγή, έστω και για το καλύτερο, είναι επώδυνη. Ξέρω ότι στο τέλος θα επέλθει η σταθερότητα, μια προσορινή μονιμότητα και θα βρούμε γαλήνη, αλλά μέχρι τότε έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας και πολλές, πολλές αλλαγές...