Αν είσαι ένα αστέρι

Άκουσα σήμερα τυχαία το τραγούδι του Βέρτη, αν είσαι ένα αστέρι και θυμήθηκα ότι το άκουσα πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2012 όταν ήμουν έγκυος τον Π. Μάλιστα ήταν τέλος Αυγούστου όταν είχα πάθει αποκόλληση πλακούντα και πέρασα ένα μήνα στο σπίτι ξαπλωμένη, με φαρμακευτική αγωγή, περνώντας το χρόνο μου προσπαθώντας να σκέφτομαι θετικά και να εύχομαι να πάνε όλα καλά και το μωράκι μου να παραμείνει εκεί που είναι. Όταν είχα ακούσει πρώτη φορά για την περίπτωση της αποκόλλησης, ήταν στην περίπτωση μιας γνωστής μου πριν 3 χρόνια περίπου. Είχα πανικοβληθεί και μόνο στην ιδέα να μου συνέβενε κάτι τέτοιο, δεν μπορούσα να φανταστώ σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρισκόμουν εάν ήμουν έγκυος και ζούσα με το φόβο της αποβολής. Όμως όταν μου συνέβη ήταν πολύ διαφορετικό απ'ότι το φαντάστηκα. Ένιωθα δυνατή. Είχα κάτι να αντιμετωπίσω και το αντιμετώπισα με δύναμη. Και το ξεπέρασα. Και αυτό το τραγουδάκι το αφιέρωσα στο μικρό μου μαχητή που δεν ήξερα τότε αν είναι αγόρι ή κορίτσι!
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μην σβήσεις ποτε να μη μ' αφησεις
ποτέ να μη χαθεί η αγαπη αυτή
μα όνειρο αν είσαι
τα φώτα σβήσε στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μην τελειώσει
μέσα μου μείνε να σ αγαπώ.....