Τελευταία Ευκαιρία...

Πότε είναι η τελευταία ευκαιρία για μωρουδίστικη αγκαλιά?
Η νοοτροπία της χώρας μας και οι συμβουλές των διάφορων μαμάδων της χώρας μας είναι να μην κρατάς αγκαλιά το μωρό για 'να μη μάθει'. Ποτέ μου δεν ενστερνίστηκα αυτή την άποψη καθώς τη βρίσκω πολύ σκληρή και δεν την καταλαβαίνω, δεν την κατανοώ. Θυμώνω πολύ που οι περισσότερες νέες μαμάδες θεωρούν δεδομένη αυτή την θεωρία και την εφαρμόζουν στα μωρά τους. Ο Π είναι 8 μηνών και ήδη άρχισε να ανεξαρτοποιείται. Θέλει να είναι ελεύθερος και να επεξεργάζεται το περιβάλλον και τα αντικείμενα γύρω του. Τον παίρνω αγκαλιά και με σπρώχνει πίσω λες και θέλει να κατεβεί να περπατήσει!! Μεγάλωσε τόσο απότομα και ξαφνικά που μπερδεύτικα! Θεωρούσα δεδομένο το μώρο μου και τις αγκαλιές μαζί του και δεν περίμενα να τελειώσουν τόσο σύντομα. Σιγά σιγά θα λιγοστεύουν οι αγκαλιές μαζί του και θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από κοντά μου. Αν γύριζα το χρόνο πίσω στην ημέρα που γεννήθηκε, δεν θα τον άφηνα λεπτό από την αγκαλιά μου....γιατί είναι πολύτιμες οι στιγμές αυτές, είναι πολύ λίγες! Θυμάμαι το καλοκαίρι, να ξυπνάει μέσα στη μέση της νύχτας, να τον σηκώνω απο το κρεβατάκι του, να τον βάζω στο στήθος μου να θηλάσει, και να σκέφτομαι ..μακάρι να είχα αυτή τη στιγμή για πάντα! Άλλες φορές πάλι σκεφτόμουν πόσο ώραια θα ήταν να περνούσε γρήγορα γρήγορα ο καιρός και ο Π να μεγάλωνε και να είχα λίγη περισσότερη ελευθερία! Δεν ήξερα πόσο γρήγορα θα μεγαλώσει και δεν ήξερα πόσο πολύ θα μου έλειπαν εκείνες οι στιγμές, σε σημείο που να ... πονάει η ανάμνηση. Εύχομαι όλες οι μαμάδες του κόσμου να θηλάσουν τα μωρά τους, να τα κρατάνε αγκαλιά, να τους δίνουν φιλάκια και να τα κάνουν να νιώθουν ασφάλεια...