Το νόημα της ζωής

Όταν ήμουν πιο μικρή, γύρω στα 20, νόμιζα ότι τα ξέρω όλα, ότι κατάλαβα τη ζωή και την είχα ζήσει, και είχα καταλήξει ότι είχα βρεί και το νόημα της. Το νόημα της ζωής έλεγα είναι να περνάς καλά. Με το νόημα που του δίνει ο κάθε ένας. Να επιλέγεις στη ζωή σου τα πάντα με βάση το να περνάς καλά και να νιώθεις καλά μέσα σου.
Τα τελευταία χρόνια δεν με εκφράζει πια αυτό το νόημα. Το βρίσκω πολύ βαρετό. Αμφισβήτησα τον εαυτό μου και έχω καταλάβει από καιρό ότι οι απόψεις αλλάζουν και είμαι τώρα πιο ευέλικτη. Βρέθηκα ξανά στο σημείο να αναζητώ το νόημα της ζωής. Έψαξα μέσα μου για να βρω τι είναι αυτό που αισθάνομαι ως το πιο βασικό, το πιο απαραίτητο, το πιο ζωτικό.
Και ήταν προφανές. Η ελευθερία.

Χρειάζομαι ελευθερία για να αναπνέω, να δημιουργώ, να σκέφτομαι, να υπάρχω.

Με τα χρόνια εκτίμησα τόσο πολύ την ελευθερία που έφτασα σε κάποιου είδους απομόνωση από τον έξω κόσμο μόνο και μόνο για να νιώθω ελεύθερη.

Μπορεί να είναι ακραίο αλλά χρειάζομαι απόλυτη ελευθερία. Έτσι είναι η φύση μου, έτσι γεννήθηκα και μόλις το κατάλαβα το αποδέχτηκα και σταμάτησα να παλεύω με το συμβιβασμό.

Και τώρα ο στόχος της ζωής μου είναι να δημιουργήσω μια ελεύθερη ζωή. Να σταματήσω να δουλεύω σε ένα γραφείο με θυσία τη δημιουργικότητα μου. Να αρχίσω να ασχολούμαι με αυτό που βγαίνει από μέσα μου, να δημιουργώ, να έρθω σε επαφή με τη φύση μου. Δεν θέλω να βλέπω τηλεόραση και δεν θέλω να ακούω δογματικές, στεγνές, οπισθοδρομικές, συντηρητικές απόψεις από κανέναν, ούτε έχω διάθεση να διαφωνήσω. Θέλω να ζήσω σε ένα σπίτι από πέτρα και ξύλο, με τζάκι, με κήπο, να φυτεύω τα δικά μου λαχανικά και φρούτα και να τρώω υγιεινά μαζί με την οικογένεια μου. Θέλω να σταματήσω να αγοράζω πράγματα, να αδειάσει το σπίτι για έχουμε χώρο για αέρα. Θέλω να κάνω κάτι για πράγματα που πιστεύω. Όπως το να προσπαθήσω να σταματήσω τον κόσμο να έχει ζώα σε κλουβιά ή λουριά στερώντας τους την ελευθερία. Θέλω να ταξιδεύω. Θέλω ο γιος μου να είναι ελεύθερος από θρησκεία, πολιτικά και ποδόσφαιρο, όπως εγώ και ο μπαμπάς του.

Ίσως αυτή την περίοδο να ζω στέρηση της ελευθερίας μου και γιαυτό να την εξιδανικεύω και ίσως αν φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω, να αλλάξω πάλι το νόημα της ζωής μου.

 Αλλά η ελευθερία θα είναι πάντα ψηλά στα ιδανικά μου.