Εγώ προέτρεψα τον Θ να πάει. Κάνει ένα μικρό πάρτυ ο αδερφός του και δεν μπορούμε να πάμε οικογενειακώς επειδή ο Π κοιμάται στις 7 και τα βραδυνά πάρτυ γίνονται συνήθως πιο αργά, εχτός και αν μιλάμε για παιδικο πάρτυ. Δεν μπορώ να σηκώσω το κοιμισμένο μωρό και να το βγάλω έξω. Δεν με πειράζει καθόλου που τους τελευταίους σχεδόν 10 μήνες περιορίστηκα στο σπίτι. Το αντίθετο μάλιστα, χαίρομαι γιατί έχω πια ένα άλλοθι για να μην παρευρίσκομαι σε τέτοια events. Πάντα προτιμώ τη ζεστασιά και την ησυχία του σπιτιού μου. Είπα στον Θ να πάει μόνος του. Τη στιγμή που βγήκε απο την πόρτα μου έλειψε. Ταυτόχρονα όμως λατρεύω τη μοναξιά μου. Νιώθω σαν ο φύλακας του πολύτιμου θυσαυρού. Ο θυσαυρός μου κοιμάται μέσα στο κρεβάτι μας κι εγώ είμαι εδώ γι αυτόν. Μήπως και ξυπνήσει και με χρειαστεί. Είναι τόση η ησυχία που μπορώ να ακούσω το βουητό της. Επίτηδες δεν βάζω μουσική. Σκέφτομαι να αρχίσω να ζωγραφίζω ή απλώς να καθήσω εδώ και να ηρεμίσω το μυαλό μου. Σήμερα αγόρασα ρούχα για τον Π καθώς τα παλιά άρχισαν να του μικραίνουν. Ξόδεψα πολλά λεφτά και νιώθω τύψεις αλλά δεν μπορούσα να τον αφήσω χωρίς ρούχα έστω και αν θα του μικρύνουν πάλι με ταχύτητα φωτός. Δεν αγοράζω τίποτα για μένα, βαριέμαι μέχρι και να ψάξω. Πρόσφατα μου ειπε μια πολύ καλή μου φίλη ότι άλλαξα μετά τον Π, έγινα πιο υπομονετική και ευαίσθητη. Ισχύει απόλυτα αν και δεν το ήξερα ότι η φίλη μου με έχει ψυχολογήσει τόσο καλά ώστε να κάνει μια τόσο εύστοχη παρατήρηση. Εχτός απο αυτά ήμουν καταναλωτική και ματαιόδοξη. Παρασυρμένη απο εικόνες και μυθοπλασίες. Τώρα δεν έχω καν χρόνο να σκεφτώ για τον εαυτό μου. Και ούτε θέλω, είναι τόσο βασανιστικό και εγκλωβιστικό. Ο Π ήρθε στη ζωή μου για ένα σκοπό και δεν είναι αυτός που πίστευα ότι θα ήταν. Πόσες φορές να ευχαριστήσω αυτό το μικρό πλασματάκι που ήρθε στη ζωή μου... Ακόμη και για τις δύσκολες στιγμές νιώθω ευγνωμοσύνη. Μου αρέσει που δοκιμάζομαι. Η ζωή μαζί του είναι μια κρύα νύχτα του χειμώνα δίπλα στη θάλασσα που με φόρα τρέχεις και πηδάς μέσα στο παγωμένο νερό της και νιώθεις το κρύο σαν καρφιά στο δέρμα σου που σε υπενθυμίζουν ότι είσαι ζωντανός, μουδιασμένος απο όποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
Ο ήχος της ησυχίας
Εγώ προέτρεψα τον Θ να πάει. Κάνει ένα μικρό πάρτυ ο αδερφός του και δεν μπορούμε να πάμε οικογενειακώς επειδή ο Π κοιμάται στις 7 και τα βραδυνά πάρτυ γίνονται συνήθως πιο αργά, εχτός και αν μιλάμε για παιδικο πάρτυ. Δεν μπορώ να σηκώσω το κοιμισμένο μωρό και να το βγάλω έξω. Δεν με πειράζει καθόλου που τους τελευταίους σχεδόν 10 μήνες περιορίστηκα στο σπίτι. Το αντίθετο μάλιστα, χαίρομαι γιατί έχω πια ένα άλλοθι για να μην παρευρίσκομαι σε τέτοια events. Πάντα προτιμώ τη ζεστασιά και την ησυχία του σπιτιού μου. Είπα στον Θ να πάει μόνος του. Τη στιγμή που βγήκε απο την πόρτα μου έλειψε. Ταυτόχρονα όμως λατρεύω τη μοναξιά μου. Νιώθω σαν ο φύλακας του πολύτιμου θυσαυρού. Ο θυσαυρός μου κοιμάται μέσα στο κρεβάτι μας κι εγώ είμαι εδώ γι αυτόν. Μήπως και ξυπνήσει και με χρειαστεί. Είναι τόση η ησυχία που μπορώ να ακούσω το βουητό της. Επίτηδες δεν βάζω μουσική. Σκέφτομαι να αρχίσω να ζωγραφίζω ή απλώς να καθήσω εδώ και να ηρεμίσω το μυαλό μου. Σήμερα αγόρασα ρούχα για τον Π καθώς τα παλιά άρχισαν να του μικραίνουν. Ξόδεψα πολλά λεφτά και νιώθω τύψεις αλλά δεν μπορούσα να τον αφήσω χωρίς ρούχα έστω και αν θα του μικρύνουν πάλι με ταχύτητα φωτός. Δεν αγοράζω τίποτα για μένα, βαριέμαι μέχρι και να ψάξω. Πρόσφατα μου ειπε μια πολύ καλή μου φίλη ότι άλλαξα μετά τον Π, έγινα πιο υπομονετική και ευαίσθητη. Ισχύει απόλυτα αν και δεν το ήξερα ότι η φίλη μου με έχει ψυχολογήσει τόσο καλά ώστε να κάνει μια τόσο εύστοχη παρατήρηση. Εχτός απο αυτά ήμουν καταναλωτική και ματαιόδοξη. Παρασυρμένη απο εικόνες και μυθοπλασίες. Τώρα δεν έχω καν χρόνο να σκεφτώ για τον εαυτό μου. Και ούτε θέλω, είναι τόσο βασανιστικό και εγκλωβιστικό. Ο Π ήρθε στη ζωή μου για ένα σκοπό και δεν είναι αυτός που πίστευα ότι θα ήταν. Πόσες φορές να ευχαριστήσω αυτό το μικρό πλασματάκι που ήρθε στη ζωή μου... Ακόμη και για τις δύσκολες στιγμές νιώθω ευγνωμοσύνη. Μου αρέσει που δοκιμάζομαι. Η ζωή μαζί του είναι μια κρύα νύχτα του χειμώνα δίπλα στη θάλασσα που με φόρα τρέχεις και πηδάς μέσα στο παγωμένο νερό της και νιώθεις το κρύο σαν καρφιά στο δέρμα σου που σε υπενθυμίζουν ότι είσαι ζωντανός, μουδιασμένος απο όποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου