Έβλεπα παλιές φωτογραφίες και βρήκα κάτι παλιές δικές μου με μαγιό και δεν με αναγνώρισα. 5 κιλά είναι αυτά αλλά μου βαραίνουν το σώμα και την ψυχή. Το τίμημα της εγκυμοσύνης? Δεν νομίζω ότι σχετίζεται... Σκέφτομαι τον Π και η προηγούμενη σκέψη μου φαίνεται πολύ ματαιόδοξη. Έχω αυτόν και ο εαυτός μου μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ή μήπως δεν πρέπει?
Μου αρέσει πολύ η νύχτα από το μπαλκόνι μας... Μου αρέσει το φεγγάρι, μου αρέσουν τα φώτα του δρόμου, μου αρέσει η αίσθηση της ησυχίας.
Μου αρέσει πολύ αυτός ο δρόμος προς τη δουλειά μου γιατί έχει δέντρα.
Μου αρέσουν μικρές λεπτομέριες στο πατρικό μου που δημιουργούν αίσθημα σπιτικού.
Βαρέθηκα τη δουλειά μου, βαρέθηκα τη ζωή εδώ, δεν προχωρά, δεν εξελίσσεται, με κουράζει με φθείρει, με βαραίνει, με γερνάει.
Θέλω να φύγω. Θέλω να ζήσω στο εξωτερικό. Έχω ξαναζήσει και προσαρμόζομαι μια χαρά. Δεν έχω ξαναζήσει στο εξωτερικό με βρέφος.
Ακούω το summer time sadness σε επανάληψη πολλές φορές. Δεν είναι καλοκαίρι αλλά νιώθω γλυκιά θλίψη. Μου αρέσει να νιώθω έτσι. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τον αληθινό μου εαυτό, όχι τον ψεύτικο που προσποιούμαι την ημέρα.
Μου αρέσει να είμαι μόνη μου.
Θέλω να αρχίσω να ζωγραφίζω πάλι, έχω να το κάνω 8 μήνες.
Θέλω να κάνω άλλο ένα μωρό, κοριτσάκι.
Μου αρέσει το τσάι πριν κοιμηθώ. Με χαλαρώνει.
Πάω να ξαπλώσω δίπλα στον Π για να ξεχάσω όλα τα πιο πάνω.
Καληνύχτα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου