Μία χαοτική, αεικίνητη μέρα

Ξυπνώ και δεν νιώθω καλά, έχει πολύ κρύο και νιώθω άρρωστη. Αποφασίζω να μείνω σπίτι, δεν έχω καμία διάθεση να πάω στη δουλειά. Ευκαιρία να περάσω χρόνο με το μικρό μου λουκουμάκι. Τέλεια!

Τελικά η μέρα δεν εξελίχθηκε έτσι όπως την είχα στο μυαλό μου. Γενικώς σπάνια τα πράγματα εξελίσσονται έτσι όπως τα έχω στο μυαλό μου όσον αφορά τον Π.

Ξυπνάμε, ωραία και καλά! Τρώει ψωμάκι με cottage cheese και του αρέσει πολύ!
Ο μπαμπάς μας ανάβει τη σόμπα περτρελαίου που αγοράσαμε, μας φιλάει και φεύγει για τη δουλειά!
Και κάπου εδώ ξεκινάει το πάρτυ!

Παίζουμε στο δωμάτιο σου που το διαμορφώσαμε σε στυλ παιδικής χαράς, μέχρι που βαριέσαι. οk λέω, να δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Πάμε στο σαλόνι και παίζουμε στον καναπέ.
Η γκρίνια αρχίζει και κορυφώνεται. Λέω μήπως θέλεις γάλα. Όχι. Το σπρώχνεις μακριά. Λιώνω μια μπανάνα. Μόνο που δεν μου την μετάς στα μούτρα.Κλάμα. Σε βάζω για ύπνο. Επανάσταση. Παραμυθάκια, τραγουδάκια, παιχνίδια. Όχι, όχι, όχι. Ok δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να βγούμε από το σπίτι. Ρίχνω πάνω μου ότι να ναι όπως να ναι και με σένα να κλαις στην αγκαλιά μου κατεβαίνουμε τα σκαλία. Πάνω στην ταραχή μου χτυπάω λίγο το κεφάλι σου στο αυτοκίνητο καθώς σε βάζω μέσα. Κλάμα. Συγγνώμη μωρό μου.
Ξεκινάμε. Χαλαρώνεις κάπως.

Φτάνουμε στο mall. Κάθεσαι στο καρότσι για λίγο και κοιτάζεις γύρω γύρω μέρχι που σταματάμε κάπου και φωνάζεις. ok....πάμε να αγοράσουμε βιβλία και παιχνίδια. Σε βάζω κάτω, έχει χαλί και παιχνίδια και παίζεις λίγο. Έρχεται ένα άλλο παιδάκι και ενθουσιάζεσαι. Απλώνεις το χεράκι σου να τον αγγίξεις αλλά αυτός φεύγει. Ψυχούλα μου...είσαι τόσο γλυκός. Λιώνω σαν παγωτό.
Βαριέσαι. Φωνάζεις και γκρινιάζεις. Δεν ξέρω τι έπαθες σήμερα. Παίρνουμε 2 βιβλία και 2 παιχνίδια. Το ένα είναι ένα πλαστικό κινητό μπας και αφήσεις τα δικά μας. Μήπως σε προωθώ στην κακή τεχνολογία? Όχι δεν μπορώ να σε θωρακίσω απο την πραγματικότητα. (εξαλλου η γιαγιά σου λέει ότι θα σου αγοράσει κινητό μόλις πας νηπιαγωγείο για να την παίρνεις τηλέφωνο όταν βαριέσαι να έρθει να σε πάρει!!!)
Στεκόμαστε ουρά στο ταμείο. Δεν θέλεις να κάθεσαι στο καρότσι, τελεία και παύλα.
Ευτυχώς έχω το σλίνγκ μαζί μου για κάθε ενδεχόμενο. Σε βάζω μέσα προσπαθώντας να έχω τον έλεγχο για τα ψώνια, το καρότσι και το πορτοφόλι μου.
Εξάντληση.
Βλέπεις μια κυρία γύρω στα 60 που περιμένει πίσω μας και πετάγεσαι απο χαρά! Σου θυμίζει τη γιαγιά σου ίσως...δεν ξέρω! Τόση χαρά...απλώνεις χεράκια, κουνάς ποδαράκια, χαμόγελα και κραυγούλες ευτυχίας. Ευτυχώς η κυρία ανταποκρίνεται και σου κάνει χαζές βρεφίστικες χαρούλες.
Πως γίνεται να με κουράζεις τόσο ενώ ταυτόχρονα να με κάνεις τόσο περήφανη που να θέλω να φωνάξω δυνατά ότι είμαι χαρούμενη που είμαι η μαμά σου?
Έχεις χαρακτήρα αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Πάμε προς το cafe. Χρειάζομαι ένα δυνατό καφέ για να βγάλω τη μέρα. Παίζεις με το καλαμάκι του καφέ μου. Σου παίρνω ένα άλλο, δικό σου. Το πετάς κάτω με θυμό.
Ok παίξε με το δικό μου. Πάμε προς το αυτοκίνητο. Σου βάζω ένα υπερχαλαρωτικό τραγούδι απο enya. Κοιμάσαι. Πάντα πιάνει! χεχε!
Το ακούμε ξανά και ξανά. Οδηγώ μέχρι το σπίτι μας. Κατεβαίνω και τρέχω πάνω μέχρι το ψυγείο. Ανεβαίνω δύο δύο τα σκαλία. Παρατηρώ ότι η τηλεόραση είναι αναμμένη. Δεν έχω χρόνο. Παίρνω το φαί σου απο το ψυγείο και τρέχω κάτω. Δεν ξύπνησες! φιουυυυυ.
Οδηγάμε μέχρι το σπίτι της γιαγιάς σου. Εκεί έχει πολύ κόσμο και θα σου αρέσει.
Βασικά οδηγώ άσκοπα για να χορτάσεις ύπνο. Ξέρω πολύ καλά ότι αν σε κατεβάσω απο το αυτοκίνητο θα ξυπνήσεις το επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου.

Παρκάρω έξω απο το σπίτι της γιαγιάς σου και περιμένω να ξυπνήσεις.
Εμφανίζεται η γειτόνισσα στο τζάμι μας και σου κάνει χαρούλες. φτου θα σε ξυπνήσει. Να τον πάρω λίγο μαζί μου στο σπίτι? ρωτάει... Τι λέει, σκέφτομαι!!! Άστον, λέω , κοιμάται. Φεύγει. Η γιαγιά βγάζει έξω τα σκυλιά, στην αυλή. Μας παίρνουν είδηση και τρέχουν στο κάγκελο δίπλα στο αυτοκίνητο και γαβγίζουν.
Βάζω μπρος και παρκάρω λίγο πιο κάτω μαζί με τους γονείς που περιμένουν τα παιδιά τους να σχολάσουν απο το σχολείο και γράφω αυτό το ποστ. Αλλά έχασα τη σύνδεση γιατί απομακρύνθηκα απο το σπίτι της γιαγιάς... και η ζωή συνεχίζεται.....

ΥΓ.Αγάπη μου, δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα! Απλώς σήμερα ήταν μια κακή μέρα. Ίσως να φταίνε τα δοντάκια που βγάζεις και σε πονάνε... Ίσως απλά να μην ήταν η μέρα σου. Στο τέλος της ημέρας με ανταμοίβεις με φιλάκια και αγκαλιές. Ίσως ο θεός σε έστειλε σε μένα επειδή έχω τη δύναμη να σε αντέχω. Ίσως απλά να γεννήθηκες τόσο δυναμικός και πεισματάρης επειδή εγώ και ο μπαμπάς σου είμαστε έτσι! Μείνε όπως είσαι.