ho ho ho!

 

Άρχισε η χριστουγεννιάτικη και πρωτοχρονιάτικη περίοδος. Boring.
Βαριέμαι κυρίως επειδή: όπου πάμε είναι γεμάτο κόσμο και δεν βρίσκεις να παρκάρεις,
ο κόσμος περπατά κολλημένος ο ένας δίπλα στον άλλο και έχει παντού ενοχλητικά πολύχρωμα πράγματα και δυνατή μουσκή.
Κυρίως όμως επειδή φέτος βλέπω τον κόσμο μέσα από τα παιδικά μάτια του Π ο οποίος ακόμα δεν κατανοεί την έννοια των Χριστουγέννων και τα βλέπει όλα αυτά με απλανές ύφος. Οπότε νιώθω πως δεν έχει νόημα να ενθουσιάζομαι μέχρι να αρχίσει να καταλαβαίνει και ο ίδιος για να χαιρόμαστε όλοι μαζί.
Ούτε δεντράκι σκέφτομαι να στολίσω. Πρώτον βαριέμαι να πάω να το φέρω από την αποθήκη και ο Θ αναρρώνει ακόμη από εγχείρηση ποδιού. Δεύτερον σκέφτομαι ότι σίγουρα θα κινήσει το ενδιαφέρον του Π αλλά με λάθος τρόπο. Δηλαδή θα θέλει να πάει να το τραβήξει μαζί με όλα του τα στολίδια με κίνδυνο να βρεθεί στο κεφάλι του. Το δεντράκι που έχουμε είναι μικρό, και θυμάμαι πέρσι ότι σκέφτηκα για την επόμενη χρονιά (δηλαδή φέτος )να αγοράζαμε ένα πολύ μεγάλο για να  το χαίρεται το μωράκι μας. Αμ δε! Δεν έχει κανένα νόημα για τον Π ένα τεράστιο δέντρο στη μέση του σπιτιού μας και αν δεν έχει νόημα για τον ίδιο τότε δεν έχει ούτε για μένα. 

Φυσικά μπορεί να αλλάξω γνώμη την τελευταία στιγμή και να το στολίσω...
 Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας! 

 

 

 

To χριστουγεννιάτικο μας δέντρο πέρσι!

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο πατρικό μου το οποίο στολίζω εγώ πάντα εννοείται, έστω κι αν έφυγα εδώ και χρόνια!