Νομίζω ότι είναι Τα Φώτα σήμερα....

 

 

 

 

Ο Π αρρώστησε. Φαρυγγίτιδα η οποία εξελίχθηκε σε λαρρυγίτιδα. Δεν παίρνει τα φάρμακα του. Αυτό το μωρό ξέρει πως να κάνει αυτό που θέλει. Δεν τρώει και δεν πίνει γάλα. Μάλλον πονάει ο λαιμός του. Κάνει ένα περίεργο βήγχα και πνίγεται.

 

Μεταφέρθηκε πίσω στο κρεβατάκι του, στο δωμάτιο μας, δίπλα σε μένα. Αναγκαστικά γιατί έπεσε δύο φορές απο το κρεβάτι μας. Μεγάλωσε.

 

Οι μέρες δεν είναι ωραίες. Είναι οι τελευταίες μέρες των γιορτών και εμείς τις περνάμε εγκλωβισμένοι μέσα στο σπίτι ανησυχώντας για το μωρό μας. Τσακώνομαι με τον Θ για διάφορα, για άσχετα, ασήμαντα. Στο τέλος της ημέρας κάποιος θα πει συγγνώμη. Την επόμενη πάλι τα ίδια. Αρχίσαμε να χάνουμε αυτό που είχαμε πριν γεννηθεί ο Π. Αναρωτιέμαι αν θα το ξαναβρούμε. Ίσως δεν υπάρχει χρόνος να το ξαναβρούμε.

 

Κάνει την εμφάνιση του το χορτάρι στο χωράφι απέναντι απο το σπίτι μας. Το έθρεψαν οι λιγοστές βροχές του χειμώνα.

 

Δεν μου αρέσει ο εαυτός μου τον τελευταίο καιρό. Έχω άβαφτα μαλλιά και νύχια, έχω περιττά κιλά, δεν τρώω υγειινά, δεν έχω χρόνο να προσέξω τον εαυτό μου. Και όταν έχω το χρόνο, δεν έχω τη δύναμη. ΄

 

Κάθομαι πάνω σε ένα χαλί περιτρυγιρισμένη απο παιχνίδια, περιμένοντας τον Π να ξυπνήσει.

 

Ποιός είπε ότι είναι εύκολο;