Κυριακές

Tώρα πια μόνο τις Κυριακές τις περνάμε ολοκληρωτικά οικογενειακά. Κάθε δεύτερο Σάββατο δουλεύω και ο Θ δουλεύει κάθε Σάββατο, τις περισσότερες φορές μέχρι αργά. 
Τις κυριακές όμως...αξίζει να ζούμε μόνο για αυτές τις Κυριακές. 
Ξυπνήσαμε νωρίς εγώ και ο Π. Στις 7. Ήπιε το γάλα του και κάτσαμε στον παιχνιδότοπο ο οποίος καταλαμβάνει ολόκληρο το σαλόνι μας και συνεχώς επεκτείνεται! Άλλαξε ο Π, μεγάλωσε απότομα. Δεν γκρινιάζει πια κι εγώ δεν προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει. Παίζει! Παίζει μόνος του με τα παιχνίδια του! Με τη δική μου βοήθεια φυσικά γιατί αν τον αφήσω μόνο του δεν δείχνει και πολύ ενδιαφέρον γι' αυτά, δεν ξέρει πως να τα χρησιμοποιήσει. Τα απλώνω ομοιόμορφα, διάσπαρτα στο χώρο για να μπορεί να περνάει απο το ένα στο άλλο. Του δείχνω ένα ένα πως να τα χρησιμοποιήσει. Ξέρει να βγάζει τους κρίκους απο το παιχνίδι του. Ξέρει να παίρνει στο χεράκι του ένα ένα τα τουβλάκια του, να σηκώνει το χεράκι και να το γυρίζει δεξιά αριστερά κοιτώντας με, περιμένωντας να του πω το χρώμα και το σχήμα. Μπλε τετράγωνο. Κίτρινο ορθογώνιο. Το αφήνει κάτω και παίρνει άλλο. Ξέρει όταν του πω 'μπάλα! πιάσε τη μπάλα!' να βρίσκει την μπάλα και να μου τη ρίχνει. Διαβάζουμε παραμύθια, το τελευταίο μας είναι ένα που λέγεται 'Σ' αγαπώ μπαμπά'. Το διαβάζουμε ξανά και ξανά, είναι υπέροχο! Τρώει τη μπανάνα του. Τρώει ένα μπισκότο. Το βάζει ολόκληρο στο στόμα κι εγώ αγχώνομαι και παρατηρώ με αγωνία αλλά το αφήνει ώρα στο στόμα μέχρι να μαλακώσει, το μασάει και μετά το καταπίνει!  Κατά τις 10:30 νυστάζει. Πάμε μαζί στο κρεβάτι και ξαπλώνουμε δίπλα στον μπαμπά που κοιμάται ακόμα. Ο Π κοιμάται κι εγώ σχεδιάζω να σηκωθώ για να περάσω λίγο χρόνο με τον εαυτό μου. Τελικά αποφασίζω να μείνω στο κρεβάτι, να ζήσω τα πράγματα όπως έρχονται. Την επόμενη στιγμή που ανοίγω τα μάτια μου είναι 1 το μεσημέρι! Σηκώνομαι και ετοιμάζομαι, στις 1.30 ξυπνάνε και οι υπόλοιποι. 
Πάμε στη μαμά του Θ για φαγητό. Είναι και οι θείοι και τα ξαδέρφια του Π εκεί. Περνάμε ωραία, είμαστε κοντά σε ανθρώπους που μας αγαπάνε. Νιώθουμε ηρεμία, μιλάμε για ωραία πράγματα και γελάμε. 
Φεύγουμε νωρίς το απόγευμα και πάμε για τα ψώνια της εβδομάδας. Μόνο την Κυριακή μπορούμε να το κάνουμε πια, god bless το νέο ωράριο, φαντάζομαι για ανθρώπους σαν κι εμάς το εφάρμοσαν! Ο Π κάθεται στο καρότσι του σούπερμαρκετ και κοιτάει γύρω γύρω ενθουσιασμένος. Σκύβει και πιάνει τα φρούτα απο τα καλάθια τους. Πιάνει τα πάντα απο τα ράφια που περνάμε! Κοιτάει τον κόσμο! 
Στο δρόμο προς το σπίτι τον κρατάω στα πόδια μου στο μπροστινό κάθισμα (ουπς! παρανομία). Δεν μπορώ να αντισταθώ όμως, θέλω να τον νιώθω κοντά  μου. Ξαπλώνει στο στήθος μου και μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι τον παίρνει ο ύπνος με το κεφαλάκι του ακουμπισμένο πάνω στην καρδιά μου. Τον αγκαλιάζω και τον κρατάω έτσι ακίνητο, δεν έχω την ευκαιρία να το κάνω αυτό τώρα που μεγάλωσε. Βρίσκουμε την ευκαιρία να κάνουμε βόλτες με το αυτοκίνητο, στην περιοχή που μένουμε. Βλέπουμε τα οικόπεδα της περιοχής και κάνουμε όνειρα,  για όταν θα έρθουμε πίσω απο το εξωτερικό, με πολλά λεφτά, θα αγοράσουμε αυτό το οικόπεδο στο ύψωμα με θέα όλη τη Λευκωσία και θα χτίσουμε το σπιτάκι μας και θα σχεδιάσουμε το βιολογικό μας κήπο! Όνειρα...
Πάμε σπίτι και καθόμαστε πάλι στον παιχνιδότοπο. Ο μπαμπάς του διαβάζει παραμύθια κι εγώ συγυρίζω λίγο το σπίτι. Του λιώνουμε μισό αβοκάτο με ελαιόλαδο και λεμονάκι και τρελαίνεται απο τη γεύση. Τελειώνει και φωνάζει για περισσότερο. Λιώνουμε ακόμη ένα και το τρώει με λαιμαργία. 
Έρχεται η ώρα του ύπνου και πάμε στο κρεβάτι με ένα μπουκάλι γάλα. Το πίνει, τον βάζω να ξαπλώσει και σηκώνεται αρχίζοντας να παίζει. Τώρα τελευταία το κάνει συνέχεια, δεν θέλει να πάει για ύπνο, αντιστέκεται. Μετά απο κανένα μισάωρο φωνάζω ενισχύσεις (τον Θ)! Τα καταφέρνει να τον κάνει να κοιμηθεί. Τον ξαπλώνει κάτω και τον αγκαλιάζει σφιχτά και ο Π αισθάνεται τη δύναμη του, τον σέβεται περισσότερο απο μένα (εγώ είμαι πιο χαλαρή), κλείνει σιγά σιγά τα μάτια και κοιμάται! Τον μεταφέρουμε στο κρεβατάκι του. 
Τρώμε τη σαλάτα μας με υπέροχα χόρτα, αβοκάτο, λιαστές ντομάτες και αυγά. 
Χαλαρώνουμε λίγο στην τηλεόραση.
Ώρα για ύπνο!