Δεν μπορώ ποτέ να χορτάσω τη θέα αυτού του σπιτιού, είναι μαγική, σε όλες τις εποχές. Ειδικά η ανατολή, τα χρώματα, η αίσθηση. Οι φωτογραφίες του κινητού δεν μπορούν να αποδώσουν τη μαγεία του σκηνικού.
Κυριακή σήμερα, οι Κυριακές με κάνουν λίγο να μελαγχολώ, νομίζω ότι μου έχει μείνει από τον καιρό του σχολείου, που έπρεπε την επόμενη να πάω σχολείο, ή τον καιρό που δούλευα και κάθε Κυριακή το Σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του, εκεί η Παρασκευή ήταν η καλύτερη μέρα. Τώρα απλά νοσταλγώ τις Κυριακές μας με τον Θ και θέλω απλά να τελειώσει αυτή η μέρα. Δεν μου αρέσει και το ότι όλα την Κυριακή κάνουν slow down. Θέλω να νιώθω ενέργεια γύρω μου, ότι ο κόσμος κυκλοφορεί, ότι όλα είναι ανοιχτά, γιατί για κάποιο λόγο αυτή η νοθρώτητα της Κυριακής με εκνευρίζει. Φυσικά μπορεί να είναι και το ότι η ψυχολογία μου τον τελευταίο καιρό είναι τόσο εύθραυστη που το παραμικρό με επηρεάζει. 'Ενα σύννεφο στον ουρανό, μια μικρή βροχούλα, ένα τραγούδι, μια Κυριακή.
Σκέφτομαι να πάω στον Θ γύρω στις 20 του Μάρτη, μόνη μου χωρίς τα μωρά. Ξέρω ότι ο μεγάλος θα είναι μια χαρά αλλά ο μικρός θα ζοριστεί λίγο γιατί με ψάχνει συνέχεια. Μόνο για 5 μέρες θα λείπω όμως, δεν θα είναι τίποτα το τραγικό. Δεν θέλω να τους αφήσω και να με ψάχνουν αλλά νιώθω ότι χρειάζομαι αυτό το ταξίδι. Τα τελευταία 3 χρόνια, από τότε που γέννησα τον Π, έχω χαθεί με τον Θ. Και ειδικά τον τελευταίο χρόνο, η απόλυτη αποξένωση. Νιώθω ότι θέλω να περάσω λίγο χρόνο μόνη μου μαζί του και πιο συγκεκριμένα θέλω να περάσω λίγο χρόνο μόνη μου, σκέτο! Να μπω μόνη μου στο αεροπλάνο, να ξαπλώσω, να απολαύσω την ταινία μου, να φάω το φαγητό μου, να κοιμηθώ λίγο, να χαλαρώσω. Να μείνω μόνη μου μέχρι να έρθει ο Θ από τη δουλειά, να απολαύσω ένα μπάνιο, να ξαπλώσω στον καναπέ και να δω τηλεόραση με τις ώρες, να μαγειρέψω, να φάω με την ησυχία μου, να πάω βόλτες με τον άντρα μου, να φάμε μόνοι μας σε ένα εστιατόριο, να κάνουμε συζητήσεις για ενήλικες, να πάρω μια γεύση από το πως ήταν η ζωή πριν τα μωρά.
Μέχρι τον Μάιο θα έχουν όλα ξεκαθαρίσει. Ο Θ θα τους έχει ήδη ζητήσει να μεταφερθούμε σε άλλο πόλη και θα έχουμε την απάντηση τους. Μου υποσχέθηκε ότι εάν δεν δεχτούν το αίτημα του, μέχρι την 1η Ιουνίου θα είναι πίσω για πάντα. Και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε. Θα ψάξουμε αλλού για δουλειά. 4 μήνες... Και πάλι μετράω τον χρόνο ανάποδα.
Κατά τα άλλα όλα καλά. Προσπαθώ να χάσω τα κιλά που έβαλα στη Σαουδική και τα άλλα 2 που έβαλα τις γιορτές. Είμαι στα 62 και έχω στόχο τα 57. Το απολαμβάνω που τρώω υγειινά και νιώθω ανάλαφρη και γεμάτη ενέργεια. Η ιδέα του γυμναστηρίου ίσως γίνει πραγματικότητα, πάντως ονειρεύομαι να μπω στην αίθουσα του γυμναστηρίου και να γυμναστώ.
Όλα θα πάνε καλά, η ζωή είναι όμορφη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου