Πήγαμε με τον Γ μια βόλτα στην υπέροχη γειτονιά μας με τα ανθισμένα χωράφια σε μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα που μόνο έξω θέλεις να είσαι. Αυτές τις μέρες του χειμώνα, τις ηλιόλουστες, τις ζεστές, τις προτιμώ και από τις αγαπημένες καλοκαιρινές μέρες. Ο Γ κοιμήθηκε στο καρότσι του και τον έφερα στο κρεβάτι. 'Εχω ένα εκατομμύριο πράγματα να κάνω στο σπίτι αλλά... απλά κάθομαι και σκέφτομαι. Ο Π έχει πάει στο σπίτι της μαμάς μου γιατί ήθελε να δει την αδερφή μου κι έτσι ζω μια από αυτές τις λιγοστές αλλά πολύτιμες στιγμές μοναξιάς και ησυχίας. Και όπως πάντα στη ζωή μου, γράφοντας τις σκέψεις μου, όλα μπαίνουν σε τάξη.
Διάβαζα διάφορα τυχαία παλιά μου posts και βρήκα αυτό που έγραψα για την μετανάστευση πριν πολύ καιρό, όταν ο Π ήταν βρέφος και ο Γ ήταν απλά μια ιδέα. Και συνειδητοποίησα πόσο παλιά είναι αυτή η ιδέα για να φύγουμε από την Κύπρο. Είναι μια ιδέα η οποία άρχισε το 2011, όταν είχαμε επισκεφθεί το Dubai. Η ειρωνία είναι πως η συγκεκριμένη πόλη δεν μας άρεσε γιατί είχαμε μόλις φύγει από την απόλυτη φύση στις Maldives. Μας φάνηκε μια καυτή και φτιαχτή πόλη πολύ μακριά από τη φύση. Όμως ήταν λες και το μέλλον μας μιλούσε, κάτι μας έκανε να συζητήσουμε για να πάμε να δουλέψουμε στις αραβικές χώρες. Δεν ξέρω τελικά αν είναι αυτό το προαίσθημα που έχουμε για το μέλλον ή αν είναι αυτές οι σκέψεις που στο τέλος καταλήγουν να δημιουργούν το μέλλον μας αν και πιστεύω είναι ένας συνδιασμός και των δύο.
Όπως και να έχει, όλα έρχονται σιγά σιγά να μπουν στη θέση τους και τα κομμάτια του παζλ να συναρμολογηθούν όπως πρέπει. Η κοπέλα που βλέπω τα τελευταία 10 χρόνια, η οποία προβλέπει τα πάντα, μου το είχε πει από πολύ παλιά πως θα πάω στον άντρα μου αλλά κάτι θα γίνει και θα φύγουμε από την πρώτη πόλη στην οποία θα δουλεύει και μετά θα μας πάρουν σε άλλη πόλη. Επίσης όταν είχα πάει σε αστρολόγο το φθινώπορο μου είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ότι θα πάω αλλά θα μας μεταφέρουν κάπου αλλού. Όταν εγώ έφυγα από το Riyad, δεν είχα φυσικά στο μυαλό μου όλες αυτές τις προβλέψεις γιατί ήμουν τόσο στα χαμένα που το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω από τη χώρα και να μην ξαναπάω ποτέ πίσω. Έτσι το είχα ξεκαθαρισμένο στο μυαλό μου πως δεν πρόκειται να ξαναπάω, και όσο για τον Θ, είπαμε να μείνει λίγο ακόμα και μετά να γυρίσει στην Κύπρο και να προσπαθήσουμε να ψάξουμε για δουλειά στη Νέα Ζηλανδία.
Ξαφνικά από το πουθενά έκανε την εμφάνιση της αυτή η ιδέα, να ζητήσουμε από την εταιρία να μας μεταφέρουν στην Αl khobar, μια πόλη στη Σαουδική, παραλιακή, στην οποία η εταιρία έπιασε πρόσφατα δουλειές, η οποία ενώνεται με μια γέφυρα με το Bahrain και τα πράγματα εκεί είναι πολύ καλύτερα. Τη συγκεκριμένη πόλη την επισκέφθηκε τυχαία ο Θ την μέρα που ήρθε να μας παραλάβει από το αεροδρόμιο του Bahrain. Στο τέλος αυτή η ιδέα μεγάλωσε και ο Θ αποφάσισε να το αναφέρει στους ανώτερους του. Ο αμέσως ανώτερος του θα μεταφερθεί κι αυτός εκεί, και ο ακόμα πιο πάνω του είπε πως θα ήθελε να τον στέλνει εκεί μια φορά την εβδομάδα να επιβλέπει. Ο Θ του είπε πως θέλει να πάει εκεί μόνιμα για να μπορέσει να ζήσει με την οικογένεια του. Ακόμα φυσικά δεν έχουμε απάντηση και η πρόταση του Θ δεν είναι επίσημη.
Έγινε η αρχή όμως και εγώ απλά κάθομαι εδώ και περιμένω τις εξελίξεις. Θα γίνουν τα πράγματα όπως τα φανταζόμαστε και τα σχεδιάζουμε ή θα πρέπει να επαναχαράξουμε τα σχέδια της ζωής μας; Μόνο ο θεός ξέρει... Ελπίζω μόνο να μου φέρει γρήγορα αυτή την αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου