Οι εποχές αλλάζουν

Αυτές είναι κάποιες από τις χειμωνιάτικες μου φωτογραφίες για φέτος. Ο χειμώνας φέτος ήταν πολύ γλυκός, ελαφρύς και με νότες άνοιξης. Πανέμορφα. Έτσι όπως αλλάζουν οι εποχές, έτσι αλλάζουμε κι εμείς αλλά και τα πάντα στη ζωή. Και αυτό μου προκαλεί βαθιά μελαγχολία.


Συνειδητοποιώ πως έχουν αλλάξει τα πάντα στη ζωή μου τα τελευταία 3 χρόνια. Έχω αλλάξει εγώ ως άνθρωπος και στον τρόπο που βλέπω τη ζωή και τους ανθρώπους γύρω μου. Έχω αλλάξει τρόπο σκέψης εντελώς και αυτό έγινε χωρίς να έχω τον έλεγχο. Έβλεπα τα πάντα στη ζωή με τον ίδιο ψευτοσυντηριτικό τρόπο για 30 χρόνια, αλλά ξαφνικά μέσα σε 3 χρόνια γκρεμίστηκαν όλες μου οι φιλοσοφίες. Τα πάντα. Ίσως αυτό να ήρθε μαζί με τον ερχωμό του πρώτου μου μωρού. Ίσως ο ίδιος να το προκάλεσε. Ίσως να ήρθε σε αυτό τον κόσμο για να ανοίξει τα μάτια μου γιατί μέχρι τότε ήταν ερμητικά κλειστά. Κουβαλάει ένα μύνημα αυτό το παιδί, μια σοφία.


Άλλαξε για πάντα η ζωή μου και τώρα θα είμαι πάντα μαμά. Η απόλυτη ελευθερία έχει χαθεί. Ίσως ξαναέρθει καθώς θα μεγαλώνουν τα παιδιά μου αλλά θα είμαι πάντα η μαμά τους και θα σκέφτομαι πάντα για τρεις αντί για έναν.


Άλλαξε η σχέση μου με τον άντρα μου. Αυτός ο χρόνος που περάσαμε μακριά, οι εμπειρίες που ζήσαμε χωρίς να είναι κοινές. Ίσως να γίνουν όλα όπως πριν κάποτε αλλά φοβάμαι πως όχι. Θα υπάρχει πάντα αυτό το κενό.


Αλλά υπάρχει λόγος που γίνονται όλα στη ζωή και εμείς πρέπει να είμαστε αρκετά σοφοί για να εντοπίσουμε αυτό το λόγο, να τον αγκαλιάσουμε και να δεχτούμε αυτά που μας προσφέρει.


Τον τελευταίο ένα χρόνο και κάτι έγινα πολύ πιο δυνατή. Είδα μια δύναμη μέσα μου που δεν ήξερα ότι έχω. Πίστεψα σε μένα. Έδωσα ευκαιρίες σε ανθρώπους να έρθουν κοντά μου για παράδειγμα στη μαμά του Θ. Δεν ήξερα ποια είναι αυτή η γυναίκα αλλά το τελευταίο διάστημα που την γνώρισα είδα μια πολύ δυνατή γυναίκα. Μια γυναίκα έμπνευση. Μια γυναίκα πρότυπο. Θετική πάνω από όλα. Είδα άλλους ανθρώπους όπως πραγματικά είναι και όχι όπως πίστευα ότι είναι. Για παράδειγμα τη δική μου μαμά. Και την απόρριψα ως πρότυπο. Την προσπέρασα.


Όλα άλλαξαν αλλά τώρα είμαι στο κενό. Είμαι στο μεσοδιάστημα. Ότι έγινε μέχρι τότε έγινε και ότι θα γίνει στο μέλλον θα αρχίσει γύρω στο καλοκαίρι. Αυτό είναι το προσωρινό. Και δεν το αντέχω γιατί δεν μπορώ να εξελιχθώ. Μπορώ μόνο να κάνω όνειρα για το ένα ή το άλλο σενάριο και να περιμένω να δω πιο θα μου στείλει η ζωή για να το εξελίξω ανάλογα. Να γίνω η πρωταγωνίστρια ηθοποιός.


Το πρώτο σενάριο με βρίσκει στην Κύπρο με τον Θ να επιστρέφει και να ψάχνει για δουλειά. Κάτι που έχει αρχίσει ήδη. Εγώ επιστρέφω πίσω στη δουλειά μου. Ζούμε από εκεί που αφήσαμε τη ζωή μας με μόνο κέρδος κάποιες χιλιάδες ευρώ και κόστος τις ψυχές μας.


Το δεύτερο σενάριο μας βρίσκει όλους κάπου στο εξωτερικό και το ταξίδι μας θα συνεχιστεί όπως το ονειρευτήκαμε χωρίς να έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό.


Θα πρέπει να περιμένω...