ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ

Δεν έχω και πολλή όρεξη για να γράψω...δεν θέλω ακόμα να τα βγάλω από μέσα μου...τα επεξεργάζομαι. Αλλά δεν θα παρατήσω το μικρό μου blog τόσο εύκολα...όχι! Γενικώς βαριέμαι εύκολα τα πάντα! Δεν μου αρέσει να δεσμεύομαι και δυσκολεύομαι να παραμείνω συνεπής σε καταστάσεις στη ζωή μου. Βαριέμαι πανεύκολα. Το έχω πάθει με το χορό latin, το πλέξιμο, τα χειροποίητα κοσμήματα, τη ζωγραφική όχι δεν θα την παρατήσω ποτέ έστω και αν την κάνω πολύ σπάνια πια. Έχω ενθουσιαστεί με ανθρώπους στη ζωή μου και μετά τους παράτησα, είχα ιδέες τις οποίες μετά απέρριψα. Τρέμω τη δέσμευση. Αλλά δεν θα παρατήσω το blog. Μου αρέσει και ξέρω ότι θα το εκτιμήσω στο μέλλον. Το γεγονός ότι πολύ ελάχιστα δικά μου άτομα γνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του blog μου δίνει άπλετη ελευθερία έκφρασης την οποία λατρεύω γιατί έχω το δικό μου μυστικό - δημόσιο χώρο! 

Το Σάββατο πήγαμε στη θάλασσα και το παπάκι πέρασε τέλεια. Αμέσως έτρεξε προς το νερό λες και βρισκόταν στο φυσικό του περιβάλλον. Την Κυριακή προγραμματίσαμε πάλι να πάμε στη θάλασσα αλλά το παπάκι μας τα χάλασε γιατί νύσταξε νωρίς (ως συνήθως). Έχω μια υποψία ότι αυτό το καλοκαίρι θα τη βγάλουμε στο σπίτι με τον Π να κοιμάται από τις 7!!! Τις φωτογραφίες του χωραφιού πιο πάνω τις έβγαλα αμέσως μόλις κοίμισα τον Π για να θυμάμαι πόσο φωτεινά ήταν έξω. 

Σήμερα ο Π χτύπησε στη τσουλήθρα στην παιδική χαρά που τον πήγε ο παππούς του. Χτύπησε πολύ.... Έχει μώλωπες στο κεφάλι, στο πρόσωπο και στον ώμο αλλά το πιο ανησυχητικό είναι η μυτούλα του η οποία πρήστηκε και έβγαλε αίμα. Αύριο πρωί πρωί έχουμε ραντεβού στην παιδίατρο. Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Ήμουν χάλια όλο το απόγευμα. Ο Π ήταν ο συνηθισμένος καλός του εαυτός με γέλια και χαρές λες και δεν έγινε τίποτα. Το πρησμένο του προσωπάκι όμως δυσκόλευε το χαμόγελο του και αλλοίωνε τα χαρακτηριστικά του. 

Νομίζω ότι ο Π έχει αρχίσει να διανύει τα terrible twos. Έχει απίστευτο πείσμα και εκρήξεις θυμού. Πέφτει στο πάτωμα και κλαίει όταν δεν πάρει αυτό που θέλει. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ, δυσκολεύομαι να μην ενδίδω στις επιθυμίες του αν και ξέρω πως είναι λάθος να παίρνει πάντα ότι θέλει. Προσπαθώ να του αποσπώ την προσοχή με κάτι άλλο και συνήθως τα καταφέρνω. Είναι ατρόμητος, ο Θ λέει ότι είναι άγριος. Δεν έχει το αίσθημα του φόβου. Παρατηρούσαμε τα υπόλοιπα παιδάκια στη θάλασσα τα οποία έπαιζαν σε απόσταση το πολύ 5 μέτρων από τους γονείς τους. Ο Π...φεύγει και χάνεται.....και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τρέξουμε πίσω του. Τον βάζουμε στην καρέκλα να φάει και κατεβαίνει και κάθεται στο πάτωμα και όταν προσπαθήσουμε να τον σηκώσουμε φωνάζει και τεντώνεται. Μετά βάζει το κεφάλι του στο πάτωμα και λέει 'μπα' 'μπα' (=τούμπα). Ναι μας κοιτάνε παράξενα αλλά δεν με νοιάζει. Κάνω πολύ πιο σκληρή δουλειά από αυτούς. Έχω απλά ένα έντονο παιδί. Πήρε από μένα και τον μπαμπά του. Ο μπαμπάς του προσπάθησε να σκοτώσει τη δασκάλα του στο νηπιαγωγείο με ένα παιδικό τόξο, για το όνομα του θεού! Πήδηξε από ψηλά πάνω σε ένα συμμαθητή του, πάλι για να τον σκοτώσει. Όταν τον έπαιρνε η γιαγιά του στην εκκλησία όταν ήταν μικρούλης, έριξε μπουνιά στην κοιλιά μιας γιαγιάς γιατί ήταν πολύ κοντά στο πρόσωπο του.

Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στην εγκυμοσύνη μου. Με τον Π, η εγκυμοσύνη μου ήταν ότι σκεφτόμουν μέρα νύχτα. Τώρα δεν έχω χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι είμαι έγκυος.  Το μόνο που τρέμω είναι να μην ξεφύγω με τα κιλά. Στην προηγούμενη μου εγκυμοσύνη πήρα 22 κιλά και προς το τέλος της δεν μπορούσα καν να σηκωθώ από τον καναπέ χωρίς τη βοήθεια του Θ. Δεν έχω την επιλογή να το πάθω αυτό, έχω τον Π. Σήμερα πήγα στο διαιτολόγο και μου αύξησε τις θερμίδες της δίαιτας, αλλά θα συνεχίσω να ακολουθώ πρόγραμμα διατροφής. Αν δεν έχω κάποιον να με ελέγχει, ξεφεύγω, δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Είμαι απειθάρχητη. 

Εύχομαι όλα να πάνε καλά....γενικά...