ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ

Δεν έχω γράψει για αρκετό καιρό σε αυτό το μικρό μου blog, το μικρό μου προσωπικό (όχι και τόσο) ημερολόγιο. Ο λόγος που δεν έγραψα είναι ότι για το μόνο πράγμα που ήθελα να γράψω ήταν αυτή η μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου αλλά για κάποιο λόγο δεν ήθελα ακόμη να το γράψω μήπως και κάτι πάει στραβά. Δεν μπορώ όμως να υποκρίνομαι στον ίδιο μου τον εαυτό και να προσπαθώ να στύψω το μυαλό μου να σκεφτώ κάτι άλλο να γράψω από αυτό που έχω πραγματικά στο κεφάλι μου. Έτσι αποφάσισα να το γράψω και αν κάτι πάει στραβά....θα το αντιμετωπίσω. Είμαι έγκυος λοιπόν, 6 εβδομάδων! Δεν έχουμε ακούσει ακόμη την καρδούλα του μωρού, τόσο νωρίς είναι, δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει μωρό, αλλά σίγουρα έχει δημιουργηθεί ο αμνιακός σάκος, τον έχουμε δει στο υπερηχογράφημα. Μου εξήγησε ο γιατρός ότι πρώτα δημιουργείται το σπίτι που θα φιλοξενήσει το μωρό και μετά το ίδιο το μωρό. Την Παρασκευή έχω πάλι ραντεβού και αν όλα πάνε καλά θα ακούσουμε την καρδούλα του. 

Δεν προσπαθήσαμε και πολύ για αυτή την εγκυμοσύνη, ήρθε με τη μια, αυτό ήταν η έκπληξη γιατί ο Π άργησε λίγο να έρθει. Οι αλλαγές στο σώμα μου φάνηκαν πολύ γρήγορα, τις νιώθω φυσικά μόνο εγώ! Απίστευτη υπνηλία, ζαλάδες και ναυτία. Το πρωί είμαι χάλια, δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Δεν μπορώ να φάω τίποτα το πρωί αλλά ότι και να φάω στη συνέχεια της ημέρας έχω αναγούλες για την επόμενη μια ώρα. Είχα ξεχάσει αυτό το κομμάτι της εγκυμοσύνης το οποίο πέρασα ξανά με τον Π αλλά τώρα υπάρχει μια διαφορά! Δεν μπορώ να ξαπλώνω στο κρεβάτι με τις ώρες και να κοιμάμαι. Όσο και να νυστάζω, όσο κουρασμένη και να είμαι, είμαι αναγκασμένη να σηκωθώ πάνω και να φροντίσω τον Π. Ο γιατρός μου είπε ότι δεν πρέπει να σηκώνω καθόλου βάρη. ΚΑΘΟΛΟΥ. Αυτό δεν ήταν θέμα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη. Τώρα όμως έχω ένα μωρό, το οποίο με χρειάζεται. Δεν έχουμε ασανσέρ και μένουμε στον πρώτο όροφο. Εγώ ανεβοκατεβάζω τον Π στο αυτοκίνητο. Είναι αναπόφευκτο ότι θα σηκώνω βάρη. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. 

Το μαγικό - καρμικό στοιχείο της υπόθεσης είναι η πιθανή ημερομηνία γέννησης του μωρού που έβγαλε το μηχάνημα βάση της ημερομηνίας σύλληψης. 6 Φεβρουαρίου 2015. Ανατρίχιασα.

6 Φεβρουαρίου 2008 είναι η μέρα που γνώρισα τον Θ, είναι η μέρα που γιορτάζουμε την επέτειο μας. Πάντα το έλεγα (το έχω γράψει και εδώ) ότι ο Φεβρουάριος είναι για μένα μυστήριος μήνας, μαγευτικός. Συμβαίνουν πράγματα για μένα και τον Θ τον Φεβρουάριο! 

Υπάρχει ακόμα μια τεράστια εξέλιξη στη ζωή μας την οποία δεν θέλω ακόμα να μοιραστώ, ίσως γιατί δεν θέλω ακόμα να την πιστέψω εγώ η ίδια, ίσως γιατί ακόμα προσπαθώ να την επεξεργαστώ και να συνειδητοποιήσω ότι θα γίνει πραγματικότητα. 

Προς το παρόν...περιμένω να ξυπνήσει το παπάκι μου και να επιστρέψει ο άντρας μου σπίτι από τον κουρέα του για να πάμε στη θάλασσα... Life goes on...