Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

27 εβδομάδων





Φθινοπωρίνη ανατολή ήλιου. Πάντα θα λατρεύω την ανατολή του ήλιου και τα χρώματα που δίνει στον ουρανό. 


Η ανακατοσούρα στο στομάχι δεν φεύγει πότε πραγματικά σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μόνο γίνεται πιο ήπια μετά το πρώτο τρίμημο και κάποτε τη συνηθίζεις και ζεις μ' αυτή. Όλα μυρίζουν πιο έντονα και κάποιες μυρωδιές είναι απλά ανυπόφορες. Με ενοχλεί πολύ η μυρωδιά του πλαστικού ενώ λατρεύω τη μυρωδιά του φρέσκου βασιλικού. Δεν αντέχω τα αρώματα στους ανθρώπους, οποιοδήποτε άρωμα, ακόμα και τα ακριβά που μυρίζουν ωραία. Ούτε τις μυρωδιές από τα απορρυπαντικά χώρου και ειδικά τα υγρά σαπούνια για τα χέρια. Λατρεύω τη μυρωδιά του Π. Λατρεύω τον πρώτο καφέ της ημέρας που πίνω. Στη συνέχεια της ημέρας δεν μπορώ να πιω καφέ.


Τι άλλαξε....είναι όλα δεδομένα για μένα πια και δυσκολεύομαι να θυμηθώ πως ένιωθα πριν μείνω έγκυος. Α! Είμαι πολύ ευσυγκίνητη. Κλαίω με το παραμικρό! Ένα τραγούδι, κάτι που θα δω στην τηλεόραση, ένα μωράκι. Επίσης πληγώνομαι πολύ εύκολα και κλαίω όταν κάποιος μου μιλήσει κάπως έντονα. Γενικά όμως είμαι πολύ ήρεμη.


Νιώθω τα ποδαράκια του μικρούλη στην κοιλιά μου να με κλωτσάνε και είναι το πιο υπέροχο αίσθημα στον κόσμο. Κινούνται απαλά και ρυθμικά. Γίνεται όλο και πιο δραστήριος όσο περνάει ο καιρός αλλά δεν είναι τόσο δυνατός όσο ήταν ο Π (ευτυχώς!). Τον είδα στο ultrasound πριν μερικές μέρες και μου φάνηκε πανέμορφος! Το ίδιο είπε και ο γυναικολόγος μου. Ζυγίζει γύρω στα 800 γραμμάρια αλλά δεν μπορούμε να υπολογίσουμε το ύψος ακόμα.


Παράγγειλα ένα καρότσι για δίδυμα! Είναι πάρα πολύ απλό, συμμαζεμένο και εύκολο στη χρήση. Κάποιοι μου λένε πως δεν θα το χρειαστώ αλλά ο Π ακόμα μπαίνει στο καρότσι του αν θα πάμε κάπου που χρειάζεται πολύ περπάτημα και εξάλλου είμαι σίγουρη πως όταν ο Π δει τον αδερφό του στο καρότσι θα θέλει να μπει και ο ίδιος.


Όνομα! Θέλαμε να του δώσουμε ένα όνομα που μας αρέσει αλλά τελικά αποφασίσαμε να πάμε με την παραδοσιακή οδό και να βγάλουμε το όνομα του μπαμπά μου. Γιατί όχι? Μου αρέσει αυτή η παράδοση, όταν φυσικά το νιώθεις και θέλεις πραγματικά να τιμήσεις και να συνεχίσεις το όνομα κάποιου προγόνου σου επειδή πιστεύεις ότι είναι σημαντικός. Και ο μπαμπάς μου... είναι ξεχωριστός άνθρωπος. Λίγο περίεργος και εναλλακτικός αλλά έχει πολύ καλά αισθήματα μέσα του και αγαπά πολύ τον Π (και εμένα, χιχι). Τον παίρνει στο πάρκο και άλλες βόλτες και έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση. Είμαι σίγουρη πως θα γίνει το ίδιο και με το νέο μωράκι. Δεν του το έχουμε ανακοινώσει ακόμα αλλά ανυπομονώ να δω την αντίδραση του.


Η κοιλιά μου έχει μεγαλώσει αρκετά... τα κιλά μου δεν τα ξέρω γιατί φοβάμαι να ανέβω στη ζυγαρία (πάντα το έβρισκα χαζό όταν μου το έλεγαν άλλοι, δεν αλλάζει κάτι να μην ξέρω τα κιλά μου, δεν πρόκειται να μειωθούν, αλλά τουλάχιστον θα αποφύγω το σοκ).


Αυτά!!!!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου