Μπήκε ο πρώτος μήνας της άνοιξης με ήλιο και ζέστη. Είχα περάσει τις τέλευταιες νύχτες μου ξάγρυπνη αφού ο Γ δεν έλεγε να κοιμηθεί. Πριν δύο μέρες βρισκόμουν σε μια περίεργη κατάσταση απογοήτευσης και έλεγα πως είχα χάσει όλες μου τις ελπίδες. Ακούω γύρω μου ιστορίες για παιδάκια στην ηλικία του Γ που πάνε για ύπνο στις 8 το βράδυ και ξυπνάνε πια το πρωί. Σκεφτόμουν πως είμαι άτυχη και η ζωή δεν μου αφήνει περιθώριο να ξεκουραστώ και να ανακτήσω τις δυνάμεις μου για την επόμενη μέρα. Θύμωσα με την κούραση μου και με το μωρό μου. Αναπόλησα τις μέρες μου με τον Π. Και ξαφνικά αποφάσισα να πάω μια βόλτα τον Γ με το καρότσι. Περπατούσα δίπλα από ανθισμένα χωράφια με τον ήλιο να ζεσταίνει το δέρμα μου και να με ηρεμεί. Και ξαφνικά μου ήρθε. Είμαι τυχερή. Είμαι πραγματικά τυχερή αλλά δεν το εκτιμώ. Δεν είμαι ευγνώμων και γιαυτό σταμάτησαν τα ωραία πράγματα να έρχονται προς το μέρος μου. Η μιζέρια μου προσκαλεί περισσότερη μιζέρια. Φτάνει πια. Πέρσι τέτοιο καιρό ήμουν κλεισμένη σπίτι με ένα νεογέννητο που έκλαιγε ασταμάτητα και δεν κοιμόταν ποτέ. Ονειρευόμουν τη μέρα που θα μεγαλώσει και θα περπατήσει για να ελευθερω λίγο. Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου όλη μέρα και όλη νύχτα. Σήμερα ο Γ περπατά, καταλαβαίνει, επικοινωνεί και είναι πραγματικά μια γλύκα. Άρχισε να λέει λεξούλες. Μάμα, γιαγιά, όταν τον ρωτήσεις τι έκανε σου λέει κακά, όταν τον ρωτήσεις τι κάνει το σκυλάκι λέει γαβ γαβ. Αυτό δηλαδή που περίμενα να έρθει, ήρθε! Αλλά δεν το έβλεπα. Ήμουν τόσο συνεπαρμένη από την κούραση μου που εξακολουθούσα να γκρινιάζω για το παραμικρό χωρίς να μπορώ να επικεντρωθώ στις θετικές εξελίξεις. Υπάρχουν γυναίκες που προσπαθούν για χρόνια να κάνουν μωρό και δεν μπορούν, υπάρχουν γονείς που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες. Και παραπονιέμαι εγώ; Που έχω δύο υπέροχα παιδάκια. Εντάξει είναι λίγο ζωήρα αλλά αυτό είναι καλό! Είναι γεμάτοι ζωή, είναι χαρούμενοι, είναι πανέμορφοι και οι δύο. Έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Με αυτές τις σκέψεις γέμισα ξανά με ενέργεια και είδα το όλο θέμα με άλλο μάτι. Αν επιλέξεις να βλέπεις το πρόβλημα, τότε θα το μεγαλοποιήσεις και θα βλέπεις παντού προβλήματα. Αν επιλέξεις να βλέπεις την όμορφη πλευρά της ζωής τότε θα είσαι χαρούμενος και η ζωή σου θα είναι εύκολη. Τι κι αν ο Γ ξυπνάει κάθε νύχτα; Τουλάχιστον δεν ξυπνάει τόσο συχνά όσο ξυπνούσε πριν 3-4 μήνες που ξυπνούσε μέχρι και 5 φορές κάθε νύχτα. Τουλάχιστον μεγαλώνει, δεν υπάρχει επιστροφή. Μόνο πιο μεγάλος θα γίνεται. Και θα βλέπω τις μωρουδίστικες φωτογραφίες του και θα θέλω να τον έχω μωρό για μια ακόμα στιγμή, να φιλήσω τα παχουλά του μαγουλάκια και τα χοντρά του χεράκια. Θα έρθει η στιγμή που κανένας από τους δύο δεν θα θέλει πια να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι. Και θα μου λείψει πολύ να κοιμάμαι δίπλα τους. Θα έρθει η στιγμή που θα μου πουν μαμά εγώ πάω έξω να παίξω κι εγώ θα τους παρακαλάω για να μείνουν μαζί μου να παίξουμε στο σπίτι αλλά αυτοί θα προτιμούν τους φίλους τους. Και τότε θα καταλάβω πως δεν απόλαυσα αυτό το διάστημα όσο θα ήθελα. Επειδή επέλεξα να είμαι μίζερη. Θα το αντιμετωπίσω. Θα ξυπνάω κάθε βράδυ με το μωρό μου, ήρεμη και θα προσπαθώ να το ξανακοιμήσω. Θα του προσφέρω την ασφάλεια και την αγάπη που τόσο λαχταράει. Και κάποτε θα σταματήσει να ξυπνάει και όλα θα είναι μια χαρά.
Κάνοντας αυτές τις σκέψεις άλλαξα σκεπτικό. Το ίδιο βράδυ ο Γ κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο στις 8 το βράδυ καθώς επιστρέφαμε σπίτι, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Κι εγώ πάντα τον ξυπνούσα και τον κρατούσα μέχρι τις 11 για να κουραστεί πολύ και να μην ξυπνήσει τη νύχτα. Αλλά εκείνο το βράδυ είπα πως θα τον βάλω κατευθείαν στο κρεβάτι του και θα ξαπλώσω κι εγώ νωρίς για να κοιμηθώ λίγο μέχρι τις 3 το πρωί που θα ξυπνήσει. Και εκείνο το βράδυ δεν ξύπνησε καθόλου! Κοιμήθηκε μέχρι το πρωί. Για πρώτη φορά στη ζωή του πήγε για ύπνο στης 8 το βράδυ και κοιμήθηκε μέχρι το πρωί. Το επόμενο βράδυ, δηλαδή εχτές, κοιμήθηκε πάλι στο αυτοκίνητο στις 7.30 το βράδυ καθώς επιστρέφαμε σπίτι από τη μαμά του Θ. Έκανα το ίδιο, τον έβαλα κατευθείαν για ύπνο. Και πάλι δεν ξυπνησε καθόλου! Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, είμαι σίγουρη πως κάποιο βράδυ θα ξαναξυπνήσει πάλι. Δεν ξέρω αν είναι αποτέλεσμα της δικής μου στάσης, αν τα θετικά κύμματα που έστειλα στον σύμπαν ήρθαν να μου ανταποδώσουν. Αν όλο αυτό ήταν ένα μάθημα για να μάθω να αποδέχομαι τη ζωή μου και το μωρό μου. Όπως και να είναι εγώ γέμισα δύναμη και το κυριότερο, ξεκουράστηκα. Ευχαριστώ τα μωρά μου που ήρθαν στη ζωή μου και μου μαθαίνουν πως να είμαι δυνατή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου