Ο Γ έγινε ενός!!! Μόλις 12 posts - ένα για κάθε μήνα - από τη γέννηση του αλλά μια ολόκληρη ζωή μέτα, φτάσαμε στη μέρα που ο Γ έγινε ενός χρόνου!
Δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τι θα έφερνε αυτό το μικρό αγοράκι στη ζωή μου όταν εκείνη την Τετάρτη μπήκα στην κλινική για να τον γεννήσω. Δεν είχα ιδέα για το τι έντονο μωρό έφερνα στον κόσμο, για τις δυσκολίες που θα περνούσα, για τις μοιραίες αλλαγές που θα έρχονταν στη ζωή μου, η μια μετά την άλλη. Δεν είχα ιδέα όμως και για το πόσο όμορφο μωρό θα γεννούσα και πόσο αγαπησιάρικο γεμάτο αγκαλιές και φιλάκια και γουργουρίσματα. Κάθε νέο πλασματάκι που έρχεται στη ζωή είναι ένα θαύμα, είναι μια ανακάλυψη που ξετυλίγεται μπροστά σου.
Στο πάρτυ περάσαμε καλά, πολύ πιο καλά απότι περάσαμε στο πάρτυ των πρώτων γενεθλίων του Π ο οποίος δεν ήταν και πολύ χαρούμενος με όλο τον κόσμο που μαζεύτηκε μπροστά του. Ο Γ τα παίρνει πιο χαλαρά όλα αυτά και μπορώ να πω ότι το διασκέδασε.
Θυμάμαι τις πρώτες μέρες της ζωής του να τον κοιτάζω και να τον κρατάω στην αγκαλιά μου με τις ώρες. Την τρίτη - τέταρτη μέρα της ζωής του ο μπαμπάς του έφυγε για να πάει πίσω στη δουλειά του στη Σαουδική και η χαρά μου αντικαταστάθηκε με ατέλειωτα κλάματα. Η μάνα μου να μετακομίζει στο σπίτι μου για να με βοηθήσει, μια διαδικασία που πιστεύαμε ότι θα διαρκέσει μόνο για τις πρώτες 40 μέρες της ζωής του μωρού, αλλά τελικά κρατάει μέχρι τώρα γιατί δεν είχα ιδέα πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις 2 μωρά ολομόναχη χωρίς βοήθεια. Δεν θέλω καν να θυμάμαι τους ατέλειωτους μήνες που πέρασα στο σπίτι μόνη με τον Γ να κλαίει ασταμάτητα, να μην μπορώ να φάω, να πάω στην τουαλέτα. Τις νύχτες τον κρατούσα αγκαλιά και κοιμόμασταν μαζί στο κρεβάτι με ένα εκατομμύρια μαξιλάρια. Aυτό το τελευταίο δεν μπορώ να πω πως ήταν και το χειρότερο μου γιατί στην πραγματικότητα το απόλαυσα όσο κράτησε. Άν έχω κάτι να θυμάμαι από τους πρώτους 4 μήνες ζωής του Γ, βασικά το μόνο πράγμα που έχω να θυμάμαι είναι ότι ήταν ένα μωρό που έκλαιγε. Αυτό. Τέλος.
Σήμερα το σκιουράκι είναι μια λιχουδιά. Έχουμε και τις δύσκολες μας μέρες, όταν πονάει, βγάζει δόντια ή είναι άρρωστος, είναι πολύ γκρινιάρης και κλαίει πολύ. Είναι ευαίσθητος στον πόνο φαίνεται. Αλλά υπάρχουν και οι στιγμές που είναι απλά μια απόλαυση! Έχει αρχίσει να μαθαίνει αρκετά πράγματα τώρα, μιμείται και είναι στιγμές που γίνεται πολύ αστείος. Για παράδειγμα όταν προσπαθεί να φυσήξει τη μύτη του με το χαρτομάντηλο. Ή όταν προσπαθεί να βάλει 1 ευρώ στα αυτοκινητάκια στο mall. Ξέρει ότι τα σώματα της θέρμανσης καίνε και βάζει το χεράκι του για ένα δευτερόλεπτο και μετά το τραβάει απότομα για να μου δείξει ότι καίει. Και μετά γελάει. Θέλει να κάνουμε 'αγώνες' (επινόηση του Π) όλη μέρα μέσα στο σπίτι. Ο Π με την πράσινη μοτόρα του και ο Γ με την κόκκινη που τους έφερε ο Άγιος Βασίλης. Πάει και στέκεται μπροστά και μου φωνάζει να τον καθίσω πάνω και να αρχίσουμε να τρέχουμε πάνω κάτω μέσα στο σπίτι. Τον Γ εννοείται τον σπρώχνω εγώ γιατί ο ίδιος μπορεί να πηγαίνει μόνο προς τα πίσω! Είναι μια μορφή γυμναστικής για μένα, ήδη με καίνε διάφορα μέρη του σώματος μου! Δεν με αφήνει να πάω ούτε στην τουαλέτα αν δεν είναι εκεί μπροστά μου και να με παρακολουθεί - φυσικά το ίδιο κάνει και ο Π ακόμα. Κοιμόμαστε όλοι μαζί εννοείται! Γενικά τα κάνουμε όλα μαζί 24/7. Πιο μαζί πεθαίνεις. Α, λέει 'μάμα' ένα εκατομμύριο φορές την ημέρα! Είναι η μόνη λέξη που λέει προς το παρόν μαζί με διάφορες άλλες άσχετες συλλαβές.
Υπάρχουν οι δύσκολες στιγμές κι εγώ μπορώ να πολύ μα πολύ γκρινιάρα και να μεγαλοποιώ λίγο τα πράγματα γιατί είμαι λίγο της καλοπέρασης. Φυσικά δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται καλοπέραση να μπορείς να πιείς τον πρώτο καφέ της ημέρας μόνη σου μέσα σε 15 λεπτά ηρεμίας. Αλλά σε γενικές γραμμές, λατρεύω αυτό που κάνω, λατρεύω που είμαι η μαμά τους και λατρεύω που είμαι σπίτι μαζί τους και δεν δουλεύω τη συγκεκριμένη φάση της ζωής τους. Είναι σίγουρα μια έντονη φάση της ζωής μου που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ, θα είναι καθοριστική για μένα, είναι μεταβατική, με αλλάζει σαν άνθρωπο και....όλα καλά!
Χρόνια Πολλά ζουζουνάκι!
ΥΓ. Εννοείται ότι δεν κατάφερω να γράψω κάτι την ημέρα των γενεθλίων του και όλο αυτό το έγραψα με δόσεις από τότε μέχρι σήμερα επειδή είπαμε, δεν έχω ούτε δευτερόλεπτο για τον εαυτό μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου