Πιστεύω ότι από τον κάθε άνθρωπο έχουμε κάτι να πάρουμε. Πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες σε κάθε άνθρωπο που γνωρίζουμε, να τον ακούσουμε, να δούμε τη φιλοσοφία του στη ζωή και ίσως μας πει κάτι που εμείς θα το χρησιμοποιήσουμε ή εμείς θα του πούμε κάτι που θα τον βοηθήσει. Και έτσι αλληλεπιδρούμε ο ένας στη ζωή του άλλου.
Είναι μια κοπέλα στη δουλειά μου, συνάδελφος, γύρω στα 50-55, πολύ χαλαρός τύπος, χαμογελαστή, με τα αστεία της, λίγο σαχλή κάποτε, λίγο βαρετή αλλά φαίνεται πάντα να περνάει καλά με τον εαυτό της. Σήμερα την χρειάστηκα για ένα θέμα στη δουλειά και πήγα στο γραφείο της. Μιλώντας μαζί της μου έβγαλε αυτή τη χαλαρότητα και την ευχάριστη διάθεση. Τη ρώτησα αν είναι γενικά έτσι στη ζωή της και αν πάντα ήταν έτσι. Μου είπε πως ναι έτσι είναι γενικώς, ότι έχει και αυτή τα άγχη της αλλά όποτε της τύχει ένα πρόβλημα της παίρνει λίγες ώρες ή μέρες να το επεξεργαστεί, να δεχτεί ότι δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση και μετά να βρει λύσεις και να τελειώση η υπόθεση. Τη ρώτησα αν ήταν στη θέση μου πως θα το χειριζόταν και της έδωσα μια εικόνα της κατάστασης και των παιδιών μου. Της είπα πως θέλω πολύ να το κάνω αυτό που πάω να κάνω, θέλω να ζήσω περιπέτειες στη ζωή μου, να πάω σε πολλές χώρες, δεν μπορώ να φανταστώ να περάσω τη ζωή μου δουλεύοντας σε αυτή τη δουλειά και ζώντας με αυτό τον τρόπο, αλλά με προβληματίζει το θέμα με τα μωρά μου και ειδικά τον μικρό που κλαίει συνέχεια και το ότι θα είμαι όλη μέρα μόνη μου κλεισμένη. Της είπα πως με πιάνει ώρες ώρες και στην κυριολεξία δεν αναπνέω (εξ ου και η ασθματική βρογχήτιδα).
Μου είπε πως είναι πως τα βλέπεις τα πράγματα. Η κατάσταση μια είναι αλλά το πως εγώ θα επιλέξω να βλέπω την εικόνα, αυτό θα ισχύει και στην πραγματικότητα. Εάν αρχίσω να αγχώνομαι θα δώσω έμφαση σε όλα τα αρνητικά στοιχεία της υπόθεσης και δεν θα περνάω καλά. Εάν όμως σκεφτώ τα θετικά τότε θα περνάω και καλά.
Της είπα για το κατάκλειστο διαμέρισμα χωρίς μπαλκόνι και τα μικρά παράθυρα με κάγκελα και τα αράβικου τύπου κλαδωτά έπιπλα. Μου είπε ότι πρέπει να προσπαθήσω να ομορφήνω το σπίτι μας. Να βάλω χρώμα, μαξιλάρια, ριχτάρια, πίνακες στους τοίχους, φυτά μέσα στο σπίτι, να κάνω παιδότοπο, να βάζω μουσική.
Να δώσεις έμφαση λέει στο ότι θα είσαι με τον άντρα σου μαζί και ότι έχεις την ευκαιρία να έχεις μαζί σου τα μωρά σου, να τα μεγαλώσεις εσύ όπως θέλεις. Και το μικρό θα μεγαλώσει που θα πάει.
Μου έδωσε ένα παράδειγμα. Εσύ, μου λέει, δουλεύεις με ένα πολύ δύσκολο άτομο (είναι η αλήθεια), που κανένας δεν αντέχει και όλοι αποφεύγουν. Εάν δώσεις έμφαση στην καταπίεση που σου ασκεί τότε μπορεί και να αρωστήσεις. Εάν όμως δώσεις έμφαση στην χαρούμενη προσωπικότητα της, γελάς με τα αστεία της επειδή έχει πολύ χιούμορ και το πάρεις λίγο στο χαλαρό τότε θα περνάς καλά μαζί της. Είναι ψευδαίσθηση, μου λέει.
Έχει τόσο δίκαιο η Χ. Όλα αυτά βέβαια τα ξέρω κι εγώ αλλά κάποιες φορές τα ξεχνάω και με καταπίνει το άγχος. Πρέπει να κρατήσω τη μύτη μου και να βουτήξω σε αυτή τη θάλασσα που διάλεξα να κολυμπήσω. Και θα είναι ζεστή η θάλασσα και ήρεμα τα νερά. Και θα περάσω καλά.
Όλα γίνονται για ένα σκοπό. Πρέπει να ψάχνουμε το κρυμμένο μύνημα σε ότιδήποτε μας συμβαίνει στη ζωή μας, στα απλά στα καθημερινά. Εχτές βρέθηκα στο σπίτι της γυναίκας του αδερφού του Θ μαζί με τα μωρά μου και τη μαμά του Θ. Έχουν μεγάλο σπίτι με τεράστια αυλή, παιχνίδια για τα παιδιά, ποδήλατα, τράκτορ, πισίνα. Ο Π έπαιξε με την ψυχή του και κολύμπησε με τις ώρες στα ξέβαθα της πισίνας. Ούτε που θυμήθηκε να μου ζητήσει τηλεόραση, ενώ στο σπίτι μας είναι το μόνο που θέλει να κάνει. Τον είδα να τρέχει, να γελάει, να είναι χαλαρός και ήρεμος. Και συνειδητοποίησα ότι αυτό που πάμε να κάνουμε έχει νόημα. Αξίζει τον κόπο. Αξίζει να θυσιάσουμε μερικά χρόνια για να έχουμε κι εμείς τον χώρο μας, την αυλή μας, τα δέντρα μας για να παίζουν μέσα τα παιδάκια μας. Το αξίζουν τα παιδάκια μας. Τα μικρά αθώα μας μπουμπουκάκια.
ΥΓ: ένα μικρό update της κατάστασης του Γ. Εξακολουθεί να κλαίει με το παραμικρό, να είναι ανήσυχος όλη μέρα και να ξυπνάει πολλές φορές το βράδυ. Άρχισε να δείχνει δυσαρέσκεια στο θηλασμό, θέλει μόνο όταν είναι αγουροξυπνημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου