Θυμήθηκα εντελώς τυχαία αυτό το τραγούδι σήμερα το οποίο έχω να ακούσω μπορεί και 10 χρόνια. Ίσως όμως να είναι και σημαδιακό που το θυμήθηκα τη δεδομένη στιγμή αφού οι στίχοι του μου μιλούν κατευθίαν στην ψυχή.
Στην εξοχή
Εκεί έχω αφήσει την ψυχή
Στην πόλη αυτή
Ούτε ελπίδα ούτε φυγή
Μεστον βυθό
Θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
Σε μια στροφή
Στην άσφαλτο άδειο κορμί
Κι όλο ζητώ
Πάνω στο νήμα να σταθώ
Καρδιά μου
Κι ακροβατώ
Από ένα θαύμα να πιαστώ
Παναγιά μου
Φεύγει η ζωή
Μονάχη δίχως γυρισμό
Μια φυλακή
Και πως να βγω μέσα απο εκεί
Ποια να ναι η αρχή
Έρωτας λάθος ή αφορμή
Πριν να χαθώ
Μέσα απ το τίποτα που ζω
Θα γεννηθώ
Σε άλλον κόσμο να βρεθώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου