Ο Γ είναι ήδη μιας εβδομάδας! Πριν μια εβδομάδα ακριβώς τον κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου.
Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο γρήγορα περνάνε όλα, είναι απίστευτο. Περίμενα με αγωνία τον ερχομό του Θ και ήδη φεύγει σε 3 μέρες!
Πέρασα 4 πολύ έντονους μήνες χωρίς τον Θ. Έφυγε καλοκαίρι και γύρισε χειμώνα. Οι αναμνήσεις αυτού του διαστήματος, η εικόνα με εμένα έγκυο μόνη με τον Π, δεν πρόκειτε να σβηστεί ποτέ από το μυαλό μου. Τα καταφέραμε μια χαρά! Κατάφερα να κάνω αυτούς τους μήνες γεμάτους για τον Π, δεν μείναμε ούτε και μια μέρα στο σπίτι! Πάντα κάπου έξω θα μας έβρισκες με φίλους ή οικογένεια. Μέχρι και Λάρνακα και Λεμεσό πήγαμε. Το διάστημα των γιορτών ήταν το καλύτερο. Οι μέρες που μείναμε στους γονείς μου, οι στιγμές που πέρασα με την αδερφή μου όταν ο Π κοιμόταν το βράδυ πίνοντας ζεστή σοκολάτα και βλέποντας το dancing with the stars, ήταν όλα μαγικά και ζεστά. Μπορεί να μην το αντιλαμβανόμουν εκείνη το στιγμή αλλά τώρα που πάω πίσω συνειδητοποιώ πόσο ωραία περάσαμε. Πάει αυτό το διάστημα, τέλειωσε για πάντα. Και ο λόγος που τέλειωσε για πάντα είναι ότι ποτέ δεν θα ξαναείμαι μόνη με τον Π, γιατί τώρα υπάρχει ο Γ!
Πιστεύω ότι ο Γ ήρθε για να φέρει κάποιες ισορροπίες στη ζωή μας. Μέχρι τώρα ο Π ήταν το μωρό μου αλλά μόλις αντίκρυσα τον Γ κατάλαβα ότι ο Π δεν είναι πια μωρό... Μεγάλωσε, έγινε νήπιο. Πότε μεγάλωσε ο Π; Δεν κατάλαβα... Πότε έφτασε να γίνεται 2 χρόνων σε 1 περίπου μήνα; Είναι ασύλληπτο.
Περάσαμε σχεδόν 15 υπέροχες αλλά γρήγορες μέρες με τον Θ. Είχαμε πολλά να κάνουμε. Η καλύτερη μας στιγμή είναι από χτες το απόγευμα όπου καθίσαμε με τον Π στον καναπέ και είδαμε όλοι μαζί το ice age. Ήταν η πρώτη φορά που ο Π είδε ταινία και αντέδρασε πολύ αστεία. Συμμετείχε με τους χαρακτήρες, φώναζε, γελούσε, είχε αδρεναλίνη.
Ο Θ θα φύγει το Σάββατο... Είμαι απίστευτα λυπημένη αλλά... ξέρω ότι αυτό είναι που πρέπει να γίνει. Αυτό είναι που θέλω καταβάθος να γίνει. Συναίσθημα εναντίον λογικής. Θα επικρατήσει η λογική όμως, έτσι πρέπει να γίνει. Είμαι έτοιμη, πανέτοιμη να πάμε να τον βρούμε. Αυτές τις μέρες που περάσαμε μαζί κατάλαβα ότι έτσι πρέπει να ζούμε, μια οικογένεια ενωμένη. Ο Θ είναι υπέροχος μπαμπάς, έχει υπομονή, έχει χιούμορ, καταφέρνει να βρει την άκρη ότι κι αν γίνει. Δεν είναι σαν εμένα που πνίγομαι και πανικοβάλομαι. Με φέρνει σε ισορροπία. Τον αγαπώ αφάνταστα και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά του. Θέλω να είμαι κοντά του, ότι κι αν σημαίνει αυτό, σε όποια χώρα κι αν συμβαίνει αυτό, έστω και στη Σαουδική Αραβία. Ξέρω τουλάχιστον ότι στο τέλος της ημέρας θα έρθει κοντά μας και ότι τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα που δεν θα δουλεύει θα την περνάμε όλοι μαζί.
Νομίζω έχω μια απάντηση στο δικό μου ερώτημα αν και δεν θέλω να είμαι απόλυτη. Μόλις κράτησα στα χέρια μου τον Γ, όταν πια τέλειωσαν όλα (εγκυμοσύνη και καισσαρική) κατάλαβα ότι δεν θέλω να το ξαναπεράσω όλο αυτό. Αυτές οι μέρες στο σπίτι με βρήκαν τόσο χαρούμενη (σε αντίθεση με τις μέρες που ακολούθησαν τη γέννηση του Π), ένιωσα τόσο πλήρης και σε ισορροπία που κατάλαβα ότι η οικογένεια μας δεν χρειάζεται κανέναν άλλον, αλλά έτσι πρέπει να μείνει. Οικογένεια των τεσσάρων. 2 αγόρια, η μαμά και ο μπαμπάς. Λέω ότι δεν πρέπει να είμαι απόλυτη γιατί δεν μπορώ να ξέρω το μέλλον αλλά ξέρω αυτή τη στιγμή ότι το νιώθω, έχω αυτό το αίσθημα ότι η οικογένεια μας 'έκλεισε'.
Αυτές τις μέρες τις περνάω στο σπίτι με πάρα πολλή ξεκούραση κάτι που μου φαίνεται παράξενο γιατί τους τελευταίους μήνες ήμουνα συνέχεια στο τρέξιμο, πάντα κάτι γινόταν, πάντα με κάποιον κανόνιζα κάτι, υπήρχε κινητικότητα. Υπήρξαν και στιγμές που έκλαψα ή που ένιωσα να θέλω ένα διάλειμμα από όλο αυτό αλλά το 90% των στιγμών μας ήταν υπέροχο, ζωντανό.
Επόμενη στάση: Σαουδική Αραβία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου