Σκέψεις

Έχει αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα που πρέπει να κρύβω τα πρόσωπα μας στις φωτογραφίες γιατί έχω κάποιες πολύ πολύ ωραίες φωτογραφίες μας οι οποίες θα ήθελα να συνοδεύουν τα κείμενα μας αλλά...αλλά! 

Βρίσκομαι στη μέση μιας από τις αγαπημένες μου στιγμές. Είναι η ώρα που τα μωρά έχουν κοιμηθεί και το σπίτι είναι ήσυχο και όλο δικό μου. Αυτή τη στιγμή τη φαντάζομαι πολλές φορές μέσα στη μέρα, όταν τα παιδιά μου κλαίνε ταυτόχρονα, όταν τσακώνονται για το ίδιο παιχνίδι και σε διάφορες άλλες παρόμοιες στιγμές. Αλλά όπως όλα τα πράγματα, όταν τελικά η στιγμή φτάσει δεν είναι τόσο ιδανική όσο την έφτιαξα στο μυαλό μου. Είμαι απλά εγώ και κάθομαι στον καναπέ μου με το computer μου. Δεν βρίσκω καν κάτι που να μου αρέσει να δω στην τηλεόραση. Δεν ξέρω καν τι μου αρέσει να βλέπω πια, έχω χάσει την επαφή με την τηλεόραση, τις ταινίες και τις σειρές. 

Ανέφερα ότι λατρεύω τα παιδιά μου; Ναι είναι αλήθεια. Για κάποιον περίεργο λόγο νιώθω πολύ ξεκούραστη τις τελευταίες μέρες. Επίσης έχω μια ανεξήγητη όρεξη και τρέλα για να παίζω μαζί τους όλη μέρα. Έχω διάθεση να τρέχω πάνω κάτω ή να κάθομαι και να προσποιούμαι πως μαγειρεύουμε και τρώμε, ή να διαβάζουμε βιβλία ή γενικώς να κάνουμε τρέλες. Και ως γνωστόν τα παιδιά μου έχουν πολλή τρέλα. Τρέλα να θες. 

Ήθελα να μιλήσω λίγο για το σχολείο του Π. Το λατρεύω. Αυτό που λατρεύω πιο πολύ είναι πως η δασκάλα του τον 'ξέρει'. Και όταν λέω τον ξέρει εννοώ πως είχε τον χρόνο και τη διάθεση να μάθει από μόνη της ποιό πραγματικά είναι το παιδί μου. Και τον φωνάζει Jake. Από μόνη της. Ξέρει πως κάποτε του αρέσει να είναι ο Jake. (Από το Jake και οι πειρατές). Αυτό και μόνο τα λέει όλα για μένα. Το μόνο μου κριτήριο όταν έψαχνα για σχολείο για τον Π ήταν να υπάρχει αγάπη. Αυτό το απλό μικρό ασήμαντο κριτήριο. Δεν με νοιάζουν οι εγκαταστάσεις, η εκπαιδευτική ύλη, η ενημέρωση για την εξέλιξη του παιδιού μου, μπλα, μπλα, μπλα. Θέλω μόνο αγάπη. Τέλος. Και την βρήκα στα πρόσωπο αυτής της υπέροχης κοπέλας που είχα την τύχη να είναι η δασκάλα του γιού μου. Έχει ένα θεατρικό τρόπο στην ομιλία και στη συμπεριφορά που μου θυμίζει τον γιό μου. Είναι από την Ελλάδα και ο γιος μου μιλάει με ελλαδίτικη προφορά σαν κι αυτήν. Βρήκε το άλλο του μισό. Κι ας μου κάνει απρεπή σχόλεια που δεν είναι σωστό να κάνουν οι δασκάλες του τύπου 'θα τον παντρευτώ όταν μεγαλώσει'. Λατρεύω αυτή την οικειότητα. Τον φωνάζει μέλι. Επειδή λέει μυρίζει μέλι κάθε πρωί. Βασικά μυρίζει ροδόσταμα γιατί με αυτό πλένω τα πρόσωπα των παιδιών μου. Ξέρει την μυρωδιά του!  Ποιά άλλη δασκάλα ξέρει την μυρωδία των μαθητών της; Δεν ξέρω πως να την ευχαριστήσω γιατί δεν είμαι και ο πιο διαχυτικός άνθρωπος. Όμως την αγαπώ. 

Είμαι λίγο υπερπροστατευτική με τα παιδιά μου στο θέμα ποιούς συναναστρέφονται. Δεν έχουν και πολλούς φίλους και δεν βρισκόμαστε με συγγενείς. Είμαι πολύ απαιτητική και ανικανοποίητη σε αυτό τον τομέα. Κάποτε, πολύ σπάνια βρισκόμαστε με μια ξαδέρφη μου που έχει ένα παιδί στην ηλικία του Π. Δεν έχουμε τίποτα κοινό εχτός από το ότι έχουμε παιδί στην ίδια ηλικία. Σήμερα ήταν από αυτές τις σπάνιες φορές που βρεθήκαμε. Ο γιός της είναι λίγο επιθετικός και του αρέσει να αγγίζει συνέχεια τον Π, να τον τραβάει, να τον σπρώχνει και θέλει να παίζουν πόλεμο. Ο Π δεν ενδιαφέρεται και δείχνει να ενοχλείται. Ένιωσα το παιδί μου να ζορίζεται και να νιώθει εχτός. Ακριβώς όπως ένιωθα κι εγώ σαν μικρή, πάντα εχτός. Πάντα να είμαι μέσα στις 'cool' παρέες αλλά πάντα να κάνω προσπάθειες να ταιριάξω ενώ μέσα μου να νιώθω εξωγήινη. Δεν θέλω τα παιδιά μου να νιώθουν όπως εγώ. Θέλω να νιώθουν πως είναι εντάξει να είναι διαφορετικοί και παράξενοι, να το αποδεχτούν και να  νιώθουν καλά με αυτό. Να το αναπτύξουν όσο περισσότερο μπορούν. Να γίνουν όσο το δυνατόν διαφορετικότεροι. Κι ας είναι εχτός. Κι ας μην είναι 'cool'. Θα είναι τουλάχιστον αληθινοί στον εαυτό τους. Όταν ήρθαμε σπίτι, ήρθαν οι γονείς μου να μας δουν. Η μαμά μου ρώτησε τον Π πως πέρασε με τον ξάδερφό του. Και ο Π απάντησε 'έχει διαφορετικές ιδέες'. Δεν θα μπορούσε να το έχει διατυπώσει καλύτερα. Τόσο ευγενικός αλλά τόσο εύστοχος. Ζορίζεται αυτό το παιδί, το βλέπω. Είναι τόσο καλλιτεχνικός που ζορίζεται στον πρακτικό μας κόσμο. Ακριβώς όπως κι εμένα. Μια μέρα έπαιζε στα χώματα και τα χεράκια του έγιναν μαύρα. Τα έκρυψε πίσω από την πλάτη του και μου λέει 'Μαμα σου έχω μια καθαρή έκπληξη'! Μου τα έδειξε και έσκασε στα γέλια. Χτες τον ρώτησε η γιαγιά του κάτι για τον μπαμπά του. Της είπε 'έφυγε πάλι. Φεύγει ξανά και ξανά'. Δεν ξέρω τι κάναμε στην ψυχολογία αυτού του παιδιού. Δεν ξέρω πόση ανασφάλεια του δημιουργήσαμε. Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να επουλώσουμε την πληγή που του ανοίξαμε. 

Ο μικρός είναι αλλιώς. Είναι πολύ αλλιώς. Είναι δυναμικός, πεισματάρης και επαναστάτης. Έχει ηλεκτρισμένη ενέργεια. Αγαπά τα ζώα πιο πολύ από τους ανθρώπους. Νιώθει καλά με τον εαυτό του και είναι περήφανος. Θα μου δείξει πιο πολλά για τον εαυτό του μεγαλώνοντας κι εγώ ανυπομονώ να μάθω. Η νέα λέξη στο λεξιλόγιο του είναι το 'πιππί' που σημαίνει πιπίλα. Αργά αλλά σταθερά αρχίζει να μιλάει. 

Κατά τα άλλα...περιμένουμε...