Για τα παιδιά μου

Ο μικρός μου Π είναι τριών χρονών και σχεδόν 2 μηνών. Φαίνεται τεσσάρων. Είναι ψηλός και έχει το σώμα του μπαμπά του. Τον βλέπω από πίσω να περπατάει και χαμογελάω κρυφά γιατί βλέπω τον μπαμπά του σε μικρογραφία. Έχει πολύ στενή μεσούλα, μακριά πόδια και χέρια και σχηματισμένους μυς. Έχει δυνατό συμπαγές σώμα. Έχει μπουκλωτά μαλλιά που πέφτουν στο πρόσωπο του τα οποία δεν θέλει να κόψει και έχω την αίσθηση ότι είναι περήφανος για αυτά. Το όλο του παρουσιαστικό μου θυμίζει λίγο ροκ σταρ του 1970. Έχει μεγάλα αθώα μάτια, την ίσια μύτη του μπαμπά του και το μεγάλο στόμα του. Τα δύο μπροστινά δοντάκια του είναι λίγο πεταχτά, δεν ξέρω αν είναι από την πιπίλα ή από την κατασκευή του. Το δυνατό του σώμα τον βοηθάει να κάνει εύκολα διάφορες σωματικές δραστηριότητες όπως ποδήλατο που το οδηγάει άνετα, να κλωτσάει δυνατά τη μπάλα, να κάνει τούμπες στο γρασίδι και πολλά άλλα. Το ότι φαίνεται μεγαλύτερος όμως τον κάνει να θέλει να τρέχει πίσω από μεγαλύτερα παιδιά και να κάνει ότι κάνουν κι αυτά. Και εκεί απογοητεύεται γιατί πολλές φορές δεν μπορεί να κάνει ότι κάνουν όπως για παράδειγμα να κατέβει με το ποδήλατο του από ένα λόφο. Δεν πλησιάζει καν τα παιδιά της ηλικίας του γιατί νομίζει ότι είναι μικρά. Στο σχολείο τον έχουν βάλει στη μεγαλύτερη τάξη, το σύμπλεγμα παιδιών τεσσάρων και πέντε χρονών, την προδημοτική. Η ομιλία του είναι πολύ προχωρημένη. Κάνει σύνθετες προτάσεις και μπορεί να κατανοήσει δύσκολες και αόριστες έννοιες. Χρησιμοποιεί το 'εχτές' και το 'προχτές' αλλά μπορεί να αναφέρεται σε όποιαδήποτε παρελθοντική στιγμή ακόμα και πριν από μισή ώρα. Το ίδιο και με το 'αύριο'. Βρίσκω πολύ χαριτωμένο που λέει 'βλιβλία' και 'κανηλύκτα', τονίζοντας το λ. Επινοεί λέξεις από μόνος του όπως πριν από λίγες μέρες που μας είπε ότι ο ίδιος είναι ο Spiderman και βάφτισε την ξαδέρφη του Spidermina. Μπορεί να πει ολόκληρες ιστορίες. Βρίσκω πως το ταλέντο του βρίσκεται στην ομιλία και στη φαντασία. Θα μπορούσα να τον φανταστώ ως ηθοποιό. Πλάθει ιστορίες και τις αφηγείται. Είναι πολύ κοινωνικός, όπως ήταν από βρέφος. Δεν διστάζει να μπει σε μια παρέα παιδιών που δεν ξέρει και να τους πει να τον ακολουθήσουν με τα ποδήλατα τους. Μετά τους σταματάει επειδή το ποδήλατο του 'κάτι έπαθε'! Τους κατεβάζει όλους από τα ποδήλατα τους που τον ρωτάνε με αληθινό ενδιαφέρον τι έπαθε το ποδήλατο του και τους απαντάει 'λάστιχο!'. Προσποιείται πως το φτιάχνει και ανεβαίνει ξανά στο ποδήλατο αφήνοντας τους όλους με απορία στο βλέμμα. Είδε στην γειτονιά μας ένα κύριο πάνω στο ποδήλατο του και του ζήτησε να πάνε μαζί στο πάρκο να παίξουν με τα ποδήλατα, κάνοντας τον να τον ακολουθήσει μέχρι εκεί. Όταν μετά ο κύριος έφυγε, ο Π απόρησε γιατί δεν κατέβηκε να παίξουν. Εξακολουθεί όπως τότε που ήταν βρέφος να μην του αρέσει η σωματική επαφή. Δεν θέλει με τίποτα να τον αγκαλιάζουν ή να τον φιλάνε, ούτε καν εγώ. Μόνο την ώρα του ύπνου μπορεί να μου ζητήσει αγκαλιά για να διώξει ξανά το χέρι μου μετά από 2 λεπτά. Δεν είναι καθόλου τρυφερός, κάτι που επίσης έχει πάρει από τον μπαμπά του που παθαίνει αλλεργία αν του κρατήσεις το χέρι ή προσπαθήσεις να τον αγκαλιάσεις. Νιώθει σαν βρεγμένη γάτα. Γενικώς είναι η ψυχή του πάρτυ, μιλάει δυνατά, γελάει δυνατά, δεν ντρέπεται με τίποτα, τους βάζει όλους μέσα στο παιχνίδι και σου μεταφέρει τη ζωντάνια του. Έχει όμως και την άλλη πλευρά του, την δύσκολη. Εξακολουθεί να είναι έντονος και όταν απογοητευτεί με κάτι δεν το ξεχνάει με τίποτα. Μπορεί να πάθει mental overload και να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή σε δημόσιο χώρο αφήνοντας τους όλους άναυδους. Όσο έντονα χαρούμενος μπορεί να είναι, τόσο έντονα μπορεί να ξεσπάσει το επόμενο δευτερόλεπτο για κάτι πολύ απλό όπως το ότι δεν μπορεί να φτιάξει μόνος του μια μπαλίτσα από πλαστελίνη. Προσποιείται συχνά πως είναι κάποιος από τους αγαπημένους του ήρωες, ο Ζακ ή ο Miles. Μπορεί να απαντήσει σε κάποιον που τον ρωτάει πως τον λένε, πως είναι ο Miles, με απόλυτη σοβαρότητα. Θυμάται απέξω ολόκληρα σενάρια από αυτά που βλέπει και τα αναπαράγει σε ανύποπτες στιγμές. Χρησιμοποιεί λέξεις όπως 'κρατήρες', 'διαστημόκαυση', 'φεγγαροφάγος' σαν να είναι απλές καθημερινές λέξεις. Αυτή όμως είναι και η αδυναμία του. Έχει ανάγκη να ξεφεύγει από την πραγματικότητα παρακολουθόντας κινούμενα σχέδια και ταινίες. Το είχε επίσης από βρέφος καθώς από τις πρώτες λέξεις που μας είπε ήταν baby tv. Ξεφεύγει, μπαίνει μέσα στην ιστορία και την ζει. Δεν σε ακούει όταν του μιλάς κάθως μεταμορφώνεται στον αγαπημένο του ήρωα. Αισθάνομαι πως έχει ανάγκη αυτή τη φυγή στον φανταστικό του κόσμο καθώς ζει εκεί από μόνος του. Αν συμπαθήσει κάποιο κοριτσάκι που θα γνωρίσει θα το βαφτίσει Λορέτα, η αδερφή του Miles. Εγώ συνήθως είμαι ο Μερκ, ο πιστός φίλος του Miles και ο Γ παίρνει συνήθως δευτερεύοντες ρόλους πιο μικρών ηρώων. Βλέπω ένα πηγαίο ακατέργαστο ταλέντο εδώ αλλά δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω να το εξελίξει καθώς είναι ακόμα πολύ μικρός. Παλεύω μαζί του όπως πάλευα από τότε που ήταν πολύ μικρότερος για να τον ξεκολλήσω από την τηλεόραση αλλά δεν μπορώ να του βγάλω από μέσα του την ανάγκη να ξεφεύγει σε φανταστικούς κόσμους. Το επιδιώκει. Παρατηρεί πράγματα που ο μέσος άνθρωπος δεν παρατηρεί και κάνει συνδέσεις. Μπορεί για παράδειγμα να δει ένα αντικείμενο και να πει ότι του θυμίζει κάτι άλλο. Άλλαξα το άσπρο σεντόνι που είχαμε στο κρεβάτι μας για μια εβδομάδα και το αντικατέστησα με ένα μπλε. Το πρόσεξε αμέσως και μου είπε γιατί έβαλες μπλε σεντόνι; Μοιάζει με θάλασσα, εγώ θα πάω για κολύμπι! Και έπλασε ολόκληρη ιστορία με καρχαρίες, ψάρια, ψάρεμα και σπηλιές. Έχει κάτι το καλλιτεχνικό εδώ που δεν είναι παράξενο με τόσους πλάνητες που έχει στους Ιχθύες. Επίσης μιλάει πολύ σωστά ελληνικά και πολλές φορές με έχουν ρωτήσει αν ο άντρας μου είναι από την Ελλάδα. Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό τον τρόπο ομιλίας τον παίρνει από τα κινούμενα σχέδια που βλέπει. Για παράδειγμα τρώει κάτι και λέει 'μμμ απόλαυσέ το!', βάζοντας 2 τόνους στη λέξη. Ή να χρησιμοποιεί λέξεις που εγώ δεν έχω πει ποτέ όπως 'τρακάρισμα'. Eίναι έμφυτα ευγενικός και χρησιμοποιεί λέξεις όπως ορίστε, ευχαριστώ, παρακαλώ και γείτσες. Εχτός από την καλλιτεχνική, ευαίσθητη του πλευρά, έχει και την άγρια. Εξακολουθεί να έχει συσσωρευμένη ενέργεια και να είναι υπερκινητικός όταν τον πιάσει. Όπως τότε που ήταν μικρότερος, όταν χτυπήσει δεν κλαίει ποτέ. Ακομά και όταν τρέξει αίμα ή όταν του μπει ένα αγκαθάκι μέσα στο χέρι. Περιμένει υπομονετικά να φύγει από μόνο του και 'να πάει στη μαμά του'. Του αρέσει να κάνει αγώνες μέσα στο σπίτι με το πράσινο του ποδηλατάκι και πάντα προσκαλεί και τον Γ στους αγώνες ο οποίος τον ακολουθεί με το κόκκινο του πυροσβεστικό. Σηκώνεται και πατάει με τα πόδια του πάνω στη σέλα του ποδηλάτου και το μεταμορφώνει σε κάτι σαν skateboard. Χοροπηδάει πάνω στο κρεβάτι με τις ώρες, φτιάχνει σπηλιές με το σκέπασμα και κάνει τούμπες. Του αρέσει να φτιάχνουμε κατασκευές με πλαστελίνες ή με πολύχρωμες κόλλες, να κόβουμε και να κολλάμε φτιάχνοντας σχέδια, όπως για παράδειγμα μια θάλασσα με ψάρια. Του αρέσει πολύ να παίζει με την άμμο στην αμμοδόχο του και να φτιάχνει κάστρα.  Aγαπά πολύ τον αδερφό του, είναι προστατευτικός απέναντι του, δεν θέλει να του θυμώνω ποτέ και μου φωνάζει όποτε κλαίει για να τον πιάσω. Θέλει να παίζει μαζί του και τον προσκαλεί σε αγώνες με τα ποδηλατάκια τους μέσα στο σπίτι. Δεν ζήλεψε ποτέ του ούτε και για μια στιγμή από τότε που γεννήθηκε. Δεν τον πειράζει να τον κρατάω, να τον φιλάω και να παίζω μαζί του, το αντίθετο παίρνει παραδείγματα από μένα και του μιλάει με τον ίδιο τρυφερό τρόπο. Αν όμως τολμήσει να πιάσει τα παιχνίδια του ή να του πιάσει αυτό που κρατάει στο χέρι, τότε μεταμορφώνεται σε άγριο λιοντάρι! Δεν ανέχεται με τίποτα να μοιράζεται τα παιχνίδια του μαζί του. Είναι μια κινητή ενεργο-μπάλα που σε παρασέρνει στο πέρασμα της. Ή θα τον ακολουθήσεις για να περάσεις καλά ή θα τον αφήσεις να σε πατήσει κάτω και να σε διαλύσει. Αυτό είναι το πρωτότοκο τρελό μου παιδί στα 3 του χρόνια και κάτι. Next update σε κανένα χρόνο...


Ο μικρός μου σκιουρο-τρέλας, ο Γ, είναι 15 μηνών και κάτι ημερών. Άλλη ιστορία αυτός... Είναι κι αυτός αεικίνητος, περίεργος, ασταμάτητος, με δυνατή φωνή και έντονη προσωπικότητα. Είναι ο Π αλλά με κατεβασμένους τους τόνους. Όχι σε όλα όμως καθώς ο Γ κλαίει εύκολα. Και συχνά. Όπως ακριβώς από τη μέρα που γεννήθηκε. Γι αυτό λέω εγώ πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται από τη μέρα που γεννιέται. Λίγο να χτυπήσει, αρχίζει το κλάμα και θέλει παρηγοριά από όλους τους παρευρισκόμενους στο ατύχημα του. Αν πέσει κάτω, κάτι που γίνεται πολλές φορές μέσα στη μέρα, περιμένει από όλους όσοι είναι γύρω του να τον σηκώσουν ενώ είναι απόλυτα ικανός να το κάνει μόνος του. Είναι πολύ τρυφερός, του αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλία, μπορώ να πω πως τα αποζητά. Μπορεί να έρθει από μόνος του να ξαπλώσει στην αγκαλιά μου και να ακουμπήσει το κεφαλάκι του στον ώμο μου και να μείνει εκεί για μερικά λεπτά, προτού συνεχίσει την ξέφρενη πορεία του. Έχει πολύ δυνατή, μπάσα φωνή, σε αντίθεση με τη φωνή του Π που είναι λεπτή. Φωνάζει μάμα δύο χιλιάδες φορές την ημέρα. Έχει αρχίσει να προσπαθεί να μιλήσει αλλά με τη δική του γλώσσα. Μπορεί να συνεννοηθεί άνετα όμως αφού καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα και εκτελεί εντολές. Όπως για παράδειγμα να πετάξει κάτι στα σκουπίδια. Όταν τον ρωτήσω κάτι θα μου απαντήσει με καταφατικό μμμ ή αρνιτικό μ-μ τον αντίστοιχο τόνο. Μου δείχνει κάτι στον πάγκο της κουζίνας. Θέλεις νερο; Μ-μ! Θέλεις την πιπίλα σου; Μμμ. Κάπως έτσι μιλάμε. Ζηλεύει όταν δώσω αγάπη και τρυφερότητα στον αδερφό του, θυμώνει και έρχεται κοντά μου να μας χωρίσει και να μπει ο ίδιος στην αγκαλιά μου. Το κάνει με όλους αυτό, θέλει να είναι ο ένας και μοναδικός στις καρδιές και στις αγκαλιές όλων. Είναι λίγο πιο επιθετικός από τον Π. Μπορεί σε άσχετη στιγμή να πάει και να του τραβήξει τα μαλλιά ή να τον χτυπήσει με κάτι που κρατάει πχ με την πιπίλα του την οποία μεταμορφώνει σε φονικό όπλο. Το κάνει και σε άλλα παιδάκια. Είναι υπερβολικά ψηλός για την ηλικία του, έχει το ύψος δίχρονου. Όλοι με ρωτάνε αν είναι δύο χρόνων και τον ρωτάνε πως τον λένε! Έχει πανέμορφη φατσούλα, στρογγυλή με ανοιχτά καστανά μάτια και ανοιχτά καστανά μαλλιά, ίσια και μαλακά, τα οποία κάνουν ελαφριά μπούκλα στην άκρη. Θέλω να του τα αφήσω μακριά και τώρα που πέφτουν στα μάτια του του βάζω μια μαύρη κορδέλα. Όλοι μου λένε πως μοιάζει με κοριτσάκι αλλά εγώ τον βλέπω περισσότερο σαν αθλητή. Του αρέσει να κλωτσάει μπάλες, επίσης από τότε που ήταν βρέφος. Ανακαλύπτει παντού μπάλες, ακόμα και στη φρουταρία της γειτονιάς και θέλει να τις αγοράσουμε όλες. Του αρέσουν τα αυτοκίνητα και οι μοτόρες και κάνει τον ήχο, μπρρρρ μπρρρρ όποτε τα δει. Είναι πάρα πολύ φιλόζωος και θέλει να χαιδεύει όλα τα σκυλάκια και τα γατάκια κάνοντας γουφ γουφ και νιάου αντοιστιχα. Όταν του μπει κάτι στο μυαλό δεν του το αλλάζεις με τίποτα, θα το θυμάται για ώρες και συνήθως καταφέρνει να πάρει αυτό που θέλει γιατί αλλιώς με κυνηγάει ασταμάτητα με γκρίνιες και κλάματα. Δεν του αρέσει καθόλου η τηλεόραση, δεν συγκεντρώθηκε ούτε και μια φορά, έχω φτάσει στο σημείο να του λέω να δει λίγο τηλεόραση για να ησυχάσω 3 λεπτά αλλά δεν το κάνει ποτέ! Ούτε σε βιβλίο έχει συγκεντρωθεί πάνω από 10 δευτερόλεπτα. Βλέπω έναν δυναμισμό στον χαρακτήρα του, μια αυτοπεποίθηση. Το βλέμα του δεν είναι ονειροπόλο σαν του αδερφού του αλλά είναι πιο αετίσιο. Παρακολουθεί τα πάντα για να τα μιμηθεί μετά έτσι ακριβώς όπως τα είδε. Έχει μια σπίθα, μια σπιρτάδα στο βλέμα. Μπροστά σε ξένους είναι πολύ ντροπαλός, έρχεται αμέσως κοντά μου και με αγκαλιάζει ή ξαπλώνει το κεφαλάκι του πάνω στον ώμο μου. Δεν εμπιστεύεται εύκολα και δύσκολα θα πάει κοντά σε κάποιον ενήλικα που δεν ξέρει. Ο Π είναι το αντίθετο, ήταν κοινωνικός από κούνια και δεν ντρέπεται ποτέ κανέναν και για τίποτα. Απολαμβάνω την ντροπαλότητα του Γ όμως γιατί μεταμορφώνεται για λίγο από άγριο λιοντάρι σε ήρεμο γατάκι. Είναι γλύκας, δεν χορταίνω να τον ζουλάω και να τον φιλάω παντού, ακόμα και στις πατούσες, κάτι που απολαμβάνει και ο ίδιος. Ξαπλώνει για να του αλλάξω πανί και μου βάζει τις πατούσες του στο στόμα για να τις φιλήσω και αυτός γελάει. Σε γενικές γραμμές είναι επίσης ένας γλυκός σίφουνας σαν τον αδερφό του.


Τα χαρακτηριστικά που μοιράζονται τα αδερφάκια είναι πως έχουν και οι δύο έντονες προσωπικότητες με αστείρευτη ενέργεια και είναι και οι δύο η χαρά της ζωής. Με κουράζουν, με στίβουν και με αδειάζουν, με διαλύουν από κούραση και εξάντληση αλλά δεν χορταίνω με τίποτα. Είμαι εθισμένη.