Κάθομαι μόνη μου στο σπίτι με το μωρό. Κοιμάται στην αγκαλιά μου και φοβάμαι να τον βάλω στο κρεβάτι του μήπως ξυπνήσει και αρχίσει να κλαίει και δεν μπορώ να τον ηρεμήσω. Ο Π έχει πάει στη γιαγιά του για να αλλάξει λίγο περιβάλλον. Ο καιρός είναι "Μάρτιο θυμίζεις πως να σε προβλέψω". Άστατος αλλά κυρίως μουντός. Είναι κυριακή και μου λείπει ο Θ. Τις κυριακές πάντα πηγαίναμε κάπου έξω, πάντα κάτι κάναμε διασκεδαστικό. Μου λείπει φριχτά η παρουσία του, η ενέργεια του, το χιούμορ του, η αισιοδοξία του, το χαμόγελο του. Δεν περνάει ο καιρός, δεν περνάει... Τελικά δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς τον Θ. Είμαι το κινητό και είναι ο φορτιστής μου (καθόλου ρομαντικό αυτό που είπα, το ξέρω). Αλλά κάπως έτσι το νιώθω. Χωρίς αυτόν δεν μπορώ να φορτιστώ και αυτός χωρίς εμένα δεν έχει ποιόν να φορτίσει.
All you need is love...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου