Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

6 εβδομάδων!!!



Αγάπη μου! Αστέρι μου, καρδιά μου, ζωή μου!

Έγινες 6 εβδομάδων ολόκληρος άντρας! Μικρό μου παχουλό στρογγυλό ζεστό ψωμάκι.
Ποσαράντωσες κιόλας σκιουράκι μου ;

Τι να πω για σένα... Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν είσαι δύσκολο μωρό ή εύκολο. Εκεί που όλα πάνε καλά αρχίζεις να κλαις απαρηγόρητος για μια ώρα και δεν ξέρω τι έχεις και δεν μπορώ να σε κάνω καλά. Και εκεί που με έχεις διαλύσει από κούραση ρίχνεις ένα τετράωρο ύπνο. Είσαι κάπου στη μέση πιστεύω. Πάντως σε ευχαριστώ που με αφήνεις να κοιμάμαι έστω κάποιες ώρες τη νύχτα. Κάθε νύχτα έχω τον ίδιο φόβο. Ότι θα γίνει κάτι και δεν θα κοιμηθώ καθόλου. Αυτό γίνεται επειδή έχω ζήσει όλα αυτά που έχω ζήσει με τον αδερφό σου. Ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχω ζήσει καμία εντελώς άυπνη νύχτα. Όλο και κάποιες ώρες θα ξεκλέψω. Θεέ μου έχω πάθει εμμονή με τον ύπνο. Όλο γιαυτόν μιλάω. Τέλος.

H εξέλιξη σου έχει να κάνει με το ότι είσαι λίγο πιο ξύπνιος κάποιες ώρες και παρακολουθείς τι γίνεται γύρω σου ή παρατηρείς με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους πίνακες. Το ίδιο έκανε και ο αδερφός σου στην ηλικία σου. Δεν είναι ότι είστε φίλοι της τέχνης, απλά στα μωρά αρέσουν οι έντονες αντιθέσεις στα χρώματα και ειδικά το ασπρόμαυρο. Είναι τα μόνα που μπορούν να διακρίνουν. 

Μου αρέσει πολύ να σε κρατάω στην αγκαλιά μου αλλά το έχεις παρακάνει! Δεν μένεις στο κρεβάτι σου για περισσότερο από 10 λεπτά πριν αρχίσεις να κλαις. Θέλεις να σε κρατάμε 24/7 και να κοιμάσαι στην αγκαλιά μας. Έτσι κοιμόμαστε και τη νύχτα, αγκαλιά. Δεν μπορώ να σου πω τι έχεις κάνει στα κόκκαλα της πλάτης μου. 

Έχεις μεγαλώσει πάρα πολύ. Τα κορμάκια 0-3 ίσα που σου κλείνουν και είναι θεόστενα. Σου φοράω τώρα 3-6. Μέχρι το καλοκαίρι μάλλον θα περάσουμε στα 6-9. 

Τα ματάκια σου είναι ακόμα ένα γκρι χρώμα ακριβώς όπως ήταν και του αδερφού σου. Είμαι σίγουρη όμως ότι θα μετατραπούν σε πράσινα και μετά σε καστανά όπως του αδερφού σου. Τα μάτια του Π στον ήλιο παίρνουν ένα τέλειο ανοιχτό καστανό χρώμα που λάμπει! 

Λες να γέννησα τον κλώνο του Π; Ανυπομονώ να μάθω. 

Α! Δεν σου αρέσει καθόλου το car seat πράγμα που με απογοητεύει πάρα πολύ γιατί εγώ και ο αδερφός σου λατρεύουμε τα road trips με συνοδεία μουσικής. Αλλά έτσι τσίριζε και ο Π όταν ήταν βρέφος και ειδικά στα κόκκινα φώτα όπως κι εσύ, που σταματάει το αυτοκίνητο. Είμαι σίγουρη ότι αυτό θα αλλάξει με τον καιρό. 

Αυτά για τα εξαβδομαδιάτικα γενέθλια σου! Συνέχισε να μεγαλώνεις!

Με αγάπη
Μαμά


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου